Ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης δεν είναι καθόλου άνευ ουσίας ούτε μια απλή ανακύκλωση φθαρμένων και αποτυχημένων προσώπων, που έχουν ως υπέρτατη πολιτική αρχή τη διατήρησή τους στις «καρέκλες» και τη νομή της εξουσίας.

Αντίθετα, ο ανασχηματισμός αυτός έρχεται να καταδείξει ακόμα περισσότερο ότι η Ελλάδα δεν έχει πρωθυπουργό αλλά μια πολιτική «μαριονέτα» και μια πολιτική βιτρίνα, κακόγουστη κι αυτή πια, για να κάνουν πιο άνετα «πάρτι» στη χώρα οι πιστωτές και τα κατεστημένα συμφέροντα, κυρίως εκείνα εκτός Ελλάδας, με προτεραιότητα τα συμφέροντα της ΕΕ, της Γερμανίας και των ΗΠΑ.

Το μόνο που απολύτως εγγυάται αυτός ο ανασχηματισμός είναι ότι, αλίμονο για τον τόπο, η κυβέρνηση θα πάει ακόμα πιο δεξιά, πιο ανάλγητα και βαθύτερα αντικοινωνικά και ότι θα ακολουθήσει ακόμα πιο τυφλά τον μνημονιακό δρόμο της λιτότητας, των απορρυθμίσεων και της εθνικής υποτέλειας.

Μετά τον ανασχηματισμό αποκτούν ακόμα πιο επείγοντα χαρακτήρα μια δημοκρατική αντιμνημονιακή ανατροπή και ένα μεγάλο μέτωπο όλων, ανεξαιρέτως, των συνεπών δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων.

Αν η κυβέρνηση και το μνημονιακό μπλοκ μπορούν ακόμα να κυριαρχούν στην πολιτική ζωή, να ξεπουλάνε τη χώρα και να εξανδραποδίζουν το λαό μας, αυτό οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στο γεγονός, ότι οι δυνάμεις του ριζοσπαστικού αντιμνημονιακού τόξου παραμένουν διασπασμένες και συχνά άκρως ανταγωνιστικές.

Οι ευθύνες όσων δεν κάνουν ό,τι είναι απαραίτητο για μια πλατιά ριζοσπαστική δημοκρατική συμπαράταξη προκειμένου να γκρεμίσουμε σήμερα το μνημονιακό τείχος είναι μεγάλες και μπορεί να αποδειχθούν ιστορικές.