Το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού (MKIE) με την ουσία  της λειτουργίας του επί σχεδόν 11 χρόνια,  δυστυχώς δεν υπάρχει πλέον… Κείμενο που προσυπογράφουν οι κάτωθι πρώην εθελοντές: 1) Αγγελική Βυθούλκα – Μέλος της ιδρυτικής ομάδας του ΜΚΙΕ, πρώην μέλος του συντονιστικού οργάνου, πρώην συντονίστρια της ομάδας οργάνωσης, πρώην μέλος της  ομάδας επικοινωνίας 2) Άννα Παπούλη – […]

Το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού (MKIE) με την ουσία  της λειτουργίας του επί σχεδόν 11 χρόνια,  δυστυχώς δεν υπάρχει πλέον…

Κείμενο που προσυπογράφουν οι κάτωθι πρώην εθελοντές:

1) Αγγελική Βυθούλκα – Μέλος της ιδρυτικής ομάδας του ΜΚΙΕ, πρώην μέλος του συντονιστικού οργάνου, πρώην συντονίστρια της ομάδας οργάνωσης, πρώην μέλος της  ομάδας επικοινωνίας
2) Άννα Παπούλη – Πρώην μέλος του συντονιστικού οργάνου, πρώην συντονίστρια των φαρμακοποιών και της ομάδας του φαρμακείου, εν ενεργεία φαρμακοποιός
3) Βασιλική Ηλιοπούλου – Εθελόντρια από τον Ιανουάριο του ’12, πρώην μέλος του συντονιστικού οργάνου, πρώην συντονίστρια των ομάδων φαρμακείου, οργάνωσης και επικοινωνίας
4) Γιώργος Βήχας – Εμπνευστής του ΜΚΙΕ, μέλος της ιδρυτικής ομάδας του ΜΚΙΕ, πρώην μέλος του συντονιστικού οργάνου, πρώην συντονιστής της ομάδας των Γιατρών, εν ενεργεία γιατρός του ΕΣΥ
5) Μαίρη Σιδέρη – Εθελόντρια από τον Δεκέμβριο του ’11, πρώην μέλος του συντονιστικού οργάνου, πρώην συντονίστρια της ομάδας οργάνωσης, πρώην μέλος της ομάδας επικοινωνίας
6) Πολυξένη Παπαλέξη – Πρώην μέλος του συντονιστικού οργάνου, πρώην συντονίστρια των φαρμακοποιών και της ομάδας φαρμακείου, συνταξιούχος φαρμακοποιός
7) Προκόπης Μπαδογιάννης – Μέλος της ιδρυτικής ομάδας του ΜΚΙΕ, πρώην μέλος του συντονιστικού οργάνου, πρώην εθελοντής της ομάδας των γιατρών, εν ενεργεία γιατρός
8) Χρήστος Σιδέρης – Μέλος της ιδρυτικής ομάδας του ΜΚΙΕ, πρώην μέλος του συντονιστικού οργάνου, πρώην συντονιστής της ομάδας επικοινωνίας, πρώην συντονιστής της ομάδας υποδοχής νέων εθελοντών

Το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού (MKIE) με την ουσία  της λειτουργίας του επί σχεδόν 11 χρόνια,  δυστυχώς δεν υπάρχει πλέον, παρά την  πρόσφατη μετονομασία του σε Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελλάδας (πρώην Ελληνικού),  μια  απόφαση που  μετά από αναβολές, διαδικτυακές συζητήσεις και από σθεναρή επιμονή μιας ομάδας εθελοντών πάρθηκε, με γνώμονα την διατήρηση του  ονόματος, λόγο του αντίκτυπου που έχει στην κοινωνία και το εξωτερικό.    Φυσικά υπήρξαν  αρκετοί εθελοντές που  υποστήριξαν  καλοπροαίρετα να παραμείνει το όνομα με τα ίδια αρχικά,  για διάφορους λόγους.   Μάλιστα αρκετοί είχαν κατά νου, μετά την εγκατάσταση στο νέο χώρο, αυτό  να αποτελέσει ένα εφαλτήριο αναζωογόνησης , πατώντας επάνω σε μια σημαντική ιστορία αγώνων και προσφοράς.

Και λέμε δεν υπάρχει γιατί διαπιστώνεται δυστυχώς όλο και περισσότερο ότι η απόκλιση από τις αρχές λειτουργίας του ιατρείου- τις οποίες είχαν ήδη  επισημάνει κάποιοι εθελοντές και πριν την μεταστέγαση – επανέρχονται και με εντονότερες μορφές. Η πάση θυσία συνέχιση λειτουργίας του ΜΚΙΕ συνοδεύεται  από την αήθη επίθεση σε εθελοντές  που απαιτούν να παραμείνει το ΜΚΙΕ πιστό στις βασικές αρχές λειτουργίας του.

