Η τέχνη είναι πιο αξιόπιστη. Η ποίηση, η λογοτεχνία, η μουσική, οι παραστατικές τέχνες, το θέατρο, ο κινηματογράφος, είναι ασφαλέστεροι οδηγοί στην αναζήτηση της αλήθειας και της ανθρώπινης μοίρας. Είναι πιο πιστοί φύλακες της «άσβεστης βάτου της μνήμης» που πρέπει να καίει μέσα μας, και κλητευτές της «καινούργιας γέννας».

      Στο πλαίσιο αυτό, η Καλλιτεχνική Εταιρεία ΑΡΓΩ προγραμματίζει μια σειρά εκδηλώσεων, μεταξύ των οποίων:

     Στις 26 Ιουνίου 2014 στο Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης το θεατρικό έργο «Οι Αγνοούμενοι. Μια ενδιαφέρουσα ζωή» του Βασίλη Κατσικονούρη (το οποίο στη συνέχεια θα παρουσιαστεί τη χειμερινή σεζόν στο θέατρο ΑΡΓΩ).

    Στις 30 Ιουνίου-13 Ιουλίου, έκθεση φωτογραφίας και εικαστικών εγκαταστάσεων και έργων τέχνης σε μια «Διαδρομή Μνήμης» από το θέατρο ΑΡΓΩ στην Πρεσβεία της Κύπρου (με την επιμέλεια της Μαργαρίτας Καταγά).

    Στις 30 Ιουνίου, παρουσίαση στο Θέατρο ΑΡΓΩ του μονολόγου «Ο γιός μου ο Ελπήνορας» του Δημήτρη Λέντζου.

    Στις 10 και 11 Ιουλίου στον κινηματογράφο Άστυ, ένα διήμερο κινηματογραφικό αφιέρωμα σε ταινίες που γυρίστηκαν με θέμα την εισβολή και τις συνέπειες του ξεριζωμού. Στο πλαίσιο του αφιερώματος θα γίνει συζήτηση με θέμα «Κινηματογράφος – Ιστορία – Πολιτική» (το πρόγραμμα επιμελείται ο Νίνος Φενέκ Μικελίδης).

    Προγραμματίζονται επίσης βραδιές ποίησης και μουσικής Κυπρίων και Ελλήνων δημιουργών.

Με την υποστήριξη της Πρεσβείας της Κυπριακής Δημοκρατίας – Σπίτι της Κύπρου.

 

    «Οι Αγνοούμενοι. Μια ενδιαφέρουσα ζωή»

    ένα έργο για το έγκαυμα της μνήμης

   Η εξαιρετικά επίκαιρη θεατρική παράσταση «Οι Αγνοούμενοι. Μια ενδιαφέρουσα ζωή» του Βασίλη Κατσικονούρη παρουσιάζεται από την Καλλιτεχνική Εταιρεία ΑΡΓΩ, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206, Ταύρος, τηλ: ) με την υποστήριξη της Πρεσβείας της Κυπριακής Δημοκρατίας – Σπίτι της Κύπρου την Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014 και ώρα 21:00 (και στο Θέατρο Αργώ τη χειμερινή περίοδο 2014-15).

     Το έργο γράφτηκε το 2005, με αφορμή το δράμα των αγνοούμενων της Κύπρου, και έθεσε σε χρόνο φαινομενικά ανύποπτο τα θέματα της μνήμης και της άγνοιας σε μια εποχή γενικευμένης λήθης και ευδαιμονισμού που βίωναν και η Κύπρος και η Ελλάδα. Μέσα από τη σχέση ενός σύγχρονου ζευγαριού που δέχεται την επίσκεψη της μεγάλης αδελφής από την Κύπρο, ταγμένης, από τη μητέρα, στην αναζήτηση του αγνοούμενου μικρότερου αδελφού, αποκαλύπτεται ο κρυφός μας φόβος να υπάρξουμε και κατά το τραγικό μας βάθος και πλάτος, σουλατσάροντας απλώς στην επιφάνεια μιας μεταμοντέρνας «ενδιαφέρουσας» ζωής. Το καταλυτικό τέλος θα αποδείξει ότι το θέμα του έργου δεν είναι οι αγνοούμενοι, αλλά οι αγνοούντες. Ο φόβος, ή αλλιώς η άγνοια.

