Του Νάσου Μπράτσου


Δεν τους προλαβαίνει πια κανείς, τόσους που θέλουν να «σώσουν», πριν πνιγούν στα κύματα της ανθρωπιστικής κρίσης, που δημιούργησαν χρόνια τώρα (και πριν το μνημόνιο, με αυτό φυσικά κορυφώθηκαν).

Με την απελευθέρωση της εργασίας τις Κυριακές σε εννέα τουριστικές περιοχές, επιχειρούν να «σώσουν» τον τουρισμό, την ίδια ώρα που η ακτοπλοΐα εκτός από ακριβά εισιτήρια, έχει τα χάλια της, δεκάδες ξενοδοχεία έχουν κλείσει και τα ίδια τα μέλη των τοπικών κοινωνιών στις οποίες επιχειρείται το πείραμα της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας, διαφωνούν και κινητοποιούνται.

Διευκρινίζουμε ότι μιλάμε για τον τουρισμό των «άλλων», αφού στη χώρα μας όπως έδειξαν πρόσφατες έρευνες, αποτελεί πια πολυτέλεια η εξασφάλιση ολιγοήμερων διακοπών, ο κοινωνικός τουρισμός έχει ροκανιστεί από την αρχή των μνημονίων και ο Έλληνας δεν μπορεί να κάνει διακοπές στον ίδιο του τον τόπο.

Επανερχόμαστε και λέμε ναι, υπάρχει δουλειά και τις Κυριακές και τις αργίες, όσοι εργαζόμαστε στα ΜΜΕ, αλλά και γιατροί, νοσηλευτές, αστυνομικοί, ναυτικοί, ξενοδοχοϋπάλληλοι, πυροσβέστες, οδικές βοήθειες και ένα σωρό κλάδοι και επαγγέλματα το γνωρίζουμε καλά.

Άλλο όμως η φυσιολογική εναλλαγή εργαζομένων σε βάρδιες Κυριακής, αργιών, νύχτας, κλπ και άλλο με το στανιό υπερεργασία, συνήθως απλήρωτη όπως φάνηκε στις «Λευκές Νύχτες» με το σχεδόν αόρατο τζίρο («άνθρακες ο θησαυρός»), για τον οποίο δεν υπήρξε η ανάλογη προβολή από τα ΜΜΕ και τους κυβερνώντες.

Θυμάμαι το εκ περιτροπής άνοιγμα των εμπορικών – σούπερ μάρκετ στον Εύδηλο τις Κυριακές και θεωρώ ότι δεν χρειάζεται να είναι κανείς διάνοια για να μπορεί να εφαρμόσει αντίστοιχες επιλογές παντού όπου χρειάζεται και για όσο χρειάζεται, με τη συναίνεση όσων χρειάζονται.

Εξυπηρέτηση των όποιων τουριστών θα μπορούσε να υπάρξει, αν άφηναν τις τοπικές κοινωνίες (Τοπική Αυτοδιοίκηση, εργαζόμενους-συνδικάτα και εμπορικούς συλλόγους) να βγάλουν την άκρη.

Να δουν πότε,  πόσο, πώς πρέπει να χειριστούν το θέμα της Κυριακής σε περιοχές με τουριστική κίνηση, να μην «ριχτεί» κανένας, ειδικά οι εργαζόμενοι, που αν ήταν κατοχυρωμένη και σίγουρη η καταβολή της προσαύξησης της Κυριακής, δεν θα έλεγαν όχι σε ένα «εξτραδάκι» μέσα σε μια δύσκολη οικονομικά περίοδο.

Ήδη όμως στην πιάτσα κυκλοφορούν ατομικές συμβάσεις που προβλέπουν «μια ταρίφα» στο μισθό, ανεξάρτητα αν χρειαστείς να δουλέψεις Κυριακή ή αργία, ή αν η εργασία περνάει τις 10μμ που μπαίνει δηλαδή στο νυχτερινό ωράριο.

Επιχειρούν λοιπόν να φιμώσουν του εμπλεκόμενους φορείς και να τους «καπελλώσουν» με κεντρικές αποφάσεις και επιλογές.

Ο στόχος λοιπόν είναι η γενικευμένη επέκταση του μέτρου σε όλη την Ελλάδα, σε όλους τους κλάδους εργαζομένων και ο «θάνατος του εμποράκου», προς όφελος των πολυεθνικών.

Όταν ακόμα και στην τουριστική Ρόδο οι φορείς αντιδρούν, μεταξύ αυτών και το σωματείο ιδιωτικών υπαλλήλων Ρόδου, τότε κανείς δεν δικαιούται να κάνει τον ανήξερο.

Ακόμα χειρότερα, κανείς δεν πρέπει ως καταναλωτής, να «ανταμείβει» την πειρατεία που επιχειρείται στην εργασία και το εμπόριο, όπως το έχουμε γνωρίσει μέχρι σήμερα, με το να ψωνίζει τις Κυριακές εκεί που ανοίγουν με το στανιό, ή εκεί που δεν πληρώνουν τους εργαζόμενους. Άλλωστε για το τελευταίο, τα ψώνια δηλαδή, χρειάζονται και χρήματα και εργασία για να τα εξασφαλίσεις. Εδώ η υπουργική απόφαση για τις Κυριακές «υστερεί», για να το πούμε κομψά…