του Επαμεινώνδα Πανά,

σ. Καθηγητή Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών

Όσο περισσότερες μεταλλάξεις του SARS-CoV-2 εμφανίζονται, τόσο μεγαλύτεροι θα είναι οι προβληματισμοί για το αύριο. Όσο μεγαλύτερη είναι η ασάφεια και η σύγχυση από την πληροφόρηση της πολιτείας και τους υπεύθυνους ειδικούς, τόσο μεγαλύτερος είναι ο φόβος των πολιτών.

Οι πολίτες θέλουν να κατανοήσουν τη μεγάλη εικόνα: να δούν το δάσος και όχι το δένδρο.

Γι’αυτό, το άρθρο αυτό έχει ως σκοπό να παρουσιάσει κάποιες  γενικές ιδέες για το 2022 κάτω από την πραγματικότητα του SARS-CoV-2.  Ασφαλώς και δεν επιδιώκουμε να δώσουμε κάποιες ελπίδες για αυτά που πρόσφατα ακούσαμε κατά τη συζήτηση το προϋπολογισμού από του Βήματος της Βουλής για επιστροφή στην κανονικότητα. Με  κάποιες επιστροφές χρημάτων δεν σημαίνει ότι ανοίγει ο δρόμος προς την κανονικότητα. Απλά, στο άρθρο θα αναπτυχθεί  μια προβληματική θίγοντας μερικά ζητήματα.

Ισχύει πάντα αυτό που επισημαίνει ο Αλμπέρ Καμύ στο δοκίμιό του «Ο Μύθος του Σίσυφου»:  «Το πνεύμα που προσπαθεί να καταλάβει την πραγματικότητα δεν μπορεί να αισθάνεται ικανοποιημένο αν δεν την περιορίσει σε λογικά δεδομένα».

Συνεπώς, στόχος του άρθρου είναι να εξηγήσει, χωρίς πολλές στατιστικές και αριθμούς, πώς μπορούν να εξελιχθούν ορισμένες καταστάσεις που έχουν καλά θεμελιωθεί κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης.  Συνήθως υποβαθμίζουμε το γεγονός ότι  ήδη έχει περάσει σχεδόν μισός αιώνας από την Μεταπολίτευση, όμως είναι χρόνος αρκετός για τη δημιουργία ενός είδους μνήμης για την συμπεριφορά του πολιτικού συστήματος.  Το πολιτικό  σύστημα της χώρας αναδεικνύει όλο αυτό το  διάστημα ένα σύνολο συνηθειών και συμπεριφορών.

Οι συνήθειες διακόπτονται με ατυχήματα. Είναι ο  SARS-CoV-2  ένα ατύχημα που να δημιουργεί μια ολόκληρη διαδικασία εξέλιξης του συστήματος;

Μια πανδημία όπως αυτή που ήδη βιώνουμε,  όσο περισσότερο χρόνο παραμένει, τόσο περισσότερα αποκαλύπτει για τους πολλούς παραλογισμούς – ιούς θα λέγαμε του πολιτικού μας συστήματος.  Αποκαλύπτει μερικές ασθένειες του πολιτικού συστήματος που  εμποδίζουν να προχωρήσουμε αυτόνομα.  Έχουν περάσει 50 χρόνια, μισός αιώνας, και δεν έχει βρεθεί ακόμη το εμβόλιο του ιού της κακοδαιμονίας του πολιτικού μας συστήματος.

Η ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΟΜΙΚΡΟΝ

Μετά την μετάλλαξη ΔΕΛΤΑ, εντοπίστηκε στη Νότιο Αφρική και την Μποτσουάνα, η νέα μετάλλαξη ΟΜΙΚΡΟΝ. Η Αφρική εκδικείται. Ο κορωνοϊός είναι ανεξέλεγκτος. Οι φτωχές χώρες της Αφρικής δεν πήραν την αναγκαία ποσότητα εμβολίων. Όμως, αυτό το γεγονός δεν αποκλείει τη  δημιουργία μεταλλάξεων του SARS-CoV-2,  που με τη σειρά τους διαχέονται σε όλες τις χώρες είτε είναι εμβολιασμένοι οι άνθρωποι, είτε όχι. Ο SARS-CoV-2  δεν κάνει επιλογές ποιους θα προσβάλει και ποιους δεν θα προσβάλει.  Ο SARS-CoV-2  φαίνεται  να είναι δημοκρατικός,  χωρίς διακρίσεις, διαφοροποιήσεις και μεροληψίες.

Με αυτή τη λογική, αλλά κυρίως με την εμμονή να μην επιτρέπεται η απελευθέρωση των πατεντών των εμβολίων  ώστε αυτά να παράγονται και σε άλλες χώρες, δεν θα περιοριστεί η πανδημία το 2022.  Αυτό είναι ένα στοιχείο που ενισχύει την άποψη ότι η πανδημία δεν θα τερματιστεί το 2022.

Η μετάλλαξη ΟΜΙΚΡΟΝ (Β.1.1.529) έχει ήδη εμφανιστεί στη ζωή μας. Ακόμη δεν έχουν πλήρως εξακριβωθεί τα χαρακτηριστικά της, αν και οι ειδικοί επιστήμονες αναφέρουν ότι είναι πιο μεταδοτική σε σχέση με την μετάλλαξη ΔΕΛΤΑ, αλλά λιγότερο θανατηφόρα.

Ποιος όμως θα είναι ο αντίκτυπός της για το 2022; Θα συνεχίσει να υπάρχει και το 2022 και θα έχει τον δικό της αντίκτυπο και τις επιπτώσεις της στην κοινωνία και την οικονομία;

Ο ιός SARS-CoV-2 φαίνεται με κάποια πιθανότητα ότι θα συνεχίσει να υπάρχει με διάφορες μεταλλάξεις όχι μόνο το 2022 αλλά ίσως και για μερικά ακόμη χρόνια. Οι επιπτώσεις του σε επίπεδο νοικοκυριών είναι ότι θα προκαλέσει έντονα οικονομικά προβλήματα στα φτωχά και μικρομεσαία στρώματα. Βέβαια, τα οικονομικά προβλήματα δεν φαίνεται να είναι και τόσο ρόδινα ούτε σε επίπεδο χώρας. Οι αρνητικές τάσεις θα είναι αισθητές.

Η μετάλλαξη ΟΜΙΚΡΟΝ μπορεί να είναι σημαντικά πιο μεταδοτική από την ΔΕΛΤΑ, όμως ο φόβος των επιστημόνων είναι τι θα γίνει αν μπορέσουν να «συνεργαστούν» μεταξύ τους οι δύο μεταλλάξεις και να δημιουργήσουν μια νέα μετάλλαξη.