Το ΜΚΙΕ που έδωσε ελπίδα στους δοκιμαζόμενους ανασφάλιστους πολίτες, να σταθούν όρθιοι, συνέβαλλε με τη φωνή του στην εισαγωγή τους στο Εθνικό Σύστημα Υγείας,  δημοσιοποίησε με θάρρος και αυταπάρνηση την αδικία διεθνώς,  ενέπνευσε τους δοκιμαζόμενους του κόσμου, προσέλκυσε ερευνητές και δημοσιογράφους από όλο το κόσμο και βοήθησε χιλιάδες συνανθρώπους μας στη πρωτοφανή οικονομική κρίση της χώρας μας , από το 2016-17 ακροβατεί.

Νομίζουμε ότι είναι περισσότερο ή λιγότερο γνωστό ότι η  βοήθεια που προσέφερε  το ΜΚΙΕ είναι αυστηρά συνυφασμένη με δύο βασικά κριτήρια που όρισαν και την ανάγκη δημιουργίας του ιατρείου:

• Την βοήθεια στον συνάνθρωπο, και
• Την επικοινωνία προς την κοινωνία των λόγων που οδηγούν τον συνάνθρωπο μας να έχει ανάγκη και μαζί την πάλη για ανατροπή αυτών των συνθήκων

Επίσης το ΜΚΙΕ είχε ένα πολύ αυστηρό πλαίσιο λειτουργίας (και αντιγράφουμε από την επίσημη σελίδα του ΜΚΙΕ:
1) Δεν δέχεται χρηματικές δωρεές από κανέναν.
2) Δεν επιτρέπει την παραμικρή κομματική εμπλοκή εντός της λειτουργίας του ή στις δραστηριότητες του.
3) Δεν διαφημίζει κανέναν για την όποια δωρεά κάνει.

Με βάση λοιπόν αυτούς τους πυλώνες :

– Δέχεται δωρεές μόνο σε είδος ή υπηρεσίες.
– Δεν αφήνει κανένα κόμμα ή παράταξη να εκμεταλλευτεί το αποτέλεσμα της δουλειάς των 200 εθελοντών του
– Όλοι οι δωρητές, πολίτες, εταιρίες, οργανώσεις κλπ. βοηθάνε το ΜΚΙΕ με τον μοναδικό όρο ότι το ίδιο το ιατρείο δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να τους διαφημίσει. Οι μοναδικές αναφορές σε ανακοινώσεις μας σε φυσικά πρόσωπα ή οργανώσεις έχουν να κάνουν με την δημόσια φύση της λειτουργίας τους ή το δημόσιο καλό.

Το παραπάνω πλαίσιο διαφύλαξε στο ακέραιο όλα αυτά τα χρόνια τη λειτουργία του ιατρείου διότι έγινε αποδεκτό ευρέως από τους εθελοντές του και το οποίο (πλαίσιο) το διαφυλάτταμε ως κόρη οφθαλμού οι υπεύθυνοι συντονιστές των ομάδων, το συντονιστικό όργανο και η συνέλευση του.

Κάνουμε αυτή την εισαγωγή για να εξηγήσουμε το πως έφτασε το ιατρείο να εξυπηρετεί πάνω από 1,500 ασθενείς κάθε μήνα με τον αγώνα και ιδρώτα 300+ εθελοντών που ήταν μέλη των παραπάνω ομάδων και οι οποίοι σεβόντουσαν στο ακέραιο το παραπάνω πλαίσιο και γιατί κατάφερε να γίνει αποδεκτό με σεβασμό και αναγνώριση από την κοινωνία.

Από το 2016 και μετά ξεκίνησε μια  φθίνουσα πορεία, που αφορά περισσότερο το κομμάτι των δράσεων του, αλλά  ακόμη και την βοήθεια σε ασθενείς , αφού  χάθηκε ο βασικός στόχος  από την ίδρυσή του, που ήταν οι ανασφάλιστοι. Θυμίζουμε ότι αυτοί εντάχθηκαν πλέον στο  δημόσιο σύστημα υγείας. Η φθίνουσα πορεία συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια στο κομμάτι κάλυψης άπορων  ασθενών με φάρμακα για διάφορους λόγους, όπως προκύπτει άλλωστε και από τα Μηνιαία Δελτία του ΜΚΙΕ. Παρέμεινε σταθερά αυτά τα χρόνια μια σημαντική βοήθεια με ιατροφαρμακευτικό υλικό  σε άλλους φορείς και δημόσια Νοσοκομεία αξιοποιώντας την προσφορά του κόσμου σε είδος.

Ένα ενεργό κομμάτι  εθελοντών  αποχώρησε για διάφορους λόγους, ένα ακόμη αίτιο της φθίνουσας πορείας και της απώλειας της μαχητικότητας.  Ήταν φανερή η ανάγκη να επανακαθοριστούν στόχοι, όπως π.χ.  για τη Δημόσια Υγεία κλπ. , όμως συνέχισε χωρίς επανακαθορισμό.

