Το ΠΑΜΕ για τα τελευταία στοιχεία του συστήματος ΕΡΓΑΝΗ:
Τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν την Πέμπτη 19 Γενάρη και αφορούν την κατάσταση των εργαζομένων στη χώρα μας, αποτυπώνει την ανάγκη να υιοθετηθούν πλατιά από περισσότερες συνδικαλιστικές οργανώσεις και εργαζόμενους, τα αιτήματα και η πρόταση νόμου που κατατέθηκε τον Οκτώβρη στη Βουλή, από 540 συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Η ζωή μας δε μπορεί να καθορίζεται από τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης και της ΕΕ, δε συμβιβάζεται με τις συμβάσεις μερικής απασχόλησης και της εκ περιτροπής εργασίας που σταθερά πληθαίνουν και αποκτούν τους τελευταίους μήνες την κυρίαρχη μορφή εργασιακών σχέσεων. Δε μπορεί να συμβιβαστεί η ζωή μας με τα ψίχουλα, με τους μισθούς των 100 ως 500 ευρώ που αμείβονται εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι.
Αποδεικνύεται στην πράξη ο ταξικός χαρακτήρας των μέτρων των μνημονίων, τα οποία ήταν οι αξιώσεις των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, της μεγαλοεργοδοσίας κάθε κλάδου. Ο άθλιος κατώτερος νομοθετημένος μισθός του 2012 έφτασε το 2017 να είναι το ταβάνι για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους.
Η κοινή δράση για τα καυτά και άμεσα ζητήματα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, για την κάλυψη των απωλειών σε μισθούς συντάξεις, κοινωνικές παροχές, για την κατάργηση των αντεργατικών νόμων απέναντι στη διαρκή επίθεση που δεχόμαστε από την κυβέρνηση, το κεφάλαιο και το πολιτικό του προσωπικό του και κυρίως η σύγκρουση στους κλάδους και στους χώρους δουλειάς με τις εργοδοτικές αξιώσεις, είναι ο δρόμος και η διέξοδος για να μη συμβιβαστούμε με τη μίζερη ζωή.
Η ζωή μας δε μπορεί να καθορίζεται από τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης και της ΕΕ, δε συμβιβάζεται με τις συμβάσεις μερικής απασχόλησης και της εκ περιτροπής εργασίας που σταθερά πληθαίνουν και αποκτούν τους τελευταίους μήνες την κυρίαρχη μορφή εργασιακών σχέσεων. Δε μπορεί να συμβιβαστεί η ζωή μας με τα ψίχουλα, με τους μισθούς των 100 ως 500 ευρώ που αμείβονται εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι.
Αποδεικνύεται στην πράξη ο ταξικός χαρακτήρας των μέτρων των μνημονίων, τα οποία ήταν οι αξιώσεις των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, της μεγαλοεργοδοσίας κάθε κλάδου. Ο άθλιος κατώτερος νομοθετημένος μισθός του 2012 έφτασε το 2017 να είναι το ταβάνι για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους.
Η κοινή δράση για τα καυτά και άμεσα ζητήματα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, για την κάλυψη των απωλειών σε μισθούς συντάξεις, κοινωνικές παροχές, για την κατάργηση των αντεργατικών νόμων απέναντι στη διαρκή επίθεση που δεχόμαστε από την κυβέρνηση, το κεφάλαιο και το πολιτικό του προσωπικό του και κυρίως η σύγκρουση στους κλάδους και στους χώρους δουλειάς με τις εργοδοτικές αξιώσεις, είναι ο δρόμος και η διέξοδος για να μη συμβιβαστούμε με τη μίζερη ζωή.