Πόσο σημαντικό, άρα αξιόλογο, μπορεί να θεωρεί κάποιος τον εαυτό του όταν αρνείται να απευθυνθεί δημόσια σε κάποιον τον οποίον αποκαλεί ασήμαντο εντός του κοινοβουλίου; Ο λόγος για τον υπουργό Γεωργιάδη.

Mαθηματικος

Δεν εξετάζουμε ζητήματα καλής συμπεριφοράς, πρωτοκόλλου και καθωσπρεπισμού. Ούτε μας ενδιαφέρει να τον ερμηνεύσουμε με όρους  ψυχολογικούς. Ωστόσο, παρατηρώντας τη δημόσια παρουσίας του μπορούμε να αναγνωρίζουμε ότι ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του ως πολιτικό με κύρος, με στιβαρό δημόσιο λόγο, μια σημαντική δημόσια παρουσία, ένα μαργαριτάρι για την παράταξή του, ένα ανερχόμενο αστέρι πολλά υποσχόμενο για την ηγεσία της ΝΔ. Αυτό μαρτυρά άλλωστε η υποψηφιότητά του για την ηγεσία της ΝΔ το 2016 και η αναρρίχησή του στην αντιπροεδρία ελέω Μητσοτάκη και Σαμαρά. Αυτός ένας “μουσαφίρης”, αντιπρόεδρος εν μια νυκτί!! Άρα;

 Άρα δεν πρόκειται για κάποια ασημαντότητα αφού είχε την ικανότητα να είναι μεταξύ των πρώτων στη συντηρητική παράταξη, έτσι δεν είναι; Άρα και είναι και φαίνεται σημαντικός για την παράταξη και φυσικά για τους ψηφοφόρους της.

 
Είναι σημαντικός διότι με την ευκολία που έβριζε τον Καραμανλή, τον Σαμαρά, τον Μητσοτάκη με την ίδια ευκολία τους γλύφει το χέρι όπως οι υποτακτικοί της “οικογένειας” στην κινηματογραφική ταινία “ο Νονός”.

Είναι σημαντικός διότι παράγει με απίστευτη ευκολία ψεύδη επιχειρηματολογώντας κατά των πολιτικών αντιπάλων, κάτι που δεν μπορούν να κάνουν οι έχοντες στοιχειώδη αξιοπρέπεια πολιτικοί της παράταξής του. Όσοι τουλάχιστον από αυτούς δεν τον συναγωνίζονται στα νέα πολιτικά ήθη που πρεσβεύει ο ίδιος.

 Είναι σημαντικός διότι κάνει τη βρώμικη δουλειά. Ως ο “Μέγας Οδοκαθαριστής” σκουπίζει καθημερινά στα κανάλια τα αντιπολιτευτικά “σκουπίδια” που τολμούν να έχουν δημόσιο αντίλογο για τα πεπραγμένα του αφέντη Μωυσή.

Είναι σημαντικός διότι έχει σημαντικούς φίλους, τον Βορίδη, τον Πλεύρη, τον Μπογδάνο, την Μαρέβα, τον Πορτοσάλτε, και παλιότερα τον δικτάτορα Παττακό (κατά δήλωση του τελευταίου).

Είναι σημαντικός διότι είναι “μανούλα” στις μεταλλάξεις. Από διαφημιστής των φασιστικών βιβλίων του πατρός Πλεύρη ως τηλεπωλητής παλιότερα, μεταλλάχθηκε σε αντιναζί μετά την καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης. Μέχρι τότε δεν σχολίαζε δίκες εν εξελίξει, διότι....

Είναι σημαντικός διότι έχει μαντικές ικανότητες. Προέβλεψε - κλέβοντας λίγο από τη δόξα του προφήτη Μωυσή - τη δίωξη της Τουλουπάκη, του Παπαγγελόπουλου, της “συμμορίας” που θέλησε να τον εμπλέξει στο ΜΗ σκάνδαλο Νοβάρτις.... κλπ, κλπ.

 
Ο Άδωνις είναι “γνήσιο τέκνο της ανάγκης” του συστήματος της Δεξιάς να ευθυγραμμιστεί με την Ευρωπαϊκή ακροδεξιά. Της ανάγκης του παρασιτικού κεφαλαίου και των τραπεζών να ξεπουλήσουν τα ασημικά της χώρας, να ενισχύσουν τα αντεργατικά μέτρα, να περιορίσουν τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα κοινωνικά δικαιώματα (δημόσια παιδεία, υγεία, ασφάλιση), να ενισχύσουν το ρατσισμό, την ξενοφοβία, να καλλιεργήσουν το φόβο, την ιδιώτευση...

Ο Άδωνις είναι δημιούργημα που δεν ταυτίζεται σε καμία περίπτωση με την έννοια της αξίας. Δεν κερδίζει επειδή αξίζει, παρά αξίζει επειδή κερδίζει, σύμφωνα με τη νεοφιλελεύθερη λογική. Αν το σύστημα δεν κλυδωνιζόταν από την τελευταία οικονομική και θεσμική κρίση και δεν υπήρχε η ανάγκη “ανασυγκρότησης” του πολιτικού κατεστημένου λόγω της χρεοκοπίας της χώρας, ο Άδωνις θα ήταν ένας ασήμαντος  τηλεπωλητής .... αρχαιολαγνείας. 

ΥΓ: (*) Ο τίτλος είναι παρμένος από το ομώνυμο βιβλίο το Κορνίλιου Καστοριάδη.

https://www.koutipandoras.gr/