«Αν δεν δώσεις κόσμο, θα την πληρώσεις εσύ για όλους και, είτε προφυλακιστείς είτε όχι, όπου σε πετυχαίνει η ομάδα ΔΡΑΣΗ θα σε δέρνει γιατί έχουμε δώσει τα στοιχεία σου και τη φωτογραφία σου παντού!», αναφέρει μεταξύ άλλων στο κείμενό του που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών, ο Ο.Μ. και καταγγέλλει τον βασανισμό του στη ΓΑΔΑ από την Αντιτρομοκρατική στις 10 Απριλίου 2021, τη μέρα που, όπως λέει, απήχθη από την Αντιτρομοκρατική εν ώρα εργασίας του και επί ένα οκτάωρο υπέστη σωματικό και ψυχολογικό βασανισμό πριν μεταφερθεί σε άθλια κατάσταση στα κρατητήρια του 7ου ορόφου.

Η καταγγελία του έρχεται ως συνέχεια της καταγγελίας του φίλου του, Αρη Παπαζαχαρουδάκη, ο οποίος έχει περιγράψει και αυτός τον πολύωρο βασανισμό του στη ΓΑΔΑ.

Ο Ο.Μ. περιγράφει ότι αστυνομικοί τον χτυπούσαν στο κεφάλι και στο σώμα από τη στιγμή που τον έβαλαν στο αυτοκίνητο, συνέχισαν να τον χτυπούν με γροθιές, κλωτσιές και γονατιές, τον απειλούσαν, έβγαλαν τα παπούτσια του και τα πετούσαν στο κεφάλι του και πατούσαν τη σπονδυλική του στήλη.

Όπως αναφέρουν στην Εφ.Συν. οι δικηγόροι του, Αννυ Παπαρρούσου, Κώστας Παπαδάκης, Ιωάννα Κούρτοβικ, Θανάσης Καμπαγιάννης, «ο Ο.Μ. συνελήφθη έξω από το σπίτι του μετά τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης, οδηγήθηκε στην Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία και βασανίστηκε επί οκτώ ώρες. Στη συνέχεια οδηγήθηκε στα κρατητήρια του 7ου ορόφου της ΓΑΔΑ όπου υπέστη όλα όσα αναφέρονται στην επιστολή του. Κρίθηκε ως προσωρινά κρατούμενος με βάση καταγραφές τηλεφωνικών και ψηφιακών συνομιλιών οι οποίες ερμηνεύτηκαν αυθαίρετα ως σοβαρές ενδείξεις ενοχής του για τον ξυλοδαρμό του αστυνομικού στη Νέα Σμύρνη και σήμερα βρίσκεται προσωρινά κρατούμενος στις φυλακές της Λάρισας, κατηγορούμενος για απόπειρα ανθρωποκτονίας βάσει “ενδείξεων” που δεν είναι τίποτα άλλο από υποκλαπείσες κρίσεις και τοποθετήσεις του για το περιστατικό».

Υπενθυμίζεται ότι ο Αρης Παπαζαχαρουδάκης και ο Ο.Μ. αποφάσισαν να μηνύσουν την Αντιτρομοκρατική μετά τα βασανιστήρια υπέστησαν .

Ολόκληρη η επιστολή του Ο.Μ.

