Νίκος Χουντής: «Η συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης στην απαίτηση της Γερμανίας να δέχεται μόνο 70 πρόσφυγες το μήνα με τη διαδικασία της οικογενειακής επανένωσης, όχι μόνο είναι παράνομη αλλά και εγκλωβίζει τους πρόσφυγες στην Ελλάδα»
Προκλητική αδιαφορία της Κομισιόν και του κ. Αβραμόπουλου, για τη «μυστική» συμφωνία Ελλάδας-Γερμανίας, για το προσφυγικό
Νίκος Χουντής:
«Η συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης στην απαίτηση της Γερμανίας να δέχεται μόνο 70 πρόσφυγες το μήνα με τη διαδικασία της οικογενειακής επανένωσης, όχι μόνο είναι παράνομη αλλά και εγκλωβίζει τους πρόσφυγες στην Ελλάδα»
Έλληνες πολιτικοί τα «μοιραία» πρόσωπα στην προσφυγική πολιτική της ΕΕ
Ενώ διογκώνονται οι διεθνείς διαμαρτυρίες για το πλαφόν στην οικογενειακή επανένωση προσφύγων (σήμερα δημοσιεύεται επιστολή 26 διεθνών και ελληνικών οργανώσεων), αδιάφορη παραμένει η Κομισιόν απέναντι στην παράνομη, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο αλλά και τον Κανονισμό του Δουβλίνου, συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με τη Γερμανία, που περιορίζει σε 70 μόνο πρόσφυγες μηνιαίως, τη μετεγκατάσταση.
Όπως είναι προφανές, η συμφωνία αυτή αλλά και η στάση της Κομισιόν, όχι μόνο είναιπαράνομη και αφήνει «στο έλεος του Θεού» την πιο ευαίσθητη κατηγορία προσφύγων, αλλά δημιουργεί και τις προϋποθέσεις για το μόνιμο εγκλωβισμό τους στην Ελλάδα.
Αυτό προκύπτει από την απάντηση του Επιτρόπου για τη Μετανάστευση, κ. Αβραμόπουλου, σε ερώτηση του ευρωβουλευτή της Λαϊκής Ενότητας, Νίκου Χουντή.
Πιο συγκεκριμένα, σε ερώτησή του, ο Έλληνας ευρωβουλευτής, αναφερόταν στη «μυστική» συμφωνία Ελλάδας-Γερμανίας, που αποκάλυψε ο Τύπος, με την οποία γίνεται αποδεκτό από τη χώρα μας, η Γερμανία να δέχεται στο εξής μόνο 70 πρόσφυγες μηνιαίως με την διαδικασία της οικογενειακή επανένωσης, (παρά το γεγονός ότι έχει ήδη αποφασισθεί, ότι πρέπει η Γερμανία να δεχθεί περίπου 2.400 συγκεκριμένους πρόσφυγες που βρίσκονται στην Ελλάδα και έχουν κάνει αίτηση με βάση τη διαδικασία της οικογενειακής επανένωσης).
Ο Νίκος Χουντής, στην ερώτησή του, επισήμαινε επίσης ότι η πρακτική αυτή αγνοεί ότι ο Κανονισμός Δουβλίνο ΙΙΙ θέτει συγκεκριμένες διαδικασίες και χρονικά όρια στην επανένωση των οικογενειών (6 μήνες) και τόνιζε μάλιστα ότι, μία τέτοια πρακτική «μπορεί να αποτελέσει άλλοθι και για άλλες χώρες-μέλη της ΕΕ, για τη μη εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους απέναντι στο Διεθνές Δίκαιο, και την δέσμευσή τους για απορρόφηση 160.000 προσφύγων».
