Απέναντι σε έναν Πατριάρχη ο οποίος -στο όνομα των όποιων συνεπειών- δεν δίστασε να ευλογήσει τα όπλα των μακελάρηδων, πράγμα που είναι απαράδεκτο για θρησκευτικό ηγέτη, καλό είναι να κρατάμε μικρό καλάθι, όταν επιχειρούμε να σταθμίσουμε την πραγματική βαρύτητα, και το ειδικό βάρος της λεβεντιάς των αποφάσεών του...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

μέλους της ΠΓ του "Μετώπου ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"

και της "Πανελλαδικής πρωτοβουλίας για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της Πατρίδας μας"

Οι χειρισμοί του Οικουμενικού Πατριάρχη οι σχετιζόμενοι με την απόφασή του να αποδώσει Αυτοκεφαλία στην Εκκλησία της Ουκρανίας, δεν είναι και δεν μπορούν να εκλαμβάνονται ως μεμονωμένο γεγονός. Η συγκεκριμένη απόφαση…

• Είναι φανερό πως δεν διέπεται από κίνητρα αμιγώς εκκλησιαστικά… 
• Είναι φανερό πως είναι προϊόν και συνισταμένη συγκεκριμένων σκοπιμοτήτων. Και φυσικά... 
• Είναι φανερό πως η στόχευσή της, είναι πρωτίστως γεωστρατηγική, και οι προεκτάσεις της πρέπει να αναζητηθούν ΠΙΣΩ στο χρόνο, αλλά και ΜΕ ΠΡΟΒΟΛΗ στα μελλούμενα.

Η συγκεκριμένη απόφαση επίσης, δεν μπορεί να προσεγγίζεται ως «πράξη θάρρους» ενός «ακριβοδίκαιου» και «φυλακισμένου Πατριάρχη», ο οποίος τώρα «θα κληθεί να εισπράξει την οργή του Ερντογάν», επειδή με την απόφασή του αυτή, πήγε κόντρα στον σουλτανικό φίλο Βλαντιμίρ Πούτιν.

Μια τέτοια «αγαπησιάρικη» και σφρόδρα συναισθηματική προσέγγιση, είναι ιδιαιτέρως απλοϊκή. 

Ως τέτοια μπορεί μεν να ενεργοποιεί τα αντανακλαστικά κάθε υπέργηρης θρησκευόμενης κυρίας, αλλά προφανώς δεν επαρκεί για να ερμηνεύσει την πολιτική συμπεριφορά ενός κορυφαίου θρησκευτικού παράγοντα, του οποίου οι δράσεις και μια σειρά από επιλεγμένες πρωτοβουλίες, έχουν

βαρύτητα γεωστρατηγική, και μόνο ως τέτοιες θα πρέπει να αντιμετωπίζονται.

Η κατάσταση «ομηρείας» στην οποίαν τελεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο… 

• Είναι συγκεκριμένη… 
• Είναι διαχρονική… 
• Προφανώς συνυπάρχει σε περιόδους ιστορικής νηνεμίας ΚΑΙ με ένα πολύ συγκεκριμένο περιβάλλον διεθνούς προστασίας… 
• Προφανώς καλώς συνυπάρχει ΚΑΙ με αυτό το περιβάλλον. Ωστόσο... 

Αυτή η αλήθεια... ΓΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ, δεν πρέπει να αποσιωπάται, διότι αν αποσιωπάται, τότε η πραγματική εικόνα παραμορφώνεται και αυτό είναι ανεπίτρεπτο.

Κυρίως όμως, αυτή ακριβώς η "ΟΜΗΡΕΙΑ", δεν μπορεί να εκλαμβάνεται ως το ΒΟΛΙΚΟ ΑΛΛΟΘΙ για τις υπαναχωρήσεις του ενοίκου του. Αντιθέτως μπορεί και πρέπει να είναι ένα ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ στα χέρια του, που η εύστοχη χρήση του, θα καθιστά μονίμως δακτυλοδεικτούμενη και υπόλογη την Τουρκία σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Το Πατριαρχείο με δυο λόγια, δεν υπάρχει για να καθαγιάζει τον δυνάστη του. 

Υπάρχει και πρέπει να υπάρχει για να σηματοδοτεί το διαχρονικό αίτημα της θεσμικής του λευτεριάς.

Αυτός είναι και ο λόγος που η επίκληση αυτής ακριβώς της «ομηρείας», δεν μπορεί να τελεί υπό καθεστώς επιλεκτικής ελαστικότητας... 