Ο συνδυασμός των δύο μεταλλάξεων ενδέχεται να συμβεί  στην περίπτωση που οι άνθρωποι μολυνθούν ταυτόχρονα και με τις δύο μεταλλάξεις.

Μήπως λοιπόν το 2022 φέρει αυτόν τον συνδυασμό ή κάποια άλλη μετάλλαξη; Μήπως η πανδημία με τις διάφορες μεταλλάξεις της θα έχει πιθανόν μια μόνιμη παρουσία για μερικά χρόνια ακόμη;  Έτσι, στο ερώτημα αν ο κόσμος θα απαλλαγεί  από τον SARS-CoV-2 και τις μεταλλάξεις του το 2022, η απάντηση είναι ότι με μεγάλη πιθανότητα δεν θα απαλλαγεί  το 2022, αλλά και κάθε μετάλλαξη θα έχει τη δική της επίπτωση στην ανθρωπότητα.

Θα εξαφανιστεί ο ιός SARS-CoV-2 το  2022; Εξαφάνιση σημαίνει να εξαφανιστεί παντελώς από τη φύση. Για την εξαφάνισή του όμως απαιτούνται τρεις συνθήκες:

• Αποτελεσματική παρέμβαση για να μην συνεχίζεται η μετάδοση
• Να υπάρχουν αποτελεσματικά διαγνωστικά εργαλεία ανίχνευσης της μόλυνσης
• Έλλειψη της νόσου στα ζώα

Και οι τρεις αυτές περιπτώσεις δεν φαίνεται ότι  θα επιτευχθούν στον κόσμο του κορωνοϊού και το 2022.

Είναι βέβαιο ότι η πανδημία SARS-CoV-2  θα ωφελήσει την Big Pharma  τα επόμενα χρόνια. Ο ιός δεν θα τελειώσει σχεδόν ποτέ. Γιατί όπως δήλωσε ο Διευθύνων Σύμβουλος (CEO) της MODERNA, Stephen Bancel, στο συνέδριο της  JPMorgan για την φροντίδα υγείας: «… ο Covid δεν θα εξαφανιστεί ποτέ… και θα επιστρέψει όπως η εποχική γρίππη…» ή με άλλα λόγια ο Covid θα δίνει ατέλειωτες ευκαιρίες  στη Big Pharma αφού θα συνεχίζει να παράγει νέα εμβόλια.

ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ (ΕΣΥ)

Οι μεταλλάξεις φαίνεται ότι θα συνεχίσουν να εμφανίζονται και το 2022.  Οι διάφορες χώρες, αλλά πρωτίστως η Ελλάδα θα πρέπει να ενισχύσει το Σύστημα Υγείας.

Η Έκθεση Τσιόδρα – Λύτρα που ήρθε στη δημοσιότητα πρόσφατα (Δεκέμβριος 2021) αποκάλυψε σημαντικές αδυναμίες του συστήματος  υγείας της χώρας μας – βλέπε διασωληνώσεις εκτός ΜΕΘ!!! – οι οποίες οφείλονται στις πολιτικές που εφαρμόζονται.

Η έκθεση ήρθε να επιβεβαιώσει για άλλη μια φορά ότι οι πολιτικές προτεραιότητες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην ανορθολογική αντιμετώπιση της πανδημίας.  Αυτό το γεγονός πιθανόν θα ισχύει και για το 2022 όπως δείχνουν τα στοιχεία του προϋπολογισμού του 2022.

Οι Έλληνες περίμεναν πολύ περισσότερα από την Πολιτεία όσον αφορά τη διαχείριση της πανδημίας. Η γενική εικόνα δείχνει συνολική αποδιοργάνωση, αποδεικνύοντας ένα σύστημα υγείας καθόλου ΑΝΘΕΚΤΙΚΟ και αποτελεσματικό. Παρά το γεγονός  ότι το σύστημα υγείας δεν είναι ούτε ανθεκτικό ούτε αποτελεσματικό, ούτε  διαφανές, και ενώ χρειάζεται ισχυρή οικονομική ενίσχυση, εν τούτοις οι δαπάνες για την υγεία έχουν μειωθεί σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2022.

Η αντιμετώπιση της πανδημίας χρειάζεται μια ανθεκτική και αποτελεσματική Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, χρειάζεται νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό, χρειάζεται ΜΕΘ και εξειδικευμένους γιατρούς, και κυρίως χρειάζεται σωστά στατιστικά δεδομένα και όχι Greek Health Statistics.  Όλα αυτά δεν αναμένεται  ότι  θα διορθωθούν αποτελεσματικά το 2022.

ΤΟ MATRIX ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ

Ενώ η ελληνική κοινωνία εξακολουθούσε να υφίσταται τις επιπτώσεις των μνημονίων, ξαφνικά ενέσκυψε και η πανδημία SARS-CoV-2 για να της επιφέρει ένα ακόμα οδυνηρό πλήγμα.

Η εμφάνιση της πανδημίας όξυνε σε μεγαλύτερο βαθμό τα προβλήματα των ελληνικών νοικοκυριών.  Ο Έλληνας πολίτης χωρίς να το συνειδητοποιεί βρίσκεται αντιμέτωπος με μια ρευστή κατάσταση.  Δηλαδή, σε μια ρευστή κατάσταση ο άνθρωπος ζει και εργάζεται όχι «εκ του ασφαλούς» αλλά συντροφιά με κάποιο αόριστο φόβο.

Και  το 2022 φαίνεται, ότι λόγω των μεταλλάξεων του SARS-CoV-2 ,  θα επικρατεί ο φόβος στην κοινωνία.  Ο φόβος των μεταλλάξεων. Ο φόβος της επιβίωσης. Ο φόβος ενός πιθανού lockdown. Όμως, ο φόβος  οδηγεί στον έλεγχο της κοινωνίας. Ο φόβος δημιουργεί τα δεσμά και παράγει τον ολοκληρωτισμό. Διαφαίνεται λοιπόν ότι  και το 2022 η ανθρωπότητα θα βρίσκεται σε μια Μήτρα (Matrix) σε μια φυλακή – αλληγορία του πλατωνικού σπηλαίου – που προωθεί τον ομαδικό φόβο. Ή, όπως θα έλεγε ο Μορφέας στην κινηματογραφική τριλογία των αδελφών Wachowski  «The Matrix» (1999):

«Το Matrix είναι ένα σύστημα, Neo – και αυτό το σύστημα είναι ο εχθρός μας. Όταν βρίσκεσαι μέσα του και κοιτάς τριγύρω, τι βλέπεις; Επιχειρηματίες, δικηγόρους, δασκάλους, μαραγκούς, τα μυαλά των ανθρώπων που προσπαθούμε να σώσουμε. Αλλά μέχρι να το κάνουμε, οι άνθρωποι αυτοί εξακολουθούν να αποτελούν μέρος του συστήματος, πράγμα που τους καθιστά εχθρούς μας. Θα πρέπει να καταλάβεις ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι έτοιμοι να αποσυνδεθούν, και πολλοί από αυτούς είναι τόσο εθισμένοι, τόσο απελπισμένα εξαρτημένοι από το σύστημα, που θα παλέψουν για να το προστατέψουν».

