Ο Ruggero Deodato, σκηνοθέτης της διαβόητης ταινίας τρόμου «Το ολοκαύτωμα των κανιβάλων» (Cannibal Holocaust) του 1980, πέθανε σε ηλικία 83 ετών. Τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης μετέδωσαν ότι πέθανε σήμερα Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου.

Ο Deodato είχε μακρά κινηματογραφική καριέρα και δραστηριοποιήθηκε σε διάφορα είδη, αλλά παραμένει περισσότερο γνωστός για την ανατριχιαστική ταινία τρόμου, η οποία απαγορεύτηκε σε πολλές χώρες και είχε ως αποτέλεσμα να δικαστεί ακόμη και για τη δολοφονία των ηθοποιών του.

Το Cannibal Holocaust ήταν πρωτοπόρος του είδους των ψευτο-ντοκιμαντέρ «found footage»: υποτίθεται ότι προβαλλόταν το υλικό που ανακτήθηκε από την αποστολή ενός αμερικανικού κινηματογραφικού συνεργείου στη ζούγκλα του Αμαζονίου. Η ταινία έγινε διαβόητη για την πραγματική βία κατά των ζώων, συμπεριλαμβανομένων των επί της οθόνης δολοφονιών πιθήκων και ενός κοάτι, καθώς και για τις απεικονίσεις ακραίας βίας και βασανιστηρίων.

Λιγότερο από ένα δεκαπενθήμερο μετά την κυκλοφορία της στην Ιταλία, η ταινία κατασχέθηκε από τους τοπικούς δικαστές και ο Deodato κατηγορήθηκε για αισχροκέρδεια και δολοφονία μετά από ένα άρθρο που ισχυρίστηκε ότι ορισμένοι από τους θανάτους της ταινίας ήταν πραγματικοί. Οι κατηγορίες για φόνο αποσύρθηκαν αφού ο Deodato παρουσίασε τους υποτιθέμενους νεκρούς ηθοποιούς στο δικαστήριο, αλλά ο ίδιος και οι υποστηρικτές της ταινίας καταδικάστηκαν για κακοποίηση ζώων - μια ετυμηγορία που ανατράπηκε το 1984.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Cannibal Holocaust κυκλοφόρησε σε βιντεοκασέτα το 1982 και απαγορεύτηκε ουσιαστικά μετά τον νόμο περί βιντεοσκοπήσεων το 1984. Τελικά του δόθηκε πιστοποιητικό και κυκλοφόρησε το 2001 με κομμένα πέντε λεπτά, ενώ το 2011 κυκλοφόρησε ξανά, με όλες τις περικοπές να έχουν αντιστραφεί εκτός από μια σκηνή θανάτου ζώων διάρκειας 15 δευτερολέπτων.

Μιλώντας στον Guardian το 2011, ο Deodato υπερασπίστηκε τις σκηνές κακοποίησης των ζώων. «Στα νιάτα μου, μεγαλώνοντας, περνούσα πολύ χρόνο στην εξοχή κοντά σε ζώα και ως εκ τούτου έβλεπα συχνά τη στιγμή του θανάτου τους ... Ο θάνατος των ζώων, αν και αφόρητος - ειδικά με τη σημερινή αστική νοοτροπία - συνέβαινε πάντα για να ταΐσει τους χαρακτήρες της ταινίας ή το συνεργείο, τόσο στην ιστορία όσο και στην πραγματικότητα».

Ο Deodato δήλωσε επίσης στον Guardian ότι η ταινία ήταν εμπνευσμένη από την εμπειρία της Ιταλίας κατά την τρομοκρατία τη δεκαετία του 1970. «Ήταν η εποχή των Ερυθρών Ταξιαρχιών. Κάθε βράδυ στην τηλεόραση υπήρχαν πολύ έντονες εικόνες ανθρώπων που σκοτώνονταν ή ακρωτηριάζονταν. «Αυξήθηκε ο εντυπωσιασμός από τις ειδήσεις μόνο και μόνο για να σοκαριστεί ο κόσμος», δήλωνε τότε.

Γεννημένος στην πόλη Ποτέντσα της νότιας Ιταλίας, ο Deodato εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη σε μια σειρά από ιταλικές ταινίες κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, συμπεριλαμβανομένων των cult γουέστερν του Sergio Corbucci, Django, και Ringo and His Golden Pistol. Στη συνέχεια έγινε σκηνοθέτης με το δικό του δικαίωμα, γυρίζοντας κωμωδίες, αστυνομικές ταινίες και μιούζικαλ, όπως το αστυνομικό θρίλερ "Live Like a Cop, Die Like a Man" του 1976, την ταινία τρόμου "The Last Cannibal World" του 1977 και το "Cannibal Holocaust".

Μετά τη φήμη του τελευταίου, ο Deodato το ακολούθησε με ένα άλλο θρίλερ βασανιστηρίων το «The House on the Edge of the Park», το οποίο ήταν εμπνευσμένο από το Last House on the Left του Wes Craven. Στη συνέχεια ακολούθησαν ταινίες όπως το σλάσερ Body Count, με πρωταγωνιστή τον βετεράνο Αμερικανό ηθοποιό Charles Napier, και το θρίλερ The Washing Machine.

Ο Deodato εμφανίστηκε σε ένα ρόλο cameo στο αμερικανικό θρίλερ Hostel Part II του 2007, υποδυόμενος, κατάλληλα, έναν κανίβαλο. Ο πιο πρόσφατος τίτλος του ήταν στην ταινία ανθολογίας Deathcember του 2019.