ΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΘΑΝΟΥ

Τέτοια απουσία πολιτικών βεληνεκούς και τόση πολιτική μιζέριαυπάρχουν στην παρακμάζουσα Ε.Ε. των 27 ώστε το περιοδικό Politco Europe έφτασε στο σημείο να επιλέξει τονΚυριάκο Μητσοτάκη ως ένα εκ των τριών πολιτικών που θα έχουν σημαντική επιρροή την επόμενη περίοδο στις ευρωπαϊκές εξελίξεις.

Οι άλλοι δύο, ανεπαρκέστατοι και αυτοί και, σχεδόν, εξίσου μακάβριοι στην πολιτική κατεύθυνση (αν και ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεπερνάει κάθε ρεκόρ νεοφιλελευθερισμού, παρ' όλον ότι επιδεικνύει προσφάτως ισχυρότατες δόσεις λαϊκισμού), είναι ο Ματέο Ρέντζι από την Ιταλία και ο Εμ. Μακρόν από τη Γαλλία.

Όσο και αν η επιλογή Μητσοτάκη έχει ισχυρή δόση σκοπιμότητας, που αφορά την σημασία του ελέγχου της Ελλάδας από τα ευρωκατεστημένα, δεν παύει να αποτελεί κατάντημα για την Ε.Ε. και προμήνυμα της πολιτικής αποσύνθεσης της.

Η Ε.Ε. των Μητσοτάκη, Ρέντζι, Μακρόν δεν έχει κανένα μέλλον. Έχει φάει τα ψωμιά της!

Όταν, μάλιστα, ο ευρώ-πληκτος, μέχρι μυελού οστέων, Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας (που λέει ο λόγος), Πρ. Παυλόπουλος, φτάνει στο σημείο να αφήνει και αυτός υπονοούμενα κατά του ευρώ, λέγοντας χαρακτηριστικά από το Άργος ότι “το νόμισμα αποκτά νόημα όταν υπηρετεί τον άνθρωπο”, τότε είναι μάλλον βέβαιον πως η ευρωζώνη πνέει τα λοίσθια. Ευχής έργον!

Οι χώρες και οι λαοί της ηπείρου μας χρειάζονται μια πολύ διαφορετική Ευρώπη.

Και η Ελλάδα έχει απόλυτη ανάγκη μια νέα πολυδιάστατη ματιά του κόσμου μακριά από κάθε μορφής νοσηρότατο ευρωκεντρισμό, που έχει γίνει πνιγηρό σύνδρομο και για την Αριστερά στη χώρα μας.