Τα κυρίαρχα ΜΜΕ, ως μέρος του συστήματος, θα συνεχίσουν να προωθούν τον έλεγχο της κοινωνίας και τον φόβο. Αυτό υποδηλώνει ότι και το 2022 θα είμαστε μέρος μιας Μήτρας που συνεχίζει να ασκεί τον έλεγχο και τον φόβο.  Δεν είναι επίσης περίεργο το γεγονός ότι αρκετοί συμπολίτες μας δεν αποδέχονται αυτές τις αντιλήψεις για το τι ακριβώς συμβαίνει. Ο φόβος θα συνεχίσει να υπάρχει, γιατί ακόμα και οι κορυφαίοι ειδικοί επιστήμονες στα ζητήματα των πανδημιών  δεν δίνουν τις ίδιες απαντήσεις.

Αυτές οι ταραχώδεις καταστάσεις είχαν ως  αποτέλεσμα την εμφάνιση ενός νέου ιού που προκαλεί όλεθρο και φόβο:  Τη διάχυση της παραπληροφόρησης και των θεωριών συνομωσίας.

Βιώνουμε την εποχή της Μετά – Αλήθειας, και ο άνθρωπος δεν μπορεί να διακρίνει εύκολα την αλήθεια από το ψέμα. Φαίνεται ότι όλοι είμαστε παγιδευμένοι στη Μήτρα του Φόβου ή στο αλληγορικό σπήλαιο του Πλάτωνος.

Στην Ελλάδα η έλλειψη  σωστών στατιστικών στοιχείων και σωστής διαχείρισης της πανδημίας από την κυβέρνηση δημιουργεί μια λανθασμένη αντίληψη για το τι πραγματικά συμβαίνει, η οποία ενισχύει τον φόβο των πολιτών. Έτσι, και κατά τη διάρκεια του 2022, δεν θα μπορεί ο Έλληνας πολίτης να έχει σιγουριά για το τι ακούει και τι βλέπει. Θα χρειαστεί πολύ περισσότερος χρόνος και πέραν του 2022 για να έρθη η απελευθέρωση από το MATRIX ή την σπηλιά του Πλάτωνος.

2022: Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΕΙΣΠΡΑΞΗΣ – ΕΠΙΤΗΡΗΣΗΣ

Το 2022 ίσως να αποτελέσει την αρχή της δημιουργίας του «Παγκόσμιου Νομίσματος». Η Wall Street Journal ήδη έχει αναφέρει ότι οι κεντρικές τράπεζες πλησιάζουν στην έκδοση του δικού τους ψηφιακού νομίσματος.  Από την πλευρά του ο Mark Carney, που διετέλεσε διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας από το 2013 έως το 2020, επισημαίνει ότι οι τεχνολογικές εξελίξεις δίνουν τη δυνατότητα για την ανάδυση ενός νέου κόσμου με ένα ψηφιακό νόμισμα.

Όμως  ξαναγυρνούμε στα καθ’ημάς. Το ερώτημα που τίθεται εδώ είναι: Η ελληνική πολιτεία, η κυβέρνηση, το πολιτικό σύστημα, η οικονομική ελίτ, έχουν σχεδιάσει σωστά το μέλλον της χώρας, αρχής γενομένης από το 2022;

Λόγω της πανδημίας έχει αναδειχθεί ένα νέο  υπόδειγμα ζωής και εργασίας, ένα νέο παράδειγμα με πυλώνα τις ψηφιακές τεχνολογίες.

Είναι δεδομένο ότι ο κόσμος, με επιταχυνόμενο ρυθμό, αλλάζει ραγδαία. Η τεχνητή νοημοσύνη, ο αυτοματισμός, οι ψηφιακές δεξιότητες, έχουν καθημερινή σημαντική επίδραση σε όλες τις δραστηριότητες. Για παράδειγμα, σήμερα ένα πτυχίο δεν εγγυάται την απασχολησιμότητα.

Συνεπώς, δεν υπάρχει σκέψη ούτε κατά φαντασία, για επιστροφή στην «κανονικότητα», στην προ τον κορωνοϊό κατάσταση.  Η προοπτική αυτή πρέπει να τρομάζει τους πάντες.

Χρησιμοποιώντας την ιστορία από το 1975 μέχρι σήμερα ως οδηγό, δεν νομίζουμε ότι το μεταπολιτευτικό σύστημα θα μπορέσει να οδηγήσει τη χώρα σε μεγάλα άλματα.

Η πολιτεία διατυμπανίζει την καραμέλα της Πράσινης Ανάπτυξης και της Κλιματικής Αλλαγής, όταν την ίδια στιγμή η χώρα είναι βαριά τραυματισμένη από τις πρόσφατες πλημμύρες και τις πυρκαγιές.

Ο ΟΗΕ είχε θέσει το 2030 ως τελικό όριο για την επίτευξη των 17 στόχων της βιώσιμης – αειφόρου ανάπτυξης.  Στους στόχους αυτούς μεταξύ άλλων, περιλαμβάνονται δράσεις για το κλίμα, την ενέργεια, την ποιοτική εκπαίδευση, την φτώχεια, την οικονομική ανάπτυξη και την  υγεία.

Αυτοί οι στόχοι είναι μετρήσιμοι, κι όμως η χώρα μας βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις ανάμεσα στα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής  Ένωσης.

Έτσι, μέχρι το 2030 μένουν 8 χρόνια. Όταν λοιπόν μια χώρα βρίσκεται  στις τελευταίες θέσεις, θα πρέπει να βιαστεί περισσότερο για να επιτύχει αυτούς τους στόχους. Επομένως πρέπει η κυβέρνηση να δώσει προτεραιότητα στην βελτίωση της πορείας προς την  βιώσιμη ανάπτυξη μέσα από το πλαίσιο των 17 στόχων. Η κυβέρνηση ήδη έχει προβεί στην προβολή του Σχεδίου Ελλάδα 2.0. Υπάρχει όμως η κακή παράδοση της πολυδιάσπασης και της κακής αξιοποίησης των κονδυλίων χωρίς να επιταχυνθούν και να επιτευχθούν οι στόχοι. Δυστυχώς, όπως θα έλεγε και ο Άλμπερτ Αϊνστάιν «Τα προβλήματα δεν μπορούν να λυθούν με τον ίδιο τρόπο σκέψης που τα δημιούργησε».

