«Τριάντα χρόνια αναμετριέσαι με τους φασίστες και δεν τους χάρισες, μισό εκατοστό δημοκρατίας. Τους νίκησες»

Τριάντα χρόνια πέρασαν τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα από παρακρατικούς στις 8/1/1991 στην Πάτρα και ο γιος του, Διονύσης τιμά τη μνήμη του με μια συγκινητική ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook.

«Τριάντα χρόνια, από την ημέρα, που τα φονικά, φασιστικά λοστάρια της Δεξιάς, ανέλαβαν να κάνουν την "βρώμικη δουλειά", εκ μέρους των "πολιτικών αυτουργών", της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, που ήθελαν να ντύσουν το σχολείο και συνεπώς όλη την κοινωνία, με ένα απέραντο σκοτάδι. Τριάντα χρόνια αναμετριέσαι με τους φασίστες και δεν τους χάρισες, μισό εκατοστό δημοκρατίας. Τους νίκησες», σημειώνει ο Δ. Τεμπονέρας καλώντας στη συγκέντρωση  Σαββατο 9 Γεναρη στις 18:00 στο σχολικό συγκρότημα Νίκος Τεμπονέρας στην Πάτρα.

«Εκεί που έδωσες τα πάντα, χωρίς να ζητάς τίποτα».

Αναλυτικά η ανάρτηση του Διονύση Τεμπονέρα:

Πέρασαν κιόλας τριάντα χρόνια, από εκείνη την ημέρα, που γεννήθηκαν τα χιλιάδες ερωτήματα.

«Γιατί, εσύ;».

«Γιατί, όχι κάποιος άλλος;».

«Γιατί  άραγε, μπήκες μπροστά;».

Και τα απάντησες όλα τα ερωτήματα, τόσο εμφατικά, στην πορεία του χρόνου.

Γιατί όπως έλεγες, όταν περπατούσαμε δίπλα δίπλα, στην πορεία, όταν σε ρώτησα «γιατί περπατάμε τόσοι πολλοί;», μου είπες ότι «περπατάμε τόσοι πολλοί μαζί, γιατί έχουμε δίκιο. Και δεν γίνεται ποτέ, να υποχωρεί το δίκιο, μπροστά στο άδικο».

Και λίγο μετά, όταν σε ρώτησα, τι γράφει η «ταμπέλα»(πανό) που κρατούσες, μου έλεγες «γράφει κάτι, για το οποίο παλεύουν, οι άνθρωποι».

Και όταν σε ρωτούσα, «πότε θα σταματήσει ο Μιχάλης Βασιλάκης να μιλάει…;» μου έλεγες  «σσσς… σε λίγο θα πάμε να περπατήσουμε, πάλι όλοι μαζί, με τους πολλούς ανθρώπους, μαζί μας και ο Μιχάλης».

Τον αγαπούσες πολύ τον καλύτερό σου σύντροφο και αυτός στον ταξίδι του, σε είχε πάντα, ακριβό συνοδοιπόρο.

Και μετά  όμως, ανέλαβαν τα «παρακρατικά λοστάρια» να σκοτώσουν τη ζωή και την γνώση. Γιατί έτσι έχουν μάθει, τα «τσεκούρια» να πορεύονται στη ζωή. Όχι, με «σημαίες και με ταμπούρλα», αλλά αγκαζέ με τα δολοφονικά χέρια του κράτους και του παρακράτους, των «αρίστων» της εποχής.

«Εγώ λοιπόν, γιατί αν δεν είμαι εγώ, θα υπάρξει κι άλλος Αλέξανδρος και άλλος Σεχζάτ και άλλος Παύλος και άλλος…» θα μου έλεγες.

Και υπήρξαν πράγματι και άλλοι, που αν και έφυγαν, είμαι σίγουρος ότι, είχαν το όνομα σου, σύνθημα στα χείλη τους…

«Ο Τεμπονέρας Ζει»…

Και θα υπάρξουν και άλλοι, γιατί ο άνθρωπος θυσιάζεται, μόνο όταν ξέρει βαθιά, γιατί το κάνει.

«Μα, εμείς θα είμαστε και πάλι με τους πολλούς», θα μου έλεγες τώρα.

Και θα είχες δίκιο.

«Και τα ονόματα και τα συνθήματα θα γίνουν πολλά. Ότι και να γίνει όμως, εμείς, δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς…», θα μου έλεγες τώρα.

