Σοφία,

Ελπίζω να επιτρέπεις τον ενικό, μιας και γνωριστήκαμε πριν από πολλά χρόνια και, όπως ξέρεις, το κοινό περιβάλλον είναι μεγάλο. Δεν χαίρομαι που γράφω αυτές τις γραμμές, αλλά εξοργιζόμαστε όταν σε βλέπουμε να χτυπάς μαχαιριές έναν ετοιμοθάνατο και να το ευχαριστιέσαι (ο πληθυντικός είναι γιατί διερμηνεύω τα αισθήματα πολλών κοινών γνωστών).

Σε παρακολουθώ βδομάδες τώρα, να ξεκινάς τις ανακοινώσεις και τις εμφανίσεις σου στα ΜΜΕ, εφοπλιστικά και κυβερνητικά, σύμφωνα με τις οδηγίες του non paper: «Ο καταδικασμένος για 11 δολοφονίες Κουφοντίνας…». Ξέρεις ότι η μισή αλήθεια είναι ψέμα. Η οργάνωση του Κουφοντίνα από το ’75 έως το ’99 έκανε 22 εκτελέσεις και ο ίδιος συμμετείχε στις περισσότερες. Αυτό είναι αλήθεια.

Ομως, από το πέρασμά σου από την ΚΝΕ, τα ΕΑΑΚ, τη Ν.Δ., την εικόνα που σχημάτισες από τη δίκη της 17Ν, σίγουρα διαμόρφωσες ένα πολιτικό κριτήριο, οπότε αντιλαμβάνεσαι ότι η κάννη των όπλων της 17Ν ήταν στραμμένη κυρίως προς τα ξένα αφεντικά μας και τους συνεργάτες τους στην ελληνική ελίτ. Αυτό είναι η άλλη μισή αλήθεια, που την αποσιωπάς. Βέβαια κοντά σ’ αυτούς ήταν και οι φρουροί τους και δυστυχώς ο άτυχος Αξαρλιάν. Εχεις όμως τη νομική παιδεία να καταλάβεις τη διαφορά μεταξύ δόλου, ενδεχόμενου δόλου και αμέλειας. Στην πολιτική, μάλιστα, η διαφορά είναι μεγαλύτερη. Παριστάνεις ότι δεν το αντιλαμβάνεσαι. Υποκρισία. Οταν όμως αυτό γίνεται για να λοιδορηθεί ένας ετοιμοθάνατος είναι και χυδαιότητα.

Μη μου επαναλάβεις αυτά που γράφουν στις στήλες της «Καθημερινής» και του «Βήματος» οι οργανικοί «διανοούμενοι» περί της απόλυτης αξίας της ανθρώπινης ζωής. Τώρα που κάποιος πεθαίνει από τα χέρια σου καλό είναι να τα αποφύγεις. Σε είδαμε να καμαρώνεις περήφανη μπροστά σε κάποιο τοίχο του Λευκού Οίκου. Διαβάσαμε τον Αμερικανό σου μάνατζερ στις εκλογές να μας λέει πόσο αποφασισμένη σε βρήκε και γι’ αυτό σε προώθησε… αρμοδίως. Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε τέτοια, από το 1947 μέχρι σήμερα δεν μας έλειψαν.

Ομως δεν νομιμοποιείσαι να αποκαλείς τον Κουφοντίνα δολοφόνο ενώ στέκεσαι περήφανα δίπλα σε αυτούς που έχουν αιματοκυλήσει την υφήλιο, που βομβάρδισαν τη χώρα σου στον εμφύλιο, που οργάνωσαν το μακελειό της Αριστεράς και μας επέβαλαν τη χούντα που προκάλεσε τόσο αίμα και πόνο και χάρισε τη μισή Κύπρο στην Τουρκία. Αν ο Κουφοντίνας είναι δολοφόνος, αφού πριν από 30 χρόνια σκότωσε κρατικά στελέχη των ξένων αφεντικών της πατρίδας του, τότε τι είναι ο αρχηγός του κράτους που αναζητάς την εύνοιά του, που μόλις πέρυσι ανακοίνωσε αλαζονικά ότι με προσωπική εντολή του δολοφονήθηκε κρατικός παράγοντας άλλης χώρας την ώρα που βρισκόταν σε επίσημη επίσκεψη στο εξωτερικό;