• ΑΛΛΟΤΕ για να δικαιολογήσει ανεπίστρεπτες υπαναχωρήσεις που ουδόλως συνάδουν με τον βαρύτατου συμβολισμού θεσμικό ρόλο του Πατριάρχη Βαρθολομαίου (βλέπε την απόφασή του να ευλογήσει τα όπλα των μακελάρηδων που εισέβαλαν στην Συρία, ή τις ανακοινώσεις του με τις οποίες υμνεί την δημοκρατική αντιμετώπιση των θρησκευτικών ελευθεριών στην ισλαμοφασιστική Τουρκία)… 
• και ΑΛΛΟΤΕ για να προσδώσει παλικαροσύνη σε αμφιλεγόμενες αποφάσεις του, πίσω από τις οποίες κρίνονται πολύ σημαντικά διακυβεύματα, και υποκρύπτονται ρόλοι και χειρισμοί που θα πρέπει να προβληματίσουν, και τέτοια απόφαση είναι αυτή που σχετίζεται με το ζήτημα της Ουκρανικής εκκλησίας.

Καλό θα είναι λοιπόν, όσοι βιάζονται να υμνήσουν την αποφασιστικότητα του συγκεκριμένου Πατριάρχη ο οποίος κατά την αντίληψή τους θα κληθεί να αντιμετωπίσει συνέπειες εξ αιτίας της απόφασής του αυτής, να αναρωτηθούν πρώτα για το αν ο συγκεκριμένος Πατριάρχης έχει όρια στις υπαναχωρήσεις που είναι διατεθειμένος να κάνει απέναντι στην Τουρκική απαιτητικότητα, με πρόσχημα τις όποιες συνέπειες θα μπορούσε να επιβάλει το Τουρκικό καθεστώς.

Απέναντι λοιπόν σε έναν Πατριάρχη ο οποίος -στο όνομα των όποιων συνεπειών- δεν δίστασε να ευλογήσει τα όπλα των μακελάρηδων, πράγμα που είναι απαράδεκτο για θρησκευτικό ηγέτη, καλό είναι να κρατάμε μικρό καλάθι, όταν επιχειρούμε να σταθμίσουμε την πραγματική βαρύτητα των αποφάσεών του. Πάμε τώρα και στην ουσία της παρούσας απόφασης…

• ΠΡΩΤΟΝ: Κατ’ αρχήν ως απόφαση δεν συνιστά ένα ζήτημα αυτοτελές, αλλά οι πρόδρομες καταβολές του μπορούν και πρέπει να αναζητηθούν στην εκκλησιαστική σύνοδο που έγινε το 2016 στην Κρήτη, και στην οποία πολλοί ιεράρχες δεν παρευρέθηκαν.

Προφανώς δεν θα μπούμε στην ουσία του εκκλησιαστικού ζητήματος, δεν είμαστε και αρμόδιοι για να αποτολμήσουμε κάτι τέτοιο. Ωστόσο... Όταν ανακύπτει ένα τέτοιο σοβαρό ζήτημα, από την έκβαση του οποίου τίθεται εν αμφιβόλω ακόμη και αυτή ταύτη η διαχρονικότητα και το αδιαπραγμάτευτο της έννοιας της "συνοδικότητας", προφανώς υπάρχει ζήτημα με τις επιλογές και τους χειρισμούς του προκαθημένου.

Και το κορυφαίο ζήτημα με τις επιλογές του προκαθήμενου, δηλαδή του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ακούει στο όνομα «διαθρησκευτικότητα»… ακούει στο όνομα «σχέσεις με ετερόδοξες εκκλησίες»… και βεβαίως ακούει στο όνομα μιας συγκεκριμένης στρατηγικής του Βαρθολομαίου αναφορικά με τις σχέσεις (από ουσιαστική άποψη) της Ορθοδόξου εκκλησίας με «τον παπισμό»… «τον ισλαμισμό» κλπ…

Σε αυτή τη στρατηγική επιλογή Βαρθολομαίου (διαθρησκευτικότητα), της οποίας την εκτρωματική εικόνα είδαμε στη Λέσβο στη γνωστή αγκαλιά με τον ιερώνυμο και τον Πάπα, εδράζεται και η επικαιροποίηση της σύγκρουσης του Φαναρίου (δηλαδή του ενοίκου του Βαρθολομαίου) με τον Πατριάρχη της Μόσχας.

