του Δημήτρη Καζάκη*

Το κλείσιμο του έτους μας έφερε ένα ακόμη μποναμά. Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας ξεπέρασε τα 408 δις ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί σχεδόν στο 230% του ΑΕΠ της χώρας. Ο Πίνακας που παραθέτουμε δείχνει την εξέλιξη του δημόσιου χρέους, αφενός, σε εκατ. ευρώ κατ’ έτος και, αφετέρου, ως % του ΑΕΠ.

Δεν έχει κανείς παρά να θαυμάσει την επιτυχία του καθεστώτος των μνημονίων, που ειρωνικά χαρακτηρίστηκε από τους εταίρους μας ως «πρόγραμμα διάσωσης» της Ελλάδας. Τι ακριβώς διέσωσαν; Μόνο τις απαιτήσεις των δανειστών έναντι της χώρας και του λαού της. Τίποτε άλλο. Τα μνημόνια σχεδιάστηκαν όχι για να αναχαιτίσουν το δημόσιο χρέος, αλλά για να βαθύνουν απελπιστικά την εξάρτηση της Ελλάδας από δάνεια κυρίως του εξωτερικού.

Κι έτσι έγινε. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία των 200 χρόνων της, η Ελλάδα δεν υπήρξε τόσο καταχρεωμένη και μάλιστα υπό εσαεί καθεστώς χρεωκοπίας.

Είναι αλήθεια ότι η τωρινή χρεωκοπία του ελληνικού κράτους είναι η 5^η κατά σειρά. Ωστόσο, ακόμη και στη χρεωκοπία του 1894, η οποία οδήγησε στον ενορχηστρωμένο ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 για να επιβληθεί στην Ελλάδα ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος, έστω προσωρινά υποχωρούσε σημαντικά το ύψος των χρεών. Μόνο στην τελευταία και χειρότερη, η Ελλάδα – παρά την επιβολή καθεστώτος από την ΕΕ πολύ πιο ολοκληρωτικού του ΔΟΕ – η υπερχρέωσή της συνεχίζει να καλπάζει.

Θα μου πείτε και ποιόν νοιάζει; Συζητά κανείς σήμερα για το χρέος; Όχι. Οι κυβερνώντες και η μονοκομματική βουλή των 6 κομμάτων, συμπεριφέρεται λες και δεν υφίσταται ούτε καθεστώς χρεωκοπίας στη χώρα μας, ούτε εκτίναξη του χρέους. Στο κάτω-κάτω της γραφής, ποιος τολμά να αμφισβητήσει τους εταίρους της ΕΕ, οι οποίοι βαφτίζουν «βιώσιμο» το δημόσιο χρέος της Ελλάδας.

Προσέξτε, το καθεστώς μνημονιακής κατοχής δρομολογήθηκε σε μια Ελλάδα με σχεδόν 300 δις ευρώ δημόσιο χρέος στα τέλη του 2009, ή 125,7% του ΑΕΠ. Τότε οι θιασώτες των μνημονίων μας έλεγαν ότι το χρέος ήταν ανεξέλεγκτο και «μη βιώσιμο». Ενώ σήμερα που έχει ξεπεράσει το «φράγμα» των 400 δις ευρώ και έχει φτάσει σχεδόν στο 230% του ΑΕΠ, μας λένε ότι το χρέος είναι ελέγξιμο και βιώσιμο.

Κι έχουν δίκιο από την πλευρά τους. Τα μνημόνια δεν επιβλήθηκαν για να αναχαιτίσουν το δημόσιο χρέος, αλλά για να επιβάλλουν καθεστώς κατοχής και εκποίησης υπέρ των δανειστών. Όσο λοιπόν οι δανειστές ασκούν κατοχή στην Ελλάδα, πλήρη έλεγχο στις αποφάσεις της εγχώριας πολιτικής και εκποίηση της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας του ελληνικού λαού, τότε το χρέος είναι «βιώσιμο»!

Το αφήγημα της εξόδου από τα μνημόνια το 2018, δεν ήταν παρά ένα παραμύθι για μαλθακούς τω πνεύματι. Η Ελλάδα οδηγήθηκε να αναχρηματοδοτεί το ογκούμενο χρέος της, αφενός με τη λεηλασία των ταμειακών διαθεσίμων όλων των ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ. Και, αφετέρου, με την αγορά κρατικών τίτλων από τις εγχώριες τράπεζες υπό την εγγύηση της ΕΚΤ. Αυτό είναι το περίφημο «άνοιγμα στις αγορές», για το οποίο μιλάνε οι κυβερνώντες.

Θα πρέπει επιτέλους να αντιληφθούμε ότι κανένα δίκαιο αίτημα των εργαζομένων και του λαού μας δεν μπορεί να υλοποιηθεί υπό αυτό το καθεστώς. Αντίθετα, θα συνεχίσουμε να βυθιζόμαστε με ρυθμούς πρωτοφανείς για την ιστορία μας, έως ότου πάψει να υπάρχει Ελλάδα. Ακόμη και με όρους οικοπέδου προς πώληση, όπως είναι σήμερα.

*Ο Δημήτρης Καζάκης είναι Πρόεδρος του ΕΠΑΜ. Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στην μηνιαία εφημερίδα Πένα Athens News, φύλλο Φεβρουαρίου 2022.