Ακαταδίωκτο είναι η εύηχη λέξη που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη «νομιμοποίηση» της παρανομίας, της κλοπής, της λεηλασίας και της μίζας. Ακαταδίωκτο λέγεται η επιβολή με το έτσι θέλω των παράνομων πράξεων μιας ελίτ που διοικεί και συμπεριφέρεται όπως γουστάρει. Και λογαριασμό δε δίνει σε κανέναν. Ακαταδίωκτο για τη Siemens, ακαταδίωκτο για τη Novartis, ακαταδίωκτο για το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), ακαταδίωκτο για τις εξωφρενικές απ’ευθείας αναθέσεις και τώρα ένα νέο ακαταδίωκτο: Για τους εμπειρογνώμονες-επιτελικούς που από τα γραφεία τους συσκέπτονται, αποφασίζουν και παίρνουν μέτρα για τη διαχείριση της πανδημίας. Οι επιτροπές που ασχολούνται με την διαχείριση της πανδημίας  απαλλάσσονται ακόμα και από την υποχρέωση τους να δίνουν καταθέσεις στους ανακριτές και στους εισαγγελείς, εφόσον αυτοί  ερευνούν κάποιες σχετικές με την πανδημία υποθέσεις. Νόμος του σκοταδιού, της σιωπής και της συγκάλυψης. Όχι όμως ακαταδίωκτο για τους γιατρούς και τους νοσηλευτές που δίνουν καθημερινά τη μάχη της πρώτης γραμμής. 

Όσο και αν οι παραπάνω περιπτώσεις νομικά δεν είναι οι ίδιες, όσο και αν οι νομικοί δρόμοι είναι διαφορετικοί, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: Ατιμωρησία.

Το ακαταδίωκτο, ακούγεται σε εμάς όλους που είμαστε υπό συνεχή έλεγχο, προκλητικά παράλογο. Ελεγχόμαστε προκειμένου να μετακινηθούμε. Ελεγχόμαστε εάν στείλαμε ή δεν στείλαμε SMS.  Ελεγχόμαστε εάν συμπληρώσαμε σωστά τους κωδικούς, εάν βάλαμε την σωστή ώρα μετακίνησης, εάν είμαστε εντός των ορίων του Δήμου μας ή όχι. Γιατί όλες αυτές τις πράξεις και τις τυχόν παραλήψεις μας είμαστε υπόλογοι. Κανένας δεν βρίσκεται να μας απαλλάξει. Θεσπίζοντας το δικό μας ακαταδίωκτο. Και εάν κριθούμε «ένοχοι», η ποινή μας είναι το πρόστιμο των 300 ευρώ. Αυτά τα 300 ευρώ που ο Μητσοτάκης ήθελε να τα αυξήσει στα 500. Λες και ο Μητσοτάκης ξέρει τι σημαίνουν για τον κόσμο τα 300 ευρώ, ή τα 500 ευρώ και ποια είναι η διαφορά μεταξύ τους. 

Όλα αυτά ισχύουν για εμάς. Για όλες όμως τις κουστουμαρισμένες «αυθεντίες» των managers και των ειδικών, που κινούν τις ζωές μας και αποφασίζουν ερήμην μας και εξ ονόματος μας ισχύουν άλλα: Υπάρχει το ακαταδίωκτο. Είτε για τις «business» τις φανερές, είτε για τις «business» τις κρυφές. Του τηλεπικοινωνιακού κλάδου, των οπλικών συστημάτων και των φαρμάκων. Τράπεζες αλλάζουν χέρια, «σκοτεινές» συναλλαγές με άγνωστες  πορείες και κατευθύνσεις του χρήματος. Ακαταδίωκτο. Ο κορονοϊός και η διαχείριση του είναι το τελευταίο επεισόδιο στο σήριαλ του ακαταδίωκτου.

Ο μέγας θεωρητικός αναλυτής και υποστηρικτής της κυβέρνησης Ιωάννης Πρετεντέρης, δήλωσε για τους φοιτητές του ΑΠΘ, με το μοναδικό ήθος που τον διακρίνει: «Tο ξύλο που φάγανε πριν μια βδομάδα έπιασε τόπο. Γιατί ο άλλος αν έχει φάει τη μπούφλα, κι αν έχει φάει και τη σφάλιαρα, κι αν έχει φάει και την κλωτσιά, σου λέει "ωραία παιδιά, εντάξει, ο ηρωισμός και ο αγώνας αλλά μαλακά-μαλακά γιατί άμα μας αρχίσουν και μας βαράνε συνέχεια, δεν έχει άκρη"». Το ακαταδίωκτο, το εργασιακό νομοσχέδιο, η πανεπιστημιακή αστυνομία το συνεχές ξύλο των μπάτσων και όλα τα άλλα παράξενα που συμβαίνουν γύρω μας, είναι τηρουμένων των αναλογιών, η μπούφλα, η σφαλιάρα και η κλωτσιά της κυβέρνησης απέναντι μας. Είναι η ειρωνεία της εξουσίας, είναι η απόλυτη ασέβεια απέναντι στους πολίτες που πιέζονται, υποφέρουν και συνθλίβονται οικονομικά και συναισθηματικά. Είναι ο κυνισμός της κυβέρνησης  που μας καλεί να παραδεχτούμε ότι έτσι είναι τα πράγματα. Δεν γίνεται αλλιώς.

Δυστυχώς τόσο για την κυβέρνηση όσο και για τον Ιωάννη  Πρετεντέρη, ούτε εμείς, ούτε οι φοιτητές πρόκειται να σκύψουμε το κεφάλι και να δεχτούμε την ανήθικη εξουσία τους. Το ξύλο, η μπούφλα, η σφαλιάρα κι οι κλωτσιές δεν πρόκειται να πιάσουν τόπο. Αυτό που συμβαίνει σήμερα δεν είναι φυσιολογικό  και θα το αλλάξουμε. 

Είτε αρέσει στον Ιωάννη, είτε όχι.


Koutipandoras.gr