ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΥΛΟΠΟΥΛΟΣ

Τι φταίει και η Ελλάδα, για ένα ακόμη καλοκαίρι, είναι η… τραγική πρωταγωνίστρια της Ευρώπης και της Μεσογείου στις καταστροφές από τις δασικές πυρκαγιές;

Τι φταίει, δηλαδή, που τα τελευταία χρόνια είμαστε μακράν πρώτοι στις καμένες εκτάσεις, συγκρινόμενοι με τα γειτονικά μας ευρωπαϊκά και μεσογειακά κράτη που μοιράζονται τις ίδιες ακραίες με εμάς κλιματικές συνθήκες;

Η εύκολη λύση είναι να αποδοθεί η ελληνική τραγωδία, όπως αποκαλούν τη φωτιά στην Αττική ευρωπαϊκές εφημερίδες, σε ανικανότητα του επιτελικού κράτους. Είναι η πιο προφανής εξήγηση, σε ένα κράτος που καταβάλλει ειλικρινείς προσπάθειες, αλλά δεν τα καταφέρνει γιατί ενδεχομένως δεν διαθέτει έμπειρο και ικανό πολιτικό και επιτελικό προσωπικό.

Η εκ του αποτελέσματος, δηλαδή, τεράστια αποτυχία και μάλιστα για ένα ακόμη καλοκαίρι, του κρατικού μηχανισμού στην κατάσβεση των πυρκαγιών θα μπορούσε, πράγματι, να αποδοθεί σε ανικανότητα, αν είχαν προηγηθεί και είχαν διασφαλιστεί όλα εκείνα που εγγυώνται την επιτυχή έκβαση του εγχειρήματος.

Με πρώτο από όλα την εξασφάλιση του κατάλληλου και επαρκούς εναέριου πυροσβεστικού στόλου.

Έτσι, ώστε να μη χρειαζόμασταν την βοήθεια των γειτόνων μας Βουλγάρων στην κατάσβεση της πυρκαγιάς του παραμεθόριου Όρβηλου όρους. Το οποίο καίγεται αβοήθητο επί σχεδόν ένα μήνα, επειδή οι ελληνικές αρχές δεν δέχθηκαν την ευγενική πρόταση των Βουλγάρων να μας συνδράμουν. Οι οποίοι Βούλγαροι, αφού κατάσβεσαν τη φωτιά στη δική τους πλευρά, πρότειναν να βοηθήσουν στην κατάσβεση και στη δική μας.

Προφανώς, όμως, τα πυροσβεστικά αεροπλάνα δεν επαρκούν για όλη την Ελλάδα το μήνα Αύγουστο, που μαίνονται οι πυρκαγιές.

Εδώ δεν επαρκούν τα αεροπλάνα για την Αττική. Όπου υπάρχουν μαρτυρίες ότι πέταγαν μόλις 3 αεροπλάνα, παρά τις επικοινωνιακές διαβεβαιώσεις των αρμοδίων περί του αντιθέτου.

Δεύτερη προϋπόθεση που θα έπρεπε να έχει ικανοποιηθεί ώστε να μπορούμε σήμερα να αποδίδουμε την αποτυχία στην ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού, είναι η στελέχωση της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, κατά τρόπο ώστε να είχαν καλυφθεί όλα τα κενά σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Κι ακόμη, η επίρριψη της ευθύνης στην ανικανότητα θα ευσταθούσε, αν είχε ανανεωθεί πρόσφατα και ο στόλος των πυροσβεστικών οχημάτων και αν είχαν εκσυγχρονιστεί οι εξοπλισμοί και τα συστήματα πυρόσβεσης.

Και τέλος, θα μπορούσαμε να μιλάμε για ανικανότητα, αν είχαν διατεθεί εγκαίρως επαρκή κονδύλια στις περιφέρειες και στις δασικές υπηρεσίες για τη διάνοιξη δασικών δρόμων, για τον σχεδιασμό αντιπυρικών ζωνών και για τον καθαρισμό των δασών από την εύφλεκτη ύλη.

Αν όλα αυτά είχαν συμβεί, τότε πράγματι η αποτυχία θα έπρεπε να αποδοθεί σε επιτελική ανικανότητα.

Εδώ όμως διαπιστώνεται και πάλι εκ του αποτελέσματος, ότι καμία προετοιμασία δεν έγινε, κανένα προληπτικό μέτρο δεν λήφθηκε, κανένα έργο περιορισμού της φυσικής καταστροφής δεν εκτελέστηκε και κανένας εξοπλισμός, όπως και καμία ενίσχυση του στόλου και του προσωπικού δεν συνέβη.

