Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών

ΠΡΟΪΔΕΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΒΙΑΣΤΙΚΟΥΣ

Μια σημαντική μερίδα των Ελλήνων πολιτών ένιωσε βαθιά απογοήτευση αντικρίζοντας τον γαλάζιο κομματικό χάρτη της Ελλάδας, αδυνατώντας να πιστέψει τον ιστορικό εκλογικό θρίαμβο της Νέας Δημοκρατίας.

Για τον γράφοντα ωστόσο, δεν υπήρχε η παραμικρή έκπληξη. Το αποτέλεσμα της εκλογικής αναμέτρησης αποτυπώνει με ενάργεια την πολιτική βούληση της πλειοψηφικής τάσης μέσα στην κοινωνία, η οποία δεν ενδιαφέρεται για τίποτε άλλο παρά μόνο για την εξασφάλιση του επιούσιου άρτου και την παρακολούθηση του διανοητικά παραμορφωτικού τηλεοπτικού θεάματος.

Όσοι εξακολουθούν να οικτίρουν τον Ελληνικό λαό που εμπιστεύθηκε εκ νέου το κόμμα της Ν.Δ. επιμένουν να παραθεωρούν την σημαντική παράμετρο του εμβολιασμού της συντριπτικής πλειονότητας της ελληνικής κοινωνίας. Οι πολίτες που εμβολιάστηκαν προφανώς θεωρούν ως άκρως επιτυχημένη την πολιτική διαχείριση της υγειονομικής κρίσης από την κυβέρνηση του απερχόμενου πρωθυπουργού και το κλίμα ευφορίας αποτυπώθηκε στην κάλπη της 21ης Μαΐου.

Τα παράνομα και αντισυνταγματικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, εγκαθιδρύοντας ένα από τα πιο σκληρά και ανάλγητα καθεστώτα υγειονομικής δικτατορίας σε ολόκληρο τον κόσμο, έτυχαν της μεγάλης επιδοκιμασίας των Ελλήνων εμβολιασμένων πολιτών.

Γιατί επομένως μας ενοχλεί το υψηλό εκλογικό ποσοστό που συγκέντρωσε η Ν.Δ.; Ο εμβολιασμένος πολίτης «αναπαύεται» στον υγειονομικό ολοκληρωτισμό του κ. Μητσοτάκη, στον εθνομηδενισμό του κ. Τσίπρα, στον πολιτικά άχρωμο και πληκτικό λόγο του κ. Ανδρουλάκη, στην ξύλινη γλώσσα του κ. Κουτσούμπα κ.ο.κ.

Οι κομματικές επιλογές και προτιμήσεις της εμβολιασμένης κοινωνικής πλειοψηφίας καθορίζουν το παρόν και το μέλλον της ανεμβολίαστης μειοψηφίας, η οποία νιώθει να ασφυκτιά και να συνθλίβεται ανάμεσα στις «μυλόπετρες» των υποχρεωτικών ιατρικών πράξεων και της ψηφιακής υποδούλωσης. Αντίθετα, οι πιο πάνω «μυλόπετρες» αντιμετωπίζονται από την εμβολιασμένη πλειονότητα των πολιτών ως «όαση» υγειονομικής ασφάλειας και γραφειοκρατικής απλούστευσης.

Επομένως, σε εκείνους τους πολίτες που ακόμη ορθοφρονούν, απευθύνεται το εξής ερώτημα: Ποιο είναι το νόημα των εκλογών σε μια κοινωνία η οποία κατ’ ευφημισμό μόνο αποκαλείται δημοκρατική;

Είμαστε, λοιπόν, μάρτυρες μιας «πολιτειολογικής τερατογένεσης», καθώς έχει ήδη αναπτυχθεί και εξελίσσεται ένα νέο και έξυπνο υβριδικό πολίτευμα, εκείνο δηλ. της κοινοβουλευτικής δικτατορίας, το οποίο αποτελεί επιτυχημένη διασταύρωση δύο «γενετικά ανόμοιων» συστημάτων διακυβέρνησης, δηλαδή της δημοκρατίας και της δικτατορίας.

Όσοι πολίτες προσέρχονται στην κάλπη με σκοπό να «μαυρίσουν» την κυβερνητική πολιτική, πέφτουν στην παγίδα της αντισυστημικής ψήφου, η οποία εργαλειοποιεί τεχνηέντως την εκλογική διαδικασία ως βαλβίδα αποσυμπίεσης της κοινωνικής οργής και δυσαρέσκειας.

