ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΤΗ

Η Ηριάννα, τ ο 29χρονο κορίτσι με την επιστημονική καριέρα και τη συγκινητική προσφορά στα παιδιά μεταναστών στα οποία παρέδιδε μαθήματα, τον Ιούνιο του 2017 καταδικάστηκε σε κάθειρξη 13 ετών, χωρίς κανένα ελαφρυντικό, και με την έφεσή της να μην έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα.

Οπως και ο συγκατηγορούμενός της Περικλής έμειναν έναν ολόκληρο χρόνο στη φυλακή, μέχρι που το δικαστήριο του δεύτερου βαθμού τούς έκρινε ομόφωνα αθώους.

Το Documento είχε κάνει εκτενές ρεπορτάζ για την περίπτωση της Ηριάννας που ενεπλάκη σε μια επώδυνη και ψυχοφθόρα διαδικασία μετά τη σύλληψη του συντρόφου της για συμμετοχή στη Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς.

Ο σύντροφός της αθωώθηκε πανηγυρικά από το πρωτόδικο κιόλας δικαστήριο, αλλά η ίδια κατηγορήθηκε δύο χρόνια μετά με αφορμή ένα «εύρημα», από αυτά που πολλά δικαστήρια τα οποία είχαν προηγηθεί για παρόμοιες περιπτώσεις είχαν αποφανθεί ότι είναι απολύτως επισφαλή. Με ένα μερικό γενετικό προφίλ, την ταυτοποίηση δηλαδή μέρους του DNA της, που φέρεται ότι ανιχνεύτηκε σε γεμιστήρα εκτός όπλου. «Εύρημα» που σε άλλες περιπτώσεις, όταν ήταν το μοναδικό «στοιχείο», όπως συνέβη και με την Ηριάννα, οδήγησε στην έκδοση αθωωτικών αποφάσεων.

Ευτυχώς, το εφετείο έκρινε ότι το μείγμα DNA που εξετάστηκε είναι επισφαλές αποδεικτικό μέσο.

Ακόμη όμως κι αν ήταν ασφαλής ένδειξη, δεν θα αρκούσε για να αχθεί το δικαστήριο σε καταδικαστική απόφαση, γιατί θα απαιτούνταν κι άλλες αποδείξεις.

Επισημαινόταν στο σκεπτικό της αθωωτικής απόφασης: «Το αποτύπωμα ήταν σε κινητό αντικείμενο. Οσον αφορά το DNA είναι ένα πληροφοριακό εργαλείο για να το αξιοποιήσουμε για τις ανακριτικές έρευνες. Και πρόκειται για ένα εντόνως αμφισβητούμενο και επισφαλές δείγμα DNA, το οποίο το ένα είναι μεικτό και το άλλο μερικό. Αλλά, ακόμη και αν θεωρηθεί ότι το γενετικό υλικό από την ανάλυση του DNA ήταν επαρκές, απλώς δείχνει την επαφή των κατηγορουμένων με το αντικείμενο του εγκλήματος. Η παρουσία αυτή όμως, δεν συνεπάγεται κατά πραγματολογική αναγκαιότητα ότι οι κατηγορούμενοι διέπραξαν τα εγκλήματα που τους αποδίδονται. Η όποια ευθύνη σύνδεσης των κατηγορουμένων με τις αξιόποινες πράξεις αποτελούν ένα μόνο ειδικό ενδεχόμενο […]».

«Παίζουν σκάκι στις πλάτες μας»

Το τι σήμαινε για τη νεαρή κοπέλα όλη αυτή η περιπέτεια, την οποία ελαφρά τη καρδία εξανάγκασαν να βιώσει οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές της χώρας της, αλλά και το τι σημαίνει αυτήν τη στιγμή για τον Ν. Ρωμανό και τον καθένα που θα βρεθεί σε αυτήν τη θέση δεν θα το πούμε εμείς.

Θα μεταφέρουμε λίγες μόνο φράσεις από το σημείωμα που είχε γράψει για το Documento η ίδια η Ηριάννα μέσα από τη φυλακή, λίγες μόλις ημέρες μετά την πρωτόδικη καταδίκη της.

