Του Αριστομένη Συγγελάκη

«Χάθηκε το βρωμερό κουρέλι του φασισμού απ' την Ακρόπολη. Τούτο το σύνθημα περίμενε η Αθήνα. Η μπαρουτοκαπνισμένη Αθήνα, που γνώρισε την πείνα και το βόλι του κατακτητή, το στιλέτο του προδότη, η αδάμαστη Αθήνα που τρία χρόνια πάλεψε, ξεχύθηκε ζωντανή ανθρωποθάλασσα να διαλαλήσει τη Νίκη της, να γιορτάσει τη λευτεριά της. Πέντε λεφτά φτάσανε για να κολυμπήσει όλη η πόλη στο γαλάζιο. Για ν' ανέβουν οι ΕΠΟΝίτες στα καμπαναριά και ν' αντηχήσουν χαρούμενα οι καμπάνες. Διαδηλώσεις που πρώτη φορά βλέπει η Αθήνα ξεχύνονται από παντού. Απ' το Σύνταγμα ως την Ομόνοια ένα ρεύμα είναι ο κόσμος. Γελούν, δακρύζουν, αγκαλιάζονται. Λευ-τε-ρω-θή-κα-με! Νι-κή-σα-με!» («ΛΕΥΤΕΡΙΑ! ΛΕΥΤΕΡΙΑ! Η ΑΘΗΝΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ», Ριζοσπάστης, 13.10.1944).

Στις 12 Οκτώβρη 1944 η Αθήνα απελευθερώνεται από το γερμανικό ναζιστικό ζυγό. Μετά από 3,5 χρόνια απόλυτης κτηνωδίας, ο λαός, λυτρωμένος, βγήκε στους δρόμους και γέμισε ασφυκτικά το κέντρο της Αθήνας πανηγυρίζοντας, σε ένα πρωτόγνωρο ξέσπασμα χαράς κι ενθουσιασμού! Ήθελε να αφήσει πίσω του τα φοβερά δεινά της Κατοχής και να αφοσιωθεί απερίσπαστος στα έργα της ειρήνης. Για να φάει επιτέλους λίγο γλυκό ψωμί…

Κι όμως, η ναζιστική Γερμανία, ακόμη και μετά την αποχώρησή της από την Αθήνα, προσπαθούσε να εκδικηθεί την Ελλάδα για την Αντίστασή της στον φασισμό: παρά την «απόρριψη» από τη γερμανική στρατιωτική διοίκηση της εισήγησης να βυθισθεί στο χάος η Ελλάδα τη στιγμή της απελευθέρωσής της, εντούτοις οι Γερμανοί ειδικοί των ανατινάξεων υπονόμευσαν με εκρηκτικά το εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας (Πάουερ) στο Κερατσίνι, τις λιμενικές εγκαταστάσεις καθώς και άλλα εργοστάσια της περιοχής. Στις 13.12.1944 κι ενώ οι Γερμανοί είχαν ήδη ανατινάξει τη Schell, ο ΕΛΑΣ, με την ηρωική και πολύνεκρη (11 νεκροί και 8 τραυματίες οι ελληνικές απώλειες) Μάχη της Ηλεκτρικής στο Κερατσίνι, έσωσε την Αττική από την ολοκληρωτική καταστροφή.

