Σταματήστε τον θάνατο
Δεν είναι που αγαπήσαμε ξαφνικά τα κουμπούρια του Κουφοντίνα. Δεν είναι που η «σκοτεινή» ζωή του μας γοήτευε και θέλαμε να την μιμηθούμε αλλά δεν τολμούσαμε.
Είναι που δίπλα μας, ένας άνθρωπος πεθαίνει, ώρα την ώρα, στιγμή τη στιγμή, δευτερόλεπτο το δευτερόλεπτο.
Αγαπάμε τον τόπο μας και δεν θέλουμε σ΄αυτόν τον τόπο ένας άνθρωπος να φεύγει μ’αυτόν τον άγριο τρόπο. Το ζήτημα δεν είναι νομικό. Το ποιος έχει νομικά δίκιο, μικρή σημασία έχει. Δεν είναι ζήτημα πολιτικό. Η ζωή ενός ανθρώπου δεν μετριέται με ψήφους.
Είναι ζήτημα ανθρώπων κι ανθρωπιάς. Ο μεγαλύτερος δολοφόνος, ο μεγαλύτερος κακούργος ότι και να ναι, εξουδετερωμένος πλέον κι ανήμπορος, δεν μπορεί να είναι ένα πιόνι στο σκάκι της εξουσίας. Ένα αξιοθέατο στο τσίρκο του θανάτου.
Ο Κουφοντίνας σκότωνε. Εμείς δεν μπορούμε να σκοτώσουμε. Ούτε ένα μυρμήγκι. Μας σοκάρει όμως αυτός ο αργός θάνατος του σε απευθείας μετάδοση. Σε slow motion. Δεν μπορούμε να τον καταλάβουμε. Δεν μπορούμε να τον ανεχτούμε. Όσοι νομίζουν ότι είναι εύκολο να πάρουν στους ώμους τους το βάρος του νεκρού Κουφοντίνα κάνουν λάθος.
Μπορεί ο όχλος στην αρχή να πανηγυρίσει και να τους αποθεώσει. Μπορεί και να τους ψηφίσει. Όμως όταν κάποια στιγμή ο όχλος θα σωπάσει, θα δουν ότι για την υπόλοιπη ζωή τους θα μένουν σφιχταγκαλιασμένοι μ’ένα πτώμα, στο μόνιμο ταγκό του θανάτου. Βαραίνει η ατμόσφαιρα. Δεν μπορούμε ν’ αναπνεύσουμε. Δεν είναι μόνο τα χημικά που ψεκάζουν τους φοιτητές, είναι και η αποφορά του θανάτου που κοντοζυγώνει.
Ο θάνατος αποτρόπαιος κι ακατανόητος. Σταματήστε τον όσο είναι καιρός. Όσο υπάρχει ακόμα χρόνος. Λυτρώστε την κοινωνία και αυτούς που αγωνιούν και αυτούς που «χαίρονται».
Όσο είναι ακόμα καιρός…
Πηγή: koutipandoras.gr