Πάνε μέρες τώρα που, από την ασφάλεια των εφοπλιστικών τηλεπαραθύρων, υποδεικνύεις στον μελλοθάνατο να προσφύγει σε κάποιο δικαστήριο για να σωθεί από την κατάσταση που του δημιούργησες εσύ με την υπογραφή σου. Δεν λέω αποφάσισες, ξέρουμε πού παίρνονται οι αποφάσεις. Ομως μην ειρωνεύεσαι τον ετοιμοθάνατο. Εσύ πρέπει να ανακαλέσεις την απόφαση που υπέγραψες. Δεν μπορείς να του λες ας βρεθεί ένας δικαστής να με διατάξει.

Σου θυμίζω ότι εσείς επιβάλατε με νόμο την προκλητικά άνιση μεταχείριση ειδικά για τον Κουφοντίνα: τον αποκλείσατε από το δικαίωμα που έχει κάθε κρατούμενος να εκτίσει τα τελευταία χρόνια της ποινής του σε αγροτική φυλακή. Με τον ίδιο νόμο καταργήσατε πρακτικά τις άδειες. Για τον Κουφοντίνα, ειδικά, το είχατε κάνει ντε φάκτο από το καλοκαίρι του 2019 που γίνατε κυβέρνηση. Αμέσως μετά έκανες τη μεταγωγή του στον Δομοκό. Οχι απλά για να του στερήσεις τις επισκέψεις της οικογένειάς του. Σαδιστικά, αλλά ορθά, εκτίμησες ή σου υπέδειξαν, ότι μετά από 19 χρόνια κράτησης σε απομόνωση, ο εγκλεισμός του στο περιβάλλον μιας υπερπλήρους φυλακής, που δεν θα έχει ούτε πού να ακουμπήσει, θα τον διαλύσει ψυχικά.

Δεν είναι βέβαια μόνο τα μέτρα που πήρατε ειδικά γι’ αυτόν. Σε όλες τις φυλακές της χώρας έχετε επιβάλει τη νεοσυντηρητική τρέλα που αντιγράφετε από τις φυλακές των ΗΠΑ: παράλογη καταστολή, νυχτερινές βίαιες έρευνες, βαριές πειθαρχικές τιμωρίες με στημένες αφορμές, πρόκληση στερήσεων και ταυτόχρονα επικοινωνιακό μασάζ στην κοινωνία με προβοκατόρικα βιντεάκια. Δεν μπήκες βέβαια στον κόπο να δεις πού κατάντησε το αμερικάνικο σωφρονιστικό σύστημα, που προηγήθηκε στην εφαρμογή αυτής της βαρβαρότητας που αντιγράφετε.

Ξέρεις ότι τυχόν υποχώρησή σας δεν θα αρέσει καθόλου στους Αμερικανούς και μπορεί ειδικά η δική σου καριέρα, ως νεοφώτιστης, να έχει θέμα. Ομως τι αξία έχει ακόμη μια καριέρα διεκπεραιωτή της βούλησης της πρεσβείας μπροστά στο μεγαλείο του ανθρώπου που αποφασίζει να φύγει περήφανος από αυτή τη ζωή παρά να πέσει στη μιζέρια και στον αργό θάνατο στα Γκουντάναμο που διαμορφώνετε;

Φαίνεσαι να έχεις αποδεχτεί τον ρόλο του «δήμιου» του Κουφοντίνα. Δεν νομίζω ότι σου αξίζει. Κανείς σ’ αυτόν τον τόπο δεν εκτιμάει ούτε θυμάται όποιον αναλαμβάνει τέτοιους ρόλους. Δεν ισχύει το ίδιο για τον «ξένο παράγοντα». Με τον θάνατό του, σίγουρα θα λάβεις συγχαρητήρια από κάποιον υπάλληλο της πρεσβείας. Μπορεί και να σε θυμηθούν όταν θα φτιάχνουν το επόμενο υπουργικό συμβούλιο (όχι και σίγουρα, γιατί η λαϊκή καταγωγή δεν σβήνεται). Ομως, θα είναι για να κάνεις τη δική τους δουλειά…

*δικηγόρος