Η Φρανσουάζ Αρντί, η τραγουδίστρια που έγινε γνωστή τη δεκαετία του 1960 με την επιτυχία Tous les garçons et les filles, πέθανε σε ηλικία 80 ετών μετά από μάχη με τον καρκίνο.

Η Γαλλίδα με το εμβληματικό, διαχρονικό στυλ, η τραγουδίστρια που ενέπνευσε πολλούς σχεδιαστές μόδας και ήταν αντικείμενο λατρείας από πολλούς σκηνοθέτες, άφησε την τελευταία της πνοή στο Παρίσι, σκορπίζοντας θλίψη σε όλους όσους αγάπησαν τα τραγούδια της.

Ο γιος της Τομάς Ντουτρόνκ μοιράστηκε μια κοινή φωτογραφία τους, γράφοντας: "Η μαμά έφυγε".

Η τραγουδίστρια, έπασχε από καρκίνο και σε μια συνέντευξή της είχε πει:

"Δεν φοβάμαι να πεθάνω, αλλά φοβάμαι πάρα πολύ να υποφέρω, ειδικά όταν αυτό συμβαίνει ήδη".

Η ζωή της Φρανσουάζ Αρντί

Η Αρντί γεννήθηκε στο κατεχόμενο από τους Ναζί Παρίσι το 1944 και μεγάλωσε με τη μητέρα της.

Σε ηλικία 16 ετών, έλαβε την πρώτη της κιθάρα ως δώρο και άρχισε να γράφει τα δικά της τραγούδια, να τα ερμηνεύει ζωντανά και να κάνει οντισιόν για δισκογραφικές εταιρείες. Το 1961 υπέγραψε συμβόλαιο με την Disques Vogue.

Η Αρντί εμπνευσμένη από το γαλλικό τραγούδι και τις μπαλάντες του αλλά και από τα πιο μοντέρνα στυλ της pop και του rock’n’roll, έγινε βασικό κομμάτι του στυλ yé-yé που κυριάρχησε στη γαλλική μουσική των μέσων του αιώνα. Ονομάστηκε έτσι από την προτίμηση των αγγλόφωνων συγκροτημάτων της εποχής να τραγουδούν το "yeah", και η Αρντί έβαλε το χεράκι της στην επινόησή του: ένα πρώιμο τραγούδι, το La Fille Avec Toi, ξεκινούσε με τις αγγλικές λέξεις: "Oh, oh, yeah, yeah, yeah".

Η σύνθεσή της "Tous les garçons et les filles" ήταν η μεγάλη της επιτυχία το 1962 και πούλησε περισσότερα από 2,5 εκατομμύρια αντίτυπα- ήταν στην κορυφή των γαλλικών charts, όπως και τα πρώιμα singles Je Suis D’Accord και Le Temps de L’Amour. Το 1963, η Αρντί εκπροσώπησε το Μονακό στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision και κατέλαβε την πέμπτη θέση.

Η Αρντί υπήρξε αντικείμενο λατρείας για πολλούς άνδρες αστέρες της ποπ της δεκαετίας του ’60, συμπεριλαμβανομένων των Rolling Stones και του David Bowie. Ο Bob Dylan έγραψε ένα ποίημα γι’ αυτήν για τις σημειώσεις του άλμπουμ του 1964 Another Side of Bob Dylan, ξεκινώντας: "Για τη Françoise Hardy, στην άκρη του Σηκουάνα, μια γιγάντια σκιά της Παναγίας των Παρισίων προσπαθεί να πιάσει το πόδι μου …".