Στο μεγάλο drive in της πλατείας Συντάγματος, παίχτηκε  η υπερπαραγωγή «Ελλάς το μεγαλείο σου σταματημό δεν έχει.» Είχε τα πάντα: Τον Ίκαρο, τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, το υγρόν πυρ, την μάχη της Γραβιάς, την μάχη των Δερβενακίων, την έξοδο του Μεσολογγίου, την μάχη του Σκρα, την μάχη της Κλεισούρας, καμπάνες και Παναγιές, πολεμικά αεροπλάνα, ελικόπτερα και πλοία. Το μόνο που έλειπε ήταν  η κραυγή  «This is Sparta»...

Η Γιανναγγελοπουλική μεγαλοπρεπής αισθητική, ενδεδυμένη με την επική μουσική υπόκρουση σε στυλ Vangelis, αναμεμειγμένη  με την Μητσοτάκια  μεγαλειώδους μεγαλείου εικονική- πραγματικότητα.

Κλαυσίγελος. Ο ελληνικός Τραμπισμός είναι εδώ. Το ίδιο επικίνδυνος, παραπλανητικός, διχαστικός, εθνικιστικός, λαϊκιστικός, ρατσιστικός. Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

Η «μορφωμένη», «ανεβασμένη», «προοδευτική» μεσαία τάξη, που χάλασε τον κόσμο για ν’ απαλλαγεί από τον Τσίπρα, παρακολουθεί απαθής και αποχαυνωμένη τον βιασμό της αισθητικής και της πραγματικότητας. Κάνει τα στραβά μάτια στον πειθαναγκασμό, στον αυταρχισμό και την προπαγάνδα. Πρόθυμος Πόντιος Πιλάτος, στο βωμό μιας πεισματικής αντιαριστερής μονομανίας.  Δεν ξέρει, δεν είδε, δεν θέλει να γνωρίζει. Δεν έχει μάτια και αυτιά. Δεν έχει ψυχή και συναίσθημα. Στραγγισμένη, στεγνή και αδιάφορη, παρακολουθεί τη slow motion καταστροφή που εξελίσσεται. Θεωρεί ότι δεν την αφορά. Ανέχεται και στηρίζει. Παραδομένη στις φαντασιώσεις και τις εμμονές της. Παραδομένη σε έναν εγωιστικό ναρκισσισμό, μη έχοντας την γενναιότητα να αναγνωρίσει το λάθος της. Το κακό που έφερε.

Στο μεγάλο drive in η ταινία συνεχίζεται. Ασπρόμαυρη και σκοτεινή. ΜΕΘ και ΜΑΤ, πανδημία και καταστολή. Χημικά και κράνη, μοτοσυκλέτες και RoboCops. Δουλειές, δουλίτσες, αναθέσεις, μίζες, κολλητοί. Αβεβαιότητα και ανασφάλεια. Κι ο ιός κυκλοφορεί παντού.

Η upper middle class δεν έχει τέτοια κολλήματα. Τέτοιες ανησυχίες. Μόνο ένα πράγμα την ενοχλεί:

Αχ, να μην κυκλοφορούσαν αυτές οι κατσαρίδες και τα τρωκτικά που διασπείρουν τον ιό. Πόσο καλύτερος θα ταν ο κόσμος!