Συντάκτης: Αγλαΐα Κυρίτση *
Στις πραγματικά δύσκολες συνθήκες που διαμορφώνονται για τη χώρα και τον λαό, συνθήκες που αποτελούν τη συνέχεια της πεντάχρονης μνημονιακής πορείας, μέσα σε πολύ συμπυκνωμένο ιστορικά και πολιτικά χρόνο επαναπροσδιορίζονται και επανακαθορίζονται πολλά και θεμελιακά πολιτικά και ιδεολογικά ζητήματα για όλους μας. Βεβαιότητες και εύκολες απαντήσεις ακυρώνονται, σχήματα και προσεγγίσεις που φαίνονταν πραγματικές δείχνουν τα όριά τους.

Η Αριστερά κλήθηκε από κυβερνητική πλέον θέση να διαχειριστεί μιαν εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση, κλήθηκε να υπηρετήσει τη χώρα και τον λαό μέσα σε ένα ευρωπαϊκό σκηνικό εξαιρετικά δυσμενών συσχετισμών, με τους εταίρους να στραγγαλίζουν με τον πιο κυνικό τρόπο έναν ολόκληρο λαό, ο οποίος τόλμησε να ορθώσει το ανάστημά του και να διεκδικήσει μιαν άλλη πορεία.

Η στρατηγική που έλεγε ότι «θα διαπραγματευτούμε σκληρά και οι εταίροι θα υποχωρήσουν σε έναν αμοιβαία επωφελή συμβιβασμό επειδή κι εκείνοι έχουν να χάσουν πολλά από μια πιθανή ρήξη» κατέρρευσε και σήμερα παρακολουθούμε τα επόμενα -σχεδόν προδιαγεγραμμένα- επεισόδια. Και τα επεισόδια αυτά περιλαμβάνουν -εκτός όλων των άλλων- και πληθώρα διλημμάτων, πλαστών ή πραγματικών, που αναδεικνύονται, χρησιμοποιούνται και αξιοποιούνται κατά το δοκούν.

Ετσι, η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ έφτασε να προωθεί και να υλοποιεί μια πολιτική που καμία σχέση δεν έχει με τις προεκλογικές δεσμεύσεις της. Μια πολιτική που συνεχίζει τη λιτότητα και την καταστροφή, που βαθαίνει την απαξίωση της Βουλής και της Δημοκρατίας, που ακυρώνει την εθνική και λαϊκή κυριαρχία, που, δυστυχώς, εμπεδώνει τη μετατροπή της χώρας σε αποικία. Η Ευρώπη της «αλληλεγγύης και της ισοτιμίας» έδειξε περίτρανα τα πραγματικά χαρακτηριστικά της και τις πραγματικές στοχεύσεις της.

Το ερώτημα που αβίαστα προκύπτει είναι ποια μπορεί να είναι η επόμενη μέρα και για την κυβέρνηση και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Το πιο επείγον και βασανιστικό, όμως, ερώτημα που πρέπει να μας απασχολεί όλους είναι ποια μπορεί, και πρέπει, να είναι η επόμενη μέρα για τη χώρα και τον λαό. Πώς αυτός ο τόπος θα βγει από τα ασφυκτικά δεσμά, θα αμφισβητήσει με ουσιαστικούς όρους τον ρόλο και τη θέση που του επιφυλάσσουν, ανοίγοντας μιαν άλλη προοπτική, κόντρα στην υποτέλεια και την επιτήρηση.

Οι συγκλίσεις, οι προγραμματικές συμφωνίες, οι ενότητες διαμορφώνονται πάνω σε πολιτικές και στρατηγικές. Διαμορφώνονται πάνω σε περιεχόμενα, αρχές και στόχους. Διαμορφώνονται πάνω σε κρίσιμα διακυβεύματα που απαιτούν δύσκολες αλλά αναγκαίες αποφάσεις, οι οποίες σχεδόν πάντα εγγράφουν υποθήκες και προδιαγράφουν μελλούμενα -θετικά ή αρνητικά.

Για την Αριστερά η κυβέρνηση δεν επιτρέπεται να είναι αυτοσκοπός. Η διαχείριση της όποιας εξουσίας με όρους προηγούμενων κυβερνήσεων δεν μπορεί, και δεν γίνεται, να ικανοποιεί κανέναν. Η εξουσία έχει νόημα για την Αριστερά μόνο αν συγκροτεί την κοινωνία, αν ενεργοποιεί τον λαϊκό παράγοντα, αν προετοιμάζει με ηγεμονικούς όρους τις μεγάλες αλλαγές.

Η κυβέρνηση της Αριστεράς που θα ταυτιστεί με τον συστημισμό, με τη διαχείριση της φτώχειας, με τη λογική των μονόδρομων και των τετελεσμένων, η κυβέρνηση της Αριστεράς που θα εγγραφεί στη συλλογική συνείδηση ως «μία από τα ίδια» είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Αυτοχειριάζεται και συναινεί στο ξεδόντιασμά της, στη ματαίωσή της.

Είναι, λοιπόν, κρίσιμο να δούμε και την ενότητα, να δούμε και την κυβέρνηση, είναι όμως πολύ πιο κρίσιμο να δούμε τη διέξοδο για τον λαό και τη χώρα. Γι’ αυτή τη διέξοδο να παλέψουμε, γι’ αυτή τη διέξοδο να ματώσουμε, μακριά από απλουστευτικά δίπολα ή αποπροσανατολιστικά διλήμματα. Εχοντας πάντα κατά νου ότι η αλήθεια είναι επαναστατική, να κάνουμε μια νέα φυγή στον λαό, ο οποίος στις 5 του Ιούλη μίλησε γενναία και με υψηλό φρόνημα.

Να απευθυνθούμε στον λαό απελευθερώνοντας και χειραφετώντας συνειδήσεις και όχι εγκλωβίζοντάς τες σε αδιέξοδα σχήματα και ρητορείες. Οι μεγάλες πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές γίνονται μόνο όταν ο λαός είναι πρωταγωνιστής.

* βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ


πηγή: efsyn.gr