Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 77 ετών ο σπουδαίος Έλληνας ζωγράφος Γιώργος Λαζόγκας.

Γεννήθηκε το 1945 στη Λάρισα. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1963-1970) έχοντας ως δάσκαλο τον Χρήστο Λεφάκη και αργότερα στην ζωγραφική στην Ecole des Arts Decoratifs στο Παρίσι (1976) με υποτροφία της Κυβέρνησης της Γαλλίας. Μετά την αποφοίτηση του (1970) ξεκίνησε να διδάσκει σχέδιο και ζωγραφική στην σχολή της Αρχιτεκτονικής στο Α.Π.Θ. έως και το 1999 και λίγο αργότερα υπήρξε καθηγητής ζωγραφικής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα .Ταυτόχρονα είχε αρχίσει να εκθέτει τα έργα του μαζί και με άλλους ζωγράφους στο Ινστιτούτο Γκαίτε στην Θεσσαλονίκη ενώ το 1972 βραβεύεται πρώτος στον διαγωνισμό της ελληνοαμερικανικής ένωσης.

Η σχέση του με την τέχνη

Όπως δημοσιεύει η ΕΡΤ, η τέχνη αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του καθώς ασχολούνταν με αυτήν σε όλες τις φάσεις της ζωής του. Τον απασχολούσε ιδιαίτερα το να καταγράφει τις διάφορες φάσεις ενός αντικειμένου καθώς έφτανε στην διαδικασία της καταστροφής του. Στην δεκαετία του ’70 ξεκίνησε να ασχολείται ιδιαίτερα με την φωτογραφία και την χρήση των διάφορων τεχνικών τυπώματος. Έδωσε έμφαση, επίσης, στην δημιουργία κολλάζ με ποικίλους τρόπους όπως είναι η χρήση σπρέι και τα φωτοαντίγραφα. Την ίδια περίπου περίοδο καταφέρνει να εγκαινιάσει το Παλίμψηστο το οποίο διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στο πλαίσιο καταγραφής του χρόνου στην νέα του εικόνα. Κατά την δεκαετία του 1980 συνεχίζει να εξελίσσεται και να εμπλουτίζει το βιογραφικό του στον τομέα της τέχνης εισάγοντας την νέα ενότητα της Τυφλής Ζωγραφικής. Αυτή η ειδική γραφή η οποία χαρακτηρίζεται αυτόματη ,αποτελεί έναν σύνθετο συνδυασμό αποτελούμενο από την χρήση καρμπόν , υφασμάτων και τελάρων. Αξιοσημείωτη ήταν επίσης και η επαναδιατύπωση του Παλίμψηστου στο πλαίσιο της ενότητας Θραύσματα. Πρόκειται για ένα θεώρημα βασισμένο στο τέλος μιας συνολικής εικόνας που αποτυπώνει το όλον. Χαρακτηριστικά σημεία στα έργα του Λαζόγκα είναι η διαδικασία επεξεργασίας της ύλης καθώς και το βιωματικό και ταυτόχρονα υπαρξιακό τους περιεχόμενο.