Καταλήγοντας στην ερώτησή του, ο ευρωβουλευτής της ΛΑΕ καλούσε την Κομισιόν να βεβαιώσει «ότι στις διαδικασίες μεταξύ Γερμανίας-Ελλάδας εφαρμόζονται οι προβλέψεις και τα χρονικά όρια που ορίζει ο Κανονισμός στην επανένωση των οικογενειών», και της ζητούσε να λάβει μέτρα «σε βάρος των δύο χωρών (σ.σ: Ελλάδα και Γερμανία) με δεδομένο ότι συμπράττουν στην προφανή παραβίαση του Κανονισμού, σε βάρος των δικαιωμάτων των προσφύγων». Ζητούσε παράλληλα από την Κομισιόν, να δώσει στοιχεία, «πόσους πρόσφυγες, ανά μήνα, έως και τον Μάιο, δέχτηκε η Γερμανία με την διαδικασία της οικογενειακής επανένωσης».
Στην απάντησή του, ο αρμόδιος Επίτροπος, κ. Αβραμόπουλος, δηλώνει ότι δεν διαθέτει στοιχεία για την οικογενειακή επανένωση (!!), παρά το γεγονός ότι πρόκειται για την πιο ευαίσθητη κατηγορία προσφύγων, αφού στην πλειονότητά τους αφορά σε ανήλικα παιδιά που αναζητούν τις οικογένειές τους. Σημειώνει μάλιστα, με τρόπο που εξοργίζει ότι, «η Επιτροπή δεν έχει στη διάθεσή της αυτά τα πρόσφατα επίσημα στοιχεία για πρόσφυγες ή αιτούντες διεθνή προστασία, τους οποίους θα μπορούσε να έχει αποδεχθεί η Γερμανία μέσω της οικογενειακής επανένωσης»!!!
Για το γεγονός της «μυστικής» συμφωνίας Ελλάδας-Γερμανίας, την οποία πλέον όλοι έχουν αναγνωρίσει ως υπαρκτή και δεδομένη, δηλώνει ότι, σύμφωνα με «ανεπίσημες πληροφορίες (σ.σ: !!!) που έχει λάβει η Επιτροπή, οι Υπουργοί της Ελλάδας και της Γερμανίας συμφώνησαν ότι η Γερμανία δέχεται 70 άτομα μηνιαίως μέσω της μεταφοράς βάσει της διαδικασίας του Δουβλίνου». Σπεύδει μάλιστα να προσφέρει δικαιολογία στη Γερμανία, σημειώνοντας ότι «Η Γερμανία δύναται να παρατείνει την κανονική εξάμηνη περίοδο μεταφοράς για τα άτομα αυτά (άρθρο 29 παράγραφος 2 του κανονισμού )». Ο κ. Αβραμόπουλος ξεχνάει (;) όμως ότι το άρθρο αυτό αναφέρεται σε όσους πρόσφυγες «η μεταφορά δεν κατέστη δυνατόν να πραγματοποιηθεί λόγω φυλάκισης του ενδιαφερομένου ή σε 18 μήνες κατ’ ανώτατο όριο αν ο ενδιαφερόμενος διαφεύγει».
Είναι σημαντικό να τονιστεί επίσης ότι ο κ. Επίτροπος «ξεχνά» ακόμη να αναφέρει στην απάντησή του ότι, στο ίδιο άρθρο (29.2) αναφέρεται πως «Εάν η μεταφορά δεν πραγματοποιηθεί εντός της προθεσμίας των 6 μηνών, το υπεύθυνο κράτος μέλος απαλλάσσεται των υποχρεώσεών του αναδοχής ή εκ νέου ανάληψης του ενδιαφερομένου και η ευθύνη μεταβιβάζεται τότε στο κράτος μέλος που υπέβαλε το αίτημα».
Είναι σαφές δηλαδή ότι, με τις ευλογίες του κ. Αβραμόπουλου, θα είναι πλέον στη «διακριτική ευχέρεια», στην «καλή θέληση» της Γερμανίας, αν θα δεχθεί να πάνε στη Γερμανία όσοι από τους πρόσφυγες έχει γίνει δεκτό το αίτημά τους, με βάση τη διαδικασία της οικογενειακής επανένωσης.
