Ποιητή, εσύ μπορεί να έφυγες, αλλά μας άφησες τόσα όπλα, που κανείς εχθρός δεν μπορεί να μας νικήσει!

Για δες!

Διπλός όρκος στη ζωή και το δίκιο, χωρίς φόβο, ποτέ μόνοι, μα πάντα μαζί, παντός καιρού και παντός αγώνα.

Τη μια στο δρόμο, την άλλη στη ζωή, γιατί έτσι τους έμαθες, έτσι μας έμαθες, έτσι μας στράτευσες, έτσι μας όπλισες!

«Εδώ η μεγάλη άμιλλα, η μεγάλη δοκιμασία, το μεγάλο έργο.

Εδώ χρειάζουνται γερά κότσια κι όποιος τα 'χει, χιλιάδες κόσμος θα τον στεφανώσει».

Γιάννης Ρίτσος

Και να σήμερα ποιητή, οι γιοι και οι κόρες σου με τις πράσινες και άσπρες μπλούζες, λαβωμένοι, μα όρθιοι, μαζί με τους κολασμένους, στη μεγάλη δοκιμασία και το μεγάλο έργο, περνούν και μας κλείνουν το μάτι, με εκείνο το φαρδύ μπολσεβίκικο χαμόγελο, που έχει ο ήλιος όταν χαράζει!

Τη μια στο δρόμο του αγώνα, την άλλη στο δρόμο της ζωής.

Θα νικήσουμε!

Σκοτάδι εσύ, ένα λόγο έχεις που υπάρχεις.

Φόντο είσαι, να περπατά το φως, αγκαλιά με τη ζωή, σαν έρχεται ο άνεμος σε αγριεμένους καιρούς.

Όμως εμάς την κάπα μας -το ήξερες αυτό ποιητή- δεν μας τη βγάζει ο άνεμος, τη βγάζει ο ήλιος, και οι πράσινες, άσπρες μπλούζες με τα γερά κότσια, που δεν λογιάζουν φόβο, όπλα και άρματα!

Λογιάζουν μόνο απ΄ την πίστη στο δίκιο, που έχουν τα δικά τους όπλα!

Τα δικά τους όνειρα!

Να είστε δυνατοί και υγιείς.

Θα την περάσουμε μαζί και αυτή τη δοκιμασία.

Βαρελάς Τάκης

Ζωγράφος










πηγή 902.gr