Για κανέναν ακροδεξιό, χουντικό, βασιλικό, ρατσιστή, ακόμα και νεοναζί, δεν ήταν πλέον άπιαστο όνειρο η λαμπρή πολιτική καριέρα.

Μετά -απολύτως φυσιολογικά- ήρθε η Χρυσή Αυγή, κανονικά και με το νόμο. Και ακολούθησαν όλα όσα ακολούθησαν.
Τους "κανονικοποίησαν", δολοφόνησαν τον Σαχζάτ και τον Παύλο, θρηνήσαμε, πολεμήσαμε, πανηγυρίσαμε στο Εφετείο… για να φτάσουμε Σταυρούπολη.

Τα τάγματα εφόδου ξανά στο δρόμο.

Τα ΜΜΕ, δήθεν «κεντρώοι», πλείστα κυβερνητικά στελέχη και παρατρεχάμενοι, να μιλάνε ξανά για «Δύο Άκρα».

Όπως τότε «στα δύσκολα», τα πρώτα χρόνια της χρεοκοπίας. Τότε που η ευθυνη δεν ήταν μόνο ατιμική, αλλά και τσουβαλιασμένα συλλογική.

Όπως τότε που το Δελτίο του Mega και το Πρώτο Θέμα έκαναν ρεπορτάζ για τα "καλά παιδιά" που συνοδεύουν τις γιαγιάδες με ασφάλεια στα ΑΤΜ.

Όπως τότε που το δεξί χέρι του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, ο Τάκης Μπαλτάκος συνομιλούσε με τον Κασιδιάρη. Πριν η δολοφονία Φύσσα "χαλάσει τη σούπα".

Όπως τότε που ο σημερινός βουλευτής της ΝΔ, Μπάμπης Παπαδημητρίου (επίσης πριν τη δολοφονία Φύσσα) αναρωτιόταν «γιατί όχι μια σοβαρότερη χρυσή Αυγή να μην την δεχτούμε σε μια συντηρητική κυβέρνηση συνεργασίας;».

Όπως τότε (λίγες ώρες μετά τη δολοφονία Φύσσα) που ο Άρης Πορτοσάλτε έλεγε στοργικά στον Κασιδιάρη: «Ναι αλλά και εσείς να προσέχετε να μη σας βάζουν στο στόμα τους».

Όπως τότε που οι lifestyle εκπομπές έχτιζαν το «ανθρώπινο προφίλ» του τέρατος.

Όπως τότε που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έκανε μια τρύπα στο νερό όσον αφορά τον δήθεν εκδημοκρατισμό της αστυνομίας και ο Ζακ άφηνε την τελευταία του πνοή, μέρα μεσημέρι, στο κέντρο της Αθήνας, κάτω απ' τα άρβυλα νοικοκυραίων και αστυνομικών.

Σήμερα, η λαίλαπα του νεοναζισμού αναζωπυρώνεται ξανά.

Στελέχη της συντηρητικής παράταξης και υπουργοί, έχουν δώσει εδώ και καιρό το "σήμα". 
Έχοντας ξεπατικώσει πλήρως τη ρητορική της νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης.
Δίνοντας ακόμα και λίστες με νήπια στη δημοσιότητα.
Σκορπώντας μίσος, αυταρχισμό και «ατομική ευθύνη». Πάλι σε εποχές φτώχειας αλλά και βιοπολιτικού τρόμου.

Και επειδή, όπως φαίνεται, η διαστρέβλωση της πραγματικότητας στις οθόνες και τα πρωτοσέλιδα δεν φτάνει, ο –συστημικότατος- μπαμπούλας του φασισμού χρειάζεται ξανά να επιστρέψει στις ΕΠΑΛξεις.

«Δύο κουκουλοφόροι εδώ μαυροφορεμένοι προκαλούσαν ότι θα κάνουνε σαπούνι εδώ τον κόσμο, ότι θα λαδώσουνε θηλιές να μας κρεμάσουνε και χαιρετούσαν ναζιστικά, χάιλ Χίτλερ», δήλωνε χθες στην κάμερα, εμφανώς ταραγμένος, κάτοικος της περιοχής της Σταυρούπολης πλησίον του ΕΠΑΛ.

«Όταν φύγαμε και βγήκαμε έξω, ομάδες κουκουλοφόρων με λοστούς, με ξύλα, με πέτρες, πετούσαν μολότοφ μέσα από το σχολείο και την ίδια ώρα οι άνδρες των ΜΑΤ ψεκάζανε τους εκπροσώπους των γονέων και των εκπαιδευτικών», κατήγγειλε άλλη αυτόπτης μάρτυρας.

Σα να μη μας δίδαξε τίποτα η ιστορία. Όχι η αρχαία. Ούτε καν η νεότερη που διδάσκεται στα σχολεία.
Τώρα διάολε, τα τελευταία 10 χρόνια. 

Όλα αυτά που ζούμε την τελευταία περίοδο, τα έχουμε ξαναζήσει, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Με το ίδιο μοτίβο που οδήγησε σε δολοφονίες, πογκρόμ και διάλυση της συνοχής του κοινωνικού ιστού. Πάλι με εικονική "κανονικότητα". Πάλι με όρους κοινωνικού αυτοματισμού.

Πάλι γιατί κάποιος άλλος -το ίδιο ή περισσότερο αδύναμος- πρέπει να φταίει για την φτώχεια, την ανέχεια και τη δυστυχία μας. Ποτέ ένα καθεστώς.

ΥΓ. Και μην ξεχνάτε, «Δεν υπάρχουν ακροδεξιοί στη Νέα Δημοκρατία»