Την ίδια στιγμή, το διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο πολιτικό σύστημα εξουσίας παραμένει άτρωτο και απρόσβλητο συνεχίζοντας ακάθεκτο (καθώς αξιοποιεί άλλα άφθαρτα πολιτικά πρόσωπα) το έργο της συστηματικής αποδόμησης του Έθνους και της Ορθοδοξίας, με αποτέλεσμα να οδηγεί τον ελληνικό λαό στην απελπισία και την Ελλάδα στον αργό και επικείμενο θάνατό της.

Πολλοί με ρωτούν με περισσή αγωνία: «Ακόμη και αν η αποχή αγγίξει το 90%, τι θα γίνει αύριο;». Τους απαντώ με πάσα ειλικρίνεια. Δεν γνωρίζω τι θα γίνει αύριο. Η αποχή είναι το πρώτο, αλλά αποφασιστικό βήμα για το «ξήλωμα» του μιντιοκρατούμενου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος διακυβέρνησης. Σηματοδοτεί την αφύπνιση του πολίτη ότι η εκλογική διαδικασία συνιστά το συνταγματικό άλλοθι της κοινοβουλευτικής δικτατορίας. Είναι τα αχαρτογράφητα ύδατα της Ελευθερίας. Ορισμένοι πολίτες ενδέχεται να φοβούνται να κολυμπήσουν, επιλέγοντας τα λιμνάζοντα και θολά νερά της αντισυστημικής ψήφου. Είναι δικαίωμά τους. Τους υπενθυμίζω όμως ότι το ΑΥΡΙΟ ανήκει στον Θεό, ενώ το ΣΗΜΕΡΑ ανήκει σε εμένα.

Συνεπώς, η ψήφος των Ελλήνων πολιτών συνιστά στην πραγματικότητα την τροφή του νέου υβριδικού πολιτεύματος, δηλ. της κοινοβουλευτικής δικτατορίας, η οποία όσο περισσότερο ταΐζεται με σαλιωμένα φακελάκια, τόσο περισσότερο θα θεριεύει, καθώς θα ισχυρίζεται ότι προήλθε από την δημοκρατική διαδικασία των εκλογών, με την αθρόα συμμετοχή των πολιτών, έτοιμη να κατασπαράξει στο όνομα της «Δημοκρατίας» με πρωτοφανή αγριότητα και κυνισμό τα συμφέροντα του Έθνους και τις ελευθερίες του λαού.

«Μην σκιάζεστε στα σκότη.

Η (πνευματική) λευτεριά σαν της αυγής το φεγγοβόλο αστέρι

της (δαιμονικής) νύχτας τον τελειωμό θα φέρει».

Παράφραση στίχων από το ποίημα «Το Κρυφό Σχολειό» του ποιητή, Ιωάννη Πολέμη (1862-1924)

Μια σημαντική μερίδα των Ελλήνων πολιτών ένιωσε βαθιά απογοήτευση αντικρίζοντας τον γαλάζιο κομματικό χάρτη της Ελλάδας, αδυνατώντας να πιστέψει τον ιστορικό εκλογικό θρίαμβο της Νέας Δημοκρατίας.

Ορισμένοι εξ αυτών, στην αγωνιώδη τους προσπάθεια να κατανοήσουν το απροσδόκητο και υψηλό εκλογικό ποσοστό που συγκέντρωσε η Ν.Δ., μίλησαν (ατυχώς) και με όρους συνωμοσιολογικούς και ευφάνταστους για καλπονοθεία και για (αναπόδεικτη) ψηφιακή λαθροχειρία της εταιρείας που είχε την ευθύνη συγκέντρωσης και μετάδοσης των αποτελεσμάτων.

Όσοι όμως ακόμη διατηρούν την ψύχραιμη και νηφάλια σκέψη τους αντιλαμβάνονται την αδυσώπητη πολιτική πραγματικότητα, η οποία εκφράστηκε στο πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα των Εθνικών Βουλευτικών Εκλογών: Ότι δηλ. ο κ. Μητσοτάκης εμφανίζεται ως ο απόλυτος και αδιαφιλονίκητος κυρίαρχος της πολιτικής ζωής και η Ν.Δ. κοινοβουλευτικά πανίσχυρη.

Για τον γράφοντα, ωστόσο, δεν υπήρχε η παραμικρή έκπληξη. Το αποτέλεσμα της εκλογικής αναμέτρησης αποτυπώνει με ενάργεια την πολιτική βούληση της πλειοψηφικής τάσης μέσα στην κοινωνία, η οποία δεν ενδιαφέρεται για τίποτε άλλο παρά μόνο για την εξασφάλιση του επιούσιου άρτου και την παρακολούθηση του διανοητικά παραμορφωτικού τηλεοπτικού θεάματος.

