Η ΚΡΙΣΗ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ, ΘΑ ΛΥΘΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Καμία ανοχή στα νέα πολιτικά πραξικοπήματα του άθλιου Τσίπρα

Με αγώνες να διώξουμε όλα τα μνημονιακά σκουπίδια

14/1/2018

Η αποχώρηση των ΑΝΕΛ (ή μάλλον της ομάδας Καμμένου) είναι η πιο πρόσφατη εξέλιξη στην αποσύνθεση της συγκυβέρνησης. Πέρα από πρόσωπα και αφορμές, πέρα από την εξαιρετική αδυναμία του συνονθυλεύματος των ΑΝΕΛ (αδύναμος κρίκος της συγκυβέρνησης), αυτή η διάλυση συντελείται κυρίως υπό το βάρος της κρίσης (που ποτέ δεν σταμάτησε και τώρα φουντώνει ξανά) και δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη. Μια κυβέρνηση:

• Που εξαπάτησε τους εργαζόμενους, νέους και φτωχά λαϊκά στρώματα, αφού υποσχέθηκε ότι θα σκίσει τα μνημόνια και έγινε ο πιστότερος υπηρέτης τους, έκανε μέσα σ’ ένα βράδι ΝΑΙ το 62% του ΟΧΙ του ελληνικού λαού.
• Που ψήφισε και εφάρμοσε το 3ο μνημόνιο–τέρας και έχει ξεπουλήσει τα πάντα σε δανειστές και τραπεζίτες, κεφάλαιο και πλούσιους. Μετατρέποντας τη χώρα σε αποικία χρέους, δεσμευόμενη για «επιτήρηση» από τους τοκογλύφους και αιματηρά πλεονάσματα μέχρι το 2060. Ρίχνοντας την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τη νεολαία σε έναν αφόρητο ζυγό φτωχοποίησης και εξαθλίωσης, στο Νέο Σύστημα Εκμετάλλευσης.
• Που ήταν η πιο φιλοαμερικανική και φιλοNATOϊκή των τελευταίων δεκαετιών. Παίρνοντας στήριξη από τις ΗΠΑ και γενικά τους ιμπεριαλιστές, ως αντάλλαγμα για τις τυχοδιωκτικές, επικίνδυνες εκδουλεύσεις της στους φιλοπόλεμους σχεδιασμούς τους (Βαλκάνια, ΝΑ Μεσόγειος, Μ. Ανατολή). Μαζί μ’ αυτά τα σχέδια, η επαίσχυντη φιλοϊμπεριαλιστική «συμφωνία των Πρεσπών», που εντέλει αποτελεί την αφορμή για την κρίση/κατάρρευση της.
• Που όσο έχανε κάθε λαϊκό έρεισμα, όσο μεγάλωνε η αποστροφή και το μίσος γι’ αυτή, κυβερνούσε όλο και πιο βοναπαρτιστικά. Με έναν απίστευτο, όλο και πιο νοσηρό αμοραλισμό («πολιτικοί» εκβιασμοί, αλαζονεία, σκανδαλολογία, νέα «διαπλοκή» κ.λπ.), αυτονομημένη και απομονωμένη από τις εργαζόμενες και φτωχές λαϊκές μάζες, βασιζόμενη στα ΜΑΤ και δικαστήρια ενός τερατώδους Κράτους Έκτακτης Ανάγκης.

