Στην κυβέρνηση έχουν ήδη αρχίσει να καταλαβαίνουν για τα καλά ότι η επιλογή της μυστικής
διπλωματίας στα ελληνοτουρκικά δεν αποδίδει. Θα πρέπει να ́χουν αρχίσει να κατανοούν
επίσης ότι η “υποβάθμιση” του θέματος των ελληνοτουρκικών από τα ΜΜΕ δεν είναι αρκετή για
να βάλει φρένο στις αντιδράσεις των χειρισμών της στα ελληνοτουρκικά, οι οποίες αρχίζουν και
γίνονται “θορυβώδεις” και προέρχονται κυρίως από πολιτικούς της κυβερνητικής παράταξης!

Ενδεικτκό του κλίματος που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται είναι το κείμενο που έγραψε στη
σελίδα του στο facebook ο κ.Κώστας Μαρκόπουλος, που ως γνωστόν δεν ανήκει στο χώρο της
αντιπολίτευσης. Ιατρός στο επάγγελμα ο κ.Μαρκόπουλος είναι τέως βουλευτής Εύβοιας, τ.
υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης 2009.
Τα όσα γράφει για τα ελληνοτουρκικά δύσκολα αμφισβητούνται. Είναι αλήθεια ότι υπάρχει σε
εξέλιξη τιτάνια προσπάθεια δημιουργία “κλίματος αποδοχής λύσεων” στα ελληνοτουρκικά οι
οποίες μέχρι πρόσφατα δεν μπορούσαν ούτε ως σκέψη να αναφερθούν.
Στο κείμενο του κάνει λόγο “για απίστευτη στενοκεφαλιά και διπλωματική ασυναρτησία στα όρια
μιας προμελετημένη Εθνικής ήττας” και για δημιουργία κλίματος “αλλαγής διεθνών συμφωνιών
υπέρ της Τουρκίας”.

Το κείμενο του κ.Μαρκόπουλου:

“Τεράστια προσπάθεια γίνεται να πεισθεί η κοινή γνώμη ότι δεν φτάνει για όλα η Τουρκία, ότι
οφείλουμε να γίνουμε πιο διαλλακτικοί και ότι τελικά η Χάγη είναι η καλύτερη λύση αν δεν τα
βρούμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. ‘Εχουν γι αυτό εξουσιοδοτηθεί και γεμίσει
τηλεοπτικά κανάλια και διαδικτυακούς τόπους αναλυτές, διεθνολόγοι,και δημοσιολόγοι. ́Οχι όλοι
βεβαίως σε αυτή την γραμμή αλλά οι πλέον αγαπητοί του συστήματος. Επίσης πολιτικοί
πρώτης γραμμής κυρίως από ΝΔ και ΚΙΝΑΛ πρωταγωνιστούν με πάθος να μας στείλουν στην
Χάγη μια ώρα αρχύτερα λες και είχε η Ελλάδα με τόσα προβλήματα πρεμούρα και άγχος πως
θα δώσει χώρο και λύσεις στα τουρκικά αδιέξοδα. Πρόκειται για ένα άκρως επικίνδυνο
σκηνικό που ικανοποιεί όσους εκ των ηγεσιών δεν αντέχουν να αντιταχθούν σε πιέσεις και

εντολές ισχυρών τους φίλων και να μιμηθούν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στην κρίση της
Κύπρου, τον Ανδρέα Παπανδρέου στην κρίση του Σισμίκ και του Χόρα με την Τουρκία, τον
Αντώνη Σαμαρά στο ζήτημα των Σκοπίων και τον Κώστα Καραμανλή στο ζήτημα του σχεδίου
Ανάν. Αντιλαμβάνομαι και αποδέχομαι πως η εποχή των ηγετών με όραμα και στομάχι
έχει παρέλθει. ‘Οχι όμως και η εποχή της λογικής ελπίζω. 
 