Αντιλαμβάνεστε τώρα ότι η στρατηγική της διαθρησκευτικότητας, τελεί υπό την πλήρη και απόλυτη έγκριση Ερντογάν σε ότι αφορά τους χειρισμούς του Βαρθολομαίου;;;

Αντιλαμβάνεστε τώρα ότι αυτή η επιλογή, είναι μέρος της στρατηγικής στόχευσης Ερντογάν,και αυτή δουλεύει ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ και ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ με τους λοιπούς γεωστρατηγικούς του προσεταιρισμούς, και η στόχευσή της έχει ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΒΑΘΟΣ μέσα ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ;;;

Αντιλαμβάνεστε τώρα γιατί η στάση Βαρθολομαίου απέναντι στο Πατριαρχείο της Μόσχαςαναφορικά με την Αυτοκεφαλία της Ουκρανικής Εκκλησίας…

• Είναι σε γνώση του Ερντογάν…
• Έχει επί της ουσίας την έγκριση του Ερντογάν…

Και για όλους αυτούς του λόγους, δεν πρόκειται επί της ουσίας να υποστεί καμία απολύτως συνέπεια ο Βαρθολομαίος;;;

Όχι μονάχα γιατί εντάσσεται στο πλαίσιο της βαθύτερης γεωστρατηγικής στόχευσης του Ερντογάν, αλλά και γιατί στο πλαίσιο των τακτικών του χειρισμών, η ανοχή του Ερντογάν στο προκείμενο μπορεί να εκλαμβάνεται και ως κίνηση καλής θέλησης έναντι των ΗΠΑ, η οποία (κίνηση) παρά το αυξημένο ειδικό βάρος του συμβολισμού της, περνά απαρατήρητη από πρώτη ματιά, και αυτό βολεύει ΚΑΙ τον Ερντογάν… ΚΑΙ τη Ρωσία… ΚΑΙ τις ΗΠΑ σε τελευταία ανάλυση…

Ας αφήσουμε λοιπόν κατά μέρος τους παληκαρισμούς για λογαριασμό ενός Πατριάρχη ο οποίος είναι διατεθειμένος να υπογράψει, οτιδήποτε του προσκομίσουν οι κλητήρες του Σουλτάνου.

• ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Οι προσπάθειες ορισμένων οι οποίοι επιχειρούν να επενδύσουν στην παληκαριά του «τα πάντα υπογράφοντος Βαρθολομαίου», με αφορμή την αυτονόητη αντίθεσή του στην απόφαση των ΗΠΑ για το καθεστώς της Ιερουσαλήμ,είναι επίσης μια προσπάθεια «αγαπησιάρικη» και εξ ίσου σφόδρα συναισθηματική, που προφανέστατα απευθύνεται σε θρησκευόμενες γιαγιούλες.

Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά, όταν πρέπει να αξιολογηθεί νηφάλια η δράση, η στάση και οι αποφάσεις του Οικουμενικού Πατριάρχη, με τη βαρύτητα του θρησκευτικού και του θεσμικού ρόλου του.

Τα αντισταθμίσματα αυτής της «παροχής» βρίσκονται ήδη σε διαδικασία πλήρους εξαργύρωσης με τρόπο ιδιαίτερα προκλητικό και καλό είναι να μην τα προσπερνάμε.

Άλλωστε βουίζουν και οι πέτρες, ότι το Ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα, χορογραφείται από κέντρα πέραν του Ατλαντικού, και δυστυχώς ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος αποδεικνύεται γι’ ακόμη μια φορά χρήσιμο εργαλείο για την προώθηση αυτών των σχεδίων, αφού δεν απετόλμησε (ή ενδεχομένως για δικούς του λόγους που θα τους αποτιμήσει η ιστορία, δεν μπορεί) να δραπετεύσει από αυτό το ρόλο.

Να θυμίσουμε πάντως, ότι η συγκεκριμένη απόφαση ελήφθη εν μέσω σοβαρών αναταράξεων στην Αρχιεπισκοπή της Αμερικής.