Στις 3 το μεσημέρι της 10ης Μαρτίου 2021, την ώρα που εργαζόμουν ως διανομέας σε γειτονικό καφέ από την οικία μου, αποχώρησα για μια στιγμή επειδή ήθελα να πάρω κάτι από το σπίτι μου. Εκείνη η στιγμή ήταν η αρχή των βασανιστηρίων που ακολούθησαν. Δύο ασφαλίτικα αυτοκίνητα εμφανίστηκαν στο στενό του σπιτιού μου, κατέβηκαν 4-5 άνδρες της Αντιτρομοκρατικής και όρμησαν με μανία προς το μέρος μου με σκοπό να με ακινητοποιήσουν. Αρχισαν να με χτυπάνε έξω ακριβώς από το σπίτι μου, μου πέρασαν πισθάγκωνα χειροπέδες, άρπαξαν την προστατευτική μάσκα από το πρόσωπό μου, μου φόρεσαν την κουκούλα που είχε το φούτερ μου και με πέταξαν μέσα στο όχημά τους. Συνέχιζαν να με χτυπούν στο πρόσωπο και στα πλευρά μου, όχι μόνο οι δύο που είχα δίπλα μου αλλά και ο οδηγός, ο οποίος είχε γυρίσει πίσω θέλοντας και αυτός να συμμετάσχει. Ρωτούσα ποιος είναι ο λόγος της βίαιης σύλληψής μου αλλά απαντούσαν με γροθιές και βρισιές, όπως: «Τώρα, παλιομπάσταρδε, τη γάμησες, έπεσες στα χέρια μας και δεν γνωρίζει κανένας πού είσαι, θα σε σκοτώσουμε στο ξύλο». Σταμάτησα να ρωτάω και το μόνο που ζητούσα ήταν να ενημερωθεί η εργοδότριά μου ότι δεν θα επέστρεφα στο μαγαζί, αλλά αυτό ήταν μάταιο.

Στο υπόγειο της ΓΑΔΑ με τράβηξαν έξω από το αυτοκίνητο και στη διαδρομή για το ασανσέρ με χτυπούσε και με έβριζε όποιος βρισκόταν στον χώρο. Με πέταξαν στο ασανσέρ σαν σκουπίδι και με κλοτσούσαν μέχρι να φτάσουμε στον 12ο όροφο. Μπήκαμε σε ένα γραφείο, όπου κατασχέθηκαν τα πράγματά μου (κλειδιά, τσιγάρα, κινητό, πορτοφόλι και τα χρήματα του μαγαζιού που είχα πάνω μου). Με έγδυσαν, με έψαξαν χτυπώντας με σε όλο μου το σώμα, μου ζητούσαν να αναγνωρίσω σε φωτογραφία τον αδελφικό μου φίλο, Αρη. Η φωτογραφία ήταν τραβηγμένη καλοκαίρι, γεγονός που καταδεικνύει ότι τον είχαν υπό παρακολούθηση επί μήνες, στοχοποιώντας τον για την πολιτική του δράση. Με μετέφεραν βίαια στο ανακριτικό δωμάτιο, όπου με πέταξαν στη γωνία του δωματίου δεμένο πισθάγκωνα, με φορεμένη κουκούλα και κοιτάζοντας προς τον τοίχο.

Ολο αυτό το διάστημα, από το σπίτι μου στη ΓΑΔΑ και έπειτα στο ασανσέρ και στα δωμάτια του κτιρίου, δεν σταμάτησαν στιγμή να με λιντσάρουν με κλοτσιές, γροθιές, χαστούκια, τρικλοποδιές και φυσικά με χυδαίες και προσβλητικές βρισιές για το πρόσωπό μου, την οικογένειά μου και τον κόσμο που την προηγούμενη μέρα είχε συμμετάσχει στην πορεία της Νέας Σμύρνης για να διαμαρτυρηθεί ενάντια στην αστυνομική βία. Στο ανακριτικό γραφείο μού έκαναν τα περισσότερα ψυχολογικά και σωματικά βασανιστήρια. Προσπαθούσαν να αποσπάσουν πληροφορίες για το περιστατικό με τον τραυματισμό αστυνομικού αλλά και ονόματα που έλαβαν μέρος σε αυτό, πιστεύοντας ότι σίγουρα γνωρίζω κάποιους από τον χώρο της ΑΕΚ (επειδή είδαν κάρτα διαρκείας στο πορτοφόλι μου και το τατουάζ που έχω με την αγαπημένη μου ομάδα) αλλά και άτομα από το αναρχικό κίνημα, δίχως εγώ να γνωρίζω κανέναν και χωρίς να έχω κάποια ανάμιξη στα γεγονότα που έλαβαν χώρα στη Ν. Σμύρνη.