 Κάποιοι εκτιμούν ότι η Χάγη θα τους απαλλάξει από τα διλλήματα και τις Ερινύες τους. Ωστόσο
ξεχνούν η καμώνονται ότι δεν αντιλαμβάνονται ότι η Χάγη θα προκύψει στην βάση της ατζέντας
κάποιων αδιεξόδων συνομιλιών. Και επειδή όλοι αυτοί,που περιγράφω και τους οποίους και η
ιστορία θα περιγράψει εξίσου, ανακουφιζονται βλέποντας προς την Χάγη, ξεχνούν πόση αξία
έχει η σύνταξη της ατζέντας του διαλόγου τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές. Η τακτική της
Τουρκίας είναι ορατή ακόμα και από παιδια. Είναι η δημιουργία όσο μπορεί
περισσοτερων τετελεσμένων και επίσης η διαρκής και συστηματική διαστολή της ατζέντας σε
πολλά ζητήματα. Οταν ξεκίνησαν τα παρακαλια κάποιων επωνύμων για την Χάγη η μόνη
διαφορά μας αναγνωρισμένη από ετών ήταν η αοζ και η υφαλοκρηπίδα. Μετά η υφαλοκρηπίδα
έγινε θαλάσσιες ζωνες (εντελώς διαφορετικό) και συγχρόνως στον διάλογο στα πλαίσια του
ΝΑΤΟ για “διαδικασίες απεμπλοκής” έχουν παρεισφρησει ζητήματα fir αθηνων, μη σχεδίων
πτήσης στο Αιγαίο από την τουρκική αεροπορία κλπ. Την ίδια ώρα η Τουρκία επιμένοντας στην
συστηματική ακύρωση της Λοζάνης βάζει θέματα βραχονησίδων, επήρειας νησιών στην
θαλάσσια ζωνη(που κι εμεις δεχθήκαμε στην αοζ με Ιταλία αλλά εκεί ήταν χωρίς κόστος) και
αποστρατικοποίηση των νησιών. Μόνο την Θράκη άφησε απ εξω αν και μάλλον θα το τολμήσει
και αυτο.
Επομένως η ατζέντα ανοίγει διαρκώς χωρίς ελληνικές αντιστάσεις και και χωρίς αίσθηση
κινδύνου αφού η Χάγη τάχα θα αποκαταστήσει τα ελληνικά δίκαια... 
 
 Πρόκειται για απίστευτη στενοκεφαλιά και διπλωματική ασυναρτησία στα όρια μας
προμελετημένη Εθνικής ήττας αντί ενός έντιμου διαλόγου με αρχές και βάσεις όρων
διεθνούς δικαίου. Απέραντη αερολογία χωρίς περιεχόμενο και εξόχως παραπλανητική
πολεμοκινδυνολογία καλλιεργούν κλίμα αλλαγής διεθνών συμφωνιών υπέρ της Τουρκίας όταν η
ίδια συμπεριφέρεται σαν πειρατής αντάρτης και διεθνής εκβιαστής. Πολλοί στην διεθνή
σκακιέρα την ανέχονται και σίγουρα περιμένουν την ελληνική κίνηση-αντίδραση για να
αλλάξουν την άφθονη πορεία που έχει χαραχθεί και κάποιοι άλλοι επενδύουν σε μια Τουρκία
περιφερειακή δύναμη με την Ελλάδα δορυφόρο κράτος. Μόνο η Ελλάδα δεν τα βλέπει αυτά η
μάλλον κάνει ότι δεν τα βλέπει.

Το κλειδί των εξελίξεων είναι η ατζέντα των συνομιλιών και η αντίσταση της Ελλάδας να δεχθεί
διλήμματα που μόνο η Τουρκία ανακαλύπτει. Μέχρι στιγμής αυτό δεν φαίνεται να θέλει η
επιθυμεί η ελληνική πλευρά αφού όλα τα βάζει στην πλάστιγγα της Χάγης, ξεχνώντας όμως ότι
η Χάγη είναι δικαστήριο με όρους πολιτικής διπλωματίας και με πολλές εξαρτήσεις και
επηρεασμούς που σημαίνει ότι αν πας με 6 θέματα στα μισά θα υποστείς ήττα άρα καλύτερα να
πας με 2. Τότε μάλλον δεν θα υπογράψει το απαραίτητο συνυποσχετικό η Τουρκία και το
αδιέξοδο θα είναι δικό της. Το θέλουμε; το μπορούμε; το αντέχουμε;
Σίγουρα το οφείλουμε στην ιστορία.”

[ https://www.militaire.gr ]