Τις τελευταίες δεκαετίες, το νεοταξίτικο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα εξουσίας, αξιοποιώντας την δύναμη της τηλεοπτικής προπαγάνδας, χειραγωγεί τους πολίτες στον ναρκισσισμό της υλιστικής ευμάρειας και ευδαιμονίας, γεγονός που παράγει ως αποτέλεσμα να θεωρείται σημαντικότερη η απόλαυση του μισθού, της σύνταξης και της υγείας και, αντιστοίχως, να υποβαθμίζεται η αξία του σεβασμού στην πατρίδα, στην πίστη και στην τήρηση των παραδόσεων.

Η μείωση των φόρων, η βιωσιμότητα του τραπεζικού συστήματος, η σύγκλιση των μισθών με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, η ακατάσχετη παροχολογία, η προκήρυξη νέων θέσεων εργασίας αποτελούν την κυρίαρχη θεματική ενότητα κάθε προεκλογικής καμπάνιας των κομμάτων που εξοστρακίζει κάθε πολιτική συζήτηση για την εθνική ασφάλεια και κυριαρχία, τον πολιτισμό, την παιδεία και την ποιότητα του πολιτεύματος.

Επομένως, η εκλογική προτίμηση των ψηφοφόρων στο κόμμα της Ν.Δ. του κ. Μητσοτάκη παρουσιάζεται ως η απόλυτη ορθολογική επιλογή, στο μέτρο που η απερχόμενη κυβερνητική παράταξη υποσχέθηκε και υλοποίησε τα περισσότερα ψηφιακά pass, μοιράζοντας ψίχουλα κρατικής ελεημοσύνης σε έναν οικονομικά εξαθλιωμένο λαό, ενώ την ίδια στιγμή εθίζεται στο σύστημα της ηλεκτρονικής σκλαβιάς και στην εφιαλτική αχρήματη κοινωνία, η οποία καταφθάνει με θορυβώδη καλπασμό.

Με θλίψη διαπιστώνουμε ότι πολλοί συμπολίτες μας έχουν αναγάγει την απόλαυση των πάσης φύσεως οικονομικών προνομίων σε ύψιστο πολιτικό κριτήριο κομματικής επιλογής που κρατά τα μάτια τους ερμητικά κλειστά στα πολιτικά εγκλήματα της διακυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη, ενώ έχουν φθάσει στο έσχατο σημείο διανοητικής κατάπτωσης, δηλ. να προσεύχονται για την επανεκλογή του δυνάστη τους!

Όσοι εξακολουθούν να οικτίρουν τον Ελληνικό λαό που εμπιστεύθηκε εκ νέου το κόμμα της Ν.Δ. επιμένουν να παραθεωρούν την σημαντική παράμετρο του εμβολιασμού της συντριπτικής πλειονότητας της ελληνικής κοινωνίας. Οι πολίτες που εμβολιάστηκαν προφανώς θεωρούν ως άκρως επιτυχημένη την πολιτική διαχείριση της υγειονομικής κρίσης από την κυβέρνηση του απερχόμενου πρωθυπουργού και το κλίμα ευφορίας αποτυπώθηκε στην κάλπη της 21ης Μαΐου.

Τα παράνομα και αντισυνταγματικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, εγκαθιδρύοντας ένα από τα πιο σκληρά και ανάλγητα καθεστώτα υγειονομικής δικτατορίας σε ολόκληρο τον κόσμο, έτυχαν της μεγάλης επιδοκιμασίας των Ελλήνων εμβολιασμένων πολιτών.

Η υποχρεωτική μασκοφορία ακόμη και σε νήπια τεσσάρων ετών, η διαρκώς επαναλαμβανόμενη υποβολή των εργαζομένων στην εξευτελιστική και αναξιόπιστη διαδικασία των rapid test και τέλος η γκεμπελικού τύπου αργυρώνητη τηλεοπτική προπαγάνδα υπέρ της ασφάλειας και αποτελεσματικότητας των πειραματικών φαρμακευτικών σκευασμάτων, δηλ. το σύνολο των επιβαλλόμενων υγειονομικών μέτρων, τα οποία κουρέλιασαν στην κυριολεξία κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας και προσωπικής ελευθερίας, εκλαμβάνονται από μια σημαντική μερίδα εμβολιασμένων πολιτών ως «αληθινή ευλογία» της θεοποιημένης επιστήμης ή έστω ως «αναγκαίο κακό» για την προστασία της δημόσιας υγείας.

Επομένως, η ψήφος στο κόμμα της Ν.Δ. εκφράζει την θετική αντίληψη και στάση των πολιτών για τα έργα και τις ημέρες της μητσοτακικής διακυβέρνησης.

