"Είναι πλέον γνωστό, πως το Α.Φλέμιγκ, είναι το νοσοκομείο υποδοχής ασθενών για τους οποίους υπάρχουν υποψίες ότι έχουν προσβληθεί από τον EBOLA.

   Ως Σωματείο Εργαζομένων του Νοσοκομείου, παρακολουθήσαμε με διακριτικότητα όλη τη διαδικασία, εκτιμώντας τόσο την ανάγκη να διαφυλαχτεί η ηρεμία της κοινότητας (δηλαδή του κόσμου) αλλά και των εργαζομένων. Πόσο μάλλον που δεν υπήρξε αντικειμενικός λόγος ανησυχίας.

   Ωστόσο, την διακριτικότητα που επιδείξαμε εμείς οι εργαζόμενοι και κυρίως το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό δεν την έδειξαν και οι άλλοι εμπλεκόμενοι φορείς - οι εκτός Νοσοκομείου. Άλλωστε λίγοι μόνον που δεν μπορούν να αντισταθούν στην προσωπική  τους (μόνο;) προβολή αρκούν για να γίνει βούκινο και το πλέον "άκρως απόρρητο" θέμα. Έτσι γέμισαν οι τηλεοράσεις συνεντεύξεις και ρεπορτάζ με ευθεία αναφορά στο Φλέμιγκ από εκείνους που υποτίθεται πως έπρεπε να είναι διακριτικοί...

   Ως αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης, όλοι εμείς που έχουμε σχέση με το Νοσοκομείο από τους γραφιάδες μέχρι τους γιατρούς, έχουμε γίνει αποδέκτες της έκδηλης ανησυχίας των γειτόνων μας στα Μελίσσια, ασθενών και συνοδών, των συγγενών και φίλων, για την πιθανότητα αντιμετώπισης κάποιου ασθενή που πιθανά έχει μολυνθεί από τον ιό. Πολλοί συνάδελφοι μάλιστα έχουν την αίσθηση πως και στο άκουσμα μόνο για κάποιο ύποπτο περιστατικό, ο κόσμος θα φοβηθεί, θα αισθανθεί κίνδυνο και απειλή για την υγεία του και θα "αδειάσει" κυριολεκτικά το Νοσοκομείο.

   Έχοντας λοιπόν πλήρη συναίσθηση για τη σοβαρότητα της κατάστασης και για τη δικαιολογημένη ανησυχία του κόσμου, αλλά και για την ακρίβεια και εγκυρότητα όσων διατυπώνουμε, κάνουμε μια πρώτη προσπάθεια απάντησης σε ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα που απασχολούν όλους μας:

    1. Ποιός ακριβώς είναι ο ρόλος του Φλέμιγκ στο γενικότερο σχεδιασμό;

    Το Αμαλία Φλέμιγκ επιλέχτηκε ως το Νοσοκομείο που θα υποδεχτεί ασθενείς για τους οποίους υπάρχει η υποψία ότι είναι μολυσμένοι από τον ιό. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως ήδη εντοπισμένοι ασθενείς θα νοσηλευτούν σε καραντίνα για το διάστημα που απαιτείται μέχρι να διαπιστωθεί αν είναι φορείς.(Ανώτερο όριο οι τρεις εβδομάδες)  Αν τελικά κάποιος είναι φορέας του ιού θα μεταφερθεί για την νοσηλεία που απαιτείται σε άλλο Νοσοκομείο. Συνεπώς οι "ύποπτοι" ασθενείς, θα έρθουν στο νοσοκομείο συνοδευόμενοι από το κατάλληλο προσωπικό, με εξοπλισμό και "μέσα" ώστε να είναι η μεταφορά απόλυτα ασφαλής για όλους.

   2. Γιατί επιλέχτηκε το Αμαλία Φλέμιγκ;

   Η "επίσημη" εκδοχή είναι πως η επιλογή έγινε επειδή, Α.  κατά το παρελθόν το Νοσοκομείο είχε προετοιμαστεί με επιτυχία για "ειδικές καταστάσεις" (επιδημίες κλπ) και υπήρχε ήδη καλή εμπειρία στην προετοιμασία αλλά και το κατάλληλο επιστημονικό (ιατρικό - νοσηλευτικό) και άλλο προσωπικό. Β. Υπήρχαν οι προϋποθέσεις του χώρου προκειμένου να εξασφαλιστούν οι καλύτεροι δυνατοί όροι ασφαλείας. Γ. Η τοποθεσία του Νοσοκομείου.

Εκτιμούμε πως έχουν βάση όλα τα παραπάνω. Δεν μπορούμε όμως να μην αναφέρουμε και τη φήμη που κυκλοφορεί, όχι αδικαιολόγητα με όσα έχουμε υποστεί, πως αφενός κανένα μεγάλο Νοσηλευτικό Ίδρυμα δεν ήθελε την ευθύνη αλλά αφετέρου, ως μία επιπλέον ευκαιρία να απαξιωθεί ακόμα περισσότερο το Νοσοκομείο, αφού παρά το "ζόρισμα", η επιδίωξη της πολιτικής ηγεσίας παραμένει το λουκέτο στο Φλέμιγκ (που ευτυχώς αντιστέκεται...).

