Στη λανθασμένη αίσθηση ασφάλειας που αποκόμισε προς στιγμή όταν είδε τους αστυνομικούς της ομάδας ΔΙΑΣ λίγο πριν απ' τη δολοφονία του φίλου του Παύλου Φύσσα, αλλά και στο ψυχολογικό τραύμα που του άφησε το γεγονός αναφέρθηκε σήμερα στο Εφετείο ο Ν. Χατζηευστρατίου.

Καταθέτοντας ο μάρτυρας, όπως και πρωτόδικα, μίλησε για οργανωμένη επίθεση απ' τους χρυσαυγίτες, απ' τους οποίους τόνισε πως δέχθηκε εκφοβισμό.

«Κάποιοι στο βάθος μας κοιτούσαν περίεργα, συζητούσαμε για αυτό, έκανε μπαμ ότι ήταν χρυσαυγίτες. Το συζητούσαμε χαμηλόφωνα» είπε για την ώρα που βρισκόταν με την παρέα του στην καφετέρια «Κοράλλι».

Στη συνέχεια ο μάρτυρας, είπε ότι όταν βγήκαν από την καφετέρια για να φύγουν «κάποια άτομα κοντά στα αυτοκίνητά μας είχαν ανοίξει το πορτ παγκάζ και ο ένας φορούσε γάντια, ο άλλος είχε το χέρι μέσα να βγάλει κάτι. Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε ένας με ένα μηχανάκι που μας είπε ότι τον ειδοποίησε το μαγαζί να κάνει τον μεσάζοντα, από το πουθενά.

Υπήρχε μια απόσταση έως 3 μέτρα μεταξύ μας. Υπήρξε επικοινωνία με αυτόν τον άνθρωπο, πήγαινε κι ερχόταν από αυτούς σε εμάς. Κάποια στιγμή ήρθε και είπε ότι έχει μιλήσει (σ.σ. με τους χρυσαυγίτες) και ότι μπορούμε να πάμε να πάρουμε το αμάξι.  Δε θέλαμε εμείς να μεσολαβήσει κάποιος για εμάς κι αυτό φάνηκε κάπως». 

Εισαγγελέας: Θεωρείτε ότι ο Χατζησταμάτης (σ.σ. ο μεσολαβητής) ήθελε να σας καθυστερήσει για να έρθει ο Ρουπακιάς;

Μάρτυρας: Θα μπορούσε να έχει γίνει όλο αυτό και χωρίς αυτόν. Δε θα μας έψαχναν πιο πάνω αν δε μας έβρισκαν εκεί; Αφού για εμάς ήρθαν.

Εισαγγελέας: Του αποδίδετε κακές προθέσεις;

Μάρτυρες: Όχι, δε νομίζω να είχε κακές προθέσεις.

Μιλώντας για την έλευση του Γ. Ρουπακιά στο σημείο, ο μάρτυρας είπε πως μέσα στο αυτοκίνητο ήταν ένας άνδρας και μία γυναίκα. «Εκείνη τη στιγμή πέρασαν κι άλλα μηχανάκια, και σταμάτησαν γυρίζοντας όλοι προς τα εμάς. Εκεί κατάλαβα ότι είχαν έρθει για μας. Τότε κατάλαβα το ''ελάτε'' που άκουσα από το άτομο που ήταν στα τηλέφωνα έξω από το Κοράλλι». 

Η σύγχυση ήταν εμφανής όταν του επιδείχτηκε φωτογραφία στην οποία απεικονιζόταν «Συγγνώμη, επειδή είδα τον Ρουπακιά, θέλω μια στιγμή να πάρω ανάσα. Συγγνώμη αλλά, ο Παύλος μού λείπει πάρα πολύ», είπε απευθυνόμενος στην πρόεδρο του δικαστηρίου. 