Μέσα σε τριάντα χρόνια έγινες «δρόμος», σύνθημα, παρηγοριά και αγώνας.

Μα σάμπως και ζωντανός δεν ήσουν όλα αυτά; Γιατί και το σχολειό και τους μαθητές σου, τους συναδέλφους σου και τους φίλους σου, τους λάτρευες και έδωσες και το αίμα σου για αυτούς. Και οι σύντροφοί σου σε λάτρεψαν, γιατί και εσύ λάτρευες τους ανθρώπους και τη ζωή, τον μόχθο και τον ωραίο τον αγώνα.

Μα τώρα πάλι τούτοι εδώ, οι απόγονοι των «αρίστων», άριστοι βέβαια και αυτοί, σάμπως δεν κάμουνε τα ίδια;

Μάθημα για λίγους, υγεία για εκλεκτούς, δουλειά και να πεινάς…

Και η λευτεριά;

«Αυτή θέλει δουλειά πολύ…Μα  θα έρθει, δεν γίνεται να μην έρθει. Εμείς θα την φέρουμε, ποιος άλλος;» θα μου έλεγες τώρα.

Τριάντα χρόνια αναμετριέσαι με τους φασίστες και δεν τους χάρισες, μισό εκατοστό δημοκρατίας. Τους νίκησες.

Ξέχασα να σου πω.. Πριν λίγο καιρό και ο Παύλος τους νίκησε…!

Συμπληρώνονται φέτος 30 χρόνια, από την δολοφονία του λαϊκού αγωνιστή, αριστερού, μαθηματικού, Νίκου Τεμπονέρα. Τριάντα χρόνια, από την ημέρα, που τα  φονικά, φασιστικά λοστάρια της Δεξιάς, ανέλαβαν να κάνουν την «βρώμικη δουλειά», εκ μέρους των «πολιτικών αυτουργών», της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, που ήθελαν να ντύσουν το σχολείο  και συνεπώς όλη την κοινωνία, με ένα  απέραντο σκοτάδι.

Ο ΟΝΝΕΔίτης, καταδικασμένος σε ισόβια, δολοφόνος του Νίκου Τεμπονέρα, Γιάννης Καλαμπόκας, μαζί με επιφανή στελέχη της ΝΔ, σκοτώνει εν ψυχρώ, συνθλίβοντας το κρανίο του, τον αγωνιστή καθηγητή, στην καγκελόπορτα του 3ου Λυκείου Πατρών. Ακόμα πιο επιφανή στελέχη της Δεξιάς, αναλαμβάνουν την υπεράσπιση των δολοφόνων, στη δίκη στο Βόλο και εισπράττουν την ισόβια καταδίκη,  αλλά και την διαχρονική κατακραυγή, όλης της δημοκρατικής  κοινωνίας.

Από το βράδυ της 9ης Γενάρη του 1991, ο Νίκος Τεμπονέρας γίνεται σύμβολο του αγώνα της νεολαίας για γνώση, αξιοπρεπή δουλειά, αλληλεγγύη και δημοκρατία.
Σήμερα, 30 χρόνια μετά τη στυγερή δολοφονία, το αγαθό της υγείας ανήκει σε λίγους και εκλεκτούς, που φωτογραφίζονται, «καμαρώνοντας» γιατί, αυτοί μπόρεσαν και «το έκαναν».

Το δημόσιο σχολείο, γίνεται ακριβή εκπομπή live streaming, μόνο για όσους «έχουν και μπορούν».

Οι εργαζόμενοι-άνεργοι-φτωχοί των 534 ευρώ, στοιβάζονται στα Μ.Μ.Μ. και στους χώρους εργασίας, χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, περιμένοντας, σαν κιμάς την «αυτορρύθμιση», στην κρεατομηχανής της αγοράς.

Σήμερα, Νίκο Τεμπονέρα, σε έχουμε πάλι ανάγκη. Έχουμε ανάγκη, το καθαρό σου βλέμμα, τις αξίες και τα ιδανικά σου.

Έχουμε ανάγκη, να μας θυμίσεις πάλι ότι, «αὐτὲς οἱ καρδιὲς δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸ δίκιο».

Για αυτό θα είμαστε πάλι εκεί στην Πάτρα, το Σάββατο στις 9 του Γενάρη στις 18:00 στο σχολικό συγκρότημα Νίκος Τεμπονέρας.

Εκεί που έδωσες τα πάντα, χωρίς να ζητάς τίποτα.