«Και σκέφτομαι: στις “συνειδήσεις” τους όλα επιτρέπονται. Λένε πως οι δικοί τους μετέωροι και ανυπόστατοι σκοποί βαραίνουν πάλι περισσότερο από μια ζωή. Δεν είναι τρελοί. Η τρέλα είναι άλλοθι. Είναι αυθαιρεσία. Εκμετάλλευση της ανωνυμίας και της θέσης τους. Παίζουν σκάκι στις πλάτες μας, χωρίς να έχουν αντίπαλο, “όλα τα πιόνια ευθεία. Μια ή άλλη εμείς παίρνουμε το παιχνίδι”».

«Μοναδική ένδειξη το DNA στο… καπέλο»

Ηταν 18 Αυγούστου του 2012 όταν η Αντιτρομοκρατική συνέλαβε τον Τ. Θεοφίλου για τη ληστεία της Πάρου, στην οποία κατά τη διαφυγή των ληστών δολοφονήθηκε ένας οδηγός ταξί. Κατηγορήθηκε για τη ληστεία, την ανθρωποκτονία και για συμμετοχή στην οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς.

Κανείς από τους αυτόπτες μάρτυρες δεν τον αναγνώρισε, ενώ ως μοναδική ένδειξη ενοχής του παρουσιάστηκε ένα καπέλο, το οποίο δεν υπήρχε στα αρχικά ευρήματα της ληστείας και που πάνω του – σύμφωνα με την Αντιτρομοκρατική– υπήρχε δικό του DNA.

Το πρωτόδικο δικαστήριο τον έστειλε στη φυλακή καθώς του επέβαλε 25 χρόνια κάθειρξη. Τον έκρινε ένοχο για απλή συνέργεια σε ανθρωποκτονία και συμμετοχή στη ληστεία και αθώο για ένταξη στην οργάνωση Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς.

Τον Ιούλιο του 2017 το Πενταμελές Εφετείο τον αθώωσε από όλες τις κατηγορίες. Εναντίον αυτής της απόφασης κινήθηκε ο τότε αντεισαγγελέας του Αρειου Πάγου Ι. Αγγελής (πρώην εποπτεύων εισαγγελέας της Αντιτρομοκρατικής), με αίτημα αναίρεσης της αθωωτικής απόφασης.

«Το αίτημα αναίρεσης της αθωωτικής απόφασης είναι μια εμμονική στοχοποίηση, που αγγίζει τα όρια της προσωπικής εμπάθειας» έλεγε τότε στην «ΕφΣυν» ο Τ. Θεοφίλου. «Ομως δεν είναι καθόλου προσωπικό, αλλά βαθιά πολιτικό: αφορά τη μέθοδο απονομής δικαιοσύνης γενικά και την ασυδοσία συγκεκριμένων κύκλων της δικαστικής εξουσίας ειδικά. Αφορά, επίσης, πιο συγκεκριμένα, τον τρομονόμο, καθώς και την ανεξέλεγκτη χρήση του περιβόητου DNA ως στοιχείου σε ποινική δίκη που η σημερινή κυβέρνηση επιμένει να μην περιορίζει».

Στις 14/8/2018 το 5ο Ποινικό Τμήμα του Αρειου Πάγου τερμάτισε οριστικά τη δικαστική περιπέτεια του Τ. Θεοφίλου, δημιουργώντας την πρώτη αμετάκλητη αθωωτική απόφαση σε δικογραφία της ΔΑΕΕΒ.

Μάλιστα, με την επίμαχη υπ’ αριθμ. 1333/2018 απόφαση του Αρειου Πάγου αναδεικνυόταν το σκεπτικό της αθώωσης Θεοφίλου για τα αδικήματα της απλής συνέργειας σε ανθρωποκτονία και της ληστείας, σύμφωνα με την οποία το μοναδικό στοιχείο ενοχής του – ένα καουμπόικο καπέλο– δεν ήταν αρκετό!

«Υπάρχει και μια εξαιρετικά θετική πλευρά στην αίτηση αναίρεσης» είχε δηλώσει τότε (στην «ΕφΣυν») ο Τ. Θεοφίλου. «Ο Αρειος Πάγος επικυρώνει μια απόφαση-ανάχωμα στον τρομονόμο και στην κατάχρηση του DNA ως αποδεικτικού μέσου».

Μέχρι όμως να συμβεί αυτό ο ίδιος είχε βιώσει έναν πενταετή εγκλεισμό στη φυλακή.

Πηγή: documentonews.gr