    «Ξεκίνησα να γράφω το έργο» -λέει, μεταξύ άλλων, ο συγγραφέας του έργου Βασίλης Κατσικονούρης- «όχι ως ένας στρατευμένος δημόσιος τιμητής των σημερινών ηθών, αλλά ως ένας άνθρωπος που αναρωτιέται. Για την κατάσταση των λέξεων σήμερα· λέξεων όπως μνήμη, αλήθεια, δέος, ύβρις. Λέξεις τραγικές που το νόημά τους πάσχισε να ψηλαφίσει η αρχαία ελληνική τραγωδία. Λέξεις που όσο τις προσπερνάς τόσο πιο τραγικές γίνονται· οι ίδιες, αλλά και οι συνέπειες από τη λησμοσύνη τους[...] Δε με ενδιέφερε να πολιτικολογήσω ή να ηθικολογήσω (με τη στενή έννοια των όρων), ούτε, εννοείται, να εθνικολογήσω. [...] Ξέρω μόνο πως έγραψα ένα έργο για το έγκαυμα της μνήμης».

    «O Βασίλης Κατσικονούρης είναι το νέο μέγα κέρδος του θεάτρου μας», σημειώνει μεταξύ άλλων ο κριτικός Κώστας Γεωργουσόπουλος. «Ανήκει στη μεγάλη και εύφορη ομάδα που με γενάρχη τον Καμπανέλλη κατέγραψε με κύρος, τόλμη, ειλικρίνεια, πάθος αλλά συχνά και με απόγνωση, και όχι σπάνια ειρωνεία και χλεύη, τα αδιέξοδα, τις ματαιώσεις, τις πληγές και τα βαθιά, πολλές φορές, αδελφοκτόνα τραύματα της μεταπολεμικής Ελλάδας. Με αντικειμενικό μάτι, αλλά όχι απαθή παρατήρηση, προβαίνει σε διαγνώσεις για την παθογένεια της κοινωνίας μας και ιδιαιτέρως των ηθών μας […]  Στο έργο του Οι Αγνοούμενοι τολμά να βάλει το νυστέρι σε μια ευαίσθητη και χαίνουσα πληγή του κοινωνικού μας ιστού. […] Το έντονο συγκινησιακό κλίμα του έργου ούτε μια στιγμή δεν γλιστράει στη γραφικότητα και τον εύκολο συναισθηματισμό, γιατί η απώλεια που πενθείται είναι το αμανάτι του γένους, το ενέχυρο που μας εμπιστεύτηκε η ιστορία, η γλώσσα, το ήθος των προγόνων και οφείλουμε να το επιστρέψουμε ατόφιο και σώο και αβλαβές. Γιατί είναι κυριολεκτικά σωσίβιο και μόνο χάρη σ' αυτό θα μπορέσουμε να διαπλεύσουμε τον ταραχώδη ωκεανό πάνω στη Σχεδία του ελληνικού μας βίου, δηλαδή στο βαθιά χαραγμένο στη συλλογική μας συνείδηση Σχέδιο ζωής. Χωρίς αυτό, το ναυάγιο είναι απολύτως βέβαιο».

    Σήμερα, το 2014 που οι δύο τόποι, Ελλάδα και Κύπρος, βιώνουν μια τεράστια κρίση και όχι μόνον οικονομική, η παρουσίαση του έργου «Οι Αγνοούμενοι. Μια ενδιαφέρουσα ζωή» με αφορμή το κλείσιμο 40ετίας από τα οδυνηρά γεγονότα καθίσταται απολύτως καίρια και καλλιτεχνικά αναγκαία, καθώς το έργο ανιχνεύει τα αίτια της κρίσης όχι εκ των υστέρων αλλά από πριν και τα ερμηνεύει με όρους τραγωδίας και ειδικότερα τραγικής άγνοιας.  Ίσως, εν τέλει, αγνοούμενοι είναι οι αγνοούντες.

      Τους ρόλους ερμηνεύουν η Αιμιλία Υψηλάντη, ο Αλέξανδρος Σταύρου και η Μαρία Τσαρούχα.

  Τα σκηνικά και κοστούμια επιμελείται η Χριστίνα Κωστέα και τον σχεδιασμό φωτισμών η Κατερίνα Μαραγκουδάκη.

    Διάρκεια παράστασης: 105 λεπτά.  Διάλειμμα: 15 λεπτά.