Στην Ελλάδα οι πιθανότητες δείχνουν ότι δεν θα υπάρχουν σοβαρές αλλαγές στους δείκτες της βιώσιμης ανάπτυξης και το έτος 2022. Ο «κακός μαθητής» θα συνεχίσει να παίρνει  τους χειρότερους βαθμούς.

Όμως, εκτός από τους δείκτες της βιώσιμης ανάπτυξης υπάρχουν και άλλα στοιχεία που δείχνουν ότι γενικότερα δεν θα καλυτερέψει η ελληνική κοινωνία το 2022. Θα περιοριστούμε σε πολύ λίγα στοιχεία. Αναλυτικότερα:

• Σχεδόν 3.000.000 Έλληνες βρίσκονται στα όρια της φτώχειας
• Ο αριθμός των οφειλετών έχει φθάσει τα 4.292.632 ΑΦΜ
• Σχεδόν 2.000.000 φορολογούμενοι βρίσκονται κάτω από το καθεστώς διαφόρων αναγκαστικών μέτρων
• Τα χρέη προς την Εφορία έχουν ξεπεράσει τα 109 δις ευρώ. Για όλα αυτά τα χρέη και όχι μόνο, ετοιμάζεται το νέο πληροφοριακό σύστημα «ΕISPRAXIS», το οποίο θα αντλεί κάθε δυνατή πληροφορία για τα περιουσιακά στοιχεία, σε συνεργασία με τα άλλα πληροφοριακά συστήματα (TAXIS, TAXISNET, ΓΕΜΗ κλπ.).
• Το ιδιωτικό χρέος έχει διαμορφωθεί στο 126% του ΑΕΠ, ή ανέρχεται στα 220 δις ευρώ.

Αυτό θα είναι το ηλεκτρονικό μάτι που θα παρακολουθεί τα πάντα.

Έτσι, το 2022, δεν θα είναι  μόνο η χρονιά της «Μεγάλης Επανεκκίνησης» αλλά και της «Μεγάλης Είσπραξης – Επιτήρησης».

Η κυβέρνηση είναι πιστή στις επιταγές του Παγκόσμιου Οικονομικού Forum (WEF). Αξίζει να θυμηθούμε μια υπόδειξη – προφητεία του WEF που διατυπώθηκε το 2016 για το πώς θα είναι η ζωή το 2030:

«ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ και ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ»

Μάλιστα, το σχετικό βίντεο της WEF απεικονίζει ένα χαμογελαστό πρόσωπο όπου ένα drone παραδίδει σχετικό προϊόν σε ένα νοικοκυριό το οποίο συσκευάστηκε από ένα ρομπότ σε μια γιγαντιαία αποθήκη της Amazon (το δέμα είναι απαλλαγμένο από ιούς και βακτήρια).

Σήμερα, λοιπόν, που οι Έλληνες προσπαθούν να διατηρήσουν την ιδιωτικότητά τους, να ανταπεξέλθουν στα προβλήματα και να βγάλουν τα προς το ζήν, διακηρύσσονται οι νέοι ολοκληρωτισμοί, οι μεγάλες εισπράξεις – επιτηρήσεις που είναι προσανατολισμένες στο πνεύμα ότι δεν  θα έχεις τίποτα μέχρι το 2030.

Στον καπιταλισμό της επιτήρησης σύμφωνα με την Καθηγήτρια Zuboff – βλέπε το βιβλίο της «Η Εποχή του Κατασκοπευτικού Καπιταλισμού», Εκδ. Καστανιώτη – θα επικρατήσουν οι   πλατφόρμες, οι αλγόριθμοι και τα θαύματα της τεχνητής νοημοσύνης.

Η Zuboff αλλά και άλλοι καθηγητές και ερευνητές,  έχουν προειδοποιήσει ότι όλες αυτές οι τεχνικές συνθέτουν τη «νέα έκφραση εξουσίας» και θα έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην ανθρώπινη δράση, στα ανθρώπινα δικαιώματα και στην δημοκρατία.

Έτσι, από το 2022, η μεγάλη είσπραξη – επιτήρηση θα ασκεί έναν ουσιαστικό έλεγχο ψυχών και σωμάτων χωρίς την άποψη των επιτηρουμένων. Η μεγάλη είσπραξη – επιτήρηση ίσως δημιουργήσει μια ολοκληρωτική και μοναδική εξουσία, επικίνδυνη για τα ατομικά δικαιώματα και τη δημοκρατία. Η ανθρωπότητα θα ζήσει κάτω από μια νέα μορφή  ολοκληρωτισμού: Τον Cov-βιοφασισμό του συμπλέγματος της Big Pharma με την παγκόσμια οικονομική ελίτ που θα συνθλίβει τα ατομικά δικαιώματα και την φρόνηση της κοινωνίας.

Δεν κρύβονται τα όνειρα της εξουσίας που είναι ο αναδυόμενος νέος ολοκληρωτισμός, ο Cov-βιοφασισμός.  Βέβαια, αυτά δεν πρέπει να θεωρηθούν ως δυστοπικές αντιλήψεις ή προβλέψεις.  Ήδη, ο Economist έχει κατατάξει την Ελλάδα στην κατηγορία των «ελαττωματικών δημοκρατιών». Με την μεγάλη είσπραξη – επιτήρηση μάλλον η κατάσταση θα γίνει ακόμη χειρότερη.

2022: ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΨΥΧΟΔΡΑΣΤΙΚΕΣ ΟΥΣΙΕΣ

Η πανδημία εδώ και δύο χρόνια έχει αναδείξει στη χώρα μας τουλάχιστον  τέσσερα συν ΕΝΑ σημαντικά προβλήματα:

• Την ευθραυστότητα του Συστήματος Υγείας, της Παιδείας, της Επιχειρησιακής Οικονομίας, των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων, των εργασιακών σχέσεων
• Τις κοινωνικές ανισότητες
• Την αναγκαιότητα αναβάθμισης των ψηφιακών δεξιοτήτων και της ορθολογικής επανεκπαίδευσης ώστε σε κάποια στιγμή να καταστεί η χώρα πλούσια σε γνώση
• Την μη επιταχυνόμενη προσέλκυση ξένων επενδύσεων

Το «συν ένα» πρόβλημα είναι αυτό που δεν συζητάμε δημόσια. Ένα πρόβλημα παραγκωνισμένο που όμως το έτος 2022 θα είναι έντονο: Αυτό της ψυχικής υγείας των Ελλήνων.

Σε μια περίοδο που ακολούθησε την έντονη οικονομική κρίση είναι λογικό να έχουν αυξηθεί οι ψυχοπιεστικές συνθήκες για τους Έλληνες πολίτες.

