Ηλέκτρα Αποστόλου. Η κομμουνίστρια, η ηρωίδα του λαού μας, που δολοφονήθηκε με φρικτά βασανιστήρια τον Ιούλιο του 1944. Τιμούμε τη μνήμη της με σεβασμό. Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1912. 

Αναδημοσιεύουμε κείμενο του αξέχαστου κομμουνιστή δημοσιογράφου, Νίκου Καραντηνού, για την Ηλέκτρα Αποστόλου.

ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΑΣ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ

(Παρουσία ολοζώντανη)

Στ’ όνομά σου ορκιζόμαστε

να σου μοιάσουμε!



Η αντιστασιακή, η αδούλωτη Αθήνα, μάθαινε πως η Ηλέκτρα Αποστόλου, ηγετικό στέλεχος της ΚΟΑ, που στα χέρια της κρατούσε ολόκληρο το μηχανισμό της διαφώτισης, που ακριβώς τότε ήταν σε μεγάλη ανάπτυξη, είχε πέσει στα χέρια των ελληνόφωνων «Ες-Ες». 
 
 

ΗΤΑΝ 26 του Ιούλη 1944. Η Ηλέκτρα (εμείς τότε στην ΕΠΟΝ την είχαμε γνωρίσει με το ψευδώνυμο Στάσα), που έδειχνε ιδιαίτερη προσοχή στην οργάνωση της δουλιάς και την προφύλαξή της, αποφάσισε να βγει για μερικά ραντεβού συνεργασίας με τους καλλιτέχνες συνεργάτες της πάνω στο πρόγραμμα του υλικού, που τύπωνε ο μηχανισμός της ΚΟΑ.

ΠΡΩΙ ΠΡΩΙ ξεκίνησε από τα Καραγιαννέικα, που έμενε, και φθάνοντας στην οδό Αχαρνών αναγνωρίστηκε από τους γκεσταπίτες της ομάδας του Παρθενίου. Πάλεψε να ξεφύγει από τα χέρια τους, χωρίς να το πετύχει.

ΣΤΟ «Κρυστάλ», το γνωστό εκείνο κέντρο του αρχιβασανιστή Λάμπου όπου μεταφέρθηκε, θα αρχίσει μια μαρτυρική ανάκριση μέχρι θανάτου, με μοναδικό στόχο να αποσπάσουν τις πληροφορίες, που θα τους οδηγούσε στο μηχανισμό του ΚΚΕ, στα τυπογραφεία, στα σπίτια, στο νευραλγικό μηχανισμό που κρατούσε στα χέρια της η ηρωική Ηλέκτρα.

ΤΑ ΟΣΑ έγιναν από τους βασανιστές και πώς πάλεψε σαν «λιοντάρι» η Ηλέκτρα, μαθεύτηκαν αμέσως στο Κόμμα, γιατί και μέσα στα άντρα τους λειτουργούσε του ΕΑΜ η ενημέρωση. Ετσι κι έγινε γνωστός ο συγκλονιστικός διάλογος και οι απαντήσεις που έδωσε η Ηλέκτρα στους δημίους της: «Λέγομαι Ελληνίδα, κατοικώ στην Αθήνα, δουλεύω για το λαό». Το κορμί της Ηλέκτρας, με όλα τα σημάδια του βασανισμού και των εγκαυμάτων, θα το πετάξουν στο δρόμο και, τελικά, θα μεταφερθεί στο νεκροτομείο για να συντάξει ο ιατροδικαστής τη συνταρακτική έκθεση, που στη δική του γλώσσα βεβαιώνει τα μαρτύρια που οι δήμιοι έπραξαν.

ΤΟ «ΚΡΥΣΤΑΛ» γκρεμίστηκε, όπως έγινε και με πολλά παρόμοια κτίρια και φυλακές, στρατόπεδα, μέσα από τα οποία πέρασαν χιλιάδες πατριώτες. Οι κυβερνήσεις που ανέβηκαν στην εξουσία όλες επιδίωξαν να σβήσουν από τη μνήμη του λαού όλες αυτές τις αγριότητες, τις δολοφονίες, τα μέχρι θανάτου βασανιστήρια, όπως συνέβη και με την Ηλέκτρα.

ΕΞΗΝΤΑ δυο χρόνια* από τότε που βρήκε μαρτυρικό θάνατο, η κορυφαία ηρωίδα του ΚΚΕ, η Ηλέκτρα είναι ολοζώντανη δίπλα μας, στους αγώνες του λαού μας. Η μέρα του μαρτυρίου της έχει καθιερωθεί σαν μέρα τιμής για όλες τις ηρωίδες του μεγάλου αγώνα.

ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΗ και σήμερα η μορφή και το μεγάλο μήνυμα της ζωής της, που από τα πρώτα χρόνια της, όταν ήταν μόλις 13 χρόνων έως την ύστατη, από την ΟΚΝΕ και το ΚΚΕ αφιερώθηκε στον αγώνα για μια καλύτερη ζωή.

ΠΡΙΝ από πολλά χρόνια, η ΠΕΑΕΑ είχε ζητήσει από το Δήμο της Αθήνας να μετονομαστεί η οδός Ελπίδος σε οδό Ηλέκτρας Αποστόλου. Η αίτηση έγινε κατ’ αρχήν αποδεκτή, αλλά η παρέμβαση του νομάρχη τη ματαίωσε. Οπως είπε, «δε συντρέχουν εξαιρετικοί λόγοι για να υπάρξει μετονομασία…». Το μνημείο της στήθηκε, τέλος, στο Νέο Ηράκλειο με τιμή και σεβασμό, όπου ο μεγάλος ΕΑΜικός κόσμος της Εθνικής Αντίστασης θυμάται και τιμά την κορυφαία ηρωίδα του ΚΚΕ και όλες τις άλλες ηρωίδες γυναίκες του Κόμματος. Στα βήματά της βάδισαν οι γυναίκες όλων των μετακατοχικών αγώνων. Πρώτα πρώτα του Δημοκρατικού Στρατού. Το παράσημο της Ηλέκτρας αποτελούσε τη μεγαλύτερη τιμητική διάκριση για τις μαχήτριες.

*Το κείμενο δημοσιεύθηκε 23 Ιουλίου 2006 στο Ριζοσπάστη.

Πηγή: imerodromos.gr