    Ώρα έναρξης: 21:00


 


    Εικαστικές Εκθέσεις, Εγκαταστάσεις

    «ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΜΝΗΜΗΣ»: Θέατρο ΑΡΓΩ – Πρεσβεία Κύπρου

     Με αφετηρία την επέτειο των 40 ετών απο τα γεγονότα της Κύπρου, διερευνώνται οι πολλές και διαφορετικές εκφάνσεις της μνήμης που επισυμβαίνουν της απώλειας. Η απώλεια, συλλογική και ατομική, προσωπικά εσωτερική ή εξωστρεφής, άμεση ή εν αναμονή διαδραματίζει το πιο κεντρικό ρόλο στα δραματικά γεγονότα της Κύπρου. Τα ίχνη της απώλειας εγγράφονται στο συλλογικό υποσυνείδητο του κυπριακού λαού, ακολουθούν τους Έλληνες αλλά και ανήκουν στην παγκόσμια ιστορία.

    Συσχετίζεται ο πόνος της απώλειας με τον πόνο της μνήμης, ταυτόχρονα ως ειδικό γεγονός, δηλαδή για την Κύπρο, αλλά και ως πανανθρώπινο. Ο τρόπος με τον οποίο η τέχνη εσωτερικεύει αυτόν τον πόνο, μας προκαλεί να ακολουθήσουμε τα ίχνη της μνήμης, να αναλύσουμε πώς η μνήμη εξελίσσεται και πως επηρεάζει τόσο την ιδιωτική σφαίρα, όσο και τη συλλογικότητα. Επίσης, με την πορεία μνήμης για τους αγνοούμενους, το συλλογικό γεγονός επεξεργάζεται τις διαδικασίες συνύπαρξης και ανταλλαγής συναισθημάτων και βιωμάτων.

    Κατά την Α’ Περίοδο των εκδηλώσεων (καλοκαίρι 2014) τίθενται οι αναφορές για την διάδραση απώλειας και μνήμης καθώς και η αισθητική αναγνωρισιμότητα του πονήματος, με την εγκατάσταση στο Θέατρο Αργώ των φωτογραφιών των αγνοουμένων και των ονομάτων τους, με εγκαταστάσεις του Aλέξανδρου Βασμουλάκη και μια Έκθεση στο Σπίτι της Κύπρου με Έλληνες και Κύπριους εικαστικούς καλλιτέχνες. Η σύνδεση των δύο χώρων θα γίνει με μια πορεία μνήμης με εικαστικά δρώμενα από το Θέατρο Αργώ έως την Πρεσβεία της Κύπρου.

  Κατά τη Β’ Περίοδο των εκδηλώσεων (φθινόπωρο 2014) ολοκληρώνεται η παρουσίαση του κινηματογραφημένου υλικού που συνοψίζει τη διάδραση της μνήμης καθώς και θα διοργανωθεί μεγάλο διήμερο μουσικό γεγονός πειραματικής ηλεκτρονικής μουσικής με θέμα την «ποίηση και μουσική».



A’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ – ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2014

ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ:

ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ «ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΑΠΩΛΕΙΑ»

    ΧΩΡΟΣ: Το Σπίτι της Κύπρου, εγκαίνια 7 Ιουλίου

    ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ: Bάσω Γκαβαϊσέ, Σωτήρης Μπακαγιάννης, VassilisH., Mαρία Πιθαρά, Έφη Σπύρου, Λευτέρης Τάπας, Γιώργος Μαραζιώτης, Σταυρούλα Παπαδάκη, Ελένη Λύρα, Yiakou, GregosTheopsy.



ΠΟΡΕΙΑ ΜΝΗΜΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΓΩ ΣΤΗΝ ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

    Θα ακολουθηθεί μια διαδρομή – πορεία από το Θέατρο Αργώ στην Πρεσβεία της Κύπρου. Οι καλλιτέχνες θα έχουν τοποθετήσει έργα τους, εγκαταστάσεις ή θα έχουν παρέμβει στο αστικό τοπίο κατά μήκος της διαδρομής. Το κοινό και οι συμμετέχοντες, θα μπορούν να διαδράσουν τόσο στην πραγματική ζωή όσο και ψηφιακά μέσω εφαρμογής για έξυπνα κινητά τηλέφωνα, συλλέγοντας πληροφορίες για κάθε έργο, ακολουθώντας τη διαδρομή και αφήνοντας και εκείνοι το δικό τους πραγματικό ή ψηφιακό αποτύπωμα στην πορεία.

    Την πορεία θα συνεπιμεληθεί το StigmaLabμε περισσοτερους από 30 streetartists ανερχόμενους και καταξιωμένους, καθώς και θα συμμετάσχουν οι CACAOROCKS, BILLYGEE, RTMONE, THISISOPIUM.