Οι συνθήκες κατά τη διάρκεια της πανδημίας και τα μέτρα βιοπολιτικής που εφαρμόστηκαν είχαν σημαντικές αρνητικές, ψυχικές διαταραχές.

Οι ψυχικές διαταραχές εμφανίζονται με μεγαλύτερη συχνότητα, οι ελλείψεις στην πρωτοβάθμια φροντίδα ψυχικής υγείας είναι πάρα πολλές, οι ασθενείς αισθάνονται ότι είναι εγκαταλελειμμένοι, και σε τελική ανάλυση όλα αυτά δείχνουν μια υποβάθμιση στην ποιότητα ζωής.

Που οδηγεί όμως όλο αυτό το κλίμα; Απλά ωθεί τον πολίτη στην χρήση ψυχοδραστικών ουσιών. Η πανδημία SARS-CoV-2 αλλά και η αναποτελεσματικότητα του συστήματος ψυχικής υγείας, μήπως έχουν επηρεάσει τους Έλληνες στην χρήση ναρκωτικών ουσιών, όπως είναι η κοκαΐνη; Υπάρχει  απάντηση στο ερώτημα;

Η απάντηση οφείλεται στον Καθηγητή Αναλυτικής Χημείας του ΕΚΠΑ, Ν. Θωμαΐδη, και των επιστημονικών συνεργατών του. Ο καθηγητής Ν. Θωμαΐδης χρησιμοποίησε την μεθοδολογία της  Επιδημιολογίας των Λυμάτων της Ψυττάλειας (ΚΕΛΨ) για να καταγράψει τη συμπεριφορά των κατοίκων της Αττικής μέσα από την ανάλυση των λυμάτων.

Εδώ και 11 χρόνια συστηματικά ο καθηγητής Ν. Θωμαΐδης καταγράφει αυτή τη συμπεριφορά. Τα αποτελέσματα της έρευνάς του θα χρησιμοποιήσουμε για να απαντήσουμε στο παραπάνω ερώτημα.

Όμως, χάριν ενημερώσεως, σημειώνουμε ότι το 2005, Ιταλοί επιστήμονες χρησιμοποίησαν την μεθοδολογία της Επιδημιολογίας των Λυμάτων για να εκτιμήσουν την χρήση κοκαΐνης στις μεγάλες ιταλικές πόλεις.

Τα αποτελέσματα της έρευνάς τους, τα οποία προέκυψαν  από την ανάλυση των λυμάτων, έδειξαν ότι όλες οι άλλες πηγές εκτίμησης της χρήσης κοκαΐνης ήταν υποεκτιμημένες. Δηλαδή, έδειξαν ότι το επίπεδο της μέσης  ημερήσιας χρήσης κοκαΐνης ήταν κατά πολύ υψηλότερο σε σχέση με τα στατιστικά στοιχεία της εγκληματικής υπηρεσίας.

Έτσι, η μεθοδολογία της Επιδημιολογίας Λυμάτων (WBE= Wastewater – Based Epidemiology) χρησιμοποιείται για την παρακολούθηση ιογενών ασθενειών. Η δε Ευρωπαϊκή Ένωση, τον Μάρτιο του 2021, συνέστησε σε όλες τις χώρες – μέλη της να δημιουργήσουν μια συστηματική παρακολούθηση του SARS-CoV-2 και των αναδυόμενων μεταλλάξεων.

Θα επικεντρωθούμε στην παρουσίαση των αποτελεσμάτων των ερευνών του καθηγητή Ν. Θωμαΐδη και ειδικότερα στην χρήση κοκαΐνης.

Έτσι έχουμε τον ακόλουθο Πίνακα:

• Από τα στοιχεία του Πίνακα προκύπτει ότι τον Μάρτιο του 2020 η ημερήσια χρήση κοκαΐνης αυξήθηκε σε σχέση με τον Μάρτιο του 2019 (προ κορωνοϊού) κατά 67%.
• Στο δεύτερο lockdown (Νοέμβριος 2020) σε σχέση με το πρώτο lockdown η ημερήσια χρήση κοκαΐνης αυξήθηκε κατά 128,5%. Δηλαδή, υπερδιπλασιάστηκε (2,28) η χρήση κοκαΐνης τον Νοέμβριο του 2020 σε σχέση με τον Μάρτιο του 2020.
• Στο δεύτερο lockdown έχουμε τετραπλασιασμό της ημερήσιας χρήσης κοκαΐνης σε σχέση με τον Μάρτιο του 2019 (προ κορωνοϊού).
• Μεταξύ Νοεμβρίου 2020 και Μαρτίου 2021 αυξήθηκε η ημερήσια χρήση της κοκαΐνης κατά 30,4%.
• Η κατανάλωση ημερήσιας κοκαΐνης τον Μάρτιο του 2021 σε σχέση με τον Μάρτιο του 2019 (προ κορωνοϊού)  σχεδόν πενταπλασιάστηκε.
• Εδώ και δύο χρόνια πολεμάμε τον ιό του SARS-CoV-2. Τώρα, υπάρχει κι άλλος ένας ύποπτος ιός ο οποίος αναπτύχθηκε στην ελληνική κοινωνία λόγω Covid-19: Η χρήση των ναρκωτικών ουσιών.  Και όπως ο SARS-CoV-2  προκαλεί θανάτους το ίδιο προκαλεί και ο ιός της κοκαΐνης.

Όταν κάποιος καταναλώνει κοκαΐνη, ο εγκέφαλός του νιώθει ότι συμβαίνει κάτι εκπληκτικό. Στην κορύφωση νιώθει έντονη ενέργεια, επιθυμία και χαρά. Όμως, η αύξηση της ντοπαμίνης στον εγκέφαλο τον έχει μετασχηματίσει σε εθιστικό.

Η ψυχική υγεία έχει επιδεινωθεί και το 2022  φαίνεται ότι με την εμφάνιση της μετάλλαξης ΟΜΙΚΡΟΝ πιθανότατα θα αυξηθεί κι άλλο η κατανάλωση κοκαΐνης. Τα δεδομένα του Πίνακα μας δείχνουν σαφή αύξηση κατανάλωσης – χρήσης κοκαΐνης. Η πανδημία SARS-CoV-2  αποτελεί ένα δραματικό γεγονός που φέρνει άνευ προηγουμένου σημαντικές συμπεριφορικές αλλαγές στη χώρα μας.  Χάρη στις επιδημιολογικές έρευνες των λυμάτων αποκαλύφθηκε η σχέση μεταξύ ψυχικής υγείας και χρήσης ουσιών. Ασφαλώς η χρήση ναρκωτικών ουσιών στο τέλος θα επιδεινώσει τη διαχείριση της ψυχικής υγείας.