Γιατί επομένως μας ενοχλεί το υψηλό εκλογικό ποσοστό που συγκέντρωσε η Ν.Δ.; Ο εμβολιασμένος πολίτης «αναπαύεται» στον υγειονομικό ολοκληρωτισμό του κ. Μητσοτάκη, στον εθνομηδενισμό του κ. Τσίπρα, στον πολιτικά άχρωμο και πληκτικό λόγο του κ. Ανδρουλάκη, στην ξύλινη γλώσσα του κ. Κουτσούμπα κ.ο.κ.

Η εντελώς διαφορετική επισκόπηση της πολιτικής κατάστασης, καθώς και η εκ διαμέτρου αντίθετη ιεράρχηση των πνευματικών και ηθικών αξιών που παρατηρούνται μεταξύ των εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων πολιτών, καθιστούν χαοτική την ψυχική τους απόσταση, σε σημείο τέτοιο, ώστε να εκπέμπεται ένα πολύ σαφές και ευδιάκριτο μήνυμα σχετικά με την ύπαρξη «δύο αταίριαστων κόσμων» που υποχρεώνονται εκ των πραγμάτων να συμβιώνουν τυπικά, έχοντας όμως χαράξει διαφορετικές πορείες και διαδρομές.

Οι κομματικές επιλογές και προτιμήσεις της εμβολιασμένης κοινωνικής πλειοψηφίας καθορίζουν το παρόν και το μέλλον της ανεμβολίαστης μειοψηφίας, η οποία νιώθει να ασφυκτιά και να συνθλίβεται ανάμεσα στις «μυλόπετρες» των υποχρεωτικών ιατρικών πράξεων και της ψηφιακής υποδούλωσης. Αντίθετα, οι πιο πάνω «μυλόπετρες» αντιμετωπίζονται από την εμβολιασμένη πλειονότητα των πολιτών ως «όαση» υγειονομικής ασφάλειας και γραφειοκρατικής απλούστευσης.

Άραγε, γιατί δυσαρεστούνται μερικοί, όταν μιλούμε για την de facto διαίρεση της ελληνικής κοινωνίας σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους; Αυτή είναι η αντικειμενική πραγματικότητα, την οποία οφείλουμε να αποδεχθούμε, προκειμένου να μην λαθεύουμε στην εξαγωγή χρήσιμων πολιτικών συμπερασμάτων.

Όσο οι εμβολιασμένοι πολίτες επιμένουν να διακηρύσσουν ότι το εμβόλιο ήταν απλώς μια ιατρική πράξη, χωρίς να εμβαθύνουν στους απώτερους σκοπούς και στις επιδιώξεις της υγειονομικής κρίσης, ζώντας μέσα στην φθοροποιό πλάνη της κανονικότητας, τόσο περισσότερο θα απομακρύνονται από την αναζωογονητική και λυτρωτική μετάνοια.

Από την άλλη πλευρά, η συντριπτική πλειονότητα των ανεμβολίαστων πολιτών και μία μερίδα αφυπνισμένων εμβολιασμένων που έχουν αναγεννηθεί με το πυρ της Χάριτος και της Μετανοίας, αντιστάθηκαν στις ψευδοσειρήνες του πατριωτικού χώρου που καλούσαν σε αντισυστημική ψήφο, απέχοντας από την θεατρινίστικη εκλογική διαδικασία και στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα πολιτικής απονομιμοποίησης του σάπιου και διεφθαρμένου κοινοβουλευτικού δικτατορικού καθεστώτος.

Φάνηκε να αντιλαμβάνονται ότι το νόημα και το περιεχόμενο της εκλογικής διαδικασίας έχει προ πολλού αλλοτριωθεί, καθώς έχει παύσει να υπηρετεί την Δημοκρατία, την Αλήθεια και την Δικαιοσύνη.

Οι πολίτες απείχαν έχοντας συνειδητοποιήσει ότι ο διαβρωμένος θεσμός των εκλογών αξιοποιείται από το νεοταξίτικο πολιτικό σύστημα εξουσίας ως δολερή παγίδα εγκλωβισμού των καλοπροαίρετων και αφελών πατριωτών, ενώ την ίδια στιγμή λειτουργεί ως συνταγματικό άλλοθι για την αέναη διαιώνιση και νομιμοποίηση της Φαυλοκρατίας και της Κομματοκρατίας.