Ο Νίκος Χουντής έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Το 2003, επί Ελληνικής Προεδρίας της ΕΕ, ο τότε πρωθυπουργός κ. Σημίτης και ο Υπουργός Εξωτερικών κ. Γ. Παπανδρέου, ετοίμασαν, πρότειναν και υπέγραψαν, εν μέσω τυμπανοκρουσιών, τον περίφημο Κανονισμό του Δουβλίνου, ο οποίος δίνει το δικαίωμα στα κράτη-μέλη της ΕΕ να επαναπροωθούν όσους πρόσφυγες και μετανάστες βρίσκουν στο έδαφός τους, πίσω στη χώρα πρώτης υποδοχής, αδιαφορώντας πλήρως για τις δραματικές συνέπειες που έχει η πρακτική αυτή, για τους πρόσφυγες και για τις χώρες πρώτης υποδοχής, όπως είναι η χώρα μας.
«Σαν ένα παιχνίδι της μοίρας (;), ξανά, είναι ένας Έλληνας Επίτροπος, ο κ. Αβραμόπουλος που αναλαμβάνει αρμόδιος για τα θέματα μετανάστευσης, όταν η μεταναστευτική-προσφυγική κρίση κορυφώνεται.
«Υπογράφεται η συμφωνία με την Τουρκία. Ξεχνιούνται οι δεσμεύσεις για κατάργηση ή ριζική αναθεώρηση του Κανονισμού του Δουβλίνου. Γίνονται κουρελόχαρτα οι ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ για απορρόφηση 160.000 προσφύγων από τις χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης. Χώρες της ΕΕ, αλλά και τρίτες, κλείνουν αυθαίρετα και παράνομα τα σύνορά τους και όσοι πρόσφυγες συλλαμβάνονται κακοποιούνται και επιστρέφονται. Ομάδες ρατσιστών-παρακρατικών δρουν ατιμώρητα σε βάρος των προσφύγων σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Προωθουνται αυθαίρετες ερμηνείες του Διεθνούς Δικαίου αλλά και του ίδιου του Κανονισμού του Δουβλίνου. Συνάπτονται “μυστικές συμφωνίες” (όπως Γερμανίας-Ελλάδας) που “σταυρώνουν” τις πιο ευαίσθητες ομάδες προφύγων. Όλα αυτά, με τις ευλογίες ή και την ανοχή της Κομισιόν.
«Η πολιτική της άκριτης συμπόρευσης με τους ισχυρούς της ΕΕ, ενίοτε και πρόσκαιρα, μπορεί να προσφέρει “σιγουριά” και ένα πλέγμα προστασίας στους “εισηγητές” αυτών των πολιτικών, αλλά όπως έχει δείξει η οδυνηρή εμπειρία των τελευταίων χρόνων, αυτό υπονομεύει μακροπρόθεσμα τα συμφέροντα του λαού και της χώρας μας».
«Θα συμβούλευα τον κ. Αβραμόπουλο να εισηγηθεί την αντιστροφή αυτών των πολιτικών και να ξεκινήσει, βάζοντας ξανά στην ατζέντα το θέμα της αναθεώρησης του Κανονισμού του Δουβλίνου, όπως είχαν δεσμευθεί, ο οποίος είναι αντίθετος με το Διεθνές Δίκαιο, παραβιάζει τα δικαιώματα των προσφύγων και “φορτώνει” όλο το πρόβλημα στις πλάτες των χωρών πρώτης υποδοχής, όπως είναι η Ελλάδα».