Η αλήθεια όμως είναι ότι:

• Η κυβέρνηση χρηματοδοτεί τα ΜΜΕ
• Η ύπαρξη του ιού χρηματοδοτεί τη διαφήμιση της Big Pharma
• H Big Pharma χρηματοδοτεί τα ΜΜΕ
• Τα ΜΜΕ χρηματοδοτούν τον φόβο των πολιτών
• Ο φόβος των πολιτών χρηματοδοτεί την ψυχική τους υγεία
• Η ψυχική τους υγεία χρηματοδοτεί τα ναρκωτικά

Μην ελπίζει κάποιος ότι το Κράτος το 2022 θα προβεί σε σημαντικές αλλαγές για την φροντίδα της ψυχικής υγείας.  Ο Έλληνας και το 2022 θα αισθάνεται ως σκλάβος της πανδημίας, πλημμυρισμένος από φόβο, αβεβαιότητα, άγχος, ανασφάλεια, καταπίεση, απομόνωση και φτώχεια.

Οι αριθμοί που προέκυψαν από την σημαντική επιδημιολογική έρευνα των λυμάτων δείχνουν ότι κάθε χρόνο θα αυξάνεται η χρήση της κοκαΐνης. Η κατανάλωση – χρήση της κοκαΐνης έχει πενταπλασιαστεί σήμερα σε σχέση με την προ του κορωνοϊού περίοδο. Δεν υπάρχουν υπεύθυνοι στο Ελλαδιστάν να δούν ότι αυτή η αυξητική τάση της κατανάλωσης κοκαΐνης δεν φέρνει την ψυχική υγεία αλλά την εξαθλίωση;

Η κρίση του κορωνοϊού και τα αποτελέσματα της Επιδημιολογίας των Λυμάτων ανέδειξαν την αυξημένη χρήση της κοκαΐνης  και μας δίνουν ένα σαφέστατο μήνυμα: Η φροντίδα της ψυχικής υγείας χρειάζεται επιτακτικές δράσεις και πολιτικές για την ενίσχυση της κατάστασης της ανθεκτικότητάς της.  Την ίδια στιγμή – μια και δεν γνωρίζουμε τις ηλικιακές ομάδες χρήσης της κοκαΐνης – θα πρέπει να ανησυχούμε για την κατάσταση ΑΝΘΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ των Ελλήνων πολιτών. Τι λοιπόν γίνεται με την αύξηση του στρές, του φόβου, του άγχους, της κατάθλιψης, της ανασφάλειας, της μοναξιάς και της αβεβαιότητας;

Προβλήματα έντονα και ανησυχητικά τα οποία ενδέχεται να τα συναντήσουμε και το 2022. Δηλαδή και το 2022 δεν θα παρατηρηθεί κάποια σημαντική ανάκαμψη της ψυχικής υγείας των Ελλήνων λόγω της εμφάνισης της μετάλλαξης ΟΜΙΚΡΟΝ, η οποία ενδέχεται να προκαλέσει κι άλλες ψυχικές πληγές.

Καθώς φαίνεται ότι αργεί το τέλος της πανδημίας, οι επιπτώσεις του ιού θα εξακολουθούν να ταλαιπωρούν την ψυχική υγεία των πολιτών.

Πρέπει να αποδεχθούμε δυστυχώς ότι λόγω των μεταλλάξεων του ιού και σε ένα κόσμο πολύπλοκο και δυναμικό πως θα αργήσει να εμφανιστεί το σημείο καμπής.

MOTIBA ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ: ΜΑΘΗΜΑ 1177 ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να παραμένουν οι άνθρωποι ενήμεροι σχετικά με τους παράγοντες που οδηγούν στην κατάρρευση ενός πολιτισμού. Ενδέχεται ορισμένα γεγονότα να επαναλαμβάνονται, όπως ενδέχεται  κάποιος να θεωρεί  ότι ο κόσμος ακολουθεί ορισμένους κύκλους. Τι λοιπόν συνέβη το 1177 προ Χριστού;  Μπορεί να υπάρχει κάποια ομοιότητα με το 2021; Δηλαδή κάποια γεγονότα που συνέβησαν πριν 3.198 χρόνια έχουν κάποια σχέση με το 2021;

Από το 3000 έως το 1200 π.Χ., ήταν η Εποχή του Χαλκού στο Αιγαίο, στην Αίγυπτο και στην Εγγύς Ανατολή, όπως γράφει ο Ε.H. Cline, στο βραβευμένο έργο του «1177 π.Χ. Όταν Κατέρρευσε ο Πολιτισμός», εκδ. Ψυχογιός, 2019:

«Όταν ήρθε το τέλος, μετά από αιώνες πολιτιστικής και τεχνολογικής εξέλιξης, το μεγαλύτερο μέρος του πολιτισμένου και διεθνοποιημένου κόσμου των περιοχών της Μεσογείου, έπαψε να υπάρχει σε μια αχανή περιοχή που εκτείνεται από την Ελλάδα και την Ιταλία στη Δύση, μέχρι την Αίγυπτο, την Χαναάν και τη Μεσοποταμία στην Ανατολή.  Τεράστιες αυτοκρατορίες και μικρά βασίλεια, που χρειάστηκαν αιώνες για να αναπτυχθούν, κατέρρευσαν ταχύτατα. Το τέλος τους  ακολούθησε μια εποχή μετάβασης, η οποία άλλοτε θεωρείτο από τους μελετητές ως ο πρώτος Μεσαίωνας του κόσμου. Έπρεπε να περάσουν αρκετοί αιώνες για να εμφανιστεί στην Ελλάδα και σε άλλες περιοχές που επηρεάστηκαν από την κατάρρευση, μια νέα πολιτισμική αναγέννηση, η οποία προετοίμασε το έδαφος για την εξέλιξη της δυτικής κοινωνίας όπως την γνωρίζουμε σήμερα».

Μετά, λοιπόν, από αιώνες τεχνολογικών εξελίξεων και διεθνοποιημένου κόσμου, δηλαδή με παγκοσμιοποιημένο κόσμο, οι περιοχές κατέρρευσαν και βυθίστηκαν σε μια σκοτεινή περίοδο. Στη βιβλιογραφία υπάρχουν αρκετές ερμηνείες – θεωρίες για το τι συνέβη το 1177 π.Χ., όπως οι λιμοί, η ξηρασία, η κλιματική αλλαγή, οι πανδημίες, οι πόλεμοι, η κατάρρευση συστημάτων ή και ο συνδυασμός όλων των προηγούμενων.

