Την τελευταία του πνοή άφησε ο σπουδαίος συνθέτης Νίκος Αντύπας, με την είδηση του θανάτου του να γίνεται γνωστή από την Άλκηστη Πρωτοψάλτη.

Ο Νίκος Αντύπας ήταν ενορχηστρωτής και ντράμερ. Ήταν μια από τις εμβληματικές μορφές της σύγχρονης ελληνικής μουσικής. Υπήρξε μέλος των Socrates (Drank the Conium). Ενορχήστρωσε δίσκους των Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα και της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, ενώ στη δεκαετία του '90 κυκλοφόρησε μια σειρά επιτυχημένων δίσκων -μεταξύ άλλων- με τη Χαρούλα Αλεξίου και την Άλκηστη Πρωτοψάλτη. Συνεργάστηκε επί σειρά ετών με τη στιχουργό Λίνα Νικολακοπούλου.

Ποιος ήταν ο σπουδαίος Νίκος Αντύπας

Ο Νίκος Αντύπας μπήκε στην ελληνική δισκογραφία αρχικά σαν ντράμερ με τους Ιωνάθαν, αργότερα με το σχήμα των Sunset και στη συνέχεια με τους Socrates (Drank the Conium). Αντικατέστησε τον Γιώργο Τρανταλίδη στα ντραμς και μαζί με την μπάντα κυκλοφόρησαν τα άλμπουμ «Waiting for Something» (1980), «Breaking Through» (1981) και «Plaza» (1983), σε παραγωγή του Βικ Κόπερσμιθ, γνωστού από τις παραγωγές του στους Yes, που άνοιξε την «πόρτα» της Μεγάλης Βρετανίας για σόου σε μεγάλους συναυλιακούς χώρους.

Το 1985 κυκλοφόρησαν τα «Ζεστά Ποτά» των αδερφών Κατσιμίχα, σε ενορχήστρωση του Νίκου Αντύπα, με τη συμβολή τού μέχρι τότε κιθαρίστα των Socrates, Γιάννη Σπάθα. Ο δίσκος εισήγαγε έναν πρωτόγνωρο για τα δεδομένα της εποχής ήχο, βασισμένο τόσο στα κρουστά, όσο και στα ατμοσφαιρικά πλήκτρα, για να πουλήσει τελικά πάνω από 100.000 εκείνη την περίοδο. Το 1991 ο Ν. Αντύπας ανέλαβε την ενορχήστρωση του δίσκου «Μένω Εκτός» της Ελευθερίας Αρβανιτάκη. Στο ένθετο του δίσκου η ερμηνεύτρια δήλωνε: «Ο Νίκος δεν ενορχήστρωσε απλώς. Ανα-σύνθεσε. Αυτός είναι ο σωστός όρος για την παρουσία του σ’ αυτόν τον δίσκο».

Το 1992 έγραψε και ενορχήστρωσε το «Δι’ ευχών» της Χάρης Αλεξίου, σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου με τεράστια επιτυχία, καθώς ο δίσκος έγινε ο πρώτος ελληνικός που μετά από πολλά χρόνια κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία, το Βέλγιο, το Ισραήλ και τη Γαλλία. Ακολούθησε το «Έϊ!» (1994) με τη Χαρούλα Αλεξίου, σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, του Άρη Δαβαράκη και της ίδιας της ερμηνεύτριας.

Το 1997 συνέθεσε τον δίσκο «Σαν Ηφαίστειο που Ξυπνά», σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου. Ηχογραφημένο στο Παρίσι, το άλμπουμ γνώρισε επιτυχία με το «Διθέσιο» και το «Λάβα», ενώ το 1998 παρουσιάστηκε και με τη μορφή μουσικής παράστασης σε σκηνοθεσία Δημήτρη Παπαϊωάννου.

Το 2001 ο Νίκος Αντύπας διασκεύασε το «Mad About You» του Sting για τον δίσκο «Η Άσφαλτος που Τρέχει» του Γιώργου Νταλάρα, με τον οποίο επρόκειτο να συνεργαστεί ξανά το 2012 στο δίσκο «Τι θα Πει Έτσι Είναι».

Στα τέλη του 2002 κυκλοφόρησε και το «Οπωσδήποτε Παράθυρο», μια από κοινού δουλειά με τον Γιάννη Σπάθα, βασισμένη στην παράστασή τους «Neapolis» και σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου. Στον δίσκο συμμετείχαν η Ελένη Βιτάλη, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, οι Σπείρα Σπείρα, η Τάνια Τσανακλίδου, ο Μανώλης Λιδάκης και ο Πάνος Κατσιμίχας, ενώ ραδιοφωνική επιτυχία γίνεται το «Ναι θα Πω» με τη Μελίνα Ασλανίδου. Το 2006 συνεισέφερε συνθετικά στον πρώτο προσωπικό δίσκο της Νάνας Μούσχουρη με τίτλο «Μόνη Περπατώ», ενώ το 2008 έγραψε τον δίσκο της Καίτης Γαρμπή «Καινούργια Εγώ».