Αναλυτικά η ερώτηση του Νίκου Χουντή και η απάντηση του κ. Αβραμόπουλου, έχουν ως εξής:
Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης E-003563/2017
προς την Επιτροπή
Nikolaos Chountis (GUE/NGL)
Θέμα: Παραβίαση της νομιμότητας στη διαδικασία οικογενειακής επανένωσης προσφύγων
Στις 29/5/2017 δημοσιεύτηκε στον ελληνικό Τύπο επιστολή του Έλληνα Υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής προς τον Γερμανό Υπουργό Εσωτερικών με την οποία γίνεται αποδεκτό, η Γερμανία να δέχεται στο εξής μόνο 70 πρόσφυγες μηνιαίως με την διαδικασία της οικογενειακή επανένωσης, παρά το γεγονός ότι έχει κάνει δεκτές, με αυτή τη διαδικασία, περίπου 2400 αιτήσεις προσφύγων που βρίσκονται στην Ελλάδα. Στην ίδια επιστολή μάλιστα προτείνεται συγκεκριμένη επικοινωνιακή τακτική στην προσπάθεια μετάθεσης των ευθυνών από τις δύο κυβερνήσεις στους πρόσφυγες.
Μια τέτοια πρακτική, είναι αθέμιτη ακόμα και με βάση τον προβληματικό κανονισμό (Δουβλίνο ΙΙΙ) που θέτει συγκεκριμένες διαδικασίες και χρονικά όρια στην επανένωση των οικογενειών (6μήνες) αλλά μπορεί να αποτελέσει άλλοθι για άλλες χώρες-μέλη για τη μη εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους απέναντι στο Διεθνές Δίκαιο, και την δέσμευσή τους για απορρόφηση 160000 προσφύγων.
Ερωτάται η Επιτροπή:
Πόσους πρόσφυγες, ανά μήνα, έως και τον Μάιο, δέχτηκε η Γερμανία με την διαδικασία της οικογενειακής επανένωσης;
Βεβαιώνει ότι στις διαδικασίες μεταξύ Γερμανίας-Ελλάδας εφαρμόζονται οι προβλέψεις και τα χρονικά όρια που ορίζει ο κανονισμός στην επανένωση των οικογενειών;
Τι προτίθεται να πράξει σε βάρος των δύο χωρών με δεδομένο ότι συμπράττουν στην προφανή παραβίαση του κανονισμού σε βάρος των δικαιωμάτων των προσφύγων;
Απάντηση του κ. Αβραμόπουλου
εξ ονόματος της Επιτροπής
Καταρχάς, η Επιτροπή δεν έχει στη διάθεσή της αυτά τα πρόσφατα επίσημα στοιχεία για πρόσφυγες ή αιτούντες διεθνή προστασία, τους οποίους θα μπορούσε να έχει αποδεχθεί η Γερμανία μέσω της οικογενειακής επανένωσης.
Δεύτερον, σύμφωνα με τις ανεπίσημες πληροφορίες που έχει λάβει η Επιτροπή, οι Υπουργοί της Ελλάδας και της Γερμανίας συμφώνησαν ότι η Γερμανία δέχεται 70 άτομα μηνιαίως μέσω της μεταφοράς βάσει της διαδικασίας του Δουβλίνου. Πρόκειται ιδίως για άτομα που έπρεπε να έχουν μεταφερθεί μέχρι τον Απρίλιο και τον Μάιο του 2017. Η Γερμανία δύναται να παρατείνει την κανονική εξάμηνη περίοδο μεταφοράς για τα άτομα αυτά (άρθρο 29 παράγραφος 2 του κανονισμού1).
Τα χρονικά όρια μεταφοράς βάσει του κανονισμού του Δουβλίνου αφορούν τη σχέση μεταξύ των δύο εμπλεκόμενων κρατών μελών και, συνεπώς, εξαρτώνται από τη συμφωνία μεταξύ των αρχών. Ωστόσο, σε περίπτωση που οι καθυστερήσεις αποδειχθούν αδικαιολόγητα μεγάλες και θίγουν ενδεχομένως τα ανθρώπινα δικαιώματα των αιτούντων, οι εν λόγω διακανονισμοί θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πρόβλημα συμβατότητας με το δίκαιο της ΕΕ και τις διεθνείς νομικές πράξεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
1 Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 604/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, για τη θέσπιση των κριτηρίων και μηχανισμών για τον προσδιορισμό του κράτους μέλους που είναι υπεύθυνο για την εξέταση αίτησης διεθνούς προστασίας που υποβάλλεται σε κράτος μέλος από υπήκοο τρίτης χώρας ή από απάτριδα.
