ΜΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ!
Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ
Στοιχείο πρώτο:
Πριν από λίγες μέρες ο συνάδελφος Δ.Χριστούλιας αποκάλυψε στην Realnews κάτι συγκλονιστικό: Από την 1η Γενάρη 2014 (επί ΝΔ/ΠΑΣΟΚ) μέχρι σήμερα (επί ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ), πάνω από 2,2 εκατομμύρια πολίτες έχουν έρθει αντιμέτωποι με τον εφιάλτη της ηλεκτρονικής κατάσχεσης σε μισθούς και συντάξεις από τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς! Ναι! Αυτό το περίφημο μέτρο, να βουτάνε από το υστέρημα των ανθρώπων βάζοντας χέρι στους τραπεζικούς λογαριασμούς της φτωχολογιάς, το έχουν ήδη εφαρμόσει – «αριστεροί» και δεξιοί – σε πάνω από 2.200.000 ανθρώπους!
Στοιχείο δεύτερο:
Την περασμένη βδομάδα η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων, έστειλε 50.000 «ραβασάκια» για να υπενθυμίσει σε ανήμπορους ανθρώπους ότι χρωστάνε από… 30 έως 500 ευρώ προς το κράτος και να μεριμνήσουν, ειδάλλως… Τις επόμενες μέρες σχεδιάζεται να αποσταλούν… 700.000 τέτοια ραβασάκια. Τα ραβασάκια θα αποσταλούν από αυτούς που προκαλούν την καταστροφή των ανθρώπων προς τους κατεστραμμένους!
Στοιχείο τρίτο:
Σύμφωνα με την έκθεση που δημοσιοποιήθηκε προχτές, οι Έλληνες που «σώζονται» μνημονιακώς από «αριστερούς» και δεξιούς «σωτήρες» απώλεσαν σε 5 χρόνια το 1/3 της αγοραστικής τους δύναμης, απώλεσαν το 1/4 του εισοδήματός τους, το 95% δηλώνει ότι «τα βγάζει πέρα δύσκολα», ενώ το ποσοστό της ακραίας φτώχειας στην χώρας μας έχει εκτιναχτεί στο 15% του πληθυσμού. Δηλαδή, πάνω από 1,6 εκατομμύρια άνθρωποι βιώνουν συνθήκες ακραίας, ανείπωτης φτώχειας, επιβιώνοντας με «εισόδημα» που κυμαίνεται από 182 ευρώ το μήνα για μονομελές νοικοκυριό μέχρι 905 ευρώ το μήνα για ζευγάρι με δύο παιδιά που ζει στην Αθήνα και πληρώνει ενοίκιο ή στεγαστικό δάνειο. Ναι, στην Ελλάδα των «αριστερών» καιν των δεξιών Μνημονίων έχουν καταμετρηθεί 1.647.703 πολίτες που δεν είναι «απλά» φτωχοί, αλλά πεινάνε!
Αυτή η κατάσταση δεν είναι παράγωγο κάποιου «φυσικού» φαινομένου. Είναι απότοκο του πολιτικού φαινομένου που διαλύει τη χώρα και εξανδραποδίζει τον λαό.
Για αυτή την κατάσταση υπάρχει ενοχή. Και συνενοχή. Συνένοχοι είναι:
Οι δεύτεροι, σημαίνοντα στελέχη των κομμάτων τους (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Δράση, Τζήμερος κοκ), οι ίδιοι που μέχρι τώρα κατηγορούσαν τις διαδηλώσεις περίπου σαν «σαμποτάζ» κατά του τόπου, μιλώντας για τον «ακομμάτιστο» εαυτό τους κινούνται στα όρια της αντιδραστικότητας, κινούνται όπως και οι μνημονιακοί συμπαίκτες τους πέραν των ορίων της υποκρισίας και – δεδομένων των ισχυρισμών τους περί παρθενογένεσής τους – κινούνται στο φαιό υπερπέραν τηςπολιτικής τους αφασίας.
