Αχός βαρύς ακούστηκε από το Ραδιομέγαρο, τώρα, 14 μήνες μετά, που αρχίζουν να ξεδιαλύνονται θέσεις (δουλείας) και προθέσεις. Η αυτοαποκαλούμενη «Επιτροπή δημοσιογράφων» της ΝΕΡΙΤ -με επιστολή της προς τις δημοσιογραφικές οργανώσεις ΕΣΗΕΑ και την ΠΟΕΣΥ- διαρρηγνύει ιμάτια και καρτέλες ενσήμων, διότι (λέει) με τον εν εξελίξει «διαγωνισμό» διαλύονται οι νευραλγικοί τομείς «σύνταξης και παραγωγής ειδήσεων και εκπομπών».

Εύκολα και για πλάκα, θα μπορούσε κάποιος να πει πως, αν πρόκειται για «ομάδες σύνταξης και παραγωγής» που βγάζουν ειδήσεις όπως εκείνη η θρυλική για την «επίθεση των καθαριστριών εναντίον των ΜΑΤ», τότε να αγιάσει το χέρι του καθηγητή Μακρυδημήτρη και της Σοφίας Βούλτεψη που τις διαλύουν… Ομως το θέμα και η παρέμβαση της συγκεκριμένης επιτροπής δεν είναι εύκολο, ούτε αντικείμενο για αστεϊσμούς.

Πριν από ακριβώς 14 μήνες επιχειρήθηκε να διαλυθεί ολόκληρη ΕΡΤ, στήθηκε ολόκληρη επιχείρηση «μαύρου» στη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση, εφευρέθηκαν ων ουκ έστιν αριθμός τερτίπια για να νομιμοποιηθεί το πιο κραυγαλέο πραξικόπημα της Μεταπολίτευσης, ανακαλύφθηκαν και επιχειρείται να νομιμοποιηθούν πλείστα όσα αδιανόητα για την υπόσταση του δημοσιογράφου (ενοικιαζόμενοι εποχικοί συμβασιούχοι του υπ. Οικονομικών για «προσωπικό» στη «δημόσια» Ρ/Τ, ενοικιαζόμενα ραδιο-φονικά προγράμματα, ενοικιαζόμενοι sport casters στο Μουντιάλ κι άλλα πολλά και μη εξαιρετέα). Ολα αυτά ως μη γενόμενα για την όποια Επιτροπή δημοσιογράφων, που ειρήσθω εν παρόδω, μπήκε και συγκροτήθηκε στο Ραδιομέγαρο, αφού εκκαθάρισε το πεδίο η στρατιωτική μηχανή του Δένδια τον περασμένο Νοέμβριο. Ολα αυτά, θα πείτε, είναι ιστορία.

Ακριβώς. Γιατί, όλα αυτά που εξοργίζουν και αγανακτούν σήμερα τους προσωρινούς, εποχικούς, ενοικιαζόμενους ενοίκους του Ραδιομεγάρου, έχουν ιστορία που έρχεται από παλιά και προδιαγράφει τα μελλούμενα. Ακόμη ηχούν στους τοίχους του Ραδιομεγάρου οι προβλέψεις κάποιων, ακόμη υπάρχουν τα προειδοποιητικά κείμενα Ενώσεων και Ομοσπονδιών: Θέλουν την αίτησή μας για να δώσουν επίφαση νομιμότητας στο πραξικόπημα. Θέλουν την παρουσία και τη δουλεία μας στο μόρφωμα της ΔΤ και της ΝΕΡΙΤ, για να τους δώσουμε άλλοθι κι αφού μας ξεφτιλίσουν, θα μας πετάξουν σαν στυμμένες λεμονόκουπες.

Αυτό επιβεβαιώνεται με τον πιο τραγικό τρόπο σήμερα. Αλλά δυστυχώς ακόμη και τώρα για κάποιους, όπως για την αυτοαποκαλούμενη επιτροπή, η πραγματικότητα είναι δυσανάγνωστη. Κι όπως πέρσι τέτοιο καιρό επικαλούνταν την «πείνα των παιδιών τους» για να… τρουπώσουν, έναν χρόνο μετά επικαλούνται τη μακρά προϋπηρεσία τους στην ΕΡΤ για να παραμείνουν στην «τρούπα τους» και να ξωπετάξουν τους καινούργιους. Ξεχνώντας πως κυβέρνηση και ΝΕΡΙΤ ξήλωσαν ακόμη και τη στάση του λεωφορείου απέναντι απ’ το Ραδιομέγαρο, διότι απλά ήταν η «στάση ΕΡΤ» – τέτοιο μένος.

Η επιστολή της επιτροπής, πάντως, σε ένα σημείο δικαιώνει τους συντάκτες της. Από πέρσι, ένα από τα επιχειρήματά τους ήταν ότι θα κάνουν αίτηση για να μπουν και «να δώσουν από μέσα τον αγώνα». Και να που βρήκαν επιτέλους έναν λόγο να το κάνουν: Tη διάσωση της θεσούλας τους, τώρα που βλέπουν πως τη χάνουν. Πέραν αυτής, μαύρο και στάχτη.