Νίκος Χουντής:
«Η συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης στην απαίτηση της Γερμανίας να δέχεται μόνο 70 πρόσφυγες το μήνα με τη διαδικασία της οικογενειακής επανένωσης, όχι μόνο είναι παράνομη αλλά και εγκλωβίζει τους πρόσφυγες στην Ελλάδα»
Έλληνες πολιτικοί τα «μοιραία» πρόσωπα στην προσφυγική πολιτική της ΕΕ
Ενώ διογκώνονται οι διεθνείς διαμαρτυρίες για το πλαφόν στην οικογενειακή επανένωση προσφύγων (σήμερα δημοσιεύεται επιστολή 26 διεθνών και ελληνικών οργανώσεων), αδιάφορη παραμένει η Κομισιόν απέναντι στην παράνομη, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο αλλά και τον Κανονισμό του Δουβλίνου, συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με τη Γερμανία, που περιορίζει σε 70 μόνο πρόσφυγες μηνιαίως, τη μετεγκατάσταση.
Όπως είναι προφανές, η συμφωνία αυτή αλλά και η στάση της Κομισιόν, όχι μόνο είναιπαράνομη και αφήνει «στο έλεος του Θεού» την πιο ευαίσθητη κατηγορία προσφύγων, αλλά δημιουργεί και τις προϋποθέσεις για το μόνιμο εγκλωβισμό τους στην Ελλάδα.
Αυτό προκύπτει από την απάντηση του Επιτρόπου για τη Μετανάστευση, κ. Αβραμόπουλου, σε ερώτηση του ευρωβουλευτή της Λαϊκής Ενότητας, Νίκου Χουντή.
Πιο συγκεκριμένα, σε ερώτησή του, ο Έλληνας ευρωβουλευτής, αναφερόταν στη «μυστική» συμφωνία Ελλάδας-Γερμανίας, που αποκάλυψε ο Τύπος, με την οποία γίνεται αποδεκτό από τη χώρα μας, η Γερμανία να δέχεται στο εξής μόνο 70 πρόσφυγες μηνιαίως με την διαδικασία της οικογενειακή επανένωσης, (παρά το γεγονός ότι έχει ήδη αποφασισθεί, ότι πρέπει η Γερμανία να δεχθεί περίπου 2.400 συγκεκριμένους πρόσφυγες που βρίσκονται στην Ελλάδα και έχουν κάνει αίτηση με βάση τη διαδικασία της οικογενειακής επανένωσης).
Ο Νίκος Χουντής, στην ερώτησή του, επισήμαινε επίσης ότι η πρακτική αυτή αγνοεί ότι ο Κανονισμός Δουβλίνο ΙΙΙ θέτει συγκεκριμένες διαδικασίες και χρονικά όρια στην επανένωση των οικογενειών (6 μήνες) και τόνιζε μάλιστα ότι, μία τέτοια πρακτική «μπορεί να αποτελέσει άλλοθι και για άλλες χώρες-μέλη της ΕΕ, για τη μη εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους απέναντι στο Διεθνές Δίκαιο, και την δέσμευσή τους για απορρόφηση 160.000 προσφύγων».
Καταλήγοντας στην ερώτησή του, ο ευρωβουλευτής της ΛΑΕ καλούσε την Κομισιόν να βεβαιώσει «ότι στις διαδικασίες μεταξύ Γερμανίας-Ελλάδας εφαρμόζονται οι προβλέψεις και τα χρονικά όρια που ορίζει ο Κανονισμός στην επανένωση των οικογενειών», και της ζητούσε να λάβει μέτρα «σε βάρος των δύο χωρών (σ.σ: Ελλάδα και Γερμανία) με δεδομένο ότι συμπράττουν στην προφανή παραβίαση του Κανονισμού, σε βάρος των δικαιωμάτων των προσφύγων». Ζητούσε παράλληλα από την Κομισιόν, να δώσει στοιχεία, «πόσους πρόσφυγες, ανά μήνα, έως και τον Μάιο, δέχτηκε η Γερμανία με την διαδικασία της οικογενειακής επανένωσης».