Αντιθέτως, μια μικρή μερίδα ανεμβολίαστων πολιτών υπέκυψε στον πειρασμό της ψηφοφορίας, αδυνατώντας να κατανοήσουν μέχρι την εσχάτη ώρα το αυτονόητο, δηλαδή ότι το πολίτευμα μιας Πολιτείας μόνο ως δημοκρατικό δεν μπορεί να προσδιοριστεί όταν:

• Καταστρατηγούνται οι δημοκρατικοί θεσμοί του Κράτους Δικαίου (σκάνδαλο τηλεφωνικών υποκλοπών και παρακολουθήσεων πολιτικών, δημοσιογράφων και επιχειρηματιών από την Ε.Υ.Π.)
• Υπονομεύεται σταθερά η λειτουργία των κοινοβουλευτικών διαδικασιών
• Εισάγονται νομοθετικές ρυθμίσεις με σκοπό τον αποκλεισμό της συμμετοχής πολιτικών σχηματισμών στις βουλευτικές εκλογές τραυματίζοντας βαρύτατα την συνταγματικώς κατοχυρωμένη αρχή του πολυκομματισμού και των ίσων δυνατοτήτων για όλα τα πολιτικά κόμματα
• Αναιρείται η αρχή της διάκρισης των εξουσιών, όταν αποδυναμώνονται οι θεσμοί του πολιτεύματος, η Βουλή, η Κυβέρνηση, η Αντιπολίτευση προς όφελος του οικονομικού και μιντιακού συμπλέγματος, όταν η κυβέρνηση (εκτελεστική εξουσία) αντιποιείται την νομοθετική λειτουργία του Κοινοβουλίου, νομοθετώντας  η ίδια αφειδώς και αδιαφανώς με την έκδοση Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου και Υπουργικών Αποφάσεων, καθώς και όταν παρεμβαίνει φανερά ή αθέατα στο έργο της Δικαιοσύνης
• Παραβιάζεται τέλος κατ’ επανάληψη το Σύνταγμα (με την αντισυνταγματική επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών και την ψήφιση των Μνημονίων οικονομικής υποδούλωσης).

Επομένως σε εκείνους τους πολίτες που ακόμη ορθοφρονούν, απευθύνεται το εξής ερώτημα:

Ποιο είναι το νόημα των εκλογών σε μια κοινωνία η οποία κατ’ ευφημισμό μόνο αποκαλείται δημοκρατική;

Είμαστε λοιπόν μάρτυρες μιας «πολιτειολογικής τερατογένεσης», καθώς έχει ήδη αναπτυχθεί και εξελίσσεται ένα νέο και έξυπνο υβριδικό πολίτευμα, εκείνο δηλ. της κοινοβουλευτικής δικτατορίας, το οποίο αποτελεί επιτυχημένη διασταύρωση δύο «γενετικά ανόμοιων» συστημάτων διακυβέρνησης, δηλ. της δημοκρατίας και της δικτατορίας.

Το πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δικτατορίας διατηρεί από την αστική-αντιπροσωπευτική δημοκρατία την εκλογική διαδικασία ως «ξεκάρφωμα», αλλά εφαρμόζει αυταρχική πολιτική –την οποία αποδέχονται παθητικά οι μάζες μέσω της συστηματικής τηλεοπτικής πλύσης εγκεφάλου και χειραγώγησης–, επιβάλλοντας την θεσμική  (και όχι την στρατιωτική) βία του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού και καθιστώντας, τέλος, την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας συνταγματική επιταγή κενού περιεχομένου.

Οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, καθώς διαδραματίζουν πλέον σημαντικό διεθνή πολιτικό ρόλο και συνιστούν έναν από τους βασικούς παράγοντες της παγκοσμιοποίησης, φρόντισαν να δημιουργήσουν στα «πειραματικά εργαστήριά» τους την νέα υβριδική μορφή του πολιτεύματος, με σκοπό την προώθηση και την νομιμοποίηση των κερδοσκοπικών τους συμφερόντων.

Αυτοί οι νέοι και φιλόδοξοι κυρίαρχοι του κόσμου (πολυεθνικές) εφηύραν ένα καινούριο σύστημα διακυβέρνησης των λαών, το οποίο δεν θα μπορούσε ασφαλώς να ήταν ούτε δημοκρατικό, επειδή τούτο θα εμπόδιζε την μεγιστοποίηση των κερδών τους που στηρίζονται στην καταλήστευση του εθνικού πλούτου των κρατών, αλλά ούτε και δικτατορικό, επειδή θα αποτελούσαν παράπλευρο στόχο των αιματηρών λαϊκών εξεγέρσεων, αφού όχι σπάνια έχουν ταυτιστεί με την εγκαθίδρυση και υποστήριξη των ολοκληρωτικών καθεστώτων.

Η κατανόηση της πιο πάνω αποκεκαλυμμένης αλήθειας (για να τιμήσουμε και την επιτυχημένη έμπνευση του διαχειριστή σχετικά με την ονοματοδοσία του ιστολογίου) ασκεί αποφασιστική επιρροή στην άσκηση του εκλογικού δικαιώματος.