Έτσι, το Γ’ Ράιχ συνέχισε, χωρίς διακοπή, από την πρώτη μέχρι την τελευταία μέρα της παρουσίας του στην Ελλάδα, την κτηνώδη, εγκληματική του δράση εις βάρος του ελληνικού λαού. Από την μεθοδικά σχεδιασμένη τρομοκρατία της πείνας πέρασε στην τρομοκρατία των Ολοκαυτωμάτων και των ομαδικών εκτελέσεων και στην οργανωμένη λεηλασία του εθνικού πλούτου. Κατέστρεψε ολοσχερώς τη χώρα μας και τις υποδομές της. Υπονόμευσε βάναυσα την αναπτυξιακή της πορεία στερώντας της το δικαίωμα στο μέλλον. Άφησε πίσω του κρανίου τόπο σημαδεύοντας ανεξίτηλα τη γενιά του Πολέμου και της Κατοχής αλλά και τις επόμενες γενιές. Και από την άλλη, η Αντίσταση επαναδιαμόρφωσε τη συλλογική μας συνείδηση, αναδεικνύοντας εκ νέου σε κυρίαρχο πρόταγμα τον αγώνα απέναντι στους δυνάστες του λαού μας. Μέσα από τη μεγαλειώδη Αντίσταση και Θυσία της Ελλάδας ενάντια στον Άξονα γράφτηκε η σύγχρονη ιστορία της Ευρώπης. Το έθνος και ο λαός μας μπήκαν στην πρωτοπορία της αντιφασιστικής πάλης για την προάσπιση των πανανθρώπινων αξιών της ελευθερίας, της εθνικής ανεξαρτησίας, της δημοκρατίας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Εμβληματικό μνημείο της γερμανικής κτηνωδίας αλλά και της ελληνικής γενναιοψυχίας είναι το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου, ο τόπος όπου τελειοποιήθηκε και χρησιμοποιήθηκε στο έπακρο η τρομοκρατία εις βάρος του ελληνικού λαού. Η Ηλέκτρα Αποστόλου, η Λέλα Καραγιάννη, η Ηρώ Κωνσταντοπούλου και ο Ναπολέων Σουκατζίδης ήταν μερικοί μόνο από τους χιλιάδες εκλεκτούς αγωνιστές, που μαρτύρησαν στο ελληνικό Νταχάου. Το κολαστήριο του Χαϊδαρίου, και ιδίως το Μπλοκ 15, χώρο απομόνωσης και βασανισμού των πιο γενναίων και ανθεκτικών αγωνιστών, επέλεξε να επισκεφθεί ο Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας κ. Σταινμάγιερ. Σκοπός του, όπως δήλωσε, να τιμήσει τη μνήμη όσων υπέφεραν αλλά, κυρίως, να ζητήσει συγγνώμη για τα εγκλήματα του Γ’ Ράιχ στην Ελλάδα. Μία κίνηση υψηλού συμβολισμού από τον πρώτο πολίτη της δημοκρατικής Γερμανίας, που έμεινε όμως ανολοκλήρωτη και κινδυνεύει να αποδειχθεί ανειλικρινής και υποκριτική, κυριολεκτικά «πουκάμισο αδειανό», εάν δεν συνοδευθεί από πράξεις αποζημίωσης, επανόρθωσης, αποκατάστασης!

Αλίμονο, όμως, ο Γερμανός Πρόεδρος, που, όχι τυχαία, επέλεξε να επισκεφθεί την Ελλάδα κατά την 74η επέτειο της απελευθέρωσης της Αθήνας, δεν φαίνεται θετικός απέναντι στην δίκαιες ελληνικές αξιώσεις σε αντίθεση με τον προκάτοχό του. Και πράγματι, ο Γιόακιμ Γκάουκ, εντυπωσιασμένος από την προσκυνηματική του επίσκεψη στους Λυγκιάδες Ιωαννίνων στις 7 Μαρτίου 2014 και την εκτός προγράμματος συνάντησή του με αντιπροσωπεία του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης Γερμανικών Οφειλών και  των Ενώσεων Θυμάτων, επέστρεψε στη Γερμανία και ένα χρόνο αργότερα, στις 30 Απριλίου 2015, έθεσε ευθέως το θέμα των γερμανικών επανορθώσεων! Ο Σοσιαλδημοκράτης Σταινμάγιερ, άραγε, θα κάνει το ίδιο; Πολύ αμφιβάλλω! Α, και κάτι ακόμη, ενδεικτικό του ύφους και του ήθους της εξουσίας: ο νυν Πρόεδρος δεν επέτρεψε την παρουσία κόσμου στο Χαϊδάρι και την ελεύθερη πρόσβαση των ΜΜΕ, σε αντίθεση με την επίσκεψη του Προέδρου Γκάουκ στους Λυγκιάδες και την εβραϊκή κοινότητα Ιωαννίνων…