Στην απάντησή του, ο αρμόδιος Επίτροπος, κ. Αβραμόπουλος, δηλώνει ότι δεν διαθέτει στοιχεία για την οικογενειακή επανένωση (!!), παρά το γεγονός ότι πρόκειται για την πιο ευαίσθητη κατηγορία προσφύγων, αφού στην πλειονότητά τους αφορά σε ανήλικα παιδιά που αναζητούν τις οικογένειές τους. Σημειώνει μάλιστα, με τρόπο που εξοργίζει ότι, «η Επιτροπή δεν έχει στη διάθεσή της αυτά τα πρόσφατα επίσημα στοιχεία για πρόσφυγες ή αιτούντες διεθνή προστασία, τους οποίους θα μπορούσε να έχει αποδεχθεί η Γερμανία μέσω της οικογενειακής επανένωσης»!!!
Για το γεγονός της «μυστικής» συμφωνίας Ελλάδας-Γερμανίας, την οποία πλέον όλοι έχουν αναγνωρίσει ως υπαρκτή και δεδομένη, δηλώνει ότι, σύμφωνα με «ανεπίσημες πληροφορίες (σ.σ: !!!) που έχει λάβει η Επιτροπή, οι Υπουργοί της Ελλάδας και της Γερμανίας συμφώνησαν ότι η Γερμανία δέχεται 70 άτομα μηνιαίως μέσω της μεταφοράς βάσει της διαδικασίας του Δουβλίνου». Σπεύδει μάλιστα να προσφέρει δικαιολογία στη Γερμανία, σημειώνοντας ότι «Η Γερμανία δύναται να παρατείνει την κανονική εξάμηνη περίοδο μεταφοράς για τα άτομα αυτά (άρθρο 29 παράγραφος 2 του κανονισμού )». Ο κ. Αβραμόπουλος ξεχνάει (;) όμως ότι το άρθρο αυτό αναφέρεται σε όσους πρόσφυγες «η μεταφορά δεν κατέστη δυνατόν να πραγματοποιηθεί λόγω φυλάκισης του ενδιαφερομένου ή σε 18 μήνες κατ’ ανώτατο όριο αν ο ενδιαφερόμενος διαφεύγει».
Είναι σημαντικό να τονιστεί επίσης ότι ο κ. Επίτροπος «ξεχνά» ακόμη να αναφέρει στην απάντησή του ότι, στο ίδιο άρθρο (29.2) αναφέρεται πως «Εάν η μεταφορά δεν πραγματοποιηθεί εντός της προθεσμίας των 6 μηνών, το υπεύθυνο κράτος μέλος απαλλάσσεται των υποχρεώσεών του αναδοχής ή εκ νέου ανάληψης του ενδιαφερομένου και η ευθύνη μεταβιβάζεται τότε στο κράτος μέλος που υπέβαλε το αίτημα».
Είναι σαφές δηλαδή ότι, με τις ευλογίες του κ. Αβραμόπουλου, θα είναι πλέον στη «διακριτική ευχέρεια», στην «καλή θέληση» της Γερμανίας, αν θα δεχθεί να πάνε στη Γερμανία όσοι από τους πρόσφυγες έχει γίνει δεκτό το αίτημά τους, με βάση τη διαδικασία της οικογενειακής επανένωσης.
