Οι ανεπανάληπτες ατάκες του ελληνικού κινηματογράφου ταιριάζουν γάντι στην τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα.

Στην ταινία του 1954 «Οι παπατζήδες» ο προφητικός Νίκος Σταυρίδης δίνει, μέσα από το κελί, τον ορισμό της σύγχρονης διαπλοκής:

«-Άμα αρπάξεις ένα δεκαχίλιαρο λέγεται κλοπή εις βαθμόν πταίσματος και χραπ, τσακώνεις ένα ντιναρέ !

-Άμα γραπώσεις 100 χιλιάρικα, λέγεται κλοπή εις βαθμόν πλημμελήματος και μπορεί να αρπάξεις μέχρι τέσσερα.

-Άμα τσακώσεις 10 εκατομμύρια λέγεται υπεξαίρεσις και συμφωνούντος το λοιπό εισαγγελέως και ανακριτού εξέρχεσαι απ’ την ανάκριση.-

-Άμα τσακώσεις 100 εκατομμύρια λέγεται κατάχρα εμπιστοσύνης με κακούργημα να πούμε, και τέλος πάντων η δίκη αναβάλλεται και εξέρχεσαι με βούλευμα!

-Άμα τσακώσεις 500 εκατομμύρια λέγεται σύμβαση και δέχεσαι συγχαρητήρια…

-Κι άμα μπλεχτείς με τα δις και με τα τρις λέγεται εξαγωγή συναλλάγματος και χραπ παίρνεις το παράσημο!»

Τώρα τι σχέση έχουν τα λεγόμενα του Σταυρίδη με το σήμερα ρωτήστε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, το κόμμα της ΝΔ και τους υπερχρεωμένους δανειολήπτες της κυβερνητικής παράταξης.

Ρωτήστε τους «φουκαράδες» πολιτικούς της δεξιάς που «δέχονται συγχαρητήρια» επειδή «τσάκωσαν» τα υπέρογκα δάνεια με τις ευνοϊκές «συμβάσεις» αποπληρωμής από τα ...εγγόνια τους.

Ρωτήστε τους εμπλεκόμενους στο σκάνδαλο Novartis που το βάφτισαν σκευωρία και ως εκ τούτου «η δίκη για κατάχρα εμπιστοσύνης και κακούργημα αναβάλλεται και εξέρχεσαι από την ανάκριση συμφωνούντος το λοιπό εισαγγελέως και ανακριτού».

Ρωτήστε τους «επενδυτές» φοροφυγάδες της ολιγαρχίας του πλούτου και του υπηρετικού τους πολιτικού προσωπικού που χρεοκόπησε τη χώρα, που «μπλέχτηκαν με τα δις και με εξαγωγή συναλλάγματος», τις off shore της λίστας Λαγκάρντ και στις λοιπές υπεράκτιες που περιμένουν «παράσημο» για την «ανιδιοτελή» προσφορά τους στην πατρίδα!!

Οι σύγχρονοι παπατζήδες της πολιτικής

Το «επάγγελμα» του παπατζή είναι σχετικά εύκολο. Απαιτούνται μόνο τρία τραπουλόχαρτα, καλοί συνεργάτες - τσιλιαδόροι και κράχτες - που ξέρουν το ρόλο τους, «μαγικά» χέρια από τον παίκτη και απλές τεχνικές παραπλάνησης. «Παιδιά καθαρές δουλειές, εδώ δεν κλέβουμε, ορίστε, εδώ ο παπάς, εκεί παπάς, πού’ναι ο παπάς; βάλτε να πάνε». Στην ταινία “Η χαρτοπαίχτρα” του 1964 η “καλή κοινωνία” μαθαίνει τα κόλπα του παπατζή. «Καθένας με τη βρώμα του μαντάμ, εσείς με τη δικιά σας και εμείς με τη δικιά μας» θα πει ο παπατζής Νίκος Φέρμας στην αριστοκράτισσα Ρένα Βλαχοπούλου.

Το 2021 οι «άριστοι» παπατζήδες έχουν αντικαταστήσει τα τραπουλόχαρτα με ιδιωτικά συμφωνητικά. «Εδώ η εταιρεία, εκεί η εταιρεία, πού είναι η εταιρεία μαντάμ στο ...πόθεν έσχες!!! Στην περίπτωσή μας οι «τσιλιαδόροι» συνεργάτες του παπατζή, για να μην τον τσιμπήσει ο νόμος, είναι τα πετσομένα μέσα ενημέρωσης που φροντίζουν για το θάψιμο της παρανομίας. Είναι οι αβανταδόροι μιας πολιτικής ελίτ διαπλεκόμενων παπατζήδων. Είναι οι κράχτες μιας επιχειρηματικότητας απ’ έξω κούκλας κι από μέσα ...πανούκλας!!!

... Η Σούζυ τρώει... και ψεύδεται, και τρώει!!!

Και ο επίμονος κηπουρός - δημοσιογράφος επιμένει με χαρτιά επίσημα - και όχι εκείνα των παπατζήδων - ότι η «Σούζυ ψεύδεται». Η κυρία ήθελε να γίνει υπέρκομψη στα χέρια της μοδίστρας Ρένας Βλαχοπούλου στην ταινία «Η Παριζιάνα» του 1969. Η κυρία Σούζυ - για την οποία δε μάθαμε αν είχε εταιρεία στη Γαλλία όπως η γυναίκα του πρωθυπουργού - και έτρωγε και ψέματα έλεγε, και κορσέ δεν ήθελε να φορέσει, και στη ζωή του άντρα της ορκιζόταν ότι δεν... έτρωγε!!!

... κι από κοντά ο κουμμούνας...

Και επειδή δεν αντέχεται να βλέπεις τους λωποδύτες τους εγγεγραμμένους εκ παραδρομής στα κιτάπια της Αστυνομίας, όπως έλεγε ο Νίκος Ρίζος στην ταινία του 1969 «Η κόμισσα της φάμπρικας», να καταγγέλλουν τους Αριστερούς φακελωμένους της Ασφάλειας. Και επειδή η εκ παραδρομής αρχειοθέτηση του πόθεν έσχες του Μητσοτάκη πιάστηκε στα πράσα ... ένας «κουμούνας» ευθύνεται για όλα!!! Ο κουμούνας που δεν είναι ξάδερφος του απατεώνα, όπως στην ταινία, αλλά είναι αμφότεροι εκ Κρήτης ορμώμενοι ...

ΥΓ: Κάθε υποψία ομοιότητας των ηρώων των παραπάνω ταινιών με τον Κυριάκο, την Μαρέβα, τον Βαξεβάνη και τον Πολάκη οφείλεται στα νοσηρά μυαλά των αναγνωστών αυτού του κειμένου.