Ασταμάτητες ήταν οι απειλές για τη σωματική ακεραιότητά μου και τη στοχοποίηση στο πρόσωπό μου: «Μπάσταρδε, θα σε χτυπάμε μέχρι να πάθεις ό,τι έπαθε ο δικός μας, θα γαμήσουμε όλους τους οπαδούς και τους γαμημένους ΑΕΚτζήδες. Αν δεν δώσεις κόσμο, θα την πληρώσεις εσύ για όλους και, είτε προφυλακιστείς είτε όχι, όπου σε πετυχαίνει η ομάδα ΔΡΑΣΗ θα σε δέρνει και θα σε τραμπουκίζει γιατί έχουμε δώσει τα στοιχεία σου και τη φωτογραφία σου παντού!». Μου πατούσαν τις χειροπέδες στο πάτωμα, οι οποίες ήταν πολύ σφιχτά δεμένες στους καρπούς μου, με σκοπό να ματώσουν και να πρηστούν. Χτυπούσαν το κεφάλι μου στον τοίχο, μου έδιναν γονατιές στα πλευρά, με πατούσαν στη σπονδυλική στήλη και γενικά όπου έβρισκαν σάρκα. Υστερα από πολλή ώρα με πήγαν σε έναν άλλο χώρο για να πάρουν τα δακτυλικά αποτυπώματά μου. Την ώρα της διαδικασίας και κατά τη διαδρομή με είχαν περικυκλώσει, κοιτάζοντας με απειλητικό βλέμμα καθώς μου πατούσαν τα δάχτυλα των ποδιών καθώς μου είχαν βγάλει τα παπούτσια και μου τα πετούσαν στο κεφάλι.

Επιστρέψαμε στο δωμάτιο, όπου συνέχισαν τον βασανισμό μου, βγάζοντας τα κόμπλεξ και το μίσος πάνω μου. Πηγαινοέρχονταν πίσω μου έχοντας βαρύ βηματισμό με σκοπό να με χτυπήσουν αιφνιδιαστικά, άκουγα να φορούν γάντια προστασίας και να αφήνουν υπονοούμενα για σεξουαλική κακοποίησή μου λέγοντας ο ένας στον άλλον «όχι, εσύ έχεις πολύ πιο χοντρό δάχτυλο», ανοιγόκλειναν με θόρυβο τα φερμουάρ των μπουφάν τους υποδυόμενοι ότι θα βγάλουν κάτι. Μιλούσαν ψιθυριστά έξω από την πόρτα, προφανώς επίτηδες για να τους ακούω να λένε για τον Αρη και για το τι άλλο σκόπευαν να μου κάνουν. Κάποια στιγμή μπήκε ένας αστυνομικός και μου είπε ότι σχόλασε και χάρηκε για τη γνωριμία, αλλά φεύγοντας γύρισε και μου είπε: «Βασικά δεν φεύγω έτσι, ξέχασα κάτι, πες με δυνατά “κωλόμπατσε” και μετά θα φύγω». Υστερα από ένα χτύπημά του ξεκίνησα να τον αποκαλώ όπως μου είπε όσο αυτός άρχισε να με κλοτσάει στο χέρι. Στην τελευταία και πιο δυνατή του κλοτσιά νόμισα από τον πόνο ότι έσπασε το χέρι μου. Ούρλιαξα, το ανέφερα και τότε ήρθε ένας άλλος και με ξαναχτύπησε στο ίδιο σημείο γελώντας. Ο προηγούμενος έφυγε ικανοποιημένος, χαριτολογώντας ότι τώρα ένιωθε καλύτερα.