Ο Νίκος Χουντής έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Το 2003, επί Ελληνικής Προεδρίας της ΕΕ, ο τότε πρωθυπουργός κ. Σημίτης και ο Υπουργός Εξωτερικών κ. Γ. Παπανδρέου, ετοίμασαν, πρότειναν και υπέγραψαν, εν μέσω τυμπανοκρουσιών, τον περίφημο Κανονισμό του Δουβλίνου, ο οποίος δίνει το δικαίωμα στα κράτη-μέλη της ΕΕ να επαναπροωθούν όσους πρόσφυγες και μετανάστες βρίσκουν στο έδαφός τους, πίσω στη χώρα πρώτης υποδοχής, αδιαφορώντας πλήρως για τις δραματικές συνέπειες που έχει η πρακτική αυτή, για τους πρόσφυγες και για τις χώρες πρώτης υποδοχής, όπως είναι η χώρα μας.
«Σαν ένα παιχνίδι της μοίρας (;), ξανά, είναι ένας Έλληνας Επίτροπος, ο κ. Αβραμόπουλος που αναλαμβάνει αρμόδιος για τα θέματα μετανάστευσης, όταν η μεταναστευτική-προσφυγική κρίση κορυφώνεται.
«Υπογράφεται η συμφωνία με την Τουρκία. Ξεχνιούνται οι δεσμεύσεις για κατάργηση ή ριζική αναθεώρηση του Κανονισμού του Δουβλίνου. Γίνονται κουρελόχαρτα οι ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ για απορρόφηση 160.000 προσφύγων από τις χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης. Χώρες της ΕΕ, αλλά και τρίτες, κλείνουν αυθαίρετα και παράνομα τα σύνορά τους και όσοι πρόσφυγες συλλαμβάνονται κακοποιούνται και επιστρέφονται. Ομάδες ρατσιστών-παρακρατικών δρουν ατιμώρητα σε βάρος των προσφύγων σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Προωθουνται αυθαίρετες ερμηνείες του Διεθνούς Δικαίου αλλά και του ίδιου του Κανονισμού του Δουβλίνου. Συνάπτονται “μυστικές συμφωνίες” (όπως Γερμανίας-Ελλάδας) που “σταυρώνουν” τις πιο ευαίσθητες ομάδες προφύγων. Όλα αυτά, με τις ευλογίες ή και την ανοχή της Κομισιόν.
«Η πολιτική της άκριτης συμπόρευσης με τους ισχυρούς της ΕΕ, ενίοτε και πρόσκαιρα, μπορεί να προσφέρει “σιγουριά” και ένα πλέγμα προστασίας στους “εισηγητές” αυτών των πολιτικών, αλλά όπως έχει δείξει η οδυνηρή εμπειρία των τελευταίων χρόνων, αυτό υπονομεύει μακροπρόθεσμα τα συμφέροντα του λαού και της χώρας μας».
«Θα συμβούλευα τον κ. Αβραμόπουλο να εισηγηθεί την αντιστροφή αυτών των πολιτικών και να ξεκινήσει, βάζοντας ξανά στην ατζέντα το θέμα της αναθεώρησης του Κανονισμού του Δουβλίνου, όπως είχαν δεσμευθεί, ο οποίος είναι αντίθετος με το Διεθνές Δίκαιο, παραβιάζει τα δικαιώματα των προσφύγων και “φορτώνει” όλο το πρόβλημα στις πλάτες των χωρών πρώτης υποδοχής, όπως είναι η Ελλάδα».
Αναλυτικά η ερώτηση του Νίκου Χουντή και η απάντηση του κ. Αβραμόπουλου, έχουν ως εξής:
Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης E-003563/2017
προς την Επιτροπή
Nikolaos Chountis (GUE/NGL)
Θέμα: Παραβίαση της νομιμότητας στη διαδικασία οικογενειακής επανένωσης προσφύγων
Στις 29/5/2017 δημοσιεύτηκε στον ελληνικό Τύπο επιστολή του Έλληνα Υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής προς τον Γερμανό Υπουργό Εσωτερικών με την οποία γίνεται αποδεκτό, η Γερμανία να δέχεται στο εξής μόνο 70 πρόσφυγες μηνιαίως με την διαδικασία της οικογενειακή επανένωσης, παρά το γεγονός ότι έχει κάνει δεκτές, με αυτή τη διαδικασία, περίπου 2400 αιτήσεις προσφύγων που βρίσκονται στην Ελλάδα. Στην ίδια επιστολή μάλιστα προτείνεται συγκεκριμένη επικοινωνιακή τακτική στην προσπάθεια μετάθεσης των ευθυνών από τις δύο κυβερνήσεις στους πρόσφυγες.
