Έφυγε από τη ζωή την Τετάρτη (9.08) σε ηλικία 84 ετών ο Brice Marden, ο κορυφαίος ζωγράφος που έδωσε νέα ώθηση στην αφαίρεση και αναζητούσε συνεχώς νέες κατευθύνσεις, έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.

Ο Marden μετρούσε έξι δεκαετίες καλλιτεχνικής πορείας. Στο βιογραφικό του μεταξύ άλλων αναφέρονται οι σπουδές στο Γέιλ με τον Άλεξ Κατζ και τον Τζον Σούλερ. Τη δεκαετία του 1960 μελέτησε το έργο του Τζάσπερ Τζονς ενώ διατέλεσε και βοηθός στο στούντιο του Ρόμπερτ Ράουσενμπεργκ. Η διαδρομή του, ταυτισμένη με τη χειρονομιακή απλότητα, περιλαμβάνει ένα corpus δημιουργίας στο οποίο συνυπάρχουν οι διαγραμματικές αποτυπώσεις του μινιμαλισμού, ο αφηρημένος εξπρεσιονισμός, στοιχεία από την αρχαία καλλιγραφία και την ποίηση.

Ο θάνατός του ανακοινώθηκε από την κόρη του Mirabella Marden που ανάρτησε στο Instagram πως «έφυγε» την Τετάρτη στο σπίτι του στο Tίβολι της Νέας Υόρκης.

Όταν στην γενιά του οι ζωγράφοι αναζητούσαν να ‘ξεφύγουν’ από τα περιορισμένα όρια του καμβά και του κάδρου, ο Marden επινόησε από την αρχή τη σχέση κάδρου και τέχνης λέγοντας : «Είναι απλά ο δικός μου τρόπος να εκφράσω αυτό που μένει να ειπωθεί». Αναφερόμενος στα «τετράγωνα» της τέχνης του, είπε πως πρόκειται για μία «μεγάλη ανθρώπινη επινόηση».

Στην πρώτη του ατομική έκθεση, το 1966, στην γκαλερί Bykert της Νέας Υόρκης, παρουσίασε μια σειρά από «επίπεδα μονόχρωμα», σε «σβησμένα χρώματα».

«Ένα ακαθόριστο χαρακτηριστικό χρώμα», σημείωσε το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης «από αδρές και λεπτές πινελιές που μαρτυρούν ως γεγονός την βαρύτητα και την δουλειά του καλλιτέχνη».

Εκείνη την εποχή ο Marden ζούσε μία μποέμικη ζωή, ενώ συναναστρεφόταν τροβαδούρους και ποιητές του Greenwich Village. Στην έκθεσή του στην γκαλερί Bykert, αποτίνει φόρο τιμής στον Bob Dylan και Nico.

Όσο προχωρούσαν οι εικαστικές του αναζητήσεις κατέληγε σε μινιμαλιστικές φόρμες έως ότου, το 1984, ζωγράφισε «Μονόχρωμα», που δούλευε εμπνευσμένος από την ανατολίτικη καλλιγραφία.

Η σειρά του με τίτλο «Ψυχρό βουνό», από το 1989 έως το 1991, αναφερόταν επίσης στην Δυναστεία Tang και συγκεκριμένα στον ποιητή Hanshan. To κάθε έργο ξεκινούσε με ένα τοπίο, που ΄έσβηνε’ σταδιακά για να αποδώσει μία εντύπωση αφαίρεσης.

«Ο Marden», γράφει η κριτικός τέχνης Roberta Smith, «δημιούργησε ένα είδος status σαν από φωτιά, κάτι που θυμίζει έναν Georgio Morandi, μιας ριζοσπαστικής αφαίρεσης, έναν δημιουργό του αναπάντεχα ωραίου, εξαιρετικά καλοδουλεμένων (και ακριβών) έργων.

Παίρνοντας ως πρόκληση το κίνημα της Αφαίρεσης από τους Jasper Johns και Robert Rauschenberg, o Brice Marden, τίμησε τους καλλιτέχνες που προηγήθηκαν από εκείνον, υποστηρίζοντας για τον Johns συγκεκριμένα πως: Προσέθεσε μία άλλη διάσταση στην έννοια “πραγματικότητα”. «Άλλωστε, είναι η σημαία πραγματικότητα;».

Η σχέση του με την Ελλάδα

O Brice Marden κάθε χρόνο ερχόταν στην Ύδρα που αγάπησε, και έτσι το νησί του Σαρωνικού έγινε δεύτερη πατρίδα του αφού είχε δικό του σπίτι και δούλευε ασταμάτητα. Στην `Υδρα στην περιοχή Καμίνι υπάρχει και οδός «BRICE MARDEN». Κάθε πρωί καθόταν στην ίδια θέση σε ένα ζωντανό καφενείο συχνά μόνος του η με κάποιους καλλιτέχνες. Αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο της `Υδρας , φαινόταν πάντα νέος, ωραίος και χαμηλών τόνων και σεμνός. Εντυπωσιακά σεμνός.

Ο διάσημος καλλιτέχνης ξεχώρισε όχι μόνον σαν ζωγράφος της Αφαίρεσης αλλά και σαν μία ξεχωριστή παρουσία κι έτσι θα μείνει για πάντα στη μνήμη μας.