Την τελευταία του πνοή άφησε ο Τσιμάρας Τζανάτος. Η ξαφνική είδηση για τον θάνατό του σκόρπισε θλίψη στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. «Έντονες "παιδικές" αναμνήσεις: Θυμάμαι έντονα κάτι καβγάδες των γονιών μου, κι εγώ να πετάγομαι "παιδάκι" να σώσω κάποιον. Ότι κάποιος κινδύνευε… Μη φανταστείτε κάτι τρομερό στην ουσία. Μια χαρά άνθρωποι οι γονείς μου. Απλώς δεν ήξεραν να αγαπηθούν. Και αυτή η άγνοια αγάπης, τους έσπρωχνε να δαγκώνουν ό ένας τον άλλον για να φανερώσουν τα αισθήματά τους. Είναι η "αγάπη του καρχαρία", όπως τη λέω πια: οι καρχαρίες έχουν τους αισθητήρες και την "αφή" τους στα δόντια. Δαγκώνουν για να αισθανθούν το αντικείμενο που βρίσκεται μπροστά τους και όχι για να το κομματιάσουν. Αγνοούν πως αυτός ο "έρωτας δια των οδόντων", είναι θανατηφόρος για τον άλλον. Συμβαίνει και στο ανθρώπινο είδος, ενίοτε» είχε εξομολογηθεί ο ίδιος στο catisart.gr. 

Ο δημιουργός με βραβείο «Κάρολος Κουν 2018» αντιλήφθηκε την κλίση του προς το γράψιμο, όταν ήταν περίπου 15 με 16 χρονών. «Αντί μιας έκθεσης που μας είχε ζητηθεί στο τυπικό πλαίσιο του Γυμνασίου / Λυκείου εγώ έγραψα ένα ποίημα που μίλαγε ανατρεπτικά για το θέμα που μας είχε ζητηθεί. Το σημαντικό είναι πώς η φιλόλογος αντί να το απορρίψει, το διάβασε στη τάξη ως έναν άλλο τρόπο να εκφραζόμαστε θαρραλέα. Και στο τι λέμε και στο πώς το λέμε. Συνέχισα να το κάνω συχνά έπειτα από αυτή την προτροπή της. Έχοντας την αίσθηση πως "μου είχε δοθεί ο λόγος"» είχε πει στην ίδια συνέντευξη.

Όπως διαβάζουμε στο βιογραφικό του, ο Τσιμάρας Τζανάτος σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου, υποκριτική και Ιστορία της Τέχνης. Δούλεψε αρχικά ως ηθοποιός στο θέατρο, την τηλεόραση, τον κινηματογράφο και το ραδιόφωνο. Από τα μέσα του ΄90 αποσύρθηκε για να επιστρέψει το 2013 επί σκηνής, στηρίζοντας το σύγχρονο ελληνικό θεατρικό έργο και σε ειδικές συνεργασίες σε έργα ρεπερτορίου. Ως θεατρικός συγγραφέας εμφανίστηκε το 2004 με το κείμενο «Έξοδος» στο έργο «Ονείρου Οδύσσεια» (Δ. Δημητριάδη, Α. Δήμου, Μ. Πολιτοπούλου, Ε.Πέγκα κ.ά./ Εκδόσεις Univercity Press) που ανέβηκε στο ΚΘΒΕ και με το «Μαζί Ποτέ» το 2009 (βασισμένο στην ταινία «Gegen die Wand/Head On» του Φατίχ Ακίν) σε σκηνοθεσία Χρύσας Καψούλη / Dame Blance. Το έργο του «Εκκρεμότητα» παρουσιάστηκε στο Εθνικό Θέατρο στο πλαίσιο των Αναγνώσεων/ Αναλόγιο 2013 υπό την επιμέλεια της Σίσσυς Παπαθανασίου και στο Λονδίνο από το Theater Lab Company της Αναστασίας Ρεβή σε μετάφραση Έλσης Σακελλαρίδου με τον τίτλο «Suspense» (Εκδόσεις Ηρόδοτος 2014), και ως πλήρης παράσταση στο Αγγέλων Βήμα στο Φεστιβάλ Ελληνικού έργου του 21ου αιώνα σε καλλιτεχνική επιμέλεια Λείας Βιτάλη και σκηνοθεσία Βασίλη Νούλα/Nova Melancholia.

Τον Δεκέμβριο του 2013, σε επαφή με κρατούμενους οροθετικούς και χρήστες των φυλακών Κορυδαλλού και τη ΜΚΟ «Τεχνοδρομώ» παρουσιάστηκε το έργο του «Κ.» που γράφτηκε για να παιχτεί από τους ίδιους τους κρατούμενους στο χώρο της φυλακής Στις Αναγνώσεις 2014, στο θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν παρουσιάστηκε το θεατρικό του έργο «Δεσποινίς Δυστυχία / Miss Misery» σε σκηνοθεσία Άσπας Τομπούλη. Το 2015 κυκλοφορεί σε μορφή αφηγήματος η «Δεσποινίς Δυστυχία» από τις εκδόσεις Σοκόλη, και παρουσιάζεται το «Κ.» σε σκηνοθεσία Χρύσας Καψούλη με 20 ηθοποιούς / περφόρμερς στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στο πλαίσιο της διημερίδας Θέατρο και Φυλακή. Το 2017 για το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά παραστάθηκε το έργο του «Κώστας Νούρος: Ξένος δυο φορές», μια μουσική βιογραφία που παίχτηκε σε αυθεντικές ταβέρνες του Πειραιά σε μια συνεργασία με την Ανθή Γουρουντή / Libro Coro και τη Χρύσα Καψούλη, και στο Αναλόγιο Ελληνικού Λόγου 2018 του ΔΘΠ το έργο του «Πόσα ζώα χωράει ένας άνθρωπος».

Η «Εκκρεμότητα» ανεβαίνει το 2018 εκ νέου, από μια ομάδα νέων ηθοποιών σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Βογιατζή, στο Θέατρο Μικρή Αργώ. Το 2018 ανεβαίνει στο θέατρο Φούρνος ως πλήρης παράσταση το θεατρικό «Δεσποινίς Δυστυχία» σε σκηνοθεσία Χρύσας Καψούλη, και τιμάται με το Βραβείο «Κάρολος Κουν» 2018 Δραματουργίας Ελληνικού Έργου, και συμπεριλαμβάνεται με τον τιτλο «Signorina Infelicita» στον τόμο Ανθολογία Σϋγχρονων Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων που παρουσιάζεται στο Φεστιβάλ Θεάτρου της Νάπολη 2019, ενώ ταυτόχρονα συμμετέχει στην στο Φεστιβάλ της Νάπολη με το κείμενο «ID : Αχινός/Riccio del mare» σε μετάφραση Τζίνας Καρβουνάκη για την παράσταση «629: Uomini in Gabbia» σε σκηνοθεσία Mario Gelardi σε συνεργασία με σύγχρονους Ιταλούς και Ισπανούς θεατρικούς συγγραφείς.

Τον Σεπτέμβριο του 2021 κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή «Αγνώστου Η βία του βίου» (Ποιήματα 2010-2021) από την Κάπα Εκδοτική.