Μια τέτοια πρακτική, είναι αθέμιτη ακόμα και με βάση τον προβληματικό κανονισμό (Δουβλίνο ΙΙΙ) που θέτει συγκεκριμένες διαδικασίες και χρονικά όρια στην επανένωση των οικογενειών (6μήνες) αλλά μπορεί να αποτελέσει άλλοθι για άλλες χώρες-μέλη για τη μη εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους απέναντι στο Διεθνές Δίκαιο, και την δέσμευσή τους για απορρόφηση 160000 προσφύγων.
Ερωτάται η Επιτροπή:
Πόσους πρόσφυγες, ανά μήνα, έως και τον Μάιο, δέχτηκε η Γερμανία με την διαδικασία της οικογενειακής επανένωσης;
Βεβαιώνει ότι στις διαδικασίες μεταξύ Γερμανίας-Ελλάδας εφαρμόζονται οι προβλέψεις και τα χρονικά όρια που ορίζει ο κανονισμός στην επανένωση των οικογενειών;
Τι προτίθεται να πράξει σε βάρος των δύο χωρών με δεδομένο ότι συμπράττουν στην προφανή παραβίαση του κανονισμού σε βάρος των δικαιωμάτων των προσφύγων;
Απάντηση του κ. Αβραμόπουλου
εξ ονόματος της Επιτροπής
Καταρχάς, η Επιτροπή δεν έχει στη διάθεσή της αυτά τα πρόσφατα επίσημα στοιχεία για πρόσφυγες ή αιτούντες διεθνή προστασία, τους οποίους θα μπορούσε να έχει αποδεχθεί η Γερμανία μέσω της οικογενειακής επανένωσης.
Δεύτερον, σύμφωνα με τις ανεπίσημες πληροφορίες που έχει λάβει η Επιτροπή, οι Υπουργοί της Ελλάδας και της Γερμανίας συμφώνησαν ότι η Γερμανία δέχεται 70 άτομα μηνιαίως μέσω της μεταφοράς βάσει της διαδικασίας του Δουβλίνου. Πρόκειται ιδίως για άτομα που έπρεπε να έχουν μεταφερθεί μέχρι τον Απρίλιο και τον Μάιο του 2017. Η Γερμανία δύναται να παρατείνει την κανονική εξάμηνη περίοδο μεταφοράς για τα άτομα αυτά (άρθρο 29 παράγραφος 2 του κανονισμού1).
Τα χρονικά όρια μεταφοράς βάσει του κανονισμού του Δουβλίνου αφορούν τη σχέση μεταξύ των δύο εμπλεκόμενων κρατών μελών και, συνεπώς, εξαρτώνται από τη συμφωνία μεταξύ των αρχών. Ωστόσο, σε περίπτωση που οι καθυστερήσεις αποδειχθούν αδικαιολόγητα μεγάλες και θίγουν ενδεχομένως τα ανθρώπινα δικαιώματα των αιτούντων, οι εν λόγω διακανονισμοί θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πρόβλημα συμβατότητας με το δίκαιο της ΕΕ και τις διεθνείς νομικές πράξεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
1 Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 604/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, για τη θέσπιση των κριτηρίων και μηχανισμών για τον προσδιορισμό του κράτους μέλους που είναι υπεύθυνο για την εξέταση αίτησης διεθνούς προστασίας που υποβάλλεται σε κράτος μέλος από υπήκοο τρίτης χώρας ή από απάτριδα.