Από τα 36 δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης, σε μια χώρα που ο ίδιος ο πρωθυπουργός αναγνώρισε ότι η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης έχει διαστάσεις πολέμου, διατέθηκαν σε αυτόν τον… πόλεμο μόλις 556,63 εκατομμύρια ευρώ.

Μόλις το 1,3%, δηλαδή, της ευρωπαϊκής ενίσχυσης εκτιμήθηκε ότι αξίζει να επενδυθούν σε αυτόν τον ασύμμετρο, όπως τον αποκαλούν επικοινωνιακά κάθε καλοκαίρι, πόλεμο.

Αλλά ακόμη και από αυτά τα 556,63 εκατομμύρια ευρώ, μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού, είχαν απορροφηθεί μόλις τα 5,34 εκατομμύρια ευρώ. Μόλις το 1%, δηλαδή, του συνόλου.

Ο πόλεμος με την κλιματική αλλαγή και η περίφημη προετοιμασία του επιτελικού κράτους να αντιμετωπίσει τον μεγάλο εχθρό της χώρας, αποτιμάται σε αριθμούς ως το 1 προς 10.000 της συνολικής ευρωπαϊκής ενίσχυσης που έχει λάβει η χώρα από τα ευρωπαϊκά ταμεία για να αντιμετωπίσει τα μεγάλα της προβλήματα.

Όλη η προετοιμασία της χώρας για την προσαρμογή, δηλαδή, στην κλιματική αλλαγή, αντιστοιχεί σε 5,34 εκατομμύρια ευρώ.

Η μερίδα του λέοντος του Ταμείου Ανάκαμψης οδηγήθηκε στα ταμεία των ολιγοπωλιακών μεγάλων επιχειρήσεων. Σαν κι αυτές που κερδοσκοπούν στις αγορές, ανεβάζοντας τις τιμές στα ύψη. Και σαν κι εκείνες που υλοποιούν το… πρασίνισμα της χώρας. Καταστρέφοντας το αυθεντικό πράσινο, άλλοτε για να χτίσουν βιομηχανικού μεγέθους ανεμογεννήτριες και άλλοτε για να εγκαταστήσουν στις κάποτε πράσινες περιοχές τεράστιας έκτασης φωτοβολταϊκά πάρκα.

Πρόκειται για τις εταιρείες που θα… αξιοποιήσουν τα φετινά καμένα, υψώνοντας στη θέση τους τεράστιες ανεμογεννήτριες και σπέρνοντας χιλιάδες φωτοβολταϊκά.

Με συνέπεια να μην αναγεννηθεί η πανίδα και η χλωρίδα του καμένου οικοσυστήματος, να επιδεινωθεί επί το ξηρότερο και το θερμότερο η κλιματική κρίση, να ενισχυθεί η λειψυδρία, να παραδοθούν οι κατάντι περιοχές στις πλημμυρικές καταστροφές που επαπειλούνται και να καταστραφεί η τοπική οικονομία σε όλη την ελληνική ύπαιθρο,

Όλη η αλήθεια για τις πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω από τις μεγάλες οικολογικές καταστροφές τα καλοκαίρια που ερημοποιούν την ύπαιθρο, βρίσκεται σε δυο χαρακτηριστικές δηλώσεις του πρωθυπουργού.

Η πρώτη είναι η τραγική δήλωσή του, όταν δικαιολογώντας σε πολίτες την καταστροφή ενός δάσους στην Κέρκυρα, προκειμένου να κτιστεί στη θέση του μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα, είπε:

«Τα δάση κάποτε θα καούν».

Η δεύτερη είναι η περσινή δήλωσή του για την προστασία των δασών:

«Τα δάση θα ιδιωτικοποιηθούν για να προστατευτούν πιο αποτελεσματικά».

Και οι δύο δηλώσεις λειτούργησαν σαν την αυτοεκπληρούμενη προφητεία.

Τα δάση, πράγματι, κάηκαν. Ή καλύτερα αφέθηκαν να καούν αβοήθητα. Με ένα budget 5,34 εκατομμυρίων ευρώ για ολόκληρη την Ελλάδα.

Όσο για την καλύτερη προστασία των δασών, πράγματι, οι ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά στα καμένα είναι η καλύτερη εγγύηση ότι θα προστατευτούν με το καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα της ολιγαρχίας.

Η Ελλάδα αλλάζει βίαια. Και αυτό δεν είναι αποτέλεσμα καμίας ανικανότητας. 

Είναι το αποτέλεσμα συγκεκριμένου σχεδίου που εκτελείται με τεράστια συνέπεια και επιτυχία.

Το ποιοι θα ωφεληθούν, είναι ένα ερώτημα που θα έπρεπε να απασχολεί. Και όχι μόνο στις εκλογές…

Πηγή: TVXS