Σε περίπου ένα μήνα ξεκινάει η εκπαιδευτική χρονιά. Οι καθηγητές θα γυρίσουν στα πόστα τους, οι φοιτητές στις αίθουσες. Με τον νόμο που ψήφισε κατακαλόκαιρο η κυβέρνηση των αρίστων -με ή χωρίς πτυχία- το πανεπιστημιακό άσυλο δεν υπάρχει.

Τα μέσα προπαγάνδας της Δεξιάς ισχυρίζονται ότι δεν έχουμε κατάργηση του ασύλου αλλά αποκατάστασή του, γιατί τα φαινόμενα ανομίας είχαν μετατρέψει τα πανεπιστήμια σε κέντρα παραβατικότητας και η ελεύθερη διακίνηση ιδεών ήταν κενό γράμμα. Τώρα, μας λένε, όλα θα κυλήσουν ρολόι. Καθηγητές και φοιτητές θα μπορούν ανεμπόδιστα να κάνουν τη δουλειά τους: οι πρώτοι να διδάσκουν και να αξιολογούν, οι δεύτεροι να μαθαίνουν και βεβαίως να αντιστέκονται σθεναρά στον πειρασμό της εξέγερσης όταν κάτι δεν τους αρέσει. Ας κάνουμε όμως μια υπόθεση εργασίας:

 Σε κάποιο πανεπιστήμιο (δεν έχει σημασία ποιο) το διοικητικό συμβούλιο του φοιτητικού συλλόγου αποφασίζει να θέσει στη συνέλευση το θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου. Ολες οι παρατάξεις που εκπροσωπούνται στο Δ.Σ. συμφωνούν, μόνο η ΔΑΠ δεν βλέπει τον λόγο να γίνει η συζήτηση, ωστόσο συναινεί εκτιμώντας ότι η πλειοψηφία που πήρε στις φοιτητικές εκλογές στη σχολή θα αποτυπωθεί και στη συνέλευση.

Η συνέλευση είναι πολύ μαζική, το κλίμα συγκρουσιακό και το σώμα με μεγάλη πλειοψηφία, παρά την αντίθεση της δεξιάς παράταξης, αποφασίζει να ζητήσει την ακύρωση του μέτρου. Το θέμα επιστρέφει στο διοικητικό συμβούλιο προκειμένου να καθοριστούν τα μέσα αντίδρασης.

Πρώτη πράξη η έκδοση μιας ανακοίνωσης διαμαρτυρίας με αποδέκτη την υπουργό Παιδείας. Δεύτερη πράξη, κι αφού μεσολαβήσουν λίγες μέρες, η οργάνωση διαδήλωσης στο κέντρο της Αθήνας. Η κατάσταση θα επανεκτιμηθεί σε νέα συνέλευση των φοιτητών. Μέχρι τώρα όλα είναι κανονικά και εντός του νομικού πλαισίου, αφού οι διαδηλώσεις δεν έχουν ακόμη απαγορευτεί στη φωτεινή Ελλάδα! Η κυβέρνηση, διά της υπουργού Παιδείας, δηλώνει ότι δεν προτίθεται να αλλάξει τη στάση της και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος υπογραμμίζει ότι «ο νόμος θα εφαρμοστεί». Αδιέξοδο.

Νέα συνέλευση των φοιτητών, νέες εντάσεις. Με μεγάλη πλειοψηφία περνάει η πρόταση για κατάληψη της σχολής. Η κατάληψη ξεκινά, συμμετέχουν σε καθημερινή βάση εκατοντάδες φοιτητές, τα βράδια κοιμούνται μέσα και περιφρουρούν τους χώρους για να μην υπάρξουν ακρότητες και βανδαλισμοί, η επιτροπή κατάληψης διοργανώνει συζητήσεις, εκδηλώσεις, συναυλίες, εναλλακτικά μαθήματα.

Και ερχόμαστε στο διά ταύτα: η κατάληψη, σύμφωνα με τον νόμο, είναι αξιόποινη πράξη. Δεν χρειάζεται να τηλεφωνήσει κάποιος γείτονας για να το επισημάνει στις Αρχές, η παρανομία είναι σκαστή και ορατή διά γυμνού οφθαλμού.

Συνεπώς η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να καλέσει την αστυνομία για να εφαρμόσει τον νόμο, δηλαδή να εκκενώσει με το καλό ή με το άγριο το πανεπιστήμιο. Θα το κάνει; Θα στείλει τα ΜΑΤ, τους «Μαύρους Πάνθηρες», την ομάδα ΔΕΛΤΑ και όποιο άλλο κατασταλτικό σχήμα σκαρφιστεί ο ωκύπους υπουργός Προστασίας του Πολίτη; Πρόσφατα η βουλευτίνα Μαγνησίας της Ν.Δ. και νομικός Ζέττα Μακρή είπε ότι τα «κινήματα δεν φτιάχνουν τους νόμους».

Λάθος. Τα μαζικά κινήματα μπορούν να πετύχουν σημαντικές τροποποιήσεις σε νόμους, αναστολή εφαρμογής τους και μπορούν, ασκώντας πίεση με πολλούς τρόπους, να αναγκάσουν τις κυβερνήσεις να υποχωρήσουν και να αναγνωρίσουν την ήττα τους (περίπτωση του νόμου 815 στο τέλος της δεκαετίας του ‘70).

Αρκεί να υπάρχουν, να έχουν στόχο, να είναι συμπαγή, να κλιμακώνουν με σοβαρότητα την παρέμβασή τους (η κατάληψη δεν μπορεί να είναι η πρώτη μορφή πάλης) και το κυριότερο να έχουν φροντίσει να εξασφαλίσουν τουλάχιστον τη συμπάθεια της κοινής γνώμης, ώστε αν η κυβέρνηση επιλέξει τη μετωπική σύγκρουση να έχει μεγάλο πολιτικό κόστος.

Ανάγωγα

Ξανά κάτω το Χρηματιστήριο χθες. Τι γίνεται, ρε παιδιά; Κάτι δεν πάει καλά. Εχουμε μια κυβέρνηση που αγαπάει παράφορα τις αγορές και μας είχε διαβεβαιώσει ότι και οι αγορές την αγαπούν παράφορα. Για την ώρα πάντως δεν το δείχνουν. Εγώ νόμιζα ότι, με το που θα φύγουν οι άπλυτοι κρατιστές από τα πράγματα, θα έχουμε συνωστισμό επενδυτών στις εισόδους της χώρας και η... Σοφοκλέους θα απογειωνόταν.


Πηγή //Έντυπη Έκδοση ΕΦ.ΣΥΝ. / Τάσος Παππάς //