Σε τί διαφέρουν αυτά από τα σημερινά γεγονότα;

Φαίνεται ότι η ακμή – παρακμή των πολιτισμών και των αυτοκρατοριών είναι μια επαναλαμβανόμενη ιστορία. Οι λόγοι της κατάρρευσης του 1177 π.Χ., μας δίνουν ένα επίσης μήνυμα: Όταν διαφορετικοί πολιτισμοί λειτουργούν σε ένα διεθνοποιημένο ή παγκοσμιοποιημένο σύστημα το οποίο εξαρτάται από ένα σύνολο αλληλοεπιδρόντων παραγόντων, τότε η κατάρρευση του ενός παράγοντα μπορεί να προκαλέσει να συμβούν τα πάντα ακόμα και να δημιουργηθεί η ολική αστάθεια του συστήματος.

Σήμερα, αναλύοντας την πανδημία, θα διαπιστώσουμε ότι και πάλι ζούμε σε ένα πολύπλοκο παγκοσμιοποιημένο σύστημα, και ένας παράγοντάς του μπορεί να προκαλέσει την κατάρρευσή του.  Έτσι, το 2022, είναι ένα έτος μελέτης της κατάρρευσης της Εποχής του Χαλκού ώστε να κατανοήσουμε καλύτερα τους παράγοντες που συνέτειναν στην κατάρρευση και έφεραν «τους σκοτεινούς αιώνες».

ΔΥΣΤΟΠΙΑ: ΑΣΤΟΧΕΣ ΚΑΙ ΑΟΡΑΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Όλος ο κόσμος υποφέρει από τον SARS-CoV-2  και τις μεταλλάξεις του. Πλησιάζουμε στη συμπλήρωση δύο ετών από την εμφάνιση του Covid-19, και παγκοσμίως έχουμε 283.370.316 κρούσματα και 5.434.102 θανάτους, ενώ στη χώρα μας είχαμε αντίστοιχα 1.105.885 κρούσματα και 20.557 θανάτους (29/12/2021). Πόσο πιθανόν είναι να εξαλείψουμε τον ιό; Ποια θα είναι η κατάσταση της ζωής και του κόσμου αν δεν μπορέσουμε να τον εξολοθρεύσουμε; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του SARS-CoV-2   που τον καθιστούν εδώ και δύο χρόνια ανθεκτικό;

Ασφαλώς, είναι τελείως υποκειμενικές οι δυστοπικές αφηγήσεις και ιστορίες. Η δυστοπία περιγράφεται  σύμφωνα με τους Gordin et al. (2010) ως μια ανεπιθύμητη και τρομακτική κατάσταση η οποία μπορεί επίσης να γίνει κατανοητή ως ένα ουτοπικό έργο που πήγε στραβά (π.χ. η διαχείριση της κρίσης μπορεί να πήγε στραβά).

Υπό το φως όλων αυτών αξίζει να διερευνούμε και να εξετάζουμε τις παλιές «ιστορίες» και τις «απόψεις» που έχουν ειπωθεί, αλλά ενδέχεται ότι γράφτηκαν σήμερα. Μια τέτοια περίπτωση είναι το έργο του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα Φιοντόρ Ντοστογιέφκι, το «Έγκλημα και Τιμωρία». Το τέλος του έργου «Έγκλημα και Τιμωρία» παρουσιάζει μια ιστορία που μοιάζει αρκετά με την κρίση του SARS-CoV-2 . Το «Έγκλημα και Τιμωρία» είναι ένα μυθιστόρημα που απεικονίζει την τότε κοινωνική, πολιτική και οικονομική αναταραχή της Ρωσίας. Είναι ένα κλασσικό μυθιστόρημα και διαβάζοντας τις τελευταίες σελίδες του που γράφτηκαν πριν από 150 χρόνια, θα διαπιστώσουμε την δυστοπική φαντασία του Ντοστογιέφσκι.

Η περιγραφή του είναι εντυπωσιακή. Ας την απολαύσομε σε μετάφραση του Α. Αλεξάνδρου «Έγκλημα και Τιμωρία» εκδ. Γκοβόστη.

Ο κεντρικός χαρακτήρας του έργου, ο Ρασκόλνικωφ, θυμήθηκε το όνειρο που έβλεπε όταν ήταν στο κρεβάτι με πυρετό και παραλήρημα: 

«… Έβλεπε στον άρρωστο ύπνο του πως τάχα όλος ο κόσμος είχε καταδικαστεί να πεθάνει εξ αιτίας μιας τρομερής και ανήκουστης πανούκλας, που ερχόταν από τα βάθη της Ασίας και κατέκλυζε την Ευρώπη. Όλοι έπρεπε να χαθούν, εκτός από μερικούς, πολύ λίγους, εκλεκτούς.

Κάποιοι καινούργιοι μικροσκοπικοί βάκιλοι, προσβάλλανε το σώμα του ανθρώπου. Οι βάκιλοι όμως αυτοί ήταν πνεύματα, που είχαν λογικό και θέληση. Οι άνθρωποι που προσβάλλονταν από αυτά τα μικρόβια, γίνονταν αμέσως δαιμονικοί και παλαβοί. Ποτέ όμως, ουδέποτε, οι άνθρωποι δεν λογιάζανε τόσο μυαλωμένο τον εαυτόν τους, ποτέ δεν είχαν πιστέψει τόσο σταθερά, πως είχαν βρει την αλήθεια, όσο αυτοί οι προσβλημένοι απ’την αρρώστια.

Ποτέ δεν είχαν νομίσει πιο αντράνταχτα τα συμπεράσματά τους, τις επιστημονικές τους θεωρίες, τις ηθικές τους δοξασίες.

Ολόκληροι συνοικισμοί, ολάκερες πολιτείες και λαοί, κολλούσαν και τρελαίνονταν. Όλοι βρίσκονταν σε ταραχή και δεν καταλάβαιναν ο ένας τον άλλον, ο καθένας τους νόμιζε πως μονάχα αυτός κατέχει την αλήθεια και υπόφερε κοιτάζοντας τους άλλους, χτυπούσε το στήθος του, έκλαιγε και κουλούριαζε τα χέρια του.

Δεν ξέρανε ποιόν και πως έπρεπε να κρίνουν, δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν τι έπρεπε να θεωρούν καλό και τι κακό. Δεν ξέρανε ποιόν να κατηγορήσουν και ποιόν να αθωώσουν. Οι άνθρωποι σκοτώνονταν μεταξύ τους με κάποιο άσκοπο μίσος.

Μαζεύονταν ολόκληρα στρατεύματα και ρίχνονταν στους άλλους, μα οι φαντάροι στην πορεία τους ακόμα, άρχισαν ξαφνικά να χτυπιούνται και να πετσοκόβονται μεταξύ τους. Η παράταξη χαλούσε, λογχίζανε και σφάζαν, δαγκώνανε και τρώγανε ο ένας τον άλλον.

