ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΝΕΩΝ ΣΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΤΜ. ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΑΛΚΥΟΝΙΣ ΣΤΗ ΒΙΚΤΩΡΙΑ | ΤΕΤΑΡΤΗ 9-11

Είμαστε νέοι, εργαζόμενοι, άνεργοι με μέλλον το οποίο μoιάζει αβέβαιο. Τα τελευταία 6 χρόνια είμαστε αυτοί που χτυπήθηκαν πιο πολύ από τις πολιτικές των μνημονίων, είμαστε αυτοί που δεν έχουν σε τι μέλλον να ελπίζουν. Η κυβέρνηση αν και είχε υποσχεθεί αυξήσεις των μισθών και προστασία των εργαζομένων, στην πραγματικότητα αυτό που τελικά εφαρμόζει είναι μια σκληρή μνημονιακή πολιτική. Αυτό γίνεται, για άλλη μια φορά, ξεκάθαρο από το γεγονός ότι ο πρώην Υπουργός εργασίας Κατρούγκαλος ξεκίνησε, ξεδιάντροπα, “διαπραγμάτευση” με τους θεσμούς για νέο μνημόνιο στα εργασιακά.

Το νέο εργασιακό νομοσχέδιο αφορά: υποκατώτατο μισθό (!) στα 446,40 ευρώ, κατάργηση των τριετιών και επιδομάτων ωρίμανσης, αύξηση του ορίου απολύσεων, επέκταση των επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας έναντι των κλαδικών. Όλοι γνωρίζουμε από φίλους και γνωστούς σε ποιες συνθήκες εργαζόμαστε και ζούμε. Δουλειές του ποδαριού για 200 και 300 ευρώ. Μας στέλνουν μετανάστες στο εξωτερικό ή μας “υπόσχονται” μια ζωή στην ανέχεια και τη μιζέρια.

Δεν μπορούμε να ζήσουμε με 400 ευρώ!

Aύξηση εδώ και τώρα στον κατώτατο μισθό, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, καμία διάκριση σε παλιούς και νέους εργαζόμενους, όχι στις ευέλικτες δουλειές του ποδαριού.

Για όλα τα παραπάνω προσπαθήσαμε να διαμαρτυρηθούμε στην εκδήλωση του τμήματος εργατικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ στον κινηματογράφο Αλκυονίς στη Βικτώρια σήμερα το απόγευμα, όπου είχε εξαγγελθεί η παρουσία της νέας Υπουργού εργασίας Έφης Αχτσιόγλου.

Με μεγάλη μας “έκπληξη” η υποδοχή που μας επιφύλαξαν μέλη και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αδικαιολόγητα επιθετική.

Όχι απλώς δεν μας επέτρεψαν να τοποθετηθούμε και να τους “υπενθυμίσουμε” την πραγματικότητα της γενιάς μας, αλλά απάντησαν με σπρωξιές και απαράδεκτα φραστικά σχόλια.

Αυτό που δεν μας προκάλεσε έκπληξη ήταν η παρουσία της διμοιρίας των ΜΑΤ στην είδοσο του κινηματογράφου.



Έτσι και αλλιώς είμαστε απλώς κάποιοι νέοι και νέες που καταστρέφονται από την πολιτική της. Δεν είμαστε ούτε τραπεζίτες, ούτε υπάλληλοι των θεσμών, ούτε οι διάφοροι εγκληματίες με κοστούμια που υποδέχεται κατα καιρούς με τιμές.

Αναρωτιόμαστε όμως:

Τόσο πολύ φοβάται η κυβέρνηση να ακούσει την φωνή μας;

Τόσο πολύ αδιαφορεί η νέα υπουργός για τα αιτήματα και το μέλλον της "γενιάς" της;

Νομίζει ότι κάτι τέτοιο είναι αρκετό για να μας σταματήσει;

400generation