ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ                  

Αγ. Παρασκευή    28 /4 /2020

ΕΡΓΑΤΙΚΗ  ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ  2020
 ΑΠΕΡΓΩΝΤΑΣ  ΛΕΜΕ ΟΧΙ   ΣΤΗΝ  ΑΠΟΓΝΩΣΗ , ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Έχοντας  ζωντανή στη μνήμη τους  τη σφαγή του Σικάγο  τον Μάϊο του 1886, οι εργάτες και οι εργάτριες  της Αθήνας εφτά χρόνια μετά, μια μέρα μετά την πρωτομαγιά  του 1893, συγκεντρώθηκαν  μπροστά  στο «καλλιμάρμαρο» στάδιο, όχι μόνο για να τιμήσουν εκείνο τον αιματοβαμμένο ξεσηκωμό των εργατριών και των εργατών της  Αμερικής,  αλλά  για να διεκδικήσουν  το δικαίωμα  της  ύπαρξής τους  ως ανθρώπινα  πρόσωπα, σε ένα κράτος  που  δεν  υπάρχει απλά και μόνο  για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα  της  «ανώτερης» τάξης.

127 χρόνια μετά,  η πρωτομαγιά  του 2020,  βρίσκει  τους εργάτες και τις  εργάτριες , τους υπάλληλους , τους μικρομεσαίους  «ανεξάρτητους»  επαγγελματίες, τους άνεργους, τους φοιτητές , τους γιατρούς , τους επιστήμονες , τους συνταξιούχους  και κάθε  αδικημένο, να  βρίσκονται  όχι μόνο  στην πίεση της ίδιας πρέσας, αλλά  και  με  το όπλο της   εξουσιάζουσας  τάξης στον κρόταφο,  εγκλωβισμένοι  στη νέου τύπου  «οικιακή φυλακή»  που  κατασκευάστηκε  για  να  αντιμετωπίσει  τη  συγκυρία  της πανδημίας  του κορονοϊού.

Ο πυρετός  αυτής της πανδημίας επιτάχυνε την εκκόλαψη του αυγού του φιδιού για την οποία χρόνια τώρα  φρόντιζαν  φανερά ή κρυφά  οι  εκάστοτε   εξουσίες σαν γνήσιοι  υπηρέτες  της πλουτοκρατίας .

Μπορεί  σήμερα οι λύκοι να   βγαίνουν στα κανάλια ως πρόβατα και οι  ανθρωποφύλακες  ως  «μεσσίες» που θα μας  σώσουν δήθεν από αυτή την παγκόσμια απειλή, όμως ο  κόσμος  της εργασίας. της  ανεργίας και της προσφυγιάς, αυτός  δηλαδή  ο κόσμος που δεν είναι τόσο «ίσος»  με εκείνους  που το  «επιτελικό κράτος»  έχει κατατάξει  στους  «αρίστους» η στους  «χρήσιμους ηλίθιους», έχει αντιληφθεί ότι  αυτό που ακούγεται  δεν είναι απλά  μια τσιριχτή φωνούλα  που  περιγράφει την έξοδο από το τούνελ  στα  τηλεπάράθυρα , ούτε  τα  παλαμάκια του πρωθυπουργού  για  την  τραγουδίστρια  πάνω στο φορτηγό , αλλά  ο μακάβριος  ήχος   μιας  χρονομηχανής  που  γρήγορα  θα μας  μεταφέρει στις πιο σκοτεινές εποχές του μεσαίωνα.

Ένας μεσαίωνας  που περιγράφεται  με κάθε  λεπτομέρεια σε νομοσχέδια που ήδη έχουν γίνει «νόμοι του κράτους», σε κάθε  δηλητηριώδη  ΠΝΠ που  επιβάλλουν  δήθεν σαν  φάρμακο  «διά πάσαν νόσον», σε κάθε  εκδήλωση  κυνισμού της  κυβέρνησης και αυταρχισμού των αφεντικών.

Μπορεί  ο θάνατος  να είναι «αταξικός»,  όμως  η πανδημία  του κορονοϊού,  όπως  έχει εργαλειοποιηθεί  από τις  εξουσίες,  έχει   ωφελήσει μόνο  το κεφάλαιο όσο κι αν  οι  εκπρόσωποί του κρύβονται ανάμεσα  στους  αληθινά  πληττόμενους από αυτή την «κρίση».

Στην  Αμερική  μέσα σε  23 μόνο  ημέρες  «κορονοϊού», σύμφωνα  με  τα  στοιχεία γνωστού  ινστιτούτου  μελετών και πολιτικής, οι δισεκατομμυριούχοι  αυξήθηκαν  φθάνοντας  τους 629,ενώ  ο  πλούτος  που συγκέντρωσαν  εκείνες τις ημέρες  που εκατομμύρια  έχαναν τις δουλειές  τους και εκατοντάδες  χιλιάδες  έπεφταν  καθημερινά  κάτω  από  τα όρια  της  φτώχειας, αυξήθηκε κατά  9.5% κάνοντας τα θησαυροφυλάκιά τους  να ξεχειλίσουν  με  3,2 τρισεκατομμύρια  δολάρια!!!

Αν όλα αυτά  μας φαίνονται  «φυσιολογικά»  ή «αναπόφευκτα»  τότε  ας  μείνουμε απαθείς και άπραγοι , περιμένοντας  το τέλος μας  βουτηγμένοι  στην  απόγνωση και την κατάθλιψη.

Αν όμως  θέλουμε εμείς και τα παιδιά μας  να ζήσουμε  με αξιοπρέπεια κι όχι απλώς  να επιβιώσουμε  σαν μαρκαρισμένα  πρόβατα (για όσο  μας  ορίσουν), τότε ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούμε όλοι μαζί  να αποτρέψουμε  αυτά  τα δεινά και να προστατεύσουμε αποτελεσματικά  τα δικαιώματά μας  είναι η  οργανωμένη  συνδικαλιστικά  αντίστασή μας.

 Η ΠΟΣΠΕΡΤ  συμμετέχει  στην απεργία  της πρωτομαγιάς και καλεί όλους τους εργαζόμενους στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα να κάνουν το ίδιο  για να δείξουμε  σε  αυτούς που πρέπει,  ότι  η  κοινωνία   αποτελείται  από ανθρώπινα πρόσωπα  κι όχι  από  αριθμημένα  τεμάχια, των οποίων η χρησιμότητα  αναγνωρίζεται  μόνο στο πως  ψηφίζουν  και στο πόσο  πειθαρχημένοι  είναι σαν  σκλάβοι.