Προφανώς και είμαστε αναρμόδιοι να μπούμε στην ουσία αυτών των αναταράξεων που εκδηλώνονται με πρωτοφανείς αντιπαραθέσεις στις οποίες εμπλέκεται το Φανάρι, υπάρχουν όμως πλευρές ζωτικού ενδιαφέροντος που θα πρέπει να αναδειχτούν… Πλευρές που παραπέμπουν σε συνειρμούς για περίεργους συμψηφισμούς που δεν μπορούν να αποκρύπτονται…. Πλευρές δηλαδή που οφείλουμε να αναδείξουμε, και ας αναλάβουν την ευθύνη οι αρμόδιοι να απαντήσουν. Ρωτάμε λοιπόν…

Είναι ή δεν είναι αλήθεια πως την στιγμή που ο Βαρθολομαίος καθαγιάζει το καθεστώς τουΙσλαμοφασίστα Ερντογάν για τα ζητήματα που άπτονται των θρησκευτικών ελευθεριών, ο Αρχιεπίσκοπος της Αμερικής έθεσε ευθέως και το ζήτημα του νομικού καθεστώτος το οποίο στερεί τη δυνατότητα στο οικουμενικό Πατριαρχείο να ασκήσει τα καθήκοντά του;;;

Είναι η δεν είναι αλήθεια πως ο Βαρθολομαίος σιωπά, ενώ ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής έθεσε ζήτημα μαζικής κατάσχεσης κτιρίων και γαιών ιδιοκτησίας του Πατριαρχείου από το Τουρκικό κράτος;;;

Είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι μπροστά σε αυτήν την κόντρα, υπάρχουν φωνές που επιμένουν να μιλούν για διασπαστικούς ιεράρχες που διοικούν από την Τουρκία;;;

Είναι ή δεν είναι αλήθεια πως η ομογένεια καταγγέλλει πως οι οικονομικές ενισχύσεις της καταλήγουν στο Φανάρι  και δεν χρησιμοποιούνται για τις ανάγκες των εκκλησιών;;;

Είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι ο Γαλλίας που έσπευσε να εξωραΐσει την απόφαση Βαρθολομαίου για το Ουκρανικό, είναι ένας εκ των διεκδικητών της θέσης της Αμερικής του Αρχιεπισκόπου της οποίας ο Βαρθολομαίος ζητεί την παραίτηση;;;

Είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι η επιμονή Βαρθολομαίου να ζητά παραίτηση του Αμερικής, μπορεί να συνιστά και εκ των πραγμάτων κουκούλωμα σημαντικής οικονομικής αβαρίας;;;

Είναι ή δεν είναι αληθινά τα όσα καταγγέλλει ο Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου Αμφιλόχιος για τα απαράδεκτα σε περιεχόμενο και πρακτικές που αφορούν στη συγκεκριμένη αντιπαράθεση

Και τέλος είναι ή δεν είναι αλήθεια πως η ισχυρή επιλογή Βαρθολομαίου για την αντικατάσταση του Αμερικής Δημητρίου του οποίου επιμόνως ζητεί την παραίτηση είναι ο Προύσης Ελπιδοφόρος (Τούρκος πολίτης ΚΑΙ αυτός);;;

Επίλογος…

Σε αυτό το εξόχως νοσηρό περιβάλλον κύριοι,  έρχεται η απόφαση Βαρθολομαίου για το Ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα.

Πρόκειται για μια απόφαση που ενώ επιχειρείται να εμφανιστεί ως «απόφαση θάρρους» εκ μέρους του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, στην ουσία της είναι μια «απόφαση διπλής υποτέλειας» ΚΑΙ στην Τουρκική στρατηγική αλλά ΚΑΙ στην Αμερικανική εξωτερική πολιτική, με έντονη οσμή συμψηφιστικής διάθεσης, με σκοπό να κλείσει όπως θα ήθελε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, η ανοικτή πληγή της Αρχιεπισκοπής της Αμερικής, και μάλιστα με τρόπο  που να διασφαλίζει θρησκευτικό προξενιό ΚΑΙ με την Τουρκία.

Πρόκειται για μια απόφαση της οποίας τα βαθύτερα αίτια αγγίζουν και ζητήματα καθαρά δογματικά, στο πλαίσιο μιας αμφιλεγόμενης στρατηγικής της οποίας ηγείται ο Βαρθολομαίος.

Πρόκειται τέλος για μια απόφαση ουσιαστικά προαναγγελθείσα, μετά από την γεωστρατηγικού χαρακτήρα διαχείριση που επιχείρησε με την Εκκλησία της Αχρίδας.

Και το ερώτημα είναι απλό: Υπάρχουν ακόμη αφελείς που να πιστεύουν ότι γι αυτή του την απόφαση ο πάντα πρόθυμος και τα πάντα υπογράφων Βαρθολομαίος, θα εισπράξει την «οργή του Ερντογάν»;;;