Αυτά τα δυο μπλοκ, που «τσακώνονται» - το ένα που ψήφιζε Μνημόνια ακόμα και κατά παράβαση του Συντάγματος με το άλλο που ψηφίζει 7.500 σελίδες στο άψε σβήσε – περί «δημοκρατίας», που τροφοδοτεί το ένα το άλλο, πουδιαφημίζει το ένα τα άλλο, που επιλέγει για «αντίπαλό του» το ένα το άλλο, αποτελούν ένα μνημονιακό δίπολο, με την ίδια στρατηγική στόχευση, με την υπογραφή τους κάτω από τα ίδια Μνημόνια, με την συμφωνία τους στο ίδιο ξεπούλημα και με μια μόνο διαφορά:
Ότι το καθένα διεκδικεί για τον εαυτό του το ρόλο του χαλίφη στην εφαρμογή της ίδιας πολιτικής, που οι μεν την προωθούν με «αριστερή» και οι άλλοι με «φιλελελεύθερη» φορεσιά.
Ο ελληνικός λαός κάτι έχει να κερδίσει κι από τους δυο:
Από τους πρώτους την εμπειρία πως ό,τι «αριστερό» βερνίκι κι αν ρίξεις πάνω στην σκουριά της εκμετάλλευσης και της αντιλαϊκής πολιτικής, η σκουριά δεν θα αργήσει να ξεχειλίσει.
Από τους δεύτερους, πως το δικό τους δικαίωμά να διαδηλώνουν μια και δυο και τρεις φορές την ημέρα, δεν είναι ανώτερο από το αντίστοιχο δικαίωμα των άλλων.
Από το δικαίωμα των καταπιεσμένων, των λεηλατημένων, των χειμαζόμενων λαϊκών στρωμάτων να ΜΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΝ από όλες τις δημοκρατικές μορφές της δικής τους πάλης. Του δικού τους οργανωμένου, του αποφασιστικού αγώνα, ενός αγώνα χρωματισμένου στα χρώματα του δίκιου τους, ώστε να απαλλαγούν και από τον «αστυφύλαξ» και από τον «χωροφύλαξ».
πηγή enikos
Στοιχείο πρώτο:
Πριν από λίγες μέρες ο συνάδελφος Δ.Χριστούλιας αποκάλυψε στην Realnews κάτι συγκλονιστικό: Από την 1η Γενάρη 2014 (επί ΝΔ/ΠΑΣΟΚ) μέχρι σήμερα (επί ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ), πάνω από 2,2 εκατομμύρια πολίτες έχουν έρθει αντιμέτωποι με τον εφιάλτη της ηλεκτρονικής κατάσχεσης σε μισθούς και συντάξεις από τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς! Ναι! Αυτό το περίφημο μέτρο, να βουτάνε από το υστέρημα των ανθρώπων βάζοντας χέρι στους τραπεζικούς λογαριασμούς της φτωχολογιάς, το έχουν ήδη εφαρμόσει – «αριστεροί» και δεξιοί – σε πάνω από 2.200.000 ανθρώπους!
Στοιχείο δεύτερο:
Την περασμένη βδομάδα η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων, έστειλε 50.000 «ραβασάκια» για να υπενθυμίσει σε ανήμπορους ανθρώπους ότι χρωστάνε από… 30 έως 500 ευρώ προς το κράτος και να μεριμνήσουν, ειδάλλως… Τις επόμενες μέρες σχεδιάζεται να αποσταλούν… 700.000 τέτοια ραβασάκια. Τα ραβασάκια θα αποσταλούν από αυτούς που προκαλούν την καταστροφή των ανθρώπων προς τους κατεστραμμένους!
Στοιχείο τρίτο:
Σύμφωνα με την έκθεση που δημοσιοποιήθηκε προχτές, οι Έλληνες που «σώζονται» μνημονιακώς από «αριστερούς» και δεξιούς «σωτήρες» απώλεσαν σε 5 χρόνια το 1/3 της αγοραστικής τους δύναμης, απώλεσαν το 1/4 του εισοδήματός τους, το 95% δηλώνει ότι «τα βγάζει πέρα δύσκολα», ενώ το ποσοστό της ακραίας φτώχειας στην χώρας μας έχει εκτιναχτεί στο 15% του πληθυσμού. Δηλαδή, πάνω από 1,6 εκατομμύρια άνθρωποι βιώνουν συνθήκες ακραίας, ανείπωτης φτώχειας, επιβιώνοντας με «εισόδημα» που κυμαίνεται από 182 ευρώ το μήνα για μονομελές νοικοκυριό μέχρι 905 ευρώ το μήνα για ζευγάρι με δύο παιδιά που ζει στην Αθήνα και πληρώνει ενοίκιο ή στεγαστικό δάνειο. Ναι, στην Ελλάδα των «αριστερών» καιν των δεξιών Μνημονίων έχουν καταμετρηθεί 1.647.703 πολίτες που δεν είναι «απλά» φτωχοί, αλλά πεινάνε!