    3. Έχει γίνει η κατάλληλη προετοιμασία;

   Παρά τα σοβαρά προβλήματα του Νοσοκομείου, η ετοιμότητα είναι σε πολύ καλό επίπεδο. Η προετοιμασία του χώρου έχει ολοκληρωθεί, υπάρχουν τα απαραίτητα μέσα προστασίας του προσωπικού και τα αναγκαία υλικά νοσηλείας. Η ενημέρωση και η εκπαίδευση του εμπλεκόμενου προσωπικού είναι επίσης πολύ καλή και συνεχής.

Το επίπεδο αυτό, μέσα στη γενικότερη διάλυση που επικρατεί σ' όλα τα δημόσια Νοσοκομεία και ιδιαίτερα στο "λαβωμένο" Αμαλία Φλέμιγκ που επιμένει να στέκεται στα πόδια του και να νοσηλεύει όλο και περισσότερους ασθενείς, δεν οφείλεται βέβαια σε τίποτα "υψηλούς σχεδιασμούς". Σας διαβεβαιώνουμε γι' αυτό.

ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ, ΣΤΟ "ΤΡΕΞΙΜΟ", ΣΤΗΝ ΕΜΕΙΡΙΑ, ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ ΤΩΝ ΕΓΑΖΟΜΕΝΩΝ. ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΔΕ ΣΤΟ ΙΑΤΡΙΚΟ, ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΕΧΝΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ.

(Αναφερόμαστε στο Φλέμιγκ, καθώς το κύριο "σώμα" της ομάδας αποτελείται από εργαζόμενούς του. Θα ήταν όμως λάθος να μην συμπεριλάβουμε στην παραπάνω αναφορά  και τους συνάδελφούς μας από το "Σισμανόγλειο" που συμμετέχουν.)

Επισημαίνουμε πως η προετοιμασία και η εκπαίδευση πρέπει να συνεχιστεί ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΕΚΤΑΘΕΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ  (πέρα από τους άμεσα εμπλεκόμενους) ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟ, ΙΚΑΝΟ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΑΣΦΑΛΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΙ ΣΩΣΤΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΒΟΥΛΙΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ.

   4. Υπάρχει αντικειμενικός κίνδυνος για το προσωπικό, τους ασθενείς και την κοινότητα;

   Πρόκειται για το ερώτημα στο οποίο καταλήγει κάθε σχετική αναφορά για την αντιμετώπιση του EBOLA.

Μεταφέροντας τη γνώμη των ειδικών, απαντούμε πως η ασφάλεια της αντιμετώπισης πιθανού περιστατικού είναι στο ανώτερο δυνατό επίπεδο. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει όλα όσα αναφέραμε παραπάνω αλλά και τη συμμόρφωση στα διεθνή stadards που αντανακλούν όση γνώση υπάρχει για τα χαρακτηριστικά του ιού.

Μπορούμε να αποκλείσουμε το "τυχαίο", το "ατύχημα"; ΟΧΙ δεν μπορούμε αλλά  οι πιθανότητες είναι πολύ λίγες.

Όμως, αντίθετα με τη συνομωσιολογία που πλανιέται, ξέρουμε αρκετά για την προστασία μας, αν και όχι ακόμα για τη θεραπεία καθ' εαυτή. Το πιθανότερο μάλιστα είναι πως και η γνώση που θα αποκτήσουμε στο μέλλον, δεν θα αλλάξει τα μέτρα προστασίας που ήδη παίρνονται. Αυτό σημαίνει πως οι επιπτώσεις ενός "ατυχήματος" θα περιοριστούν άμεσα σε ένα στενότατο κύκλο και δεν θα επηρεάσουν κανένα από τους μη άμεσα εμπλεκόμενους.

Τέλος, θέλουμε να θέσουμε στη Διοίκηση (σε κάθε επίπεδο) ορισμένα ερωτήματα τα οποία νομίζουμε πως πρέπει να απαντηθούν άμεσα.

1.Το προσωπικό που απασχολείται ήδη στην ομάδα, που θα μπει ή έχει μπει σε πρόγραμμα ετοιμότητας, που αναλαμβάνει όλη την επικινδυνότητα και την ευθύνη πως θα αποζημιωθεί; Καθώς κανείς δεν μιλάει γι' αυτό ρωτάμε ευθέως: Έχει ανακαλυφθεί ο τρόπος; Ή μήπως πρέπει να μείνουν απλήρωτοι;

2. Δεδομένου ότι οι συνάδελφοι που εμπλέκονται, ταυτόχρονα δουλεύουν κανονικά στα τμήματα τις βάρδιές τους και σε ενδεχόμενο περιστατικό θα δεσμευτούν ΟΛΟΙ, πώς θα αντιμετωπιστεί η έλλειψη του προσωπικού που θα προκύψει; Το προσωπικό είναι τόσο λίγο που έστω και ένας άνθρωπος να λείψει τα τμήματα δεν θα μπορούν να βγάλουν βάρδιες.  Αυτό δεν αντιμετωπίζεται παρά μονάχα με ένα τρόπο: Να ενισχυθεί το Νοσοκομείο με το απαραίτητο προσωπικό και να σταματήσουν οι ρουσφετολογικές μετακινήσεις. (Με "EBOLA", ή χωρίς...)

