Τα δείγματα DNA είναι από τα πιο προσφιλή «στοιχεία» των διωκτικών αρχών και, ιδίως, της Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Ειδικών Εγκλημάτων Βίας (ΔΑΕΕΒ, λεγόμενη και «αντιτρομοκρατική»). Πρόκειται για έναν επιστημονικοφανή τρόπο να παρουσιαστεί κάτι ασαφές ως βέβαιο και να κατασκευαστούν στοιχεία εναντίον προσώπων, ομάδων, πολιτικών χώρων ή και απλά ολόκληρων περιοχών, ανάλογα με τους στόχους της ΕΛ.ΑΣ.

14 κλητεύσεις για υποχρεωτική λήψη δείγματος DNA

14 άτομα έμαθαν τυχαία, μετά από την κλήτευση του ενός, ότι καλούνται να δώσουν υποχρεωτικά δείγμα DNA στην ΕΛ.ΑΣ., χάρη σε μια ασύνδετη σύνδεση που έκανε η αστυνομία ανάμεσα στην κατάληψη της πρυτανείας του ΕΜΠ τον Νοέμβριο του 2020 στην οποία συμμετείχαν, με μια «επίθεση κατά αστυνομικών» που έγινε τον Δεκέμβριο του 2014. Όταν οι περισσότεροι ήταν ανήλικοι και κάποιοι ζούσαν εκτός Αθήνας.

Μιλήσαμε με 4 από τους 14 κλητευθέντες για αναγκαστική λήψη DNA. Στη συνέντευξη εκθέτουν τόσο τα ίδια τα γεγονότα, όσο και τα πολιτικά συμπεράσματα που προκύπτουν από αυτή την καινοτομία της ΕΛ.ΑΣ.

Η εμμονή της ΕΛ.ΑΣ. με το DNA

Η παρουσίαση ενός δείγματος DNA ως στοιχείου ταυτοποίησης και όχι αποκλεισμού υπόπτου – όπως είναι η κοινή πρακτική διεθνώς – αποσκοπεί στην εκμετάλλευση της άγνοιας των περισσότερων δικαστικών για τη μοριακή βιολογία και τον τρόπο που λαμβάνονται και εξετάζονται τα δείγματα αυτά. Έτσι, είναι εξαιρετικά πιθανό οι δικαστές να «πειστούν» από την συνοδευτική έκθεση της ΕΛ.ΑΣ. ή από την κατάθεση ενός ειδικού που εργάζεται στη Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών (ΔΕΕ) της ΕΛ.ΑΣ.

Παρ’ όλα αυτά, αρκετές υποθέσεις για τις οποίες συνέταξε τη δικογραφία η ΔΑΕΕΒ με ραχοκοκκαλιά τα «δείγματα DNA» κατέρρευσαν σαν πύργος από τραπουλόχαρτα την τελευταία δεκαετία: η σκευωρία κατά του Τάσου Θεοφίλου, που κόστισε 5 χρόνια φυλάκισης πριν την τελεσίδικη και αμετάκλητη αθώωση, η υπόθεση της Ηριάννας που κόστισε ένα έτος φυλάκισης πριν την αθώωση και οι διώξεις εναντίον των κατοίκων της ΒΑ Χαλκιδικής που κόστισαν χρόνια δικαστικής ομηρίας πριν την απαλλαγή τους.

Στην Ελλάδα δεν προβλέπεται νομικά κάποια «τράπεζα δειγμάτων DNA», ωστόσο η διαχείριση των όποιων δειγμάτων συλλέγει η ΕΛ.ΑΣ. είναι απόλυτα αδιαφανής. Οι νομικές διαδικασίες που μπορεί να ακολουθήσει κάποιο άτομο, από το DNA του οποίου η αστυνομία κατέχει δείγμα, είτε για να ζητήσει την καταστροφή του είτε απλώς για να ενημερωθεί για την διατήρηση ή μη του δείγματος, είναι εξαιρετικά χρονοβόρες και με αμφίβολα αποτελέσματα.

Ακούστε τη συνέντευξη που έδωσαν 4 από τους 14 κλητευθέντες για αναγκαστική λήψη DNA στο omniatv: