Παρασκευή 6 Νοεμβρίου στο Εφετείο Πατρών η δίκη για τον φόνο του Πάνου Τζαβάρα
Στις 2/5/2012 ο 14χρονος Πάνος Τζαβάρας μετά το σχολείο ενω πήγαινε με το ποδήλατο του στο κουρείο, πολύ κοντά στο σπίτι του, σε μια περιοχή αποκλειστικά κατοικιών, στο Ρίο της Πάτρας, χτυπήθηκε από ΙΧ – τζιπ, που με υπερβολική ταχύτητα μπήκε στο αντίθετο ρεύμα με αποτέλεσμα αντί για το κουρείο να βρεθεί στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύτηκε στην εντατική μέχρι της 18 Μαίου. Και ύστερα…
Στις 13/2/2014 μετά από μια δίκη σήριαλ με επτά (7) συνέχειες σε διαφορετικές ημέρες λόγω διακοπών κάθε αιτιολογίας το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πατρών καταδίκασε με πλήρη καταλογισμό της ευθύνης την οδηγό του τζίπ σε δυόμιση χρόνια φυλάκιση με τριετή αναστολή.
Λίγες μέρες μετά παράλληλα με την έφεση που άσκησε η καταδικασθείσα, έφεση άσκησε και η αντεισαγγελέας Εφετών Πατρών, Β. Αργύρη σε σχέση με το ύψος της ποινής υποστηρίζοντας πως στην υπόθεση αυτή δεν έπρεπε να αναγνωριστεί το ελαφρυντικό «του πρότερου έντιμου βίου» κάνοντας λόγο για «[…] παράλειψη της προσοχής την οποία όφειλε κατά τις περιστάσεις και την οποία θα επεδείκνυε οποιοσδήποτε άλλος μέσης συνέσεως οδηγός αυτοκινήτου κι αν ευρίσκετο στη θέση της […]». Η κ. Αργύρη χαρακτήρισε την οδηγητική συμπεριφορά της οδηγού του τζιπ «άνευ συνειδήσεως» και λόγω αυτού ζήτησε μεγαλύτερη ποινή από την επιβληθείσα.
Περιγράφοντας το τι συνέβει στη δίκη η θεία του θύματος Μαρία Δούρου γράφει: «Με πόσους μήνες λιγότερους στο ποινικό της μητρώο , θα κοιμάται ήσυχη τα βράδια;;; Όχι γιατί το ήθελε.. Προς θεού … Ποιός αντέχει να είναι δολοφόνος..Αλλά για την απανθρωπιά μετά …Την αφόρητη σκληράδα … Τα αλαζονικά τινάγματα του μαλλιού στο δικαστήριο (από αμηχανία αραγε;),τα χαμηλόφωνα χαχανητά στους διαδρόμους… Πόση συνείδηση θα παζαρευτεί σε αυτό το Εφετείο;;;» Ας θυμηθούμε από τον τοπικό τύπο πως: «Μετά την ανακοίνωση της απόφασης, η Μαυραγάνη αποχώρησε με την συνοδεία αστυνομίας για την αποφυγή τυχόν επεισοδίων».
Στις 6/11/2015 έχει οριστεί στο Εφετείο Πατρών η εκδίκαση των εφέσεων (αλήθεια πόσο σεβασμό προς το ίδιο και προς την οικογένεια του δείχνει τo να τοποθετείς 23η στο πινάκιο την υπόθεση φόνου ενός παιδιού, αυξάνοντας κατακόρυφα την πιθανότητα αναβολής;)
Σήμερα ο Πάνος θα είχε περάσει τα δεκαοκτώ, αν το τζιπ δεν είχε περάσει πάνω από τη ζωή του.
Η σύγκρουση ήταν φοβερά άνιση, ένα 14χρονο παιδι με ένα ποδήλατο απέναντι σε ένα τζιπ με οδηγό επίκουρο καθηγήτρια Πανεπιστημίου και σύζυγο (εν συνεχεία) υφυπουργού. Παρ όλα αυτά ο Πάνος άντεξε. Άντεξε όχι μόνο για 15 μέρες στην Εντατική αλλά και σε μια βασανιστική δικαστική διαδικασία όπου το Πρόσωπο του ήταν κυρίαρχο. Για να δίνει κουράγιο στους δικούς του και να κάνει ορατό και εμφανές ποιο είναι το πρόσωπο της Αθωότητας.
Ζούμε στη συγκεκριμένη χώρα και γνωρίζουμε καλά πρόσωπα και καταστάσεις.
Πρακτικά ποτέ στην ιστορία ένας πολίτης δεν κατάφερε να καταδικάσει ένα υπουργό, ούτε την σύζυγο του ή κάποιο μέλος της οικογενείας του.
Το κατάφερε, χάνοντας βέβαια τη ζωή του, ένα 14χρονο παιδί, δίνοντας το σημάδι πως η κοινωνία αρκετά ανέχτηκε μέχρι σήμερα και δεν πρόκειται να τα/τους ανέχεται για πάντα.
Θα προτιμούσαμε φυσικά ο Πάνος να είναι εδώ, να μην είχε αυτή την μοιραία συνάντηση κι ας μην τον γνωρίζαμε, ας μην είχαμε ακούσει γι αυτόν.
Αυτή είναι η μία όψη.
Γιατί κι αυτό να είχε συμβεί, με την οδηγική και την γενικότερη συμπεριφορά που περιγράφουν για την δράστη δικαστές, ΜΜΕ και οικογένεια του θύματος, αν δεν ήταν ο Πάνος κάποιος/α άλλη θα ήταν. Γιατί τα τροχαία δεν πέφτουν από τον ουρανό τα δημιουργούν συγκεκριμένες συνθήκες και συμπεριφορές. Γι αυτό λέμε ότι δεν είναι ατυχήματα.
Γι αυτό αυτή η υπόθεση, όπως και κάθε φόνος στην άσφαλτο δεν είναι υπόθεση προσωπική. Είναι ένα ζήτημα που αφορά την κοινωνία και αν η κοινωνία δεν αφυπνιστεί θα αρκεστεί να μετρά «οικογενειακές τραγωδίες» και να εύχεται να μη συμβεί σ αυτήν. Αλλά 25 χρόνια ευχών δεν βοήθησαν κανένα μια και από το 1990 μέχρι σήμερα πενήντα χιλιάδες οικογένειες στην Ελλάδα βίωσαν αυτό που βιώνει η οικογένεια του Πάνου και άλλες τόσες βιώνουν την αναπηρία. Και στα δεκάδες χιλιάδες δικαστήρια που έγινα όλα αυτά τα χρόνια αυτό που εισέπραξαν ήταν η συστηματική προσπάθεια ενοχοποίησης των ίδιων των θυμάτων. Και αν καμια φορά ακούστηκε μια σιγανή, μέσα από σφιγμένα δόντια συγνώμη αυτή δεν ήταν για τον όλεθρο που προκάλεσαν αλλά για την αναγνώριση του σχετικού ελαφρυντικού.
Καιρός να κάνουμε κάτι. Ας είμαστε τουλάχιστον εκεί στο Εφετείο Πατρών την Παρασκευή 6 Νοέμβρη για να υπερασπίσουμε την αλήθεια.
Και την άλλη Κυριακή 15 Νοέμβρη, Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων Τροχαίων μαζί παντού για να τιμήσουμε την Μνήμη τους.
πανελλαδικός σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα
Περισσότερα για τον Πάνο και την υπόθεση: ΕΔΩ
Πηγή: sostegr.wordpress.com
Στις 13/2/2014 μετά από μια δίκη σήριαλ με επτά (7) συνέχειες σε διαφορετικές ημέρες λόγω διακοπών κάθε αιτιολογίας το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πατρών καταδίκασε με πλήρη καταλογισμό της ευθύνης την οδηγό του τζίπ σε δυόμιση χρόνια φυλάκιση με τριετή αναστολή.
Λίγες μέρες μετά παράλληλα με την έφεση που άσκησε η καταδικασθείσα, έφεση άσκησε και η αντεισαγγελέας Εφετών Πατρών, Β. Αργύρη σε σχέση με το ύψος της ποινής υποστηρίζοντας πως στην υπόθεση αυτή δεν έπρεπε να αναγνωριστεί το ελαφρυντικό «του πρότερου έντιμου βίου» κάνοντας λόγο για «[…] παράλειψη της προσοχής την οποία όφειλε κατά τις περιστάσεις και την οποία θα επεδείκνυε οποιοσδήποτε άλλος μέσης συνέσεως οδηγός αυτοκινήτου κι αν ευρίσκετο στη θέση της […]». Η κ. Αργύρη χαρακτήρισε την οδηγητική συμπεριφορά της οδηγού του τζιπ «άνευ συνειδήσεως» και λόγω αυτού ζήτησε μεγαλύτερη ποινή από την επιβληθείσα.
Περιγράφοντας το τι συνέβει στη δίκη η θεία του θύματος Μαρία Δούρου γράφει: «Με πόσους μήνες λιγότερους στο ποινικό της μητρώο , θα κοιμάται ήσυχη τα βράδια;;; Όχι γιατί το ήθελε.. Προς θεού … Ποιός αντέχει να είναι δολοφόνος..Αλλά για την απανθρωπιά μετά …Την αφόρητη σκληράδα … Τα αλαζονικά τινάγματα του μαλλιού στο δικαστήριο (από αμηχανία αραγε;),τα χαμηλόφωνα χαχανητά στους διαδρόμους… Πόση συνείδηση θα παζαρευτεί σε αυτό το Εφετείο;;;» Ας θυμηθούμε από τον τοπικό τύπο πως: «Μετά την ανακοίνωση της απόφασης, η Μαυραγάνη αποχώρησε με την συνοδεία αστυνομίας για την αποφυγή τυχόν επεισοδίων».
Στις 6/11/2015 έχει οριστεί στο Εφετείο Πατρών η εκδίκαση των εφέσεων (αλήθεια πόσο σεβασμό προς το ίδιο και προς την οικογένεια του δείχνει τo να τοποθετείς 23η στο πινάκιο την υπόθεση φόνου ενός παιδιού, αυξάνοντας κατακόρυφα την πιθανότητα αναβολής;)
Σήμερα ο Πάνος θα είχε περάσει τα δεκαοκτώ, αν το τζιπ δεν είχε περάσει πάνω από τη ζωή του.
Η σύγκρουση ήταν φοβερά άνιση, ένα 14χρονο παιδι με ένα ποδήλατο απέναντι σε ένα τζιπ με οδηγό επίκουρο καθηγήτρια Πανεπιστημίου και σύζυγο (εν συνεχεία) υφυπουργού. Παρ όλα αυτά ο Πάνος άντεξε. Άντεξε όχι μόνο για 15 μέρες στην Εντατική αλλά και σε μια βασανιστική δικαστική διαδικασία όπου το Πρόσωπο του ήταν κυρίαρχο. Για να δίνει κουράγιο στους δικούς του και να κάνει ορατό και εμφανές ποιο είναι το πρόσωπο της Αθωότητας.
Ζούμε στη συγκεκριμένη χώρα και γνωρίζουμε καλά πρόσωπα και καταστάσεις.
Πρακτικά ποτέ στην ιστορία ένας πολίτης δεν κατάφερε να καταδικάσει ένα υπουργό, ούτε την σύζυγο του ή κάποιο μέλος της οικογενείας του.
Το κατάφερε, χάνοντας βέβαια τη ζωή του, ένα 14χρονο παιδί, δίνοντας το σημάδι πως η κοινωνία αρκετά ανέχτηκε μέχρι σήμερα και δεν πρόκειται να τα/τους ανέχεται για πάντα.
Θα προτιμούσαμε φυσικά ο Πάνος να είναι εδώ, να μην είχε αυτή την μοιραία συνάντηση κι ας μην τον γνωρίζαμε, ας μην είχαμε ακούσει γι αυτόν.
Αυτή είναι η μία όψη.
Γιατί κι αυτό να είχε συμβεί, με την οδηγική και την γενικότερη συμπεριφορά που περιγράφουν για την δράστη δικαστές, ΜΜΕ και οικογένεια του θύματος, αν δεν ήταν ο Πάνος κάποιος/α άλλη θα ήταν. Γιατί τα τροχαία δεν πέφτουν από τον ουρανό τα δημιουργούν συγκεκριμένες συνθήκες και συμπεριφορές. Γι αυτό λέμε ότι δεν είναι ατυχήματα.
Γι αυτό αυτή η υπόθεση, όπως και κάθε φόνος στην άσφαλτο δεν είναι υπόθεση προσωπική. Είναι ένα ζήτημα που αφορά την κοινωνία και αν η κοινωνία δεν αφυπνιστεί θα αρκεστεί να μετρά «οικογενειακές τραγωδίες» και να εύχεται να μη συμβεί σ αυτήν. Αλλά 25 χρόνια ευχών δεν βοήθησαν κανένα μια και από το 1990 μέχρι σήμερα πενήντα χιλιάδες οικογένειες στην Ελλάδα βίωσαν αυτό που βιώνει η οικογένεια του Πάνου και άλλες τόσες βιώνουν την αναπηρία. Και στα δεκάδες χιλιάδες δικαστήρια που έγινα όλα αυτά τα χρόνια αυτό που εισέπραξαν ήταν η συστηματική προσπάθεια ενοχοποίησης των ίδιων των θυμάτων. Και αν καμια φορά ακούστηκε μια σιγανή, μέσα από σφιγμένα δόντια συγνώμη αυτή δεν ήταν για τον όλεθρο που προκάλεσαν αλλά για την αναγνώριση του σχετικού ελαφρυντικού.
Καιρός να κάνουμε κάτι. Ας είμαστε τουλάχιστον εκεί στο Εφετείο Πατρών την Παρασκευή 6 Νοέμβρη για να υπερασπίσουμε την αλήθεια.
Και την άλλη Κυριακή 15 Νοέμβρη, Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων Τροχαίων μαζί παντού για να τιμήσουμε την Μνήμη τους.
πανελλαδικός σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα
Περισσότερα για τον Πάνο και την υπόθεση: ΕΔΩ
Πηγή: sostegr.wordpress.com