Εκεί βραβεύτηκε επίσης ο Στάθης Χάϊτας, μέλος της ομάδας του ’71 που απέκλεισε την Ατλέτικο Μαδρίτης, εκεί ήταν δύο ακόμα παλαίμαχοι ο Νόνι Λίμα και ο Ηλίας Μπέριος. Οι μεγάλες  πρωταγωνίστριες, ωστόσο ήταν η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά δίπλα στο πνεύμα του αθλητισμού με φόντο φωτοβολίδες, τραγούδια και αντιφασιστικά συνθήματα.

Ρωτάω τον αντιπρόεδρο του Συλλόγου, Θοδωρή Ντάντο γιατί επέλεξαν να βραβεύσουν τον Ιάσονα, την ώρα που οι κερκίδες αρχίζουν να γεμίζουν και τα συνθήματα ακούγονται ηχηρά: «Δεν θα μπορούσαμε να μην τον βραβεύσουμε. Ο Πανιώνιος Σμύρνης είναι η προσφυγιά. Έχουμε μεγαλώσει με τις ιστορίες των γιαγιάδων μας, ο Πανιώνιος είναι οι άνθρωποι που ξεριζώθηκαν. Και ο Ιάσονας συμβολίζει για μας, εκείνους τους λίγους Ελλαδίτες που τους υποδέχτηκαν έτσι όπως τους άρμοζε».

Αντί ομιλιών, είδαμε ένα συγκινητικό βίντεο για τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή, συνυφασμένο με την ιστορία του συλλόγου. Λίγο αργότερα, καλούν τον Ιάσονα να παραλάβει το βραβείο του.

Η τιμητική πλακέτα γράφει: «Στον Ιάσονα Αποστολόπουλο. Ο πρόσφυγας Πανιώνιος Γ.Σ. Σμύρνης, τιμά τον άνθρωπο που δείχνει έμπρακτα την αλληλεγγύη του στους πρόσφυγες». Την απονέμουν στον Ιάσονα δυο προσφυγόπουλα από την Γκάμπια, παίκτες του Ερασιτέχνη Πανιωνίου ο Μ. και τον Ε. Πως βρέθηκαν εκεί; Ο Πανιώνιος συνεργάζεται τα τελευταία τρία χρόνια με την ΜΚΟ Medin και έχει πάρει στους κόλπους του προσφυγόπουλα που αγαπούν το ποδόσφαιρο. Λίγο πριν απονείμουν την πλακέτα στον Ιάσονα, μου μιλούν για τα όνειρά τους. Και οι δύο θέλουν να διαπρέψουν στο ποδόσφαιρο. «Θέλω να φτάσουμε έως το Champions League με την ομάδα μας» λέει ο Μ. «Νιώθω πολύ ωραία εδώ, θέλω να κερδίζουμε όλοι μαζί» συμπληρώνει ο Ε.

«Είναι μεγάλη η τιμή που κάνετε. Το βραβείο αυτό είναι από έναν ιστορικό σύλλογο που γνωρίζει από πρώτο χέρι τι θα πει προσφυγιά» είπε ο Ιάσ. Αποστολόπουλος και συνέχισε λέγοντας πως αυτό το βραβείο αφορά και συμβολίζει εκείνους και εκείνες που στέκονται στο πλευρό των προσφύγων, στη στεριά και στη θάλασσα. Όλους όσους κάνουν πράξη την αλληλεγγύη απέναντι σε κάθε άνθρωπο ανεξάρτητα από το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνικότητα ή το φύλο.

«Ο πρόσφυγας είναι ίδιος είτε το 1922 είτε το 2022. Και δυστυχώς και σήμερα, οι λόγοι που οδηγούν τον κόσμο στον ξεριζωμό είναι οι ίδοι: Πόλεμος, βία, αδυναμία επιβίωσης. Γι’αυτόν ακριβώς , για εμάς η υπεράσπιση της ανθρώπινης ζωής, είναι μη διαπραγματεύσιμη και δεν εξαρτάται από κανέναν και από καμία κυβέρνηση» κατέληξε ο διασώστης ο οποίος εισέπραξε το ηχηρό χειροκρότημα της κερκίδας».

Ανάμεσα στο ενθουσιασμένο πλήθος, οι Πάνθηρες του Ιστορικού Πανιωνίου, τα μέλη του  Συνδέσμου με την έντονη αντιφασιστική κουλτούρα. Φοράνε μπλουζάκια με αντιφασιστικά συνθήματα και με επετειακά συνθήματα για τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή.

«Για μας είναι αυτονόητο ότι υπερασπιζόμαστε το προσφυγικό στοιχείο, είμαστε εμείς... είναι η πέτσα μας αυτό το πράγμα» λέει ο Ανδρεας Μόγκριτς όταν του ζητάω να μιλήσει για τους Πάνθηρες του Πανιωνίου.  «Απλά το αντιφασιστικό στοιχείο είναι κάτι που συνάδει με αυτή μας την κουλτούρα. Στηρίζουμε ένθερμα των Πανιώνιο, αλλά δεν είναι για εμάς μόνο οι δύο ώρες του γηπέδου το θέμα. Είναι η οικογένεια, η εργασία, οι φίλοι, οι συναναστροφές. Και φυσικά ζώντας σε μια χώρα όπως την Ελλάδα, γεμάτη πρόσφυγες και μέσα σε ένα σύστημα πολιτικό διεθνές, που ωθεί στην προσφυγιά χιλιάδες ανθρώπους, θέλουμε να είμαστε παρόντες και να δίνουμε πίσω κάτι από αυτά που μας έδωσαν οι δικοί μας πρόγονοι, όταν ήρθαν εδώ με τις βάρκες στον Αθήνα, τον Πειραιά και τα νησιά. Είναι αυτονόητο ότι είμαστε κατά του ρατσισμού και υπέρ κάθε ομάδας που χρειάζεται αλληλεγγύη. Είναι αυτονόητο ότι θαυμάζουμε τη δράση του Ιάσονα που στέκεται κι αυτός δίπλα στους πρόσφυγες».

Την ώρα που έψαχνα τον προπονητή των παιδιών, που μου σύστησε νωρίτερα τα δύο προσφυγόπουλα της ομάδας, τα παιδιά του Πανιωνίου που είχαν νωρίτερα παρελάσει μπροστά μας, είχαν πάει ήδη στην απέναντι κερκίδα κι ανέβαζαν δύο τεράστια πανό. Το ένα έγραφε τον στίχο του Νεγρεπόντη από το Ακορντεόν του Λοϊζου «Κι έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει» το άλλο «Με μια βάρκα οδηγό και τη Σμύρνη Φυλαχτό 1922 - 2022».

Ο Γιώργος Λαμπαδινός, είναι περήφανος που είναι προπονητής στον Πανιώνιο, μιας ομάδας που έβγαλε τον Μαύρο, τον Ανεστόπουλο, τον Σαραβάκο κ.α. «Είναι ένα σωματείο που εκφράζει τους πρόσφυγες αλλά και τον πολιτισμό. Ξέρετε εκτός από αθλητικό σωματείο ήταν και πολιτιστικό. Εμείς γεννηθήκαμε από τους πρόσφυγες, συνεχίζουμε το έργο έχοντας τους πρόσφυγες στην ομάδα μας. Η αξία μας είναι η συνύπαρξη».

Πηγή: tvxs.gr