Υπενθυμίζουμε την ανακοίνωση της εργασιακής επιτροπής του ΔΟΛ:

"Αμέσως μετά τις εκλογές και απαντώντας στη δικαστική απόφαση που κήρυξε παράνομες όλες (στο σύνολό τους: Δημοσιογράφων, Διοικητικών, Τεχνικών) τις απολύσεις του 2010, ο ΔΟΛ δεν έχασε ούτε λεπτό. Έχοντας εξασφαλίσει μεγάλο μέρος από τα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ που χορηγήθηκαν ως χρηματοδότηση από την μνημονιακή κυβέρνηση και τρόικα, προς τέρψιν μεγαλομετόχων και στελεχών του, με τις παχυλές αμοιβές και τις ανταμοιβές σε είδος, πέρασε σε νέα σφαγή εργαζομένων-συνδικαλιστών, ξεκινώντας από τους συναδέλφους που είχαν την φωνή να πουν όχι στο μεγάλο αφεντικό και τους  παρατρεχάμενούς του.

Σφαγή η οποία θα συνεχιστεί με αμείωτους ρυθμούς εν όψη του πράσινου για ομαδικές απολύσεις που ενέκρινε το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας μετά από 30 χρόνια, κατ’ εντολή της τρόικας, και των βαρονών της προπαγάνδας, δίνοντας έτσι το ελεύθερο να στέλνουν ομάδες δεκάδων εκατοντάδων εργαζομένων στον καιάδα της ανεργίας με μία ζαριά.

Η ιδιομορφία, όμως, τώρα είναι ότι δεν γίνεται καν επίκληση “κόστους” ή εργασιακών “αναδιαρθρώσεων”. Για να είναι τα πράγματα ωμά, “διευθυντικό δικαίωμα” (δηλαδή ό,τι γουστάρει ο κάθε Χιώτης -μνημονίου επιτρέποντος ειδικά στις ψωροκώσταινες), πετιούνται στο δρόμο όσοι είχαν τολμήσει να μην συνυπογράψουν τα ατομικά χαρτάκια που επέβαλε ο Ψυχάρης στο μαγαζί του: το “μήνυμα” σαφέστατο -από τον “πρόεδρο” των εκδοτών, αρχίζοντας από το Βήμα FM. Ο de facto κανιβαλισμός θα γίνει και de jure με τους διάφορους Χιώτηδες να εξαφανίζουν κάθε απομεινάρι εργασιακού πολιτισμού προκειμένου να καπαρώσουν καμιά θεσούλα στο χορό των βρικολάκων.

Γιατί οι Χιώτηδες δεν χρειάζονται εργαζόμενους, θέλουν νεκροταφεία με σιωπηλές μαριονέτες και ει δυνατόν τσάμπα ή περίπου. Ο Παναγιώτης Δρίβας και η Κατερίνα Κουτσελάκη πληρώνουν ακριβώς αυτό: ότι υπερασπίστηκαν την ανθρώπινη υπόστασή τους ως εργαζόμενοι και αρνήθηκαν να υπογράψουν τις χαφιέδικες δηλώσεις μετανοίας, τις υποτιθέμενες “ατομικές συμβάσεις”, στηρίζοντας έμπρακτα την ανάγκη συλλογικότητας της εργασίας απέναντι στην εργοδοτική ασυδοσία επί της ζωής μας. Η απόλυσή τους, πέραν της προφανούς εκδικητικότητας, είναι μια ευθεία πολεμική πράξη κατά των σωματείων και του συνόλου των εργαζομένων.

Και ως τέτοια θα έπρεπε να απαντηθεί. Δεν αρκούν συμβολικές στάσεις, κατά φέτες μάλιστα, όπου αφήνονται τα σκυλιά των αφεντικών να μας γαυγίζουν “too much” όταν διεκδικούμε να επιβιώσει η Κατερίνα ή ο Παναγιώτης, και τα παιδιά τους. Ούτε και τα παζάρια με τους Χιώτηδες, λες και θα ήταν ζήτημα λογικής το “διευθυντικό τους δικαίωμα” να σκοτώνουν ανθρώπους. Στον πόλεμο που διεξάγουν εναντίον μας οι Καψήδες και οι Χιώτηδες, για χάρη των Ψυχάρηδων, μπορούμε και πρέπει να αντιτάξουμε τη δική μας δύναμη, που είναι η ανθρωπιά μας, είναι η συλλογικότητά μας, είναι ο πολιτισμός μας, είναι η κοινωνία ολόκληρη δίπλα μας.

Αυτή την κοινωνία είναι το δικό μας καθήκον να την ενημερώνουμε. Αρχίζοντας από τα “φιλάνθρωπα” bazaar των απολύσεων που οργανώνουν στα Μέγαρα: Για αυτό και πρέπει να ενημερώσουμε τον κόσμο που κινδυνεύει να πιαστεί κορόϊδο από τις φιέστες του Βήμα FM στο Μέγαρο Μουσικής".