Ταυτόχρονα  άρχισαν και κάποιες “εκπτώσεις /παρεκκλίσεις“ στους κανόνες λειτουργίας από κάποιους εθελοντές, αυτό έφερε γκρίνια και αντιπαραθέσεις . Οι φωνές ανησυχίας που ακούγονταν εντός, οι επισημάνσεις σχετικά, οι συζητήσεις στις ομάδες, αντί να γίνουν σημείο βελτιώσεων, έγιναν πεδίο αντιπαράθεσης μεγαλύτερο με αποκορύφωμα συμπεριφορές αλαζονείας, αναίτιων κατηγοριών και  αποδοχής των  εκπτώσεων στο όνομα της ”πάση θυσία λειτουργίας.”

Αποτέλεσμα όλων αυτών άξιοι και εργατικοί εθελοντές να έχουν οδηγηθεί στην έξοδο.

Ένα είναι βέβαιο.  Μια τέτοια δομή όταν χάσει την αντιστασιακή της δράση έναντι κάθε αδικίας και περιορίζεται μόνο στην κάλυψη άμεσων αναγκών, σημαντικών μεν αλλά,  χάνει τη μισή ουσία των αρχών της, χάνει το ζητούμενο το οποίο είναι όχι να δώσεις ψάρι, τον καθημερινό επιούσιο, αλλά να μάθεις τον δοκιμαζόμενο να ψαρεύει και που αυτή είναι η διαφορά φιλανθρωπίας-αλληλεγγύης.

Αυτό ζητήθηκε από ομάδα εθελοντών στην τελευταία Γενική Συνέλευση προ τετραμήνου, συζητώντας την πορεία του ιατρείου και σαν συνέχεια αυτού την μετονομασία του. Μάλιστα είχαμε θέσει δύο επιλογές. Είτε να μείνει σαν  όνομα με το πλαίσιο της αγωνιστικότητας και όχι μόνο της παροχής βοήθειας, αλλιώς να μετονομαστεί εντελώς.   Σε αυτή τη Γενική Συνεύλεση ακούστηκαν ευχολόγια για δράσεις και αγωνιστικότητα και προέκυψε το όνομα “παρωδία” Μητροπολιτικό Κοινωνικό ιατρείο Ελλάδας (πρώην Ελληνικού).  Όσοι όμως έχουν ενεργό ρόλο αυτούς τους μήνες που ουσιαστικά ήταν μία πίστωση χρόνου για βελτίωση και επανακαθορισμό νέων στόχων, αρκέστηκαν σε απλή διαχείριση , υπεροψία, αλαζονεία και καμία δράση, δημιουργώντας μάλιστα θέματα ακόμη και σε δράσεις που άλλοι εθελοντές πρότειναν και υλοποιήθηκαν επιτυχώς , όπως η βοήθεια στην Ουκρανία.

Το κλίμα που έχει δημιουργηθεί είναι ιδιαίτερα τοξικό. Είναι γεγονός ότι δεν μας ευχαριστεί αυτή η κατάσταση και αρκετοί από εμάς προσπαθήσαμε αρκετές φορές στο παρελθόν να  διορθώσουμε τις παρεκκλίσεις, αλλά όπως προκύπτει, δεν το καταφέραμε ουσιαστικά. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι  η  αγωνιστικότητα είναι ο μόνος δρόμος για την εξέλιξη και όχι απλά η διαχείριση των αναγκών.  Ουδέποτε βολευτήκαμε  πίσω από μια δομή απλά για να υπάρχουμε,  ούτε όμως και για να ευτελίζουμε ότι χτίστηκε από πολλούς εθελοντές που δούλεψαν σκληρά, πίστεψαν το στόχο και τον υπηρέτησαν άδολα. Σε όλους αυτούς δεν αξίζει η φθορά του ονείρου.

Για αυτούς τους λόγους το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού δεν υπάρχει πλέον. 

Η όποια νέα πορεία της δομής με την επωνυμία Μητροπολιτικό Κοινωνικό ιατρείο Ελλάδας δεν συνεπάγεται συνέχιση των αρχών λειτουργίας του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού όπως προαναφέραμε και επισημαίνουμε ότι δεν έχουμε καμία συμμετοχή, αφού λειτουργεί εκτός του αυστηρού πλαισίου που δημιουργήθηκε με μεγάλο κόπο, προσπάθεια και αγώνες.  Οποιασδήποτε συσχετισμός αυτής της δομής με το Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού είναι απλά εσκεμμένος αποπροσανατολισμός.

Έχουμε πολλούς κοινωνικούς αγώνες να δώσουμε μπροστά μας, αφού αυτή τη στιγμή η σημερινή κυβέρνηση προσπαθεί με νέο νομοσχέδιο να γκρεμίσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας και συγκεκριμένα την πρωτοβάθμια υγεία, που όλα αυτά τα χρόνια υπερασπίστηκε το ΜΚΙΕ, ειδικά στις αρχές της οικονομικής κρίσης.  Οι τίτλοι και τα ονόματα δεν κάνουν αυτούς τους αγώνες αλλά οι ψυχές και εμείς σύντομα θα είμαστε και πάλι στις επάλξεις για νέους αγώνες με τις ίδιες βασικές αρχές που μας έκαναν να δημιουργήσουμε και να γιγαντώσουμε το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού – ΜΚΙΕ.