    Η δημιουργία ή εγκατάσταση των έργων στο αστικό περιβάλλον κατά μήκος της διαδρομής αποτελεί ένα αυτόνομο ανεπίσημο γεγονός δύο ημερών που θα καταλήξει μία μέρα πριν τα εγκαίνια της έκθεσης και της πορείας μνήμης, κατά τη διάρκεια του οποίου οι περαστικοί θα παρακολουθούν τη διαδικασία της δημιουργικότητας εν τη γενέσει της.

     Στην αφετηρία της πορείας, στο Θέατρο Αργώ, η εγκατάσταση με παρουσίαση μέρους των φωτογραφιών των αγνοουμένων όπως και όλων των ονομάτων τους, σηματοδοτεί την έννοια της μνήμης και της απώλειας. Η εγκατάσταση θα πραγματοποιηθεί με επιμέλεια της αρχιτέκτωνος Κίρκης Μαριολοπούλου, δημιουργώντας ένα ιδιαίτερο χώρο «ανάπαυσης» της μνήμης.

    Τα πόστερ στην πρόσοψη του Θεάτρου Αργώ και σημείου εκκίνησης της πορείας μνήμης θα καλυφθούν με έργα graffitiart σε συνεργασία με το StigmaLab

    Ο Αλέξανδρος Βασμουλάκης θα παρουσιάσει μια νέα εγκατάστασή του (installation) στο Θεάτρο Αργώ, ενώ παράλληλα θα παρουσιαστεί videoinstallation του Χριστόδουλου Παναγιώτου.

    Η πορεία, καταλήγοντας στο σπίτι της Κύπρου, θα συμπεριλάβει ένα έργο δημοσίου χώρου, επίσης του Αλέξανδρου Βασμουλάκη.

    Η πορεία θα κινηματογραφηθεί, τόσο κατά τη διάρκεια τοποθέτησης των καλλιτεχνών στα τοποσημεία επιλογής τους, την πρώτη μέρα με το αρχικό κοινό, όσο και επόμενες, χωρίς τον κόσμο που θα την ακολουθήσει, αλλά παρατηρώντας τον τρόπο με τον οποίο τα έργα στο δημόσιο χώρο θα ενσωματωθούν αλλά και θα φθαρούν στο αστικό περιβάλλον. Αυτή η εικόνα, του ίχνους, του ψηφιακού του αποτυπώματος και της φθοράς του έως την οριστική του απώλεια, θα καταγραφεί σε μικρού μήκους ντοκιμαντέρ σε σκηνοθεσία του Ευριπίδη Λασκαρίδη, το οποίο θα προβληθεί στο Β’ μέρος των εκδηλώσεων, το ,Σεπτέμβριο - Οκτώβριο του 2014.

    Τα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφίας και των εικαστικών εγκαταστάσεων στο Θέατρο ΑΡΓΩ θα γίνουν στις 30 Ιουνίου, στις 9.00 μ.μ.

    Στις 8.00 μ.μ. της ίδιας ημέρας (30/6) θα παρουσιαστεί στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου ΑΡΓΩ ο μονόλογος του Δημήτρη Λέντζου «Ο γιός μου ο Ελπήνορας». Το έργο αυτό που γράφτηκε μετά από αίτημα της Καλλιτεχνικής Εταιρείας ΑΡΓΩ για τα σαράντα χρόνια απο την εισβολή. Η παράσταση αυτή (που θα ανεβεί στο Θέατρο ΑΡΓΩ τον Οκτώβριο του 2014) δίνεται για να τιμηθούν οι αντιπρόσωποι των Συλλόγων των Αγνοουμένων που έρχονται από την Κύπρο στις 30 Ιουνίου για τα εγκαίνια της έκθεσης στο ΑΡΓΩ.

      Το μονόλογο ερμηνεύει η Αιμιλία Υψηλάντη με μουσική του Νεόφυτου Νεοφυτίδη.



«ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ»

    Ο σκηνοθέτης Ευριπίδης Λασκαρίδης, θα παρουσιάσει ντοκιμαντέρ μικρού μήκους από το υλικό κινηματογράφησης των εκδηλώσεων της Α’ Περιόδου και κυρίως της πορείας μνήμης και των συμμετεχόντων καθώς και της φθοράς των εικαστικών παρεμβάσεων στο αστικό τοπίο με την πάροδο του χρόνου. Καταδεικνύεται με αυτόν τον τρόπο η επίδραση της μνήμης της απώλειας στον ανθρωπο και αναζητούμε τις υφές τις διάδρασης γύρω από την απώλεια.

      Επιμέλεια: Μαργαρίτα Καταγά, Ιστορικός Τέχνης

      Υπεύθυνος διοργάνωσης: Πολυζώης Κοτσανάδας

      Χορηγός: apocalypsisngo