Το φετινό θέμα της Παγκόσμιας Ημέρας Νερού, όπως ορίστηκε από τα Ηνωμένα Έθνη είναι η άρρηκτη σύνδεση νερού και της κλιματικής αλλαγής. Η προσαρμογή στις επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος στο νερό θα προστατεύσει την υγεία και θα σώσει τις ζωές.

Σύμφωνα με τους ερευνητές του ΟΗΕ μέχρι το 2025 κι αν δεν αλλάξει η κατεύθυνση των εξελίξεων, τα δύο τρίτα του πλανήτη θα ζουν σε συνθήκες λειψυδρίας και θα αγωνιούν για την αντοχή των υδάτινων αποθεμάτων τους, ενώ οι κάτοικοι θα υποφέρουν από έλλειψη νερού κατά τη διάρκεια ορισμένων περιόδων.

Στις δυσοίωνες αυτές προβλέψεις υπολογίζεται πως 1,8 δισ. άνθρωποι θα αντιμετωπίζουν συνθήκες απόλυτης έλλειψης νερού, καθώς οι υδάτινοι πόροι μεγάλων περιοχών θα έχουν στεγνώσει. Η επέκταση της απερήμωσης είναι πιθανό να ενισχύσει τη μετανάστευση, με τις επιτροπές του ΟΗΕ να εκτιμούν πως μέχρι το 2045 περίπου 135 εκατομμύρια άνθρωποι θα υποχρεωθούν σε μετακίνηση λόγω… δίψας.

Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτιέρες επεσήμανε ότι κάθε χρόνο ο κόσμος χάνει 24 δισεκατομμύρια τόνους γόνιμου εδάφους, ενώ οι αναπτυσσόμενες χώρες χάνουν μεγάλο μέρος από το ΑΕΠ τους λόγω υποβάθμισης των εδαφών τους. Ο γ.γ. του ΟΗΕ ζήτησε επείγουσες παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας έκτακτης ανάγκης για το κλίμα. Η UNCCD εκτιμά ότι σχεδόν 170 χώρες εξακολουθούν να πλήττονται από απερήμωση, υποβάθμιση της γης ή ξηρασία.

Ο ακαδημαϊκός Χρήστος Ζερεφός, υπογραμμίζει ότι υπάρχει ανησυχητική αύξηση όλων των δεικτών που καταγράφουν τον κίνδυνο ερημοποίησης στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Ελλάδα. Περίπου το 30% της έκτασης της Ελλάδας μπορεί να απειληθεί από ερημοποίηση. Ερημοποίηση δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη συνθήκες αφρικανικής έρημου. Ερημοποίηση σημαίνει ότι το έδαφος γίνεται πολύ φτωχό και δεν μπορεί να στηρίξει καλλιέργειες και βλάστηση. Η διαδικασία αυτή οφείλεται στην κλιματική αλλαγή, αλλά και σε λάθος ανθρώπινες παρεμβάσεις.

Η βιώσιμη ανάπτυξη βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην προστασία των υδάτινων πόρων και τη διασφάλισή τους για τις επόμενες γενιές. Όμως την ίδια στιγμή η ανεξέλεγκτη καπιταλιστική ανάπτυξη θεωρεί εμπορεύσιμα όλα τα φυσικά και κοινωνικά αγαθά, με αποτέλεσμα, το περιβάλλον και το νερό να αποτελούν αντικείμενα υπερεκμετάλλευσης και υποβάθμισης, κυρίως για τις αδύναμες πολιτικά και οικονομικά κοινωνίες, κοινωνικές ομάδες και περιοχές.

Το νερό από μέσο επιβίωσης, φορέας πολιτισμού και όχημα ευημερίας, μεταβάλλεται σε μέσο πλουτισμού και εργαλείο μεγέθυνσης των ανισοτήτων και της αδικίας εις βάρος των αδύναμων αυτού του κόσμου.

Το νερό είναι δημόσιο αγαθό. Η πρόσβαση στο νερό, στοιχείο απαραίτητο για τη ζωή και την υγεία. Το δικαίωμα στο νερό είναι απολύτως απαραίτητο για μια ζωή με αξιοπρέπεια.

Ωστόσο, ο φετινός εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Νερού παρουσιάζει μια σημαντική ιδιαιτερότητα, αφού γίνεται στο πλαίσιο της πανδημίας του κορονοϊού.

Όπως αποδείχθηκε με δραματικό τρόπο μόνο ένα ισχυρό σύστημα Δημόσιας Υγείας μπορεί να ανταποκριθεί σε έκτακτες συνθήκες όπως αυτές μιας πανδημίας.

Δεν χρειάζεται η κλιματική κρίση να μας υπενθυμίσει την αξία της αποκλειστικά δημόσιας ιδιοκτησίας και διαχείρισης του νερού

Οι εργαζόμενοι της ΕΥΔΑΠ με αφορμή και την φετινή Παγκόσμια Ημέρα Νερού, μαζί με την κοινωνία και τους φορείς της πρέπει να απαιτήσουν:

Η ΕΥΔΑΠ να μετατραπεί σε αμιγώς δημόσιο φορέα, μακριά από χρηματηστηριακούς δείκτες και λογικές κερδοφορίας, με μοναδικό σκοπό της την πλήρη κάλυψη των αναγκών των πολιτών. ΕΥΔΑΠ που θα χρησιμοποιεί τα οικονομικά της πλεονάσματα αποκλειστικά για επενδύσεις σε υποδομές και την αναβάθμιση των υπηρεσίων της.