Αυτή η κατάσταση δεν είναι παράγωγο κάποιου «φυσικού» φαινομένου. Είναι απότοκο του πολιτικού φαινομένου που διαλύει τη χώρα και εξανδραποδίζει τον λαό.
Για αυτή την κατάσταση υπάρχει ενοχή. Και συνενοχή. Συνένοχοι είναι:
- Από την μια μεριά οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης, οι οποίοι την περίοδο της κυβέρνησης Σαμαρά «σερφάρισαν» πάνω σε κινήσεις όπως οι «αγανακτισμένοι» ή «καταστρέφετε την χώρα – φύγετε», για να φτάσουν να είναι εκείνοι που – μεταμφιεσμένοι σε «αριστερούς» - παραδίδουν την χώρα στους Λάτσηδες, στους Σόιμπλε και στις Λαγκάρντ.
- Από την άλλη μεριά, συνένοχοι είναι οι υπόλογοι της δικομματικής σαπίλας των τελευταίων 40 χρόνων, οι διοργανωτές των «Μένουμε Ευρώπη» που σήμερα έχουν μεταμφιεστεί σε «ακομμάτιστους» και «αχρωμάτιστους» διοργανωτές του «Παραιτηθείτε», αυτοί που – σύμφωνα με τις διακηρύξεις τους – θέλουν «καλή» εφαρμογή των Μνημονίων τύπου Κύπρου…
Οι δεύτεροι, σημαίνοντα στελέχη των κομμάτων τους (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Δράση, Τζήμερος κοκ), οι ίδιοι που μέχρι τώρα κατηγορούσαν τις διαδηλώσεις περίπου σαν «σαμποτάζ» κατά του τόπου, μιλώντας για τον «ακομμάτιστο» εαυτό τους κινούνται στα όρια της αντιδραστικότητας, κινούνται όπως και οι μνημονιακοί συμπαίκτες τους πέραν των ορίων της υποκρισίας και – δεδομένων των ισχυρισμών τους περί παρθενογένεσής τους – κινούνται στο φαιό υπερπέραν τηςπολιτικής τους αφασίας.
Αυτά τα δυο μπλοκ, που «τσακώνονται» - το ένα που ψήφιζε Μνημόνια ακόμα και κατά παράβαση του Συντάγματος με το άλλο που ψηφίζει 7.500 σελίδες στο άψε σβήσε – περί «δημοκρατίας», που τροφοδοτεί το ένα το άλλο, πουδιαφημίζει το ένα τα άλλο, που επιλέγει για «αντίπαλό του» το ένα το άλλο, αποτελούν ένα μνημονιακό δίπολο, με την ίδια στρατηγική στόχευση, με την υπογραφή τους κάτω από τα ίδια Μνημόνια, με την συμφωνία τους στο ίδιο ξεπούλημα και με μια μόνο διαφορά:
Ότι το καθένα διεκδικεί για τον εαυτό του το ρόλο του χαλίφη στην εφαρμογή της ίδιας πολιτικής, που οι μεν την προωθούν με «αριστερή» και οι άλλοι με «φιλελελεύθερη» φορεσιά.
Ο ελληνικός λαός κάτι έχει να κερδίσει κι από τους δυο:
Από τους πρώτους την εμπειρία πως ό,τι «αριστερό» βερνίκι κι αν ρίξεις πάνω στην σκουριά της εκμετάλλευσης και της αντιλαϊκής πολιτικής, η σκουριά δεν θα αργήσει να ξεχειλίσει.
Από τους δεύτερους, πως το δικό τους δικαίωμά να διαδηλώνουν μια και δυο και τρεις φορές την ημέρα, δεν είναι ανώτερο από το αντίστοιχο δικαίωμα των άλλων.
Από το δικαίωμα των καταπιεσμένων, των λεηλατημένων, των χειμαζόμενων λαϊκών στρωμάτων να ΜΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΝ από όλες τις δημοκρατικές μορφές της δικής τους πάλης. Του δικού τους οργανωμένου, του αποφασιστικού αγώνα, ενός αγώνα χρωματισμένου στα χρώματα του δίκιου τους, ώστε να απαλλαγούν και από τον «αστυφύλαξ» και από τον «χωροφύλαξ».
πηγή enikos