Isee a line of cars and they’re all painted black
With flowers and my love, both never to come back
I see people turn their heads and quickly look away
Like a newborn baby, it just happens everyday

Ο Ιάσονας, ο Αλέξανδρος και ο Άγγελος. Τρία νέα παιδιά, στα 20 τους χρόνια. Όλοι τους θύματα ενός άτυπου πολέμου που μοιάζει να έχει ξεσπάσει στην κοινωνία.

Ο ένας, νεκρός στην άσφαλτο, χτυπημένος από λειτουργούς του νόμου, εγκαταλειμμένος στα πόδια της Βουλής, αδικαίωτος από μια δημοκρατία που είναι και η ίδια λαβωμένη. Ο δεύτερος, τραυματίας, χτυπημένος κι αυτός από λειτουργούς του νόμου, σαδιστικά και ανερυθρίαστα, διασυρμένος από την πολιτεία. Ο τρίτος, τραυματίας λειτουργός του νόμου, ριγμένος στη μάχη σαν κρέας για τα κανόνια ενός κατασκευασμένου εσωτερικού εχθρού, λιντσαρισμένος

Ο Ιάσονας, ο Αλέξανδρος και ο Άγγελος. Τρία νέα παιδιά που ενσάρκωσαν στο πετσί τους τη βία και την ανομία που έχουν εξαπολύσει οι στρατάρχες. Μια ασύμμετρη επίθεση με στόχο να προστατευτεί, με κάθε τίμημα, το προπύργιο της εξουσίας. Ένας σκοπός που αγιάζει όλα τα μέσα, όλες τις μεθοδεύσεις, όλες τις απώλειες.

Ο οδοστρωτήρας, που είχε οραματιστεί ο μέγας πολέμαρχος, ο νεόκοπος Τσόρτσιλ, σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Ορμητικός, αγνοεί νόμους και σηματοδότες, τσακίζει τους περαστικούς και μετά κρύβεται στο γκαράζ της εξουσίας του. Ζώνει στις ερπύστριές του ανθρώπινες χειροβομβίδες και τις πυροδοτεί πάνω στο κορμί της κοινωνίας.

Μια θλιβερή αίσθηση πλανάται στο πολεμικό σκηνικό που ζούμε…στη Βασιλίσσης Σοφίας, στη Νικολάου Πλαστήρα, στην Ελευθερίου Βενιζέλου…Η αίσθηση ότι η ανθρώπινη ζωή είναι αναλώσιμη. Μια ακόμη θυσία στο Μολώχ της εξουσίας. Ένας ακόμη βασανισμός. Ένας ακόμη αριθμός στο νεκρολόγιο της ημέρας. Θα προστεθεί στους δεκάδες καθημερινούς, ανώνυμους νεκρούς, θύματα κι αυτοί της ίδιας κυνικής αδιαφορίας και απάθειας των πολεμάρχων.

Ο Ιάσονας, ο Αλέξανδρος και ο Άγγελος. Βάζουν στο ζύγι τις ανθρώπινες ζωές οι στρατάρχες και αποφασίζουν κατά το δοκούν, καταπώς βολεύει τα στρατηγικά σχέδιά τους, πόση αξία έχει ο καθένας μας. Ένας μπορεί να σβήσει ατιμασμένος στο δρόμο, σαν άγνωστος στρατιώτης, σαν παράπλευρη απώλεια.

Άλλος μπορεί να αναδειχθεί σε ήρωα του αγώνος ημών, σαν νέος αγαθός Αίαντας. Άλλος πάλι, μπορεί να διαπομπευτεί ως αντιρρησίας και προδότης, δακτυλοδεικτούμενος για παραδειγματισμό.

Μια ιδιότυπη MONOPOLY της ανθρώπινης τιμής, με εντολές απαξίωσης και ευτελισμού, εκμετάλλευσης και τυμβωρυχίας, με φόρους αίματος και πολιτικά τρόπαια. Ένα κοινωνικό triage, σαν τα διλήμματα ζωής και θανάτου στις ΜΕΘ και το μεγάλο σορτάρισμα της οικονομίας που μαίνονται στα άλλα μέτωπα του πολέμου.

Μια επιλεκτική, υποκριτική ευαισθησία, με διακόπτη. Αλλού, με κολλύριο στα μάτια, πλημμυρίζει αβίαστα με δάκρυ άφθονο. Αλλού κλείνει τα μάτια και σιωπά ατάραχα μπροστά στο έγκλημα.

Κι από κοντά, η δικαιοσύνη à la carte, η σχετικότητα των νόμων, τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά. Από κοντά και οι προπαγανδιστές του καθεστώτος που αναπαράγουν τα διφορούμενα, διχαστικά μηνύματα.

Ο Ιάσονας, ο Αλέξανδρος και ο Άγγελος. Τρία νέα παιδιά. Τρεις  πονεμένες ιστορίες. Ένα σκοτάδι που σκεπάζει την κοινωνία. Paint it black.

Μέσα στο ζόφο, κι ένα ολόλαμπρο φως που άναψε η οικογένεια του Ιάσονα, ξορκίζοντας το μαύρο της απώλειας και της αδικίας. Την τιμή που στέρησαν από το παιδί τους, την απέδωσαν οι ίδιοι, δωρίζοντας τα όργανά του. Στην ποταπή απανθρωπιά αυτών που παίρνουν ζωές απάντησαν μεγαλόψυχα, χαρίζοντας ζωή, ανθρωπιά και αξιοπρέπεια. 


Πηγή: tvxs.gr

.