Αυτές τις μέρες ξεκίνησε η δίκη για το λιντσάρισμα και την δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου που έγινε στο κέντρο της Αθήνας από κάποιους νοικοκυραίους, τους παρατρεχάμενους περίεργους, αλλά και τους προστάτες της τάξης και του νόμου, οι οποίοι τον προπηλάκισαν βασανίζοντας τον μέχρι θανάτου και του φορέσαν τις χειροπέδες ενώ αυτός ξεψυχούσε.

Η δολοφονία του άτυχου νεαρού ακτιβιστή έγινε με την παρουσία πολλών περίεργων πού παρακολουθούσαν και βιντεοσκοπούσαν ψύχραιμοι τα διαδραματιζόμενα τραγικά γεγονότα χωρίς κάποιοι από αυτούς να συγκινηθούν από το δράμα του δυστυχή νεαρού ακτιβιστή και να επέμβουν για να τον βοηθήσουν.

Φαίνεται πως είναι τόσο πεσμένη η αυτοεκτίμηση που διαθέτουν πολλοί Ελληναράδες και νοικοκυραίοι σήμερα, και έχουν τόση ανάγκη για να τους σηκωθεί, ώστε προσπαθώντας να την σηκώσουν με κάθε κόστος, φτάνουν στην αθλιότητα να προπηλακίζουν τους αδύναμους και γενικά τους ευαίσθητους ανθρώπους για να φανούν ότι οι ίδιοι είναι κάποιοι. Βρίσκουν λοιπόν για εξιλαστήρια θύματα αυτούς που σαν τον Ζακ δεν έχουν τη σκληρότητα να τους ρίξουν στα μούτρα τη φτυσιά που τους χρειάζεται.

Αυτές οι υπανάπτυκτες ύαινες που γλύφουν τον ισχυρό και όταν τον αντικρύζουν σκύβουν το κεφάλι γιατί μπροστά του ξέρουν πώς δεν μετράνε, προσπαθούν να ανεβάσουν την ανύπαρκτη αυτοεκτίμησή τους που δεν τους σηκώνεται με τίποτα πληγώνοντας βρίζοντας λιντσάροντας και γενικά βασανίζοντας τους αδύνατους τους διαφορετικούς, τους ευαίσθητους, τους μετανάστες, τις γυναίκες. Μετά με περηφάνια κοιτάνε δεξιά και αριστερά σαν να έκαναν κάποιο μεγάλο κατόρθωμα. Είδες ποιος είμαι. Κοίτα πως δέρνω. Είμαι κάποιος.
Επιτέλους μου σηκώθηκε η αυτοεκτίμηση.

Όμως η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική. Δεν είσαι φιλάρα μου δυστυχώς τίποτα περισσότερο από ένα άθλιο κοινωνικό απόβρασμα. Είτε λέγεσαι νοικοκυραίος είτε λέγεσαι αστυνομικός είτε δασοπυροσβέστης, είτε οτιδήποτε άλλο, είσαι ένας εγκληματίας και τίποτα περισσότερο καημένε μου. Και έτσι που ζεις και σκέφτεσαι, να ξέρεις πως η αυτοεκτίμηση, θα σου είναι πάντα πεσμένη και μαραμένη.