Το νέο υβριδικό πολίτευμα εμφανίζεται πανίσχυρο, καθώς οι εξουσιαστικές δομές που το στηρίζουν έχουν κατορθώσει να χειραγωγούν έξυπνα και επιτήδεια τους πολίτες, εργαλειοποιώντας το φυσικό συναίσθημα του φόβου, το οποίο συνδέεται με πραγματικές ή εικονικές απειλές που αφορούν την τρομοκρατία, την κρίση της δημόσιας υγείας, την κλιματική αλλαγή κ.λπ.

Όμως και το ίδιο το νεοταξίτικο πολιτικό σύστημα εξουσίας που έχει κατορθώσει να επιβάλει στους λαούς την μορφή του νέου υβριδικού πολιτεύματος δεν είναι απαλλαγμένο από τον φόβο. Πολύ περισσότερο, διακατέχεται από μια εμμονική φοβία. Πανικοβάλλεται και μόνο στην ιδέα της αποκάλυψης. Τρέμει την στιγμή εκείνη που οι λαοί θα συνειδητοποιήσουν την καμουφλαρισμένη αλήθεια και θα εξεγερθούν. Αμέσως θα καταρρεύσει με πάταγο, παρασύροντας και το πολιτικό προσωπικό που συνέβαλε στην προσωρινή επικράτησή του. Επομένως, προκειμένου να μην διαλυθεί, έχει θεσπίσει για λόγους αυτοπροστασίας και επιβίωσής του τις εκλογές.

Η εκλογική διαδικασία νομιμοποιεί το πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δικτατορίας, αφού στα μάτια της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών, κατορθώνει να παραμένει αθέατο, και επομένως να μακροημερεύει και να ραδιουργεί εις βάρος των συμφερόντων των Εθνών.

Η συνειδητή στάση λοιπόν της αποχής δεν συνδέεται με την αδιαφορία και τον ωχαδερφισμό, όπως μας προσάπτουν ορισμένοι επιπόλαιοι, αλλά με την βαθύτερη κατανόηση εκ μέρους του πολίτη ότι το νέο υβριδικό πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δικτατορίας είναι το παραγόμενο αποτέλεσμα ενός αριστοτεχνικού και ιδιοφυούς συνδυασμού πολιτικών συστημάτων διακυβέρνησης που σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε βαθμιαία από τον πολυεθνικό εταιρικό μηχανισμό της δαιμονοκίνητης Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Η εγκαθίδρυση της νέας μορφής του πολιτεύματος έχει ως σκοπό την διάλυση των εθνών, την οικονομική αποδιοργάνωση των κρατών, την πολιτισμική πολτοποίηση των λαών και την εξαναγκαστική συμμόρφωση των πολιτών σε απάνθρωπα υγειονομικά μέτρα που προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ελευθερία, χειραγωγώντας την ανθρωπότητα προς μια παγκόσμια κυβέρνηση ολιγαρχών-τεχνοκρατών και χορηγώντας σε κάθε κάτοικο της γης ένα κεντρικό ψηφιακό αριθμό για την κάθε είδους συναλλαγή του.

Ως εκ τούτου, όταν οι αδαείς πολίτες αναφέρονται με στόμφο στο γεγονός των εκλογών, σαν την ιερότερη στιγμή της Δημοκρατίας (!!), τούτο δυστυχώς συνιστά την μέγιστη πλάνη και αυταπάτη τους. Πολίτες που εμφορούνται από ανάλογες αντιλήψεις εξασφαλίζουν τον βαθύ και ατάραχο ύπνο των ιθυνόντων του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού.

Όταν οι έννοιες, όπως «λαός», «λαϊκή κυριαρχία» και «λαϊκή βούληση» συρρικνώνονται συνεχώς και απειλούνται με συνταγματική αφυδάτωση, είναι πραγματικά κωμικό οι ανεμβολίαστοι συμπολίτες μας να μιλούν με δέος για την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος –όπως κάποιοι άλλοι μιλούσαν τον καιρό της πανδημίας με αμετροεπή αυτοθαυμασμό και έπαρση για την επιτυχή ολοκλήρωση του εμβολιαστικού τους κύκλου–, αποδεικνύοντας το ασύλληπτο μέγεθος της χειραγώγησης και της πλύσης εγκεφάλου που έχουν υποστεί, προκειμένου πειθήνια και υπάκουα να προσέρχονται στις κάλπες μία φορά κάθε τέσσερα χρόνια, φουσκώνοντας από δημοκρατική υπερηφάνεια!

