Κάθετα αντίθετη με το νομοσχέδιο για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια των παιδιών σε περίπτωση διαζυγίου είναι η Διεθνής Αμνηστία, με ανάρτησή της με αφορμή την ψήφισή του την Τετάρτη.

Το νομοσχέδιο έχει προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις, τόσο από φορείς και συλλογικότητες, καθώς και από το φεμινιστικό κίνημα, αλλά ακόμα και στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος. Χαρακτηριστικά, η πρώην υπουργός Όλγα Κεφαλογιάννη με άρθρο της στην εφημερίδα Εστία, έκανε λόγο για σοβαρές αστοχίες που προσκρούουν στο συμφέρον του παιδιού, ενώ χαρακτήριζε νομικώς προβληματική τη διατύπωση για εξ ίσου γονική μέριμνα και εξέφραζε την ανησυχία ότι το νομοσχέδιο μπορεί να οδηγήσει σε εναλλασσόμενη κατοικία. Αναλόγως δυναμική ήταν και η παρέμβαση της πρώην υπουργού Μαριέτας Γιαννάκου.

Η Διεθνής Αμνηστία σημειώνει, μεταξύ άλλων, ότι «στην παρούσα του μορφή, το νομοσχέδιο θέτει τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας σε μεγαλύτερους κινδύνους, συμπεριλαμβανομένων προσφύγων και μεταναστριών, επομένως δεν πρέπει να περάσει.».

Ολόκληρη η παρέμβαση της Διεθνούς Αμνηστίας:

«Την Τετάρτη, το ελληνικό κοινοβούλιο θα ψηφίσει σχετικά με την αλλαγή του νόμου για την επιμέλεια των παιδιών, μια αλλαγή που έχει επικριθεί από γυναικείες και άλλες ομάδες της κοινωνίας των πολιτών ότι αυξάνει την απειλή για τις επιζώσες ενδοοικογενειακής βίας και τα παιδιά που αντιμετωπίζουν κακοποιητικά περιβάλλοντα.

Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, τα γονικά δικαιώματα των δραστών ενδοοικογενειακής βίας ή σεξουαλικών αδικημάτων δύνανται να παύσουν ή να περιοριστούν μόνο έπειτα από πρωτοβάθμια δικαστική απόφαση που τους καταδικάζει για τέτοια αδικήματα.

Η διάταξη παραβιάζει την υποχρέωση της Ελλάδας, σύμφωνα με τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, να μη θέτει σε κίνδυνο τα δικαιώματα και την ασφάλεια των επιζωσών ενδοοικογενειακής βίας και των παιδιών που αντιμετωπίζουν κακοποιητικά περιβάλλοντα.

Οι γυναικείες ομάδες υπογραμμίζουν ότι, στο ελληνικό πλαίσιο, οι δικαστικές διαδικασίες μπορεί να διαρκέσουν από 2 έως και 5 χρόνια και ότι ως εκ τούτου οι δράστες μπορούν να έχουν πρόσβαση στα θύματά τους κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

Οι ΜΚΟ που συνεργάζονται με μητέρες μετανάστριες και αιτούσες άσυλο έχουν εκφράσει ανησυχίες για τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει ο νόμος πάνω τους, καθώς θα καλούνται να αντιμετωπίζουν ένα όλο και πιο περίπλοκο δικαστικό σύστημα.

Ιδιαίτερα τονίζουν τα αυξημένα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες και οι μετανάστριες/ες κατά την πρόσβασή τους στη δικαιοσύνη, συμπεριλαμβανομένης της αδυναμίας τους να ανταποκριθούν στα νομικά κόστη αλλά και στα κενά των υπηρεσιών διερμηνείας.

Στην παρούσα του μορφή, το νομοσχέδιο θέτει τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας σε μεγαλύτερους κινδύνους, συμπεριλαμβανομένων προσφύγων και μεταναστριών, επομένως δεν πρέπει να περάσει. Οποιοδήποτε νομοσχέδιο αφορά την επιμέλεια των παιδιών πρέπει να επικεντρώνεται στο βέλτιστο συμφέρον των παιδιών. Οι ελληνικές αρχές πρέπει να είναι ανοιχτές σε εκτεταμένες και ουσιαστικές διαβουλεύσεις με την κοινωνία των πολιτών ώστε να διασφαλίσουν ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα των παιδιών και των γυναικών προστατεύονται.».