«Φύγαμε προς την Τσαλδάρη, αυτοί άρχισαν να βγαίνουν σαν τσούρμο από το στενό, οι ΔΙΑΣ περνούσαν.  Τη στιγμή που το μπουλούκι βγαίνει από το στενό, τότε μια μηχανή των ΔΙΑΣ σταματάει ανάμεσά μας. Αυτό τότε ήταν πολύ ανακουφιστικό. Κοίταξα το πρόσωπο του αστυνομικού και είδα στα μάτια του απόγνωση. Άρχισαν να ακούγονται υβριστικά σχόλια, προς εμάς με επιθετική διάθεση όπως ''που πάτε ρε κότες, γυρίστε πίσω'', ''θα σας γαμήσουμε, είστε νεκροί''». είπε και πρόσθεσε ότι όταν ο Π. Φύσσας φώναξε «τρέχουμε» άρχισε να τρέχει «έστριψα σε ένα στενό και γύρισα να δω αν με κυνηγούσε κάποιος και τότε είδα κόσμο ριγμένο πάνω στον Παύλο. Μπήκα σε μια αυλή, άρχισε και δεύτερη αναμπουμπούλα γιατί τα μηχανάκια περνούσαν στα στενά και μας έψαχναν. Είχαμε πάρει την αστυνομία, δε μας έβρισκε το περιπολικό, όταν μας βρήκαν μας συνέλαβαν, μας πήγαν στο τμήμα, μας έγδυσαν μας έψαξαν, μας έβαλαν στο κρατητήριο με τον Ρουπακιά, που ήταν σα να μην είχε συμβεί τίποτα. Δε θυμάμαι πώς μάθαμε τον θάνατο του Παύλου. Έξω από το κρατητήριο υπήρχαν άνθρωποι, ή το είπε αστυνομικός έξω από την πόρτα ή το ακούσαμε από το παράθυρο. Ο Ρουπακιάς τότε ζήτησε να απομακρυνθεί από το κρατητήριο κι εγώ έπαθα νευρική κρίση και οδηγήθηκα στο νοσοκομείο και μετά με πήγαν στη ΓΑΔΑ να καταθέσω».

Πολιτική Αγωγή: Μετά το περιστατικό έχετε δεχθεί απειλές ή εκφοβισμό από τη Χρυσή Αυγή;

Μάρτυρας: Μετά την καταστροφή στο Μάτι, μαζεύαμε τρόφιμα και νερά για τους πυροσβέστες. Περίπου 20 άτομα βγήκαν από ένα λεωφορείο, μαυροντυμένα και κάποιοι και με παραλλαγές, γύρισαν και μας χαιρέτησαν ναζιστικά. Μας έβρισαν, και μαζεύτηκαν όλοι μαζί μπουλούκι και πήγαν προς τα γραφεία της Χρυσής Αυγής. Αυτό είναι ένα, από τα πιο εκφοβιστικά που έχω ζήσει.

Πολιτική Αγωγή: Υπεστήκατε μεγάλο σοκ. Καταθέσατε αμέσως μετά τη νοσηλεία; Σε τι κατάσταση ήσασταν;

Μάρτυρας: Ήταν όλα θολά. Με πήγαν από το αστυνομικό τμήμα στο νοσοκομείο.

Πολιτική Αγωγή: Πόσο κράτησε αυτή η ψυχολογική κατάσταση;

Μάρτυρας: Δέκα χρόνια. Ακόμα δεν μπορώ να μπω σε Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, σε κλειστούς χώρους. Στις συναυλίες κάθομαι έξω στην πόρτα, κρύβομαι στο καμαρίνι για να μην έχω επαφή με κόσμο. Δεν αντέχω, δεν μπορώ να βλέπω ελληνικές σημαίες σε τσαντάκια, δεν περνάω απέναντι στο πεζοδρόμιο αν ο άλλος έχει μεγαλύτερη σωματική διάπλαση από μένα. Σε αυτή τη χώρα που οι εθνικιστές νομίζουν ότι τους ανήκει, δεν αισθάνομαι ασφαλής.