3. Εκτιμούμε πως ο χώρος που πρέπει να επιλέγεται για τέτοιες περιπτώσεις, πρέπει πρωτίστως να είναι επαρκής από την άποψη των προδιαγραφών, δηλαδή της ασφάλειας, κάτι το οποίο όντως συμβαίνει στην περίπτωσή μας. Πρέπει όμως να είναι και τέτοιος που να μην επιβαρύνει ψυχολογικά εργαζόμενους και κοινότητα και να εμπεδώνει το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών. Από αυτή την άποψη θεωρούμε πως αγνοήθηκε η προφανής επιλογή της Πτέρυγας Μπόμπολα, η οποία και εξοπλισμένη είναι και καλύπτει κάθε προδιαγραφή ασφάλειας αλλά και χωροταξικά δεν προκαλεί "ανησυχία". Δεν θεωρούμε πως "ξέφυγε" από την Διοίκηση. Απλώς η ανάγκη να περάσει η ιδέα του κλεισίματος, πρυτάνευσε της ανθρώπινης ανάγκης. Εδώ, σου λέει, προσπαθούμε να αδειάσουμε και να κλείσουμε την Πτέρυγα ένα χρόνο τώρα, θα ανοίξουμε πάλι δουλειές;

Μιας όμως και αρχίσαμε με ερωτήματα, ας θέσουμε μερικά ακόμα. Αυτή τη φορά όχι μόνο στη Διοίκηση και στην ηγεσία αλλά σε κάθε καλόπιστο άνθρωπο. Σε όλους.

Θυμόμαστε, πέρυσι, λίγο πριν τα Χριστούγεννα τον τότε Υπουργό Υγείας κ. Γεωργιάδη, εξοργισμένο, να μας πληροφορεί πως "αν δεν το καταλάβατε το Φλέμιγκ είναι δεύτερης ταχύτητας", δεν είναι πλέον κανονικό Νοσοκομείο και άλλα τέτοια. Ήταν τότε που μας αποκάλεσε τεμπέληδες.

   Πως λοιπόν σήμερα έρχεται να εκτιμήσει την "εμπειρία" και το υψηλό επίπεδο του προσωπικού;

Στους ίδιους τεμπέληδες στηρίζεται τώρα η πολιτική ηγεσία και κομπορρημονεί στα κανάλια πως "Είμαστε απόλυτα έτοιμοι για την αντιμετώπιση του ιού".

   Πως το Αμαλία Φλέμιγκ που "περίσσευε" και δεν χρειαζόταν, σήμερα επιλέγεται για τόσο σοβαρό έργο; Πως ξαφνικά οι υποδομές και οι άνθρωποί του είναι χρήσιμοι;

   Πως ένα Νοσοκομείο αποδεκατισμένο από προσωπικό, που δέχεται επί ένα χρόνο τώρα λυσσαλέα επίθεση στις δομές και τις υπηρεσίες του προκειμένου να καταστεί "άχρηστο" και να κλείσει, γίνεται ξαφνικά χρήσιμο και λειτουργικό;

   Τόσο εμείς οι εργαζόμενοι, όσο και ο λαός της περιοχής που μας στηρίζει, ξέρουμε πως το ΦΛΕΜΙΓΚ πρέπει να μείνει ανοιχτό και να εξυπηρετεί τον κόσμο που πεθαίνει στα ράντζα. Ξέρουμε πως κανένα Νοσοκομείο δεν περισσεύει.

   Ξέρουμε πως το προσωπικό, σ' όλα τα Νοσοκομεία, είναι λιγοστό και ξεθεωμένο, με εξαντλητικά ωράρια. Κακοπληρωμένο και σε πολλές περιπτώσεις απλήρωτο. Βαθμολογημένο υποχρεωτικά με ποσοστά σε "καλό, μέτριο και κακό", δουλεύει με την απειλή της απόλυσης και της διαθεσιμότητας.

Ξέρουμε ακόμα πως έχουμε το κουράγιο, τη δύναμη και τη γνώση να ανταποκριθούμε με αίσθημα ευθύνης στις ανάγκες της κοινωνίας. Μόνο που οι ανάγκες αυτές είναι πολύ σοβαρότερες και διαρκείς απ' ό,τι η προσωρινή απειλή μιας πιθανής επιδημίας.

Γι' αυτό οι εργαζόμενοι του Α. Φλέμιγκ θα αγωνίζονται για το Νοσοκομείο, τη δημόσια Περίθαλψη και τη δουλειά τους και μετά τη "λήξη" του συναγερμού".