Μετά από πολλές ώρες βασανιστηρίων μού έδιναν χρόνο να σκεφτώ και να δώσω κόσμο που δεν ήξερα, επιστρέφοντας πάλι με κλοτσιές και γροθιές. Ολα αυτά τα σωματικά και ψυχολογικά βασανιστήρια διήρκεσαν περίπου οκτώ ώρες. Παρέμεινα εκεί μέχρι τις δύο το βράδυ και ύστερα από πολλή ώρα που τους το ζητούσα, με μετέφεραν στα κρατητήρια του 7ου ορόφου. Δεν μου έδωσαν ποτέ τη δυνατότητα να καλέσω δικηγόρο και μου επέτρεψαν μόνο ένα τηλεφώνημα στον αδελφό μου, παρουσία αστυνομικού, για να του πω πού βρίσκομαι και ότι μου έχουν συμπεριφερθεί άψογα…

Όταν επιτέλους με μετέφεραν στα κρατητήρια, συνάντησα τον αδελφικό μου φίλο, ο οποίος είχε επίσης βασανιστεί. Είχαμε ειδική μεταχείριση σε σχέση με τους άλλους κρατούμενους. Ηταν πάντα επιθετικοί και ήμασταν μονίμως κλειδωμένοι, κατουρώντας σε μπουκάλια. Δεν άφηναν κανέναν συγκρατούμενο να μας προσφέρει νερό, κρουασάν ή τσιγάρα. Αυτό μπορεί να επιβεβαιωθεί από την κάμερα καταγραφής (που μόνο το κελί μας είχε) αλλά και από τους υπόλοιπους συγκρατούμενους. Τελικά στις 13 του μηνός κρίθηκα προφυλακιστέος και από τις 16 Μαρτίου κρατούμαι στις φυλακές Λάρισας.

Όλες αυτές τις μέρες έχω στοχοποιηθεί τόσο από την Αστυνομία όσο και από τα ΜΜΕ ως βίαιος χούλιγκαν, δίχως αυτό να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι ότι έχω μια αγνή αγάπη στην ΑΕΚ, η οποία δεν σχετίζεται με σκηνικά οπαδικής βίας. Βρέθηκα στην πορεία της Ν. Σμύρνης για τα περιστατικά αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας που το τελευταίο διάστημα γίνονται όλο και πιο συχνά. Δεν κατέβηκα με κάποιο οργανωμένο μπλοκ οπαδών, όπως ψευδώς διαρρέει η αστυνομία. Κατέβηκα στην πορεία μαζί με τον αδελφικό μου φίλο, Αρη, ο οποίος δραστηριοποιείται πολιτικά στον αναρχικό χώρο και έχει στοχοποιηθεί από την Αντιτρομοκρατική. Όσον αφορά εμένα, μπορεί να μην είμαι ενταγμένος σε κάποια συλλογικότητα, αλλά έχω πολιτική δραστηριότητα σε κινήσεις αλληλεγγύης και ενάντια στην κρατική καταστολή. Αυτές άλλωστε οι πολιτικές και κοινωνικές ανησυχίες με ώθησαν να συμμετάσχω στην πορεία της Ν. Σμύρνης, όπου χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν ενάντια στην αστυνομική βία και καταστολή. Αυτό δεν σημαίνει ότι συμμετείχα στον ξυλοδαρμό του αστυνομικού της ομάδας ΔΡΑΣΗ. Οι κατηγορίες είναι κατασκευασμένες με σκοπό να εξυπηρετήσουν κυβερνητικές σκοπιμότητες για να διαφημίσουν τις αυθαίρετες και χωρίς στοιχεία συλλήψεις ως «διαλεύκανση της υπόθεσης». Γι’ αυτό άλλωστε δεν δίστασαν να σύρουν στις φυλακές και έναν άνθρωπο με μοναδικό «στοιχείο» την αντιφατική ψευδομαρτυρία ενός γνωστού φαρσέρ…

Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω όσες και όσους μέσα σε μια δύσκολη συνθήκη στήριξαν εμένα και την οικογένειά μου. Εύχομαι σε όλους και όλες καλή δύναμη και είμαι σίγουρος ότι στο τέλος η αλληλεγγύη θα νικήσει!


Πηγή: koutipandoras.gr