Αναδημοσίευση από τον enikos

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

Αυτοί που ξεπούλησαν το λιμάνι του Πειραιά, είναι οι ίδιοι που έλεγαν αυτά:



Αυτοί που έστησαν φιέστες στο Μαξίμου του τύπου «Πεκίνο μου – Πεκίνο μου με τον… Σαρωνικό σου» για να γιορτάσουν την εκποίηση της περιουσίας του πειραιώτικου και όλου  του ελληνικού λαού, είναι οι ίδιοι που έλεγαν αυτά: 



Αυτοί που παραχώρησαν το λιμάνι του Πειραιά στους Κινέζους πανηγυρίζοντας ότι έτσι κατάφεραν να κάνουν «πιο σύντομο το δρόμο του μεταξιού» (!), είναι οι ίδιοι που έλεγαν αυτά:



    Αυτοί που έβαλαν την υπογραφή τους ο ΟΛΠ να βρίσκεται στα χέρια της Cosco μέχρι και το έτος… 2052 (!), αυτοί που (και) με το λιμάνι του Πειραιά έκαναν ό,τι ακριβώς έκαναν  ο Παπανδρέου, ο Παπαδήμος και ο Σαμαράς, είναι οι ίδιοι που έλεγαν αυτά:



    Τίθεται το ερώτημα: Έχει πια κανένα νόημα η υπόμνηση της πολιτικής απάτης και της πολιτικής ξεφτίλας που εκπροσωπούν αυτοί οι νέοι «αριστεροί σωτήρες»;

    Ναι, έχει!

    Και ο λόγος είναι ότι το έγκλημα της πολιτικής απάτης και της πολιτικής ξεφτίλας, του εμπαιγμού και της κοροϊδίας,  πρέπει να καθίσταται όσο πιο ατιμωτικό γίνεται.

    Και ένας τρόπος υπάρχει για να μην δραπετεύσει η πολιτική της απάτης από την πολιτική ατίμωση που της αξίζει: Η δημοσιοποίησή της.

    Ξανά και ξανά!