Την παραμονή της επίσκεψης του Γερμανού Προέδρου στο κολαστήριο του Χαϊδαρίου είχαμε την τιμή να βρεθούμε στον ίδιο χώρο, στο φοβερό Μπλοκ 15, μαζί με την πρώτη ξαδέλφη του Ναπολέοντα Σουκατζίδη, τη σεμνή Φωτεινή Σουκατζίδη – Θεραπιώτη και δημοσιογράφους μεγάλης γερμανικής εφημερίδας. Περιηγηθήκαμε με σεβασμό και συγκίνηση στους χώρους του μαρτυρίου κι ενημερώσαμε τους δημοσιογράφους για την ωμή και υπέρμετρη σωματική και ψυχική βία στην οποία καθημερινά υποβάλλονταν οι κρατούμενοι. Απαντώντας, δε, στα ερωτήματά τους, τους εκφράσαμε την αγάπη μας για το γερμανικό λαό, για τον οποίο δεν έχουμε καμία μνησικακία. Δεν παραλείψαμε, όμως, να τονίσουμε τη σημασία της απόδοσης δικαιοσύνης δια της καταβολής των γερμανικών αποζημιώσεων: για να επουλωθούν οι πληγές της Κατοχής και να αποτραπεί η επάνοδος στην εξουσία των δυνάμεων του σκότους. Αλλά και ως απόδειξη της έμπρακτης μεταμέλειας της δημοκρατικής Γερμανίας για τα εγκλήματα του Γ’ Ράιχ στην Ελλάδα.   

Ο λαός μας με την Αντίσταση και τη Θυσία του πήρε στα χέρια του τη μοίρα του. Εκεί που κάποιοι δείλιασαν ή άλλοι επένδυσαν ιδιοτελώς στην υποταγή και τη συνεργασία με τον Άξονα ο ελληνικός λαός, με το αίμα του, υπερασπίστηκε την Πατρίδα και την Ιστορία του αλλά και, μαζί με τους άλλους λαούς, χάραξε το μέλλον μιας Ευρώπης απαλλαγμένης από τα φοβερά δεινά του ναζισμού και του φασισμού. Ευλόγως, το κολαστήριο του Χαϊδαρίου, το ελληνικό Νταχάου, όπως και οι άλλοι τόποι μαρτυρίου και αγώνα, αποτελεί μνημείο και αδιάψευστο μάρτυρα αφενός της γερμανικής θηριωδίας και αφετέρου της ηρωικής Αντίστασης και ανιδιοτελούς Θυσίας του ελληνικού λαού κατά την γερμανική Κατοχή. Η επίσκεψη του Γερμανού Προέδρου σ’ αυτό υπενθυμίζει την γερμανική ενοχή και βαριά ευθύνη για τη φοβερή δοκιμασία του ελληνικού λαού, μία δοκιμασία που συνεχίζεται έως τις μέρες μας. Και για την οποία, φυσικά, μία συγγνώμη δεν αρκεί!

Και, πολύ περισσότερο, η μισή αυτή συγγνώμη δεν συμβιβάζεται με τις νεο-αποικιοκρατικές μεθοδεύσεις της Γερμανίας στη χώρα μας, που στοχεύουν ευθέως στην παραχάραξη της Ιστορίας και την άμβλυνση της μνήμης, την υπονόμευση της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών και την περαιτέρω λεηλασία του εθνικού μας πλούτου. Επομένως, ο Γερμανός Πρόεδρος είναι ηθικά και πολιτικά έκθετος απέναντι στον ελληνικό λαό και την Ιστορία, όπως και εκείνοι που έσπευσαν (αψήφιστα ή υποτελώς;) να τον βραβεύσουν με τις ύψιστες τιμές, την ώρα, μάλιστα, που ο κ. Σταινμάγιερ υπέγραφε τη λειτουργία του «Ελληνογερμανικού Ιδρύματος Νεολαίας», ενός νέου Δούρειου Ίππου της γερμανικής ιμπεριαλιστικής διείσδυσης στην Ελλάδα.

Παραμένουμε προσηλωμένοι στον αγώνα για Δικαιοσύνη κι Αποζημίωση! Έναν αγώνα πατριωτικό και αντιφασιστικό, έναν αγώνα για δημοκρατία και εθνική ανεξαρτησία, που ενώνει τον ελληνικό λαό και συνεγείρει τις δημοκρατικές συνειδήσεις στη Γερμανία και σ’ όλο τον κόσμο. Αταλάντευτα και ανυποχώρητα! Και ένα είναι βέβαιο: δεν θα ησυχάσουμε αν δεν δικαιωθούμε!