Όσοι πολίτες προσέρχονται στην κάλπη με σκοπό να «μαυρίσουν» την κυβερνητική πολιτική, πέφτουν στην παγίδα της αντισυστημικής ψήφου, η οποία εργαλειοποιεί τεχνηέντως την εκλογική διαδικασία ως βαλβίδα αποσυμπίεσης της κοινωνικής οργής και δυσαρέσκειας.

Την ίδια στιγμή, το διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο πολιτικό σύστημα εξουσίας παραμένει άτρωτο και απρόσβλητο συνεχίζοντας ακάθεκτο (καθώς αξιοποιεί άλλα άφθαρτα πολιτικά πρόσωπα) το έργο της συστηματικής αποδόμησης του Έθνους και της Ορθοδοξίας, με αποτέλεσμα να οδηγεί τον ελληνικό λαό στην απελπισία και την Ελλάδα στον αργό και επικείμενο θάνατό της.

Όσο οι πολίτες παραμένουν τηλεοπτικά ναρκωμένοι και αγκυλωμένοι σε ψυχαναγκαστικές εμμονές του παρελθόντος, πιστεύοντας ότι ζουν σε καθεστώς «πλέριας» δημοκρατίας, εκείνη θα μεταλλάσσεται σε «Δημοκρατία των Λύκων», απειλώντας να κατασπαράξει με αδηφάγο βουλιμία και τα τελευταία ψήγματα των ελευθεριών και των δικαιωμάτων του ελληνικού λαού.

Οι ανεμβολίαστοι πολίτες που επιμένουν ακόμη να ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα, κλείνοντας τα αυτιά και τα μάτια τους σε συμπαγή και τεκμηριωμένα επιχειρήματα, αποστηθίζοντας ξερά ρήσεις Αγίων Γερόντων –αποκρύπτοντας το ιστορικό, πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο ειπώθηκαν και τις επικρατούσες συνθήκες– μπορεί να παραλληλιστούν με τα «υπνωτισμένα πρόβατα» που βόσκουν αμέριμνα στο «λιβάδι της δημοκρατίας», καθώς περιτριγυρίζονται από τα «λυκοτσοπανόσκυλα», δηλαδή τους αντισυστημικούς πατριώτες που ωθούν το κοπάδι των πατριωτών ψηφοφόρων στο μαντρί της αντισυστημικής ψήφου.

Τούτο, διότι, όπως έχω κατ’ επανάληψη γράψει, η διαίρεση των πατριωτικών δυνάμεων εξυπηρετεί εκ του αποτελέσματος το νεοταξίτικο πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης, δεδομένου ότι η κατακερματισμένη ψήφος στα διάσπαρτα πατριωτικά κόμματα εγκλωβίζει τους πατριώτες ψηφοφόρους στην εκλογική διαδικασία, διά της οποίας όμως επιτυγχάνεται η νομιμοποίηση της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας που εξασφαλίζεται με την μαζική συμμετοχή των πολιτών –όλων των κομματικών αποχρώσεων και φρονημάτων– στις εκλογές.

Πολλοί με ρωτούν με περισσή αγωνία: «Ακόμη και αν η αποχή αγγίξει το 90%, τι θα γίνει αύριο;» Τους απαντώ με πάσα ειλικρίνεια. Δεν γνωρίζω τι θα γίνει αύριο.

Η αποχή είναι το πρώτο, αλλά αποφασιστικό βήμα για το «ξήλωμα» του μιντιοκρατούμενου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος διακυβέρνησης. Σηματοδοτεί την αφύπνιση του πολίτη σχετικά με το γεγονός ότι η εκλογική διαδικασία συνιστά το συνταγματικό άλλοθι της κοινοβουλευτικής δικτατορίας. Είναι τα αχαρτογράφητα ύδατα της Ελευθερίας. Ορισμένοι πολίτες ενδέχεται να φοβούνται να κολυμπήσουν, επιλέγοντας τα λιμνάζοντα και θολά νερά της αντισυστημικής ψήφου.

Είναι δικαίωμά τους. Τους υπενθυμίζω όμως ότι το ΑΥΡΙΟ ανήκει στον Θεό, ενώ το ΣΗΜΕΡΑ ανήκει σε εμένα.

Ο Θεός θα με κρίνει για την στάση μου ΣΗΜΕΡΑ, και επομένως (και ενδεχομένως) να με κατακρίνει για την αγωνιώδη μέριμνά μου για το ΑΥΡΙΟ που υποδηλώνει σαφή έλλειψη εμπιστοσύνης στην Πρόνοια του Θεού.

Είμαι πολίτης και όχι πολιτικός για να προτείνω λύσεις. Αναλαμβάνω την ευθύνη του πολίτη που μου αναλογεί.