Στις πολιτείες χτύπαγαν όλη μέρα οι καμπάνες. Τους καλούσαν όλους, μα ποιος τους καλούσε και γιατί τους καλούσε, κανείς δεν τόξερε κι ήταν όλοι τους ανήσυχοι.

Είχαν παρατήσει τα κοινά επαγγέλματα, γιατί ο καθένας πρότεινε μετατροπές και βελτιώσεις και δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν. Είχε παραμεληθεί και η γεωργία.

Εδώ και εκεί, οι άνθρωποι μαζεύονταν, μπουλούκια μπουλούκια, συμφωνούσαν να κάνουν κάτι, ορκίζονταν να μην χωρίσουν ποτέ, αμέσως όμως άρχιζαν ένα εντελώς διαφορετικό από αυτό που μόλις τώρα είχαν οι ίδιοι υπολογίσει, άρχιζαν να κατηγορούν ο ένας τον άλλον, έρχονταν στα χέρια και σφάζονταν.

Άρχισαν οι πυρκαγιές, άρχισε η πείνα. Όλοι χάθηκαν, το παν καταστράφηκε. Η πανούκλα όλο και προχωρούσε και πιο μακρυά. Σε όλο τον κόσμο λίγοι μονάχα άνθρωποι μπορούσαν να σωθούν. Ήταν οι αγνοί και οι εκλεκτοί, προορισμένοι να θεμελιώσουν ένα νέο ανθρώπινο γένος και μια καινούργια ζωή, να ανανεώσουν και να καθαρίσουν τη γή, όμως κανείς και πουθενά δεν έβλεπε αυτούς τους ανθρώπους, κανείς δεν είχε ακούσει τα λόγια τους και τη φωνή τους…»

Οι δυστοπικές αναφορές, όπως αυτή του Ντοστογιέφσκι, προσφέρουν κάποια πιθανά οράματα τα οποία αφορούν το μέλλον. Υπάρχει και η άποψη ότι σε μια εποχή που κυριαρχεί το επιστημονικό επιχείρημα, η δυστοπική ανθρώπινη φωνή μάλλον θα είναι μάταιη.

Παρά το γεγονός αυτό, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι οι δυστοπικές ιστορίες μπορούν να μας προκαλέσουν να σκεφτούμε λίγο διαφορετικά για ορισμένα γεγονότα. Εξ άλλου ως στοιχείο θα πρέπει να εκλάβουμε το γεγονός ότι τα δυστοπικά οράματα ενδέχεται σε κάποιο βαθμό να μας τρομάζουν, όμως ταυτόχρονα μας προειδοποιούν για το μέλλον, προβάλλοντας τους φόβους για την εμφάνιση ενός νέου «Σκοτεινού Μεσαίωνα»

Το εφιαλτικό όραμα της δυστοπικής κοινωνίας του Ντοστογιέφσκι ασφαλώς γεννά μια ζοφερή κατάσταση προειδοποιώντας για τις πιθανές συνέπειες της διαχείρισης του κορωνοϊού και κατά το 2022.  Κάποιος μπορεί να δει το προφητικό μέλλον του Ντοστογιέφσκι ως μια προειδοποίηση προς την κοινωνία, ότι αν συνεχίσει να συμπεριφέρεται όπως σήμερα, τότε πιθανόν να οδηγηθεί στην δυστοπία του Ρασκόλνικωφ.

Τα δυστοπικά μυθιστορήματα προκαλούν συνήθως τον φόβο για το μέλλον, αλλά δίνουν και μια χαραμάδα ελπίδας. Σήμερα έχουμε «μουδιάσει» μπροστά όχι μόνο στην εμφάνιση της πανδημίας αλλά και στα προβλήματα που υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία.

Η δυστοπία είναι εξ ορισμού όχι ένα καλό μέρος που προσφέρει ελπίδα και αισιοδοξία για το μέλλον.

Θέλουμε να επιστρέψουμε στην κανονικότητα;

Στην έρευνα που διεξήγαγε ο Οργανισμός Pew σε 17 χώρες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα την περίοδο 12 Μαρτίου έως 26 Μαίου 2021 και στο ερώτημα «όταν τα παιδιά τους θα μεγαλώσουν θα ζούν καλύτερα από τους γονείς τους», οι ερωτηθέντες Έλληνες απήντησαν σε υψηλό ποσοστό 66% (περίπου 7 στους 10), ότι τα παιδιά τους όταν μεγαλώσουν θα είναι σε χειρότερη οικονομική θέση από τους γονείς τους!!

Το τοπίο της μετα-κορωνοϊού εποχής στη χώρα μας δεν θα είναι το ίδιο με εκείνο του προ-Covid-19 εποχής. Πολλοί συμμερίζονται ότι θα επανέλθουμε στην κανονικότητα. Αλλά τι θα είναι αυτή η κανονικότητα; Αφού η πανδημία έχει σχεδόν «σαρώσει» και αποδιοργανώσει τα πάντα.

Η δυστοπική προσέγγιση εκφράζει συνήθως την γοητεία της μέσα από το δράμα των καταστροφικών γεγονότων σύμφωνα με τον Jaher, Frederic Cople. Βλέπε Doubters and Dissenters: Cataclysmic Thought in America, 1885-1918. London: The Free Press of Glencoe, 1964.

Όμως, οι στάσεις των Ελλήνων πολιτών σχετικά με το μέλλον των παιδιών τους, όπως προέκυψε από την έρευνα του Οργανισμού Pew, αναδεικνύουν μια απαισιοδοξία, ένα άγχος που καταλήγει σε μια δυσμενή πρόβλεψη. Η δυσμενής αυτή πρόβλεψη βρίσκεται στον πυρήνα της σημερινής αντίληψης των πολιτών και δεν αποτελεί ένα μαύρο χιούμορ στον κόσμο της δυστοπίας. Οι άνθρωποι, και κυρίως αυτοί που παίρνουν αποφάσεις, συχνά δεν ευαισθητοποιούνται άμεσα όταν «βλέπουν το φως των δυστοπικών μηνυμάτων».

Οι στάσεις και οι απόψεις των πολιτών πρέπει να μας αφυπνίσουν, αλλά και ταυτόχρονα να τις χρησιμοποιήσουμε για να επιτύχουμε θετικές εξελίξεις.

Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η πανδημία έφερε στην επιφάνεια με εμφατικό τρόπο τις ανεπάρκειες ολόκληρου του πολιτικού συστήματος.

Βέβαια, δεν είμαστε και τόσο αισιόδοξοι στην μεταστροφή του σημερινού πολιτικού συστήματος προς τον δρόμο της Δαμασκού (= η μεταστροφή του Απόστολου Παύλου). 

Πηγή: https://panas1821.wordpress.com/