Η συγκυβέρνηση πέφτει, γιατί έχει αποτύχει πλήρως η πολιτική της και το νέο success story, της περίφημης «εξόδου από τα Μνημόνια». Που θρασύτατα διαλαλεί ο Τσίπρας, ενώ οικονομία και κοινωνία ρημάζουν από εξοντωτικά πλεονάσματα (εξοντωτικοί φόροι, εισφορές κ.λπ.), όλα τα χρέη (δημόσια και ιδιωτικά) εκρήγνυνται, οι επενδύσεις έχουν καθηλωθεί, οι τράπεζες βουλιάζουν ξανά απαιτώντας νέα ανακεφαλαιοποίηση και διαρπαγή σπιτιών και εισοδημάτων από τα λαϊκά στρώαμτα (με κατασχέσεις και πλειστηριασμούς ακόμα και πρώτης κατοικίας). Και κυρίως, ενώ οργιάζουν η ανεργία και κάθε μορφή ελαστικής ή «μαύρης» εργασίας, οι μισθοί πείνας, η εξαφάνιση των (δήθεν αποκατεστημένων) συλλογικών συμβάσεων και εργατικών δικαιωμάτων, ο δεσποτισμός των εργοδοτών, οι ξυλοδαρμοί εργαζομένων από αφεντικά και τα εργατικά δυστυχήματα–δολοφονίες, τα αντιαπεργιακά-αντισυνδικαλιστικά μέτρα, οι εξοντωτικές ποινές φυλάκισης σε εργαζόμενους, συνδικαλιστές και αγωνιστές.

Αυτή είναι η πραγματικότητα και σύντομα αναμένεται να χειροτερεύσει, καθώς τα σύννεφα μιας νέας, μεγάλης κρίσης πυκνώνουν διεθνώς, η εκρηκτική αστάθεια μεγαλώνει στην περιοχή μαζί με την απειλή του πολέμου. Διαλύοντας έτσι αυταπάτες και απάτες για «εξόδους» σε αγορές, από Μνημόνια κ.λπ. Αυτοί είναι οι κύριοι λόγοι που διαλύεται η συγκυβέρνηση, επειδή πάνω απ’ όλα μεγαλώσει την απαξίωση ή και την οργή των μαζών εναντίον της, κάνοντας αφόρητη για την ελληνική κοινωνία την παραπέρα συντήρηση της σημερινής αθλιότητας και γελοιότητας.

Στον αγύριστο η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ/Τσίπρας – και μαζί όλος ο μνημονιακός συρφετός!

Ο εξευτελισμός του πολιτικού προσωπικού και των αστικών κοινοβουλευτικών διαδικασιών που εξελίσσεται αυτές τις μέρες, είναι ταυτόχρονα δείγμα της γελοιοποίησης αλλά και της κρίσης, αστάθειας και αδυναμίας μιας αστικής πολιτικής σε αποσύνθεση – και συνολικά της τεράστιας κρίσης του ελληνικού καπιταλισμού, που μέρα τη μέρα, όλο και πιο ανοιχτά, γίνεται μη διαχειρίσιμη.

Με τις πλάτες των ιμπεριαλιστών (ΗΠΑ, επίσκεψη Μέρκελ κ.λπ.), ο Τσίπρας θέλει να συνεχίσει τα εκβιαστικά παιχνίδια του. Να επιβάλλει μια πλειοψηφία μέσα στον κοινοβουλευτικό «γυάλινο πύργο», να συγκολλήσει κάθε ρετάλι σε μια κυβέρνηση–κουρελού, που θα είναι μόνο ένα ακόμα χειρότερο καρκίνωμα πάνω στην ελληνική κοινωνία, θα παρατείνει και χειροτερεύσει την κρίση και τα βάσανα των εργαζόμενων και λαϊκών μαζών. Να παραμείνει στο αστικό πολιτικό παιχνίδι και την επόμενη μέρα, πουλώντας «κοινωνική πολιτική» με επιδόματα–ψίχουλα ελεημοσύνης και «κεντροαριστερά». Για να προσφέρει τις ούλτρα μνημονιακές υπηρεσίες του για τη διάσωση του ελληνικού καπιταλισμού πάνω σε μια τσακισμένη εργατική τάξη. Με δυο λόγια, να επιβάλλει ένα ακόμα πολιτικό πραξικόπημα, όπως τόσα αμέτρητα στα χρόνια των Μνημονίων. Πρέπει να ξεφορτωθούμε τον Τσίπρα/ΣΥΡΙΖΑ, το συντομότερο, κάθε ώρα που περνάει η καταστροφή που σπέρνουν μεγαλώνει.