Ως πολίτης δεν συνεργάζομαι με αυτούς που εργολαβικά ισοπεδώνουν την πατρίδα μου, αλλά ούτε και με αυτούς που υπόσχονται την σωτηρία της, φιλοδοξώντας όμως να γίνουν κομμάτι του διεφθαρμένου και διαπλεκόμενου πολιτικού συστήματος εξουσίας.

Απέχω, επειδή θέλω να κρατήσω λευκό και καθαρό το ένδυμα της ψυχής μου.

Στο σημείο αυτό, ας μου επιτραπεί μια προσωπική εκμυστήρευση: Μιλώντας ο γράφων με ένα σημαίνον στέλεχος του πατριωτικού χώρου, τον ρώτησα «εμένα προσωπικά και τρία εκατομμύρια ευρώ και αν μου έδιναν, δεν θα έμπαινα ποτέ σε αυτό το άθλιο κοινοβούλιο που παράγει διαπλοκή, διαφθορά και εθνική μειοδοσία, εσείς ωστόσο γιατί δαπανάτε σεβαστό ποσό χρημάτων για να εισέλθετε σε αυτό;». Φυσικά αντί απάντησης, έλαβα ένα χαμόγελο έκδηλης απορίας…

Εν κατακλείδι, η κατακερματισμένη αντισυστημική ψήφος θα παραμένει πάντοτε άκαρπη και μειοψηφική, διαλύοντας τα όνειρα των ανεμβολίαστων συνανθρώπων μας για πολιτική αλλαγή, δεδομένου ότι η εκάστοτε εμβολιασμένη πλειονότητα των πολιτών θα επιλέγει να ψηφίζει «μητσοτακικά» «τσιπρικά» και «ανδρουλακικά», εγκλωβίζοντας τους ανεμβολίαστους πατριώτες ψηφοφόρους στην διαδικασία νομιμοποίησης της συστημικής και νεοταξίτικης πολιτικής εξουσίας!

Συνεπώς, η ψήφος των Ελλήνων πολιτών συνιστά στην πραγματικότητα την τροφή του νέου υβριδικού πολιτεύματος, δηλ. της κοινοβουλευτικής δικτατορίας, η οποία όσο περισσότερο ταϊζεται με σαλιωμένα φακελάκια, τόσο περισσότερο θα θεριεύει, καθώς θα ισχυρίζεται ότι προήλθε από την δημοκρατική διαδικασία των εκλογών, με την αθρόα συμμετοχή των πολιτών, έτοιμη να κατασπαράξει στο όνομα της «Δημοκρατίας» με πρωτοφανή αγριότητα και κυνισμό τα συμφέροντα του Έθνους και τις ελευθερίες του λαού.

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ:

Με το ανωτέρω κείμενο του Δημήτρη Δασκαλάκη ταυτίζομαι απολύτως. Είναι και για μένα πλέον ηλίου φαεινότερον ότι ο ελληνικός λαός ποδηγετείται από έναν δαιμονικό μηχανισμό φαινομενικής δημοκρατίας, που ομοιάζει με πολιτικό κενοτάφιο: Απέξω φανταχτερό μάρμαρο και από μέσα ένα μεγαλοπρεπές ΤΙΠΟΤΑ. Ίσως, ακόμη χειρότερα, η ουσία των δημοκρατικών θεσμών θα ταίριαζε να παραλληλισθεί με κανονικό τάφο ενός επιφανούς νεκρού, ο οποίος εξωτερικά είναι άψογα φροντισμένος, αλλά εσωτερικά είναι σκουληκοφαγωμένος. Αυτήν την προ πολλού ενταφιασμένη, σκωληκόβρωτη δημοκρατία είναι αδιάφορο αν θα την αποκαλέσουμε “έξυπνη δικτατορία“, “κοινοβουλευτική δικτατορία“ ή, κομψότερα, “μεταδημοκρατία“. Εκείνο που προέχει είναι να συνειδητοποιηθεί από τους πολίτες η περίφημη “απάτη της ετικέτας“ (δημοκρατία!) και να καταστεί ανιχνεύσιμη η των κομματικών σκωλήκων βρώμα και δυσωδία. Η αντισυστημική ψήφος είναι ένας ευφημισμός. Με την βοήθεια της θεωρίας του Θαυμαστού Ανάποδου Κόσμου, οφείλουμε να αντιληφθούμε ότι αντισυστημικός σημαίνει εν τέλει συστημικός, αφού την ύπαρξη του αντισυστημικού επιτρέπει το ίδιο το σύστημα, που επικυρώνεται μέσω ακριβώς της αντισυστημικής ψήφου.

Κ. Ι. Βαθιώτης

https://kvathiotis.substack.com/p/adb