Μαζί πρέπει να ξεφορτωθούμε όλο τον θίασο προθύμων που ξεπούλησαν ή παζαρεύουν ακόμα μια ψήφο εμπιστοσύνης για άθλια πολιτικά ή οικονομικά ανταλλάγματα. Τη ΝΔ του Μητσοτάκη και όλους τους «παλιούς» μνημονιακούς, που θέλουν να εφαρμόσουν ακόμα πιο άγρια τα Μνημόνια, να υπηρετήσουν ακόμα πιο πρόθυμα τους ιμπεριαλιστές, να πατήσουν ακόμα πιο άγρια κάτω την εργατική τάξη, τους νέους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Όποιος απ’ αυτούς και να είναι επόμενη κυβέρνηση, θα είναι χειρότερος απ’ ότι γνωρίσαμε, επειδή η κρίση χειροτερεύει.

Ακόμα, πρέπει να φράξουμε τον δρόμο σε κάθε αντιδραστικό που καραδοκεί. Στους «μακεδονομάχους» που θα θελήσουν να βγουν στον αφρό, ξερνώντας μίσος με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών. Στους εθνικιστές όπως ο νεοτοποθετημένος υπουργός Άμυνας Αποστολάκης, μέχρι χθες αρχηγός ΓΕΕΘΑ (πρώτος εν ενεργεία στρατιωτικός μετά τη χούντα σε τέτοιο πόστο), που παίζει με τη φωτιά του πολέμου. Σε όλα αυτά τα αντιδραστικά πρόσωπα και δυνάμεις, που θέλουν να εδραιωθούν πολιτικά και κομματικά, να μπουν στη Βουλή για να κάνουν ακόμα πιο βαθιά την αντιδημοκρατική αναδίπλωση και πιο μαύρο το Κράτος Έκτακτης Ανάγκης.

Η κρίση δεν μπορεί να λυθεί και δεν θα λυθεί σε εκλογικά και κοινοβουλευτικά τσίρκα, αλλά στους δρόμους, με ταξικούς αγώνες. Οι εργαζόμενοι, η νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, απαλλαγμένοι από το βάρος μιας λαομίσητης κυβέρνησης, πρέπει να αδράξουμε την ευκαιρία για να αναπτύξουμε και να ενισχύσουμε τους αγώνες μας. Πιάνοντας το νήμα των προηγούμενων αγώνων μας, στον ελπιδοφόρο δρόμο των «Κίτρινων Γιλέκων», των εργατικών και νεολαιίστικων κινητοποιήσεων των σύγχρονων «σκλάβων» σε όλη την Ευρώπη (Ουγγαρία, Ιταλία, Αλβανία, ντελιβεράδες και εκπαιδευτικοί στην Ελλάδα κ.ά.). Να ξεκόψουμε με όλες τις ρεφορμιστικές, αναποτελεσματικές ή και σκέτα απατεωνίστικες πολιτικές, που μόνο ήττες φέρνουν στο στρατόπεδό μας. Ποτέ ξανά δεν πρέπει να επιτρέψουμε αυταπάτες και «λύσεις» τύπου ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να ανοίξουμε ένα νέο γύρο αγώνων, ώστε να γκρεμίσουμε μια για πάντα το καθεστώς των Μνημονίων και όλες τις δυνάμεις που τα υπηρετούν. Να βάλουμε τις βάσεις για ένα ταξικό, ριζοσπαστικό Πρόγραμμα Σωτηρίας, ένα «αντίστροφο μνημόνιο», για μια Κυβέρνηση των Εργαζομένων –τη μόνη που μπορεί, με εγγύηση τη δική μας αυτοοργάνωση και δύναμη– να το εφαρμόσει, ενάντια σε όλους αυτούς που